Morgunblaðið - 12.01.1969, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 12. JANÚAR 1969.
Jón Jónsson, fram-
kvæmdarstj. - Kveðja
FÆDDUR 24. ÁGÚST 1896.
DÁINN 3. JANÚAR 1969.
l>rátt fyrir allan jöfnuð nútím
ans vaxa enn upp í íslenzku þjóð
félagi menn, sem eflast úr um-
komuleysi til athafna og efna.
Jón Jónsson var fæddur í
Krókshúsum á Rauðasandi 24.
ágúst 1896. Foreldrar hans voru
Jón Árnason bóndi og kona hans
Ólína Benónýsdóttir. Þau voru
bæði ættuð úr Rauðasandshreppi
og vel metin af sveitungum sín-
um. Börnin í Krókshúsum voru
mörg, bújörðin lítil og efnin að
vonuim lítil. Þegar Jón var 3ja
ára missti hann móður sína og
varð faðir hans þá að bregða
búi, en bömin ólust upp á góð-
um heimilum í héraðinu og urðu
öll mannvænleg. Jón Jónsson ólst
upp á höfuðbólinu Saurbæ á
Rauðasandi, sem þá var eitt af
stærstu og myndarlegustu sveitar
heimilum hér á fslandi. Þar voru
t
Eiginmaður minn,
Jón Ólason
frá Seyðisfirði,
andaðist á Heilsuverndarstöð-
inni 10. janúar.
Bergþóra Guðmundsdóttir.
t
Litla dóttir okkar
Gunnlaug Margrét
andaðist á Landakotsspítala
10. janúar.
Jónína Bjarnadóttir
Stefán Gunnarsson.
t
Minningarathöfn um elsku-
legan son okkar og bróður
Björn Eiríksson
frá Hesti,
sem lézt af slysförum í New
Bedford, Massachusetts 21.
des. sl., fer fram í Hallgríms-
kirkju mánudaginn 13. þ. m.
kl. 15.
Sigríður Björnsdóttir
Eiríkur Albertsson
Guðfinna Eiríksdóttir
Stefania Eiríksdóttir
Ásta Eiriksdóttir
Jón Eiríksson
Friðrik Eiríksson
Ragnar Eiríksson.
fyrstu gæfuspor Jóns. í Saurbæ
naut Jón alúðar og umhyggju
éins og allir er þar dvöldu. Þar
bjuggu þau merkishjónin Ólaf-
ur Ó. Thorlacíus og Halldóra
Aradóttir. Þau gerðu garðinn
frægan með reisn sinni og rausn
og greiðasemi við alla, sem að
garði bar. Hefur Jón vafalaust
mótast af uppeldi á slíku heim-
ili. Hann var snemma ötull við
vinnu og verklaginn. Man ég að
húsbóndinn í Bæ sagði eitt sinn
við mig með sýnilegri ánægju:
„Hann Jón litli er efni í góðan
sláttumann". En forsjónin hafði
ætlað honum annað hlutverk. Þeg
ar hann hafði aldur til hóf hann
néim í trésmíði hjá Finni Thorla-
cíus húsasmíðameistara í Reykja
vík, syni húsbændanna í Saurbæ.
Að námi loknu vann hann um
10 ára skeið sem trésmíðameisrt-
ari við húsagerð í Reykjavík,
en 1933 fluttist hann til Flat-
eyrar við Önundafjörð. Þar gerð
ist hann brátt umsvifamikill bygg
ingameistari og reisti margskonar
mannvirki á Vestfjörðum og víð-
tar. Meðal annars reisti hann
kirkjumar á Flabeyri og á Suð-
ureyri við Súgandafjörð.
Skömmu eftir að Jón fluttist
til Flateyrar gekkst hann fyrir
því, að þar var reist hraðifirysti-
hús og var hann framkvæmda-
stjóri þess og aðaleigandi með-
an hann var búsettur á Flat-
:eyri. Hann átti sæti í hrepps-
nefnd Flateyrarkauptúns og auk
þess gegndi hann mörgum trún-
aðarstörfum fyrir kauptúnið, með
al annars var hann fulltrúi við
undirbúning að raforkuvirkjun
fyrir Vestfirði. Það fór gott orð
af honum fyrir dugnað og hag-
sýni og þegar Áburðarverksmiðj
an í Gufunesi var reist skipaði
Alþingi hann í byggingarnefnd
og stjórn verksmiðjunnar.
t
Faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
Jón Kr. Magnússon
Hafnargötu 47, Keflavík,
verður jarðsunginn frá Kefla-
víkurkirkju, þriðjudaginn kl.
