Morgunblaðið - 13.06.1969, Side 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 13. JÚNÍ 1960
Valgerður Jónsdóttir
— Minningarorð
Faedd 12. 4. 1887, dáin 6. 6. 1969
Frú Valgerður Jónsdóttir Grett
isgötu 11, lézt í Landakotsspít-
ala 6. þessa mánaðar.
Hún fæddist i Hafnarfirði 1887
og voru foreldrar henffiar Jón
Bjarnason, verzlunarmaður þar
og síðar deildarstjóri við verzl-
unina Edinborg hér í bæ, og
kona hans Helga Amadóttir,
'bæði Hafnfirðingar. Barn að
aldri fluttist Valgerður með for
eldrum sínum til Reykjavíkur.
Gekk hún hér í bamaskóla og
síðan í Kvenmaskólanin, en rúm-
lega tvítug giftist hún Jens Eyj
ólfssyni, sem gerðist umsvifamik
ill athafnamaður hér í Reykja-
vík um langt skeið, en þau Val-
gerður slitu síðar samvistum.
í>eim varð tveggja barna auðið.
Yngra bamið, mestu efnistelpu,
misstu þau með sviplegum hætti
bamunga og syrgðu hana mjög,
en sonur þeirra, Jón lézt á s.l.
ári. Bjó hann allan sinn búskap
að Grettisgötu 11 ásamt konu
sinni, Hélgu Ásmundsdóttur og
syni þeirra Vigni. í heimili Val-
gerðar bjó bróðir hennar, Guð-
jón, til dauðadags, og eirunig
mörg síðustu æviárin systir henm
ar Guðrún, sem látin er fyrir
allmörgum árum, en hún starf-
aði lengi við Thorvaldsensbaz-
arinn, og hygg ég að hana hafi
eldri Reykvíkingar þekkt. Þriðja
systkini Valgerðar var Árni
Jónsson, sem stofnaði og rak
með miklum myndarbrag timbur
verzlun Áma Jónissonar, eitt af
þekktustu og traustustu fyrir-
tækjum í Reykjavík. Valgerður
kveður nú þeranan heim síðust
af systkinahópnum.
Fundum okkar Valgerðar bar
fyrst saman í sjálfstæðiskvenna
félaginu Hvöt, en hún átti sæti
í stjóm félagsins í fjölmörg ár.
Veit ég að ég mæli fyrir munn
okkar allra, sem þar störfuðum
með herani, þegar ég færi henni
nú að leiðarlokum þakkir fyrir
samstarfið og þau góðu kynni,
sem við af henni höfðum. Hún
var frábærlega prúð kona í fram
komu og lagði ávallt gott til mál
anna, en jafnframt skapföst mjög
t
Guðfinna S. Karlsdóttir,
frá Lögbergi,
lézt á Hrafnistu 11. þ. m.
Aðstanendur.
t
Tengdasoniur minin
Roy G. Olsson
lézt að slysförutm í New
York 9. maí si.
Fyrir hönd dóttuir minnair,
Önnu Olsson,
Emilía Benediktsdóttir.
t
Móðir okkar og tengdamóðir
Klara Jónsdóttir
frá Siglufirði,
andaðist á heimili dóttur
úninar í Reykjavík aðfara-
nótt 12. þ. m.
Helga Helgadóttir
Eiríkur Jónsson
Inga Helgadóttir
Þórhallur Björnsson.
og hafði ákveðnar skoðanir á
möninum og málefnum. Þegar ég
minnist Valgerðar verða mér of
arlega í huga tvær konur, sem
ég nær alltaf sá hana í fylgd
með, Guðrúnu systur hennar,
meðan hún lifði, og Soffía Jac-
obsen, en berraskuvinátta Val-
gerðar og dætra Helga Helga-
sonar tónskálds, Soffíu og Helgu
sem til var stofnað þegar hún
fluttist með foreldrum sinum í
hús Helga Helgasonar í Þirag-
holtsstræti 11, entist traust og
fölskvalaus til æviloka Valger-
ar, og fjölmörg síðustu árin mwi
hún vart hatfa um.gen.gizt aðra
utan fjölskyldunnar en þær syst
ur.
