Morgunblaðið - 16.02.1969, Qupperneq 13

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 16. FEBRÚAR 1&69.
13
„Það getur vel verið
að ég láti mína brúðu
byrja í skúla næsta ár“
„Mín brúða heitir Lídía
og hún er tveggja ára göm-
ul“, sagði Ingibjörg Hilmars
dóttir 5 ára gömuil. Ingibjörg
sagðist eiga 4 systkini og vera
Ingibjörg Hilmarsdóttir með
brúðuna Lídiu.
yngst þeirra. „En brúðurnar
mínar eru flestar yngri“, sagði
hún.
„Af hverju heitir hún Líd-
ía?
„Af hverju“ svaraði . Ingi-
björg undrandi. „Af því að
ég sikírði hana það“.
„Hvernig hegðar hún sér á
daginn?1
„Hún er nú alltaf fín“, svar
aði Ingibjörg og hallaði undir
flatt og hélt síðan áfram eft
ir nokkrar vangaveltur: „Já,
hún er stillt og fer alltaf að
sofa þegar ég segi henni það.
Ég fer alltaf að sofa klukk-
an 9, en stundum leyfi ég
henni að vaka alla nóttina."
„Er hún þá ekki syfjuð?“,
skaut ég inn í.
„Nei, nei,“ svaraði Ingibjörg
„Hún er ekkert syfjuð, hún
er svo dugleg. Og veiztu það,
hú verður voða sjaldan veik
því að .hún er svo hraust og
faer aldrei flensu. Ég fer líka
stundum með hana í göngutúr
og þá skoðum við okkur um
Hún fer aldrei ein út á götu,
ég er alveg búin að banna
henni það, en ég hugsa að
hana langi það stundum."
„Þykir þér ekki vænt um
brúðuna þína?“
„Jú, mér þykir mjög vænt
um hana við erum svo góðir
vinir“.
Inigibjörg var stöðugt að
dytta að kjól Lídíu á meðan
samtalið fór fram, því kjóllinn
var svolítið krumpaður og það
er meira en boðlegt er ungri
og fallegri brúðu. Svo var
Lídía að missa af sér aðra
hosuna, en Ingibjörg lagaði
það varfærnum höndum.
„Átt þú fleiri brúður Ingi-
björg?“
„Já, eina aðra og svo á ég
lika baingsa og svoleiðis dót“
„Er hin brúðan lík Lídíu?“
„Nei, 'hún er eogum lik.
Veiztu, það getur vel verið að
ég láti hana byrja í skóla
næsta ár.“
Svo hvarf þessi litla sæta
stú'lka með brúðuna í fang-
imu aftur imn í hóp vintovenma
sinna, sem sungu og léku sam-
an.
„Ég er aldrei í
vandræibim meb
litlu $kinnin“
„Ég er búin að eiga þessa
brúðu í 3 ár, hún héitir Dúna,
eftir mömmu minni af því að
hún gaf mér hana. Ég á fleiri
brúður og þær heita: Ingi-
björg, Jóhamna, Soffía, Stína,
Dóra, Sigga, Soffía og Linda."
Sjö ára hnáta, Valgerður
Hallgrímsdóttir, sat með brúð
una sína í fanginu en brúð-
an hennar, hún Dúna, var vel
dúðuð í kuldaú'lpu af því að
hún hafði verið með flensuna
sagði Valgerður, sem er nem-
ahdi í ísaksskóla.
„Er ekki erfitt að ala upp
svona margar brúður?
„Nei, nei, þær eru allar
stilltar. Ég er aldrei í vand-
ræðum með litiu skinmim.“
„Er nokkur í uppáhaldi,
séretaikilega?"
„Já, eiginlega þykir mér
vænzt um Dúniu."
„Heldur þú upp á afmælið
þeinra allra?“
„Þær eiga stundum afmæli,
en það er ekkert ákveðið.
