Morgunblaðið - 28.11.1968, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 28. NÓVEMBER 196«
Útgefiandi
Framkvæmdastjóri
Ritstjórar
Ritstj ómarfulltrúi
Fréttastjóri
Auglýsingastjóri
Ritstjórn og afgrei'ðsla
Auglýsingar
Askriftargjald kr. 130.00
í lausasölu
Hf. Arvakur, Reykjavík.
Haraldur Sveinsson.
Sigurður Bjiamason frá Vigur.
Matthías Johannessen.
Eyjólfur Konráð Jónsson.
Þorbjörn Guðmundsson.
Björn Jóhannsson.
Árni Garðar Kristinsson,
Aðalstræti 6. Sími 10-100.
Aðalstræti 6. Sími 22-4-80.
á mánuði innanlands.
Kr. 8.00 eintakið.
TILLAGA UM AÐ
GERA EKKI NEITT
fT'ramsóknarmenn og komm-
* únistar segja að það eigi
að taka upp „nýja stefnu“ í
efnahagsmálum. En hver er
þessi nýja stefna?
Það hefur ekki komið í ljós
ennþá að öðru leyti en því,
að Framsóknarmenn og
kommúnistar vilja taka upp
höft og ofurvald nefnda og
ráða yfir landsfólkinu. Þeir
segja ekkert frá því, hvemig
þeir vilja bæta aðsöðu út-
flutningsframleiðslunnar,
hvernig þeir vilja tryggja
rekstur sjávarútvegs og fisk-
iðnaðar, hvernig þeir vilja
bæta samkeppnisaðstöðu ís-
lenzks iðnaðar. Það er hins
vegar á allra vitorði, að án
þess að hleypa nýju lífi í út-
flutningsframleiðsluna tekst
ekki að forða stórfelldu at-
vinnuleysi í landinu.
Það sem stjómarandstæð-
ingar leggja því í raun og
veru til gagnvart aðalvanda-
máli efnahagslífsins, er að
ekkert sé gert.
'k
Það er gagnvart þessari
staðreynd, sem íslenzkur al-
menningur stendur í dag.
Ríkisstjórnin hefur lagt fram
sínar tillögur og sín úrræði.
Framsóknarmenn og komm-
únistar láta við það eitt sitja
að „skrjá um hið ytra“.
Þetta er ekki traustvekj-
andi atferli, ekki sízt þegar
þess er gætt að stjómarand-
staðan lýsir því jafnhliða yf-
ir, að hún telji mikla nauð-
syn bera til þess að allsherj-
ar stéttastríð verði hafið í
landinu.
Er íslenzkur almenningur
ekki búinn að fá nóg af
þessu? Er fólk ekki orðið
langþreytt á kapphlaupinu
milli kaupgjalds og verðlags,
sem ævinlega hefur í för með
sér verðbólgu ,sem síðan gref
ux undan grundvelli útflutn-
ingsfamleiðslunnar, dregur
úr atvinnu og hindrar eðli-
lega þróun?
Ríkisstjómin hefur marg-
lýst yfir að hún vilji eiga
góða samvinnu við launþega-
samtökin um raunhæfar ráð-
stafanir til þess að tryggja
afkomu fólksins. Vitað er að
margir hinna ábyrgari verka-
lýðsleiðtoga hafa á síðustu
ámm haft náið samstarf við
ríkisstjórnina og vilja gjam-
an hafa það áfram. Það væri
þess vegna hörmulegt slys ef
öfgamönnum tækist nú að
efna til stórátaka, sem óhjá-
kvæmilega hlytu að leiða til
nýrra vandræða.
ÖMURLEGT
HUGARFAR
að er sorglega ömurlegt
hugarfar, sem getur að
líta í grein, sem birtist hér í
blaðinu í gær upp úr skóla-
blaði Menntaskólans í Hamra
hlíð. Niðurstaða hennar er
sú, að frumskilyrði þess
að friður og frelsi verði
„raunveruleg hugtök“ þurfi
„allt, sem heitir lög að hverfa
ásmt siðaþvingunum og for-
dómum“. í samræmi við þessa
kenningu ræðst svo greinar-
höfundur heiftarlega á þá,
sem lögunum eiga að fram-
fylgja, löggæzluna í landinu.
Hvað er að gerast í huga
þess unga manns, sem slíkum
kenningum heldur fram?
Hann lítur á þá, sem halda
upp löggæzlu í landinu sem
óvini skólaæskunnar og hins
íslenzka þjóðfélags.
Það er vissulega ekki að
ófyrirsynju að vakin er at-
hygli á þessum hugsunar-
hætti, ekki sízt þegar hann
birtist jafn greinilega í skóla-
blaði einnar æðstu mennta-
stofnunar þjóðarinnar.
Undanfarið hefur verið
óvenjumikið um margskonar
afbrot hér á landi. Þjófnaðir
og gripdeildir, innbrot og
árásir á gamalt fólk hafa ver-
ið svo að segja daglegir við-
burðir. Komist hefur upp um
skipulagða þjófaflokka, sem
framið hafa stórþjófnaði og
margvísleg spjöll á eignum
samborgara sinna. Yfirleitt
hafa það verið ungir piltar,
sem að þessum ósköpum hafa
staðið. Jafnframt hefur það
gerzt, að skipulagður hefur
verið hópur unglinga undir
fáránlegum kröfuspjöldum,
þar sem þess jafnvel er kraf-
izt að einstakir menn séu
teknir af lífi!