Valgerður var heiðursfélagi í
Reykvíkiragafélaginu og lét sér
annt um málefni borgar sinnar.
Með henni hverfur eiran af þeirri
kyraslóð Reykvíkinga sem lifði
mesta umbrota- og breytinga-
skeið í sögu borgariraraar. Æðru-
laus og yfirlætislaus lét hún,
eins og margt af þessu fólki, lítt
haggast af þeim sviptivindum,
sem um léku, og eiras þótt hún
yrði fyrir miklum rauraum í einka
lífi sínu.
Blessuð sé miraning hennar.
Auður Auðuns.
í dag, föstudaginm 13. júní,
verður til moldar borin gömul
heiðurskona, frú Valgerður Jóns
dóttir, Grettisgötu 11, Reykja-
vík.
Valgerður fæddist 12. apríl
1887, en hún var dóttir hjón-
anna Jóns Bjamasonar, þá kaup
manns í Hafnarfirði, en siðar
faktors í Edenborgairverzlum og
Helgu Ámadóttur, korau hans. Á
unga aldri fluttist hún frá Hafn
arfirði til Reykjavíkur með for-
eldrum síraum og upp frá því ól
hún aldur siran í höfuðborgirani.
Með Valgerði hverfur af sjón
arsviðirau ágæt og glögg kona,
barn síns tíma, standandi föst-
um fótum í meraniragu 19. aldar-
iranar og fyrri hluta 20. aldar:
einstakliragur úr þeirri kyraslóð,
sem gekk til verka með larag-
feðrum þess fólks, sem nú býr í
landinu.
Faðir Valgerðar var faktor í
Edenborgarverzlun um síðustu
aldamót og seldi fólki varnirag,
en það fólk hafði til að bera
sams konar hugsunarhátt og
Bjöm í Brekkukoti og aðrir haras
líkair: á þeim tírraa skiptu smæstu
hlutir máli: heiðarleiki og gagn-
kvæmt traust voru dyggðir, sem
í hávegum voru hafðar, og þeim
eiginleikum hélt Valgerður í rík
um mæli til hinztu stundar. Mér
verður oft huigsað um það, þegar
ég kom í heimsókn til Valgerðar,
hversu atvikin voru oft flókin,
að geta á þeranan hátt, með því
t
Útför móður okkar,
Ingibjargar Hjartardóttur
Líndal
frá Efra-Núpi í Miðfirði,
sem aradaðisit 28. maí 1969 á
Borgarsj úkraihú.sinu, fer fram
laugairdagiinin 14. júní frá
Fossvogskirkju kl. 10.30.
Hjörtur og Birgir
Halldórssynir.
t
Úfcför sonar okkair og bróður
Einars Ragnars
Sverrissonar
fer fram frá Dómkirkjunni
laugardaginn 14, þ.m. kl.
10.30.
Erna Einarsdóttir
Sverrir Kristjánsson
Guðrún V. Sverrisdóttir.
einu saman, að fara úr einu húsi
yfir í anraað við sömu götu, horf
ið marga tugi ára aftur í tím-
ann, farið úr ys og þys dag-
legs lífs í hús, þar sem hver
hlutur hefur sína merkinigu,
hvert kyrrlátt orð, sem er talað
segir sína sögu: það enu fonrétt-
indi, sem því miður allir fá ekki
að njóta.