Ég hélí upp á afmælið þeirra,
þegair ég var litifl.
„Leikur Dúna sér við aðra
en þig?‘
„Hún hefur einu sinni leik-
ið sér við strák. I>að var
bezti vinur minm, en hann er
fluttur í burtu í Kópaivx>ginin.“
„Er ekki erfitt að koma öll-
um brúðunum í svefn á kvöld
in?“
„Þær fara snemma að sofa
allar saman. Oft um leið og'
ég. Ég fer alltaf með bænir-
nar á hverju kvöldi í hljóði
og þá líka fyrir brúðurnar
mínar af því að þær kunna
ekki að tala.“
Valgerður Hallgrímsdóttir með
brúðuna sína Dúnu.
*
„Eg hef hana alltaf í
herberginu hjá mér“
Eftir því sem stúlkurnar
verða eldri verður hugmynda
flugið um brúðuna minna, en
Sigríður Geirsdóttir með
Rögnu.
aftur á móti verður brúðan
haldgóður minjagripur, sem
öllum stúlkum á öllum aldri,
jafnvel fram á elliár, þykir
vænt um.
Sigríðúr Geirsdóttir 12 ára
gömul var í hópi elztu stúlkn
anna á brúðufundinum og all
ar 12 ára stúlkur fara vel með
brúðumar sínar.
„Hvað ert þú búin að eiga
þína brúðu lengi, Sigríður?“
„Ég er búin að eiga þessa
í 6 ár. Hún varð 6 ára á jól-
unum. Ég á líka einn banigsa
og tvær litlar brúður."
„Hvemig leikur þú þérmeð
brúðurnar?“
„Ég leik mér oft með þær
og þær eru oft hjá mér í rúm-
inu ,þegar ég sofna en svo
tekur mamma þær.
Ég og vinkona mín leikum
okkur sturudum með brúður-
mar. Við látum þær fara í föt
og svo förum við út að ganga
með þær í dúkkuvögnum."
„Hvað heitir þessi brúða?“
„Hún heitir Ragna af því
að maðurinn, sem gaf mér hana
hét Ragnar.“
„Hvar geymir þú Rögnu,
þegar þú ert ekki að leika
þér með hana?“
„Ég hef hana alltaf í her-
bergintu hjá mér, þar sem
dú'klkuirúmiið heninar , er en
ég liæt hana oftast sotfa í
vagninium. Mér þykir mjög
vaent um dúkkumar rminar.“
„Dún á pínulítiö
margar dúkkur“
„Kristín, ekki krækja hend
inni í peysuna mína. Vertu nú
stillt, sérðu ekki að maðurinn
er að tala við oktour.“
Það var 5 ára gömuil stúlka
Margrét Kristín Sigurðardótt
ir, sem var að siða brúðuna
sína, Kristínu um leið og hún
kom sér þægilega fyrir í stóln
um gegint mér með sólskins-
bros og báðar hendurnar utan
um brúðuna sína.
„Hvað er Kristín þín göm-
uim, Kristín?“
„Ég veit ekki hvað ég er
búin að eiga hana lengi, en
ég er búin að eiga hana voða
liengi.“
„Hlýðir húin þér ailltaf?“
„Hún er þæg, skinnið og
fer eiginlega alltaf að sofa
þegar ég bý um hana. En
stundum er hún óþæg að borða
og ég er nú líka stundum svo-
lítið óþæg að borða, en ekki
a*taf.“
„Á Kristín afmæflisdaig?“
„Hún á afmæli sama dag og
ég, 11 desember. Ég á eina
vinkonu og býð henni þá með
börnin sin, sem viija koma,
en hún á pínulítið margar
dúkkur.
„Leikið þið Kristín ykkur
oft úti?.
„Ég leik mér oft úti og
stundum fer ég með Kristínu
líksa. Ég fer út með hana i
kerru og stundum held ég á
henni. Henni finnst svo gam-
an að lába rugga sér, stund-
um á píniulítilli fleygiferð.