Það er í kjölfar þessara at-
burða, sem allur almenning-
ur í landinu lítur á með óbeit
og hryllingi, sem fyrrgreint
menntaskólablað setur fram
köfuna um það, að „lögin
verði að hverfa“.
ýr
Hér er vissulega uggvaen-
leg hætta á ferðum. Ekki
verður annað séð en að nokk-
ur hópur fólks stefndi
að því að koma á hreinu
stjómleysi í landinu. Yfir-
gnæfandi meirihluti íslenzku
þjóðarinnar gerir sér ljóst, að
löggæzla er forsenda lýðræð-
Þrjár af starfsstúlkum bankans í Queson. Talið frá vinstri: Lualhati de Leon útibússtjóri,
Francisca Feliciano öryggisvöröður og Teresita Carlos féhirðir.
Karlmannslaus banki
VIÐ nýjasta bankann á Filips-
eyjum vinna eingöngu konur,
og hlýlegt viðmót konunnar
mætir þar allsstaðar komu-
mönnum — allt frá hlýju hand
taki upp í karate-högg, sem
gæti beinbrotið óvelkomna
gesti. Engir karlmenn starfa í
bankanum, en margir koma
inn til að stara, og jafnvel í
viðskiptaerindum.
Áhrif konunniar eru svo
mikil í þessu nýja útibúi
Banco Filipino í Quezon Ciity
skammt frá Mamila, aið Venus-
styttu hefur verið komiö fyr-
ir á Skrifborði framam við
dyrniair imn í eiea peniin.ga-
geymislunia.
Tveir öryiggisverðir enu í
varðstöð'U þar skaimtnrt frá,
klæddir hvítum stígvélum og
piísnwn, sem efcki ná niður á
hné, svo það fer ekki fram
hjá neiniuim að hér er eik'ki
um neina venjulega verði að
ræða. Búnaður þessara varða
sýniir einnig, svo ekki verður
um vililzt, að ekki þýðir að
reyna að blekkja þá. Stúik-
urnar bera skammbyssur í
hvítum hutetrum, sem fest eru
á breið, hvírt beliti í stí'l við
stígvélin, og þær kumna að
nota byssurniar.
Verðiirnir — Framcisca Fel-
iciano, sem er 21 -árs og ber
byssu með hlaupvídd 22, og
Lumen Alcantara, 22 ára, sem
kaus heldur hlaupvídd 33 —
koma frá öryggisvairðstofnun
og hafa lært meðferð ritffla.
Þær eru hinsvegiar enm að
læra ýmsar aðrar greinar
sjálfsvarnair. Kennairi þeirra í
þeim greinum er Warlita J.
Jorda, aðíaðandi bókhaildari
hjá bamkamum, sem hefur
svart belti í kairate og brúnt
belti í judo. Hefur hún sér-
staka æfingatíma fyriir verð-
ina, en einnig aukatímia fyrir
frjórtán aðrair starfskonuir í
varúðarskyni, ef einhverjum
hugsamlegum rænimgjum dytrti
í hug að a'uðveit gæti verið að
ræna þennan kvenibanfca.
Luallhati de Leon útibús-
stjóri segist ekki búaisrt við
útibú í mág'renni Mamiia, og
þetba er annað útilbúið, se'm
eingömigu kvenfólk sbarfar við.
Er bamkimm hreykinn af þessu
kvenna-útibúi sínu og yfir að-
al-inngamgi í útibúið hamgir
skilti, sem á er letrað stórum
Frá æfingu í karate
því að þótt engir kamlimenn
vinni við bamikamm freistist
ræningjar til að ræna hann
frekar en aðra bamka. „Við
vonum“, segir hún, „að ef ræn
iingi kernuir hiingað, gleyrni
hamm tilgangi sinum þegar
hamn sér öll þessi vimigjairn-
legu bros“. Hún bætti því við
að margir karlmienn hefðu
komið og opnað viðskipta-
reikning með inmborgun allt
niður í einn peso (um 22 krón
ur), aðeiins til að fá tækiifæri
til að sjá starflsfióllkið. Og
meiri'hluti viðskiptavimiamma
eru kairlmenm.
Bramco Filipino hefur átta
stöfum að þar starfi eirn-
göngu komur. Starfsstúilfcurn-
ar eru allar ógiftar, og gainga
undir heitinu „Ou'sitomer Rela •
tions Models", eða CRMS, og
í auglýsinguim bamtoaims sagir:
„CRMS okkar gera alllt fyrir
yður — nema ef til vill að
komia til stefnumóts". Bn með
tilliti til Venusar-styttuninar
við bankageymsliunia aatgði
einn viðskiptavimamna vongóð
ur að orðim „ef til vill“ í aug-
lýsinigumini hefðu alfflt að segja.
is og mannréttinda. Það sann-
ar ekki aðeins reynsla okkar
íslendinga, heldur allra
menningarþjóða.
Ástæðulaust er að fjölyrða
um ritstjórnargrein skóla-
blaðs Menntaskólans í
Hamrahlíð. En það er vissu-
lega rík ástæða til þess að
forustumenn þessarar mennta
stofnunar og skólamála lands
ins yfirleitt, láti hana ekki
fram hjá sér fara án þess að
grafast fyrir um, hvað á bak
við hana liggur. íslendingar
vilja búa í réttarþjóðfélagi
en ekki skrílveldi.