Árið 1908 giftist Valgerður
Jeras heitraum Eyjólfssyni bygg-
ingameistara. Þau áttu tvö börn,
Helgu, sem dó á unga aldri, og
Jón, san lézt 19. nóvembeir
s.l. Það segja mér kuranuigir, að
skiuiggi hafi fallið yfir . heimili
þeirra Valgerðar og Jeras viðfrá
fall hiranar ungu dóttur þeirra
og áhrif þess hafi að nokkru
leyti fylgt þeim alla ævi. Jón
soraur þeirra átti við vanlheilsu
að stríða mestara hluta ævi sinn-
ar, en þau Helga Ásmuindsdótt
ir og hann eiga eiran son bama,
Vigni, og var hann mikið eftir-
læti ömmu siraraar. Og eftir því
lögmáli, að ein kynslóð tefcur við
af anraarri, skilur Valgerður nú
eftir í forsjá Vignis, teragdadótt-
ur sína Helgu og sonarsonar-
dóttur, Heiðu, þær tvær maran-
eskjur, sem gáfu lífi henraar
gildi á gamals aldri umfram ann
að gott fólk, sem hún umigekkst.
Það sagði mér móðir min, að
fá hjón hefðu verið glæsilegri í
öllum Reykjavíkurbæ á fyristu
árum þessarar aldar en Valgerð
ur og Jens. Herani standa enn
í bamsmirani útreiðatúrar þessa
fólks, og þótti herani ævintýri
líkast að sjá þau prúðbúin og
tignarleg ríðandi á baki gæðinga
eftir götum bæjariras. Sjálfur
man ég sem krafcki eftir þeim
Valgerði og Jens með þetta
virðulega og svipmikla fas og
gæðum Valgerðar, sem lét eitt
yfir öll böm við göturaa garaga,
öll rautum við góðis atf því,
hvað herani þótti vænt um soraar
son siran, Vigni. Ekki fer hjá
því, að svo gömul gata sem
Grettisgatan missi mikinn svip
þegar Valgerður kveður hana.
Valgerður lét félagsmál mikið
til sín talka, allmörg ár ævi
siranar starfaði hún hjá Sjálf-
stæðiskveranafélaginu Hvöt og
Sjálfstæðisflokkiran studdi hún
alla ævi af þeim saranfæringar-
krafti, dugnaði og vizku um rétt
t
IraniíLegar þakkir fyrir auð-
sýrada samúð og viraarhug við
andlá't og jairðartför hjart-
kænrar móður, tenigdamóður
og örramu
Guðbjargar Kristinsdóttur
Hverfisgötu 100B.
Margrét Guðmundsdóttir
Evlalía Guðmundsdóttir
Birgir G. Albertsson
og barnaböm.
t
Iraniliegar þakkir öllium þeim
er sýndu okkur samúð vegraa
fráfalls
Jóns B. Einarssonar
skipstjóra.
Jónína Gissurardóttir
Einar Jónsson
Hrefna Jónsdóttir
Ríkharður Árnason.
læti stefnuskrár flokksiras, sem
gjarnan mættu eirakeniraa þá ein
staklinga, sem fylgja flokknum
að málum í dag. Valgerður var
heiðursfélagi Reykvíkiragafélags-
ins og starfaði um skeið í því.
Jafnframt þessum störfuim sat
Valgerður um éirabil í stjóm
Timburverzktinar Áma Jónsson
ar h.f., en hún var einin af aðal-
eigendum þess fyrirtækis og
voru þau hjónin stofnendur fyr
iirtæfcisims ásamit Árraa J ónssyni,
bróðuir Valigerðar.
Valgerður Jónsdóttir andaðist
6. þ.m. á Landakotsspítala, megi
guðs blessun fylgja henni og
jafnframt eftirlifandi ættingjum
heranar.
K.B.
Markús Loftsson —
Minningarorð —
F. 18/8 1896 — D. 7/6 1969.
MARKÚS Loftsson var fæddur
í Hreiðurborg í Samdvíikur-
hreppi 18. ágúst 1896. Foreldrar
haras voru þau Loftur Jónsson
og Jóruran Markúsdóttir koma
haraa. Þau bjuggu síðar leiragi í
Söi'kutóft á Eyrarbakka, þar sem
þau gátu sér ágætan orðstír.
Ekki var Markús orðinin nemia
þriggja daga gamafli, þegar
jarðakjáiftaáldan miikla reið yfir
alit Suðuriaind. í öryggiisskyni
var móðir og bam flutt í skyndi,
úr bænum í tjald úti á túni.
Litlu síðar hrundu bæjairgönigin
og baðstofan skekktist.
Fimm ár.a gam.all smitaðist
hanin og Margrét systir hairas af
sikariatssótt, sem svifti systur
haras lífirau. Hanin lifði samt sjúk
dómiran atf, en missti miál, heyrra
og sjón á öðru auga, hinu auig-
anu tókst að bjarga með hálf-
skerta sjón.
Ef við setjum ökkur í spor
foreldrararaa í Hreiðurborg, sem
urðu að sjá á bak efnátegri dótt-
uir og vita son sinn verða æfi-
lamgt að bera merki þessa sjúk-
dómis, sjáum við hversu þetta
var djúpt hjartaisár, umigu for-
el'dirumum, þó eldri böriraiin Sitg-
ríðuir og Jóhanrn slyppu að mesbu
leyti við siúkdóminm og einmág
yngsta dóttirin Jóníiraa, sem þá
var í vöggu.
Níu ára garmall var Markús
saradur í máMeysiiragjaskólamm,
sem þá var á Stóra-Hraumi og
fluttist svo með skóltairaum síðar
til Reykjavíkur. Þar mum hanm
halfa verið í 6—7 ár.
Talfceranisla var þá ekki reynd
í skólanum, em firagramál lærði
hann og varð fluigfær í þvi.
Hamm varð ritfær vel og hatfði
ágæta rithönd og framkoma
hairas öll bar vott um góða greind
rag glöggskyggni. Hamn átti
ágæta kímnigátfu, sem stumduun
kom fram sem þjálfuö llátbragðs-
iist í fcuiranángjiahóp. Það var
alltaif létt l'Oftið, þar sem Markús
var nærstaddur.
Um nokkurra ára skeið var
Markús vimmufélagi m'inin við
framiræslu mýra hér í nágremm-
imu. Hamm var skemmtitegur
vininufélagi og stóð hvergi að
baíki öðrum, þar sem éfcki þuirfti
skarpa sjón til verkamoa. Síðar
gerðist hamm faistur starfsmaður
Borgarsjóðs Reykjavífcur um
margra ára Skeið.
Árið 1935 gitftáist Mairkús eftir-
liifamdi eiginkorau sinmá, Maríu
Guðmundsdóttur, sem ættuð er
úr Landmanmahreppi í Raragár-
vafllaisýski. Hún reyndist mammi
síraum tryggur og ástríkur föiru-
raauitur. Ekki varð þeim bairna
auðið. En bróðurbörmum Mairk-
úsar reyradust þau mjög um-
hyggjusöm og ástúðleg eins og
þau væru þéirra ei'gin börn.
Þau áttu sraoturt og snyrtilegt
heimili á Ásvallagötu 49, er
Byggingarfélaig Alþýðu gerði
þeim kleyft að eigna'st. Þar umdu
þau lífirau vel í gaignlkvæmu
trúraaðartrauisti. Þar gátu þau
síðustu árin notið nútímatækm-
inmar, mieð því að horfa á sjón-
vairpið, sem varð þeirn milkii
dægradvöl og gleðigjafi.
Nú er sambúðimni lokið, en
mi'ranimgarraar lifa og asf þeim
fær sálin n'æringu meðan beðið
er enidurfundamma.
Að lokum er sysfckiraum, vim-
um og ök'kuir frændfólki öllu
ljúft að miraraast hreinskilnd
Mahkúsar I/Oftssonaæ og neioar-
teika við hverm sem í blut átitL
Að minnaist þess mamms, sem
hvergi mátiti vaaram sitt vita, og
ekki mátti bregðasf traiusti sam-
ferðaffraaraniararaa. Af slíkjum
mönmium mætti samtíðim miíkið
iæra.