1,30. Þeim sem vildu minnast
hins látna er bent á Keflavík-
urkirkju.
Synir, tengdadætur og
barnabörn.
t
Jar'ðarför
Bóasar Daða
Guðmundssonar
Hófgerði 13, Kópavogl,
fer fram frá Fossvogskirkju
þriðjudaginn kl. 13.30.
Blóm vinsamlegast afþökkuð.
Böm hins látna
Ragnheiður Magnúsdóttir
Árið 1943 fluttust Jón hingað
til Reykjavíkur og átti hér heirna
eftir það. 1945 reisti hann síld-
ar- og fiskimjölsverksmiðju í
Innri-Njarðvík og var eigandi
og fonstjóri verksmiðjunnar til
1963, en þá lét hann af störfum
enda var hann þá nær sjötugur
að aldri og sjónin tekin að bila.
Hér hefur verið að nokkru
skýrt frá störfum Jóns Jónsson-
ar, en ég þekki ekki mikið til
starfa hans meðan hann bjó á
Flateyri, þegar starfsorka hans
var mest og athafnaþrá hans
brann bezt. Samstarfsmaður hans
í mörgum héraðsmálum Önfirð-
inga á árunum 1937—1943, Hjört
ur Hjartar framkvæmdastjóri, er
þá var kaupfélagsstjóri við Kaup
félag Önfirðinga, skrifaði um Jón
afmælisgrein, sem birtist í Tíman
um þegar Jón varð sjötugur og
leyfi ég mér að taka hér upp
þessi ummæli Hjartar í afmælis-
greininni:
„Til Jóns leituðu margir ráða
Fynst Flateyringar og síðar menn
af hinum fjörðunum. Og ráð Jóns
þóttu duga vel, því hann var allt
í senn, hagsýnn, framfarasinn-
aður og kjarkmikill og sá oft
tvö ráð og möguleika, þegar aðr-
ir sáu engan veg.“
Það hefðu fáir spáð því, sem
sátu við vöggu Jóns Jónssonar
í Krókshúsum, að hann yrði slík
ur aithafnamaður, sem raun varð
á. Líf hans var ævintýri líkast
og segja má, að hann hafi verið
sérstakur gæfumaður.
Árið 1921 kvæntist Jón ágætri
konu, Vilhelmínu Kristjánsdóttur
Hún er fædd í Mjóafirði aust-
ur, en ættuð af Akranesi. Hjóna
band þeirra var farsælt. Hún var
honium samlhent og reyndist hon-
um góður lífsförunautur.
Böm þeirra eru:
Sigríður, gift Guðjóni Pálssyni
birgðaverði, Reykjavík, Guðmund
ur Kristján, framkvæmdastjóri í
Reykjavík, kvæntur Ingibjörgu
Jónsdóttur úr Bolungarvík, Ól-
t
Innilegar þakkir fyrir sýnda
samúð við fráfall mannsins
míns og föður
John Von Ancken
Faxabraut 1, Keflavík.
Bryndís Dagbjartsdóttir
Von Ancken
Diana Von Ancken.
t
Útför
Jóns Jónssonar
framkvæmdastjóra,
Vesturgötu 52,
fer fram frá Dómkirkjunni
mánudaginn 13. janúar kl.
1.30. Jarðsett verður í kirkju-
garðinum við Suðurgötu.
Blóm vinsamlegast afþökkuð.
Vilhelmína Kristjánsdóttir
böm, tengdaböm og barna-
böm.
t
Útför móður okkar
Pálínu Jóhannesdóttur
frá Hamarshjáleigu,
síðast til heimilis a@ Máva-
hlíð 44, Reykjavík, sem and-
aðist að Elliheimilinu Grund
hinn 8. jan. sl., fer fram frá
Fossvogskirkju miðvikudag-
inn 15. janúar og hefst athöfn-
in kl. 1.30 e.h.
