Morgunblaðið - 12.01.1969, Qupperneq 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 12. JANÚAR 1969
ennið og laut niður hjá þeim
og hló, eins og hann ætlaði
aldrei að geta hætt því, en svo
fannst honum Símon vera að
finna að þessu og leit á Lísu
og þagnaði. Og hún horfði í
einkennilegustu augu, sem hún
þóttist nokkurntíma hafa séð.
í»að voru einkennilega dökkgul
með blettum, sem voru eins og
gylltir, en andlitið var sól-
brennt og stórt ör lá beint nið-
ur eftir annarri kinninni. Sem
snöggvast horfðust þau í augu
en svo rétit hann snögglega út
höndina og hjálpaði henni á
faetur.
-— Merkilegt! sagði hann í
hálfum hljóðum og hristi hægt
höfuðið en brosti enn.
Hún horfði á hann meðan
hann dustaði rykið af buxna-
skálminni sinni. Hún gat ekki
vitað, hvað það var, sem hon-

r ÁLFTAMÝRI 7
LOMAHÚSID
simi 83070
Opið alla daga öll kvöld og
um helgar.
Blómin, sem þér hafið ánægju
af að gefa, fáið þér í Blóma-
húsinu.
um þótti svona furðulegt, og
heldur ekki, hversvegna hún
skalf eins og hún gerði Símon
og kötturinn höfðu ekki verið
í neinni verulegri hættu. Hvers-
vegna var hún þá að skjálfa?
Maðurinn strauk kettinum, en
leit síðan á úrið sitt, óþolinmóð-
ur á svipinn.
— Komið þið. Það er bezt, að
ég skjóti ykkur heim. Ég get
ekki beðið eftir, að þið farið af
veginum.
— Við erum rétt alveg kom-
in heim, en þakka yður samt.
Við þurfum ekki nema fara stíg-
inn á enda og síðan fyrir hom
ið, flýtti Lísa sér að segja.
— Það er nú sama. Ég vil ekki
eiga undir því. Farið þið upp í!
Símon, sem hélt á kettinum
upp í loft, var þegar farinn að
klifra upp í aftursætið. Maður-
inn hélt hurðinni upp fyrirhana
og hún steig inn og athugaði
(sokkana sína. Enda þótt hún
hefði hruflað sig ofurlítið á
öðru hnénu, voru sokkarnir ó-
skemmdir. Hún hallaði sér fram
og strauk blóð af hökunni á
Símoni með vasaklút. Maðurinn
sneri bílnum við, næstum alveg
á staðnum.
— Hvað heitirðu? spurði Sím
on allt í einu, er þeir komu að
næsta beygju.
— Blake, sagði maðurinn. -----
og hvað heitir þú?
— Ég heiti Símon Brown og
þetta er kötturinn minn, hún
Suki. Seinast átti hún fimm
kettlinga, en núna býst ég við,
að hún eigi miklu fleiri.
— Já, væri það ekki gaman?
sagði maðurinn og leit á Lísu
og lyfti augnabrúnum.
Hún fann, að hún roðnaði og
gat engu svarað. Þegar þau
komu fyrir næsta horn, sagðí
hún — Við erum alveg komin.
Þarna er það! Og hún benti á
kofann. — Og þakka yður fyr-
ir. Ég vona, að við höfum ekki
tafið yður frá neinu mikilvægu.
Svo stigu þau öll út.
— Viltu koma í te á morgun,
Blake? ssagði Símon og leit
upp og hallaði undir flatt. Enn
einu sinni fann Lísa til þess,
að hún þurfti á karlmannshjálp
að halda. Hún flýtti sér að af-
saka þetta en maðurinn greip
fram í fyrir henni: — Þetta er
vel boðið, en líklega get ég ekki
þegið það á morgun. Ég er á
förum til Afríku.
Símon varð hrifinn og þagn-
aði, en leit á Lísu til þess að
sjá, hvort henni þætti þessi af-
sökun ekki nokkuð langt sótt.
Maðurinn settist upp í bílinn,
dró niður rúðuna og klappaði á
kollinn á Suki, sem var farin að
mala.
— Gætið þið vel að frú Kisu,
sagði hann. Einkennilegu augun
jathuguðu Lísu aftur, en á
næsta augnabliki var hann far-
inn.