Henni finnst pínulítið gaman
að fara út, ef það er gott
veður, en ég fer aldei með
Kristínu út í snjó. Einu sinni
fór ég með Camilhi dúkkuna
mína út í snjó og henni fannst
voða gaimin. Fimnst þér gam-
an í snjó?
Ágústa Helga Sigurðardóttir
fyrir ofan með dúkknna sina
Hönnu. Fyrir neðan er systir
hennar Margrét Kristín með
brúðuna Kristínu.
„Já, svaraði ég.
„Mér lika, snjórinn er svo
fallegur og svo er hann líka
eins og stór lieir. Einu sinni
fór ég á kaf inn í snjóinn í
snjóhús og það fann mig eng-
inn fyrr en ég sagði gú gú.
Hvenær æbli snjórinn komi
aftur?“
„Hún vill heldur
sælgæti“
Ágústa Helga Sigurðar-
dóttir, systir Margrétar var
einnig á brúðufundinum, Ág-
Framhald á bls. 23
„Súsý fær stundum
að spila á píanóiá“
„Ég er í fjórðu sveit í
KFUK og þar eru stelpur á
öllum aldri, sagði Margrét
Eggertsdóttir 8 ára gömul, en
hún er nemandi í Melaskólan-
um.
„Ég er búin að eiga þessa
brúðu í þrjú ár, sagði hún,
„Og hún heitir Súsanna. Ég
kallia hiana Súsý. Annars er
ég búin að eiga alls 10 brúð-
Margrét Eggertsdóttir með
' Súsý og Snata.
ur með bangsanum og þær
hafa heitið misjöfnum nöfnum
Mér hefur þótt mjög vænt um
þær aUar.“
„Hvernig er að umgangast
brúðiur?“
„Ég læt alveg eins með
brúðuna eins og hún sé lif-
andi. Ég læt hana borða þeg-
ar hún er svöng og ég legg
á borð fyrir hana með brúðu
matarstélli og brúðubolla-
stelli. Hún er alltaf mjög
stilllt við matborðið. Svo fer ég
stundum með hana á daginn
í gönguferðir, en ég hátta
hana aRtaf á milli klukkan
8 og 9 á kivöldin.“
„Talarðu við hama.“
„Já, já, ég tala við hgna.
Ég segi henni sögur og stund
um les ég fyrir hana úr bók-
um. Ég er nýlega búin að
lesa fyrir hana úr ævintýr-
um Æskuninar.“
„Hvenær á Súsý afmiæli?“
„Hún á afmiæli 1. miairz og
þá held ég brúðweizhi. Sein-
ast bauð ég vinkonum mínum
með brúðurnar sínar og
mamma keypti handa okkur
gosdrykki og gaf okkur kök-
ur með.“
„Syngur þú fyrir Súsý?
„Ég raula stundum af því
að mér finnst það gaman. En
ég spi'la svolítið , svona með
einuim puitta á orgefl eða pía-
nó og svolítið á flautu, Oft
þegar ég er að æfá mig læt
ég Súsý hliusta á. Ég læt
haina stundum líka spila á
píanóið og hún hefur fengið
að spila úr nótnaibókinni lög
úr Souind oif misic.“
„Hvair færðu fötin á Súsý?“
„Miamma saumar yfirleitt
fötin á brúðurnar og líka
frænkur mínar, en ég keypti
líka á Súsý galla og kjól, þeg
ar ég fór í ferðalag ti'l vin-
konu minnar í Dainmörku í
fyrra. Þessi vinkona mín átti
heima í Reykjavík en fluttist
út til Danmerkur af því að
ún var hálfdönsk. Ég reyni
líka stundum að sauma á
Súsý.“
„Þú hefur aldrei kennt
Súsý að lesa!“
„Jú, það gerði ég einu sinni“,
sagði Margrét og brosti við,
Framhald á bls. 23