Jóhannes Ormsson
Sigurður Ormsson.
t
Þökkum af alhug auðsýnda
samúð við andlát og jarðar-
för móður okkar, tengdamóð-
ur og ömmu
Theodóru Jónsdóttur
Háaleitisbraut 31.
Elsa Þorvaldsdóttir
Anna Þorvaldsdóttir
Steinn Guðmundsson
Páll Þorvaldsson
Halla Stefánsdóttir
og barnabörn.
afur Jóhann, læknir í Reykja-
vik, kvæntur Ingibjörgu Þórðar
dóttur úr Reykjavík og Hanna,
góift Guðbjartti Hairaldssynd báf-
reiðastjóra úr Hafnarfirði.
Að leiðarlokum þakka ég Jóni
Jónsisyni fyrir vináttu hans og
tryggð um áratugi og bið konu
hans og börnum blessunar.
Finnbogi R. Þorvaldsson.
FYRIR rúmlega hálfri öld bund-
ust tveir unglingspiltar vináttu-
böndum, er þeir dvöldust samian
að Saurbæ á Rauðasandi. Anmai
þessara pilta var faðir minn, sem
var sumarlangt að Saurbæ en
hinn Jón Jónsson, sem við kveðj-
um nú í hinzta sinn á morgun,
Þessi vinátta þeirra hélzt óslit-
in, þar til faðir minn lézt fyrir
rúmlega 16 árum, þótt þeir stotfn
uðu sín heimili fjarri hvor öðr-
um.
Við lát föður míns, hefði mátt
ætla að vináttuböndin, sem bund
in voru að Saurbæ og haldisf
í nær 40 ár, yrðu einungis minn
ing er tilheyrði fortíðinni, en
slíkt var ekki upplag Jóns Jóns
sonar. Þá sýndi hann hve sönn
vinátta getur verið mikils virði,
og ávallt síðan reyndist hann
okkur ráðhollur og hjálpsamur,
sérstaklega eftir að við fluttum
búferlum hingað til Reykjavíkur
fyrir nál. 10 árum.
Aldrei varð ég var við anniað
hjá honum, en þessi velvild i
okkar garð, væri sjálfsögð og
ekki umtalsverð. Slík tryggð og
vinátta, býr aðeins í brjósti göf-
ugs manns. Þó kynni okkar Jóns
yrðu ekki löng, voru skoðanir
hans, þar sem heiðarleiki og
traust voru hæst metin, mér eft
irminnilegar. Ég tel mér það mik
ið lán að hafa orðið þessara
kynna aðnjótandi.
Því mikla ævistarfi, sem þessi
afkaistamikli maður Iætur eftir
sig, verður ekki getið hér það
mun vafalaust gert af mér kunn
ugri mönnum.
Með þessum fátæklegu línum
vildi ég aðeins þakka þá vin-
semd og tryggð, sem ég og fjöl-
skylda mín höfum mætt frá Jóni
Jónssyni og eftirlifandi eigin-
konu hans frú Vilhelmínu Krist-
jánsdóttur. Votta ég henni og
börnum hennar innilega samúð-
ar.
Þ. Oddgeirsson.
Þórir Ingi
— Minning
Þann 6. janúar andaðist á Land
spítalanum skólabróðir okkar
Þórir Inigi Þórisson Heiðargerði
54. Þórir Ingi fæddist hér í
Reykjavík þann 18. ágúst 1953.
Foreldrar hans eru Jenný Ingi-
marsdóttir og Þórir Jensson og
var Þórir Ingi næst ynigstur af
fjórum börnum þeirra hjóna.
Við kynntumst Þóri Inga
fyrst í sjö ára bekk Breiða-
gerðisskóla og tókst strax með
okkur góð vinátta sem aðeins
tekst meðal barna, og sú vin-
átta slitnaði aldrei. Þórir var
hvers manns hugljúfi, ætíð kát-
ur og fjörugur enda tók hann
mikinn þátt í öllum leikjum og
íþróttum utan skólans og innan.
En á þessu varð snögg breyt-
ing, er við komum í unglinga-
skólann, þá strax hætti hann
ö'llum leikjum og íþróttum meðal
okkar, þó við vissum ekki þá,
hver ástæðan var, því Þórir var
mjög dulur um sína hagi, jafnt
við vini sína sem aðra. Síðast
liðið sumar gerði vart við sig sá
ólæknandi sjúkdómur, er leiddi
hann til dauða. Við skólasyst-
kini hans siem fyligzt höfum með
honum í gegnum barna og ungl-
ingaskólann og nú síðast í lands
prófsdeild Réttarhóltsskólans.
söknum góðs fólaga og skóla-
bróður. Þórir Ingi hafði mikinn
metnað og há'leitar hugsjónir.