Hún ýtti Símoni inn um hlið-
ið en kastaði um leið kveðju á
manninn, og heyrði svo alls
ekki spunningar og athugasemd
fV I HRINGVER VEFNAÐARVORUVERZLUN
Hjartagarn
Á GAMLA VERÐINU.
TAKMARKAÐAR BIRÐIR.
AUSTURSTRÆTI
S í M I 17 9
ER LJÚFIIR
DRVKKUR
Instont DAILY er súkkuloði-
drykkur. DAILY leysist upp á
augabrogði f mjólk eiSa vatni.
Ein eða tvaer teskeiðar naegjo
f eitt glos. Aðeins þarf að
hræra og þó er tilbúinn undra-
Ijúffengur túkkulaðidrykkur,
heitur eða kaldur, eftir þvi
tem hver óskar.
DMLY meS
ra*
ir drengsins á leiðinni inn í hús
ið, því að hún var alltaf að
hugsa um þennan óvænta fund.
Maðurinn var á hæð við Stve,
en einhvernveginn fannst henni
hann stærri. Var það vegna
sterklegu herðanna og beina
baksins?
Hún hafði tekið eftir höndum
hans á stýrinu. Þær voru mjög
sólbrenndar, eins og andlitið,
sterkar en viðkvæmar. Ekki gat
hún getið sér til um aldur hans.
Aftur varð henni hugsað til
Steve, án þess að vita, hvers-
vegna, en þá sá hún, að hún
var farin að bera hann saman
við ókunna manninn, og þar beið
Steve lægra hlut. Steve var van
ur að lúta fram yfir stýrið, eins
og letilegur strákur. En í fari
Blakes var ekkert strákalegt.
Hann var karlmaður.
2. kafli.
Þegar Lísa breiddi ofan á
Símon hallaði hann sér og kyssti
hana á hálsinn með rökum vör-
unum.
— Góða nótt! Bless! Gaman á
morgun, sagði hann hálfsofandi.
— Góða nótt, elskan!
— Segðu „Gaman á morgun“,
Lísa sagði hann og vaknaði aft
ur önugur.
— Gaman á morgun — Voða
gaman á morgun, svaraði hún
hlýðinn og lokaði dyrunum vand
lega á eftir sér.
Hún fór niður og hellti sérríi
í glas handa sér, en það var
vdnjulega ætlað prestinum. Svo
leitaði hún í skrifborðinu þang
að til hún fann litlu bókinahans
pabba síns með heimilisföng-
unum í.
Hún vissi, að einhversstaðar
í þessari bók mundi hún finna
símanúmerið hans Bill Galbraiths
Hann var Bandaríkjamaður, sem
vann hjá Ameríska Flugfélag-
inu í London. Faðir hans hafði
komið heim með hann nokkr-
um sinnum, og Lísa óskaði þess,
að hún hefði verið altillegri við
hann, óskaði, að hún þekkti
hann betur, því að nú setlaði
hún að biðja hann um atvinnu.
Hún blaðaði í litlu bókinni,
en fann ekkert undir G og fór
að halda, að kannski væri það
nú eins gott, en þá fann hún
— Góða mamma, horfðu fram fyrir þig.
óvænt nafnið undir B., skrifað
með hendi Helen.
Þegar hún tók símann til þess
að biðja um númerið, heyrði hún
hina alltof kunnugu rödd í frú
Took, sem var á vakt á síman-
um, og hætti um leið við allt
saman.
— Halló ungfrú Brown.
Hvernig er Símon?
Hún gerði röddina í sér eins
ópersónulega og hún gat og
svaraði. — Honum líður vél,
þakka yður fyrir. Get ég fengið
samband við London — Wel-
beck 7142?
— Sjálfsagt. Ég skal gefa yð-
ur samband. Bíðið þér í síman-
um.
Á þessum fáu sekúndum, sem
þurfti að bíða, missti Lísa al-
gjörlega móðinn. Hún þóttist
vita, að þessi önnumkafni Am-
eríkumaður mundi engan frið
hafa fyrir umsóknum um at-
vinnu. Þarna mundu vinir kunn
ingja hans vera að hrella hann
sí og æ — eða kannski væri
hann á fundi. En væri svo, kæm
ist hún aldrei framhjá einka-
ritara hans, og þetta hlaut líka
að vera einkanúmer. Suðan í
símanum hætti og röddin, sem
kom, var enn sama þreytulega
röddin í frú Took. — Afsakið
þér þessa bið, sagði hún — Ætl-
ið þér nokkuð til útlanda í sum-
arfríinu?