Uppáhaldsfag hans í skóla var
móðurmálið, einnig var hann
mjög listrænn í hugsun og tali.
Haran blandaiði lítt geði við skóla-
systkyni sín almennt en var vin
ur vina sinna og þeim sem hann
tók ástfóstri við, þeir áttu hug
Þegar ég kom tfl Flateyrar
sem ungur kaupféllagsstjóri fyr-
ir 32 árum var ég þar öllu ó
kunnugur. Atvik réðust þannig,
að fyrstu nótt mína á staðnum
var ég gestur á heimili Jóns
Jónssonar og Vilhelmínu Krist-
jánsdóttur konu hans. Þetta var
upphaf kynna minina af Jóni og
fjölskyldu hans, sem verið hafa
náin og óslitin síðan, þrátt fyrri
að við um sinn byggjum sitt í
hvorum landshluta. En nú eru
þessi góðu kynni af Jóni ÖHL,
því að hann lést á Borgarsjúkna
húsinu í Reykjavík 3. þ.m. og
verður jarðsunginn frá Dóm-
kirkjunni á morgun.
Þegar Jón varð sjötugur, þann
24. ágúst 1966, rifjaði ég upp
nokkur atriði úr starfssögu hans
í lítilli afmælisgrein. Ég ætla
ekki að endurtaka það hér, sem
ég sagði þá. Sú saga er okkur,
vinum hans og kunningjum svo
minnisstæð, að slíkt er óþarft.
Því verður ekki gleymt, hvern
ig hann á Vestfjörðum, og þá
alveg sérstaklega á Flateyri,
stuðlaði að og hafði forgöngu
um nýja sókn og uppbyggingu
atvinnulífs á örðugum tímum.
Kjarkur hans og hagsýni, eim-
beittur vilji og starfshugur voru
öðrum hvatning og fyrirmynd,
sem gott leiddi af.
Ég veit það, að þegar Jón
fór ungur maður frá Bæ á Rauða
sandi, þar sem hann hafði verið
alinn upp hjá Ólafi Thorlacius,
og hédt til trésmiðanáms í Reykja
vík, var veganesti hans ekki
mikið á veraldarvísu. Hannlagði
upp með þann arf einan, sem
hann hlaut í vöggugjöf. Þessi
arfur reyndist farsæll og góð-
ur og dugði honum vel í líf i og
starfi.
Ég hefi þegar nefnt nokkur
persónueinkenni hans, sem
minnistæð eru og á reyndi í
hinu daglega starfi. En önnur at
riði eru mér ekki síður í huga
nú og hafa raunar oft verið,
þótt ég ekki nefndi þau í af-
mæliskveðjunni fyrir rösklega 2
árum.
Hversvegna lék öll verkstjóm
í höndum Jóns? Hversvegna
lauk hann sínum verkefnum á
styttri tíma en flestir töldu
mögulegt? Svarið kann ég ekki
til fulls, en hitt er víst, að
Framhald á bls. 17
Þórisson
hans allan. Þórir Ingi var lítt
gefinn fyrir að mæta á félags-
fundi og skemmtanir í skólan-
um, hann áleit það tímasóun á
okkar stuttu ævi, sem líka er
búið að koma fram.
Þórir Ingi hafði hlljómfagra
rödd og skýran framburð og var
því oftaet valinn ti'l að lesa
upp bæði sögur og Ijóð fyrir
bekkkm. Þegair við hóflum nám
í skólanum í haust tókum við eft
ir því, að hamin hafði fjarlægzt
okkur, það var eins og hann
drægi sóg inn í skeí, og þeir se*n
ekki þekktu hann náið áður,
kynntust honum mjög lftið, svo
fáskiptinn var hann, en við sem
þekktum hann vel og vissum
hvað að var, við skildum hann.
Við vottum systkinum hans og
foreldrum ninilega samúð okfear.
vegna fráfalls góðs sonar og
bróður.
Bekkjarsystkini 3—I
Réttarholtsskóla