Lísa hallaði sér upp að veggn
um og andvarpaði í kyrrþei, en
tókst samt að halda röddinni
eðlilegri, er hún svaraði. — Nei,
það, er að segja, ég veit það
ekki enn. Er einhver töf með
London? Get ég látið viðtals-
beiðnina standa?
— Nei, það er engin töf, og
ég skyldi bara bíða í yðar spor-
um. Ég fer sjálf af vaktinni
leftir mínútu en ég skal sjá um,
að þér fáið sambandið áður en
ég fer. Og Lísa heyrði hana end
■urtaka númerið.
Frú Took þekkti alla og vissi
um hverja þeirra hreyfingu.
Lísa vonaði innilega, að þessi
gamla kjaftaskjóða færi af vakt
hæfist, því að annars yrðu fyrir
inni, áður en samtal hennar
ætlanir hennar komnar út um
allt þorpið samstundis.
Loksins kom önnur rödd í sím
ann. — Gotit kvöld. Þetta er
Hotel Clarenoe.
— Þetta hlýtur að vera ein-
hver misskilningur, sagði Lisa.
— Ég var að reyna að ná í hr.
Galbraith _ hjá Ameríska Flug-
félaginu. Ég hélt, að þetta væri
einkanúmerið hans.
— Andartak, sagði stúlkan.
— Ég held einmitt að hr. Gal-
braith hafi búið hér þangað til
fyrir nokkrum mánuðum. Ég
skal athuga hvort ég hef nýja
númerið hans.
Nú var þögn frá miðstöðinni
og Lísa varð heldur en ekki
feginn. Meðan hún beið var
hún að hugleiða, hvernig hún
tætti að vera klædd, ef hún
>færi til London til viðtals. Dökk
grái frakkinn og pilsið yrði lík-
lega heppilegast. Ætti hún að
vera með hatt? Það yrði þá að
vera svarti flauelshatturinn, sem
hún hafði keypt fyrir jarðar-
förina, eða þá tyrkneski strá-
hatturinn. Nei, annars Engan
hatt.
— Númer hr. Galbrai'ths er
nú Sloane 2481, sagði röddin í
12. janúar
Hrúturinn 21. marz — 19. apríl
Ekki eyða um efni fram. Ættingjarnir standa með þér, og
vertu því þolinmóður. Það kemur sér vel i lokin.
Nautið 20. apríl — 20. maí
AUt sem þú segir virðist skipta ákaflega miklu máli.
Tvíburarnir 21. maí — 20. júní
Gerðu eitthvert gagn í sókninni. Efndu gömul loforð.
Krabbinn 21. júní — 22. júlí
Farðu snemma út, og njóttu lífsins með vinum og venzla-
fólki.
Ljónið 23. júlí — 22. ágúst
Þú skalt bjóða heim fólki I kvöld.
Meyjan 23. ágúst — 22. september
Þér finnst umferðin erfið. Gefðu þér nægan tíma.
Vogin 23. september — 22. október
Eftir því sem þú hefur sáð, ættirðu að uppskera ást og virð-
ingu. Bjóddu einhverju nygra fólki að njóta alls þessa með þér.
Sporðdrekinn 23. október — 21. nóvember
Góðar fréttir langt að. Bjóddu heim eða þiggðu boð.
Bogmaðurinn 22. nóvember — 21. desember
Farðu hægt í að hjálpa einhverjum vlni þinum, fyrr en þú
veizt alla málvöxtu. Þetta verður langur vinnudagur.
Steingeitin 22. desember — 19. janúar
Þeir, sem elska þig skilja allt og fyrirgefa, hindr misskilja
allt. Kvöldið verður friðsælla og getur vel orðið skemmtilegt.
Vatnsberinn 20. janúar — 18. febrúar
Fylgdu því sem þú hefur þegar ákveðið og ert byrjaður á,
þar til ástæða er til að breytatil.Ofreyndu þlg ekki.
Fiskarnir 19. febrúar — 20. marz
Haltu áfram að athuga málið. Þú hittir margt nýtt ftjjk, ef þú
ferð rétt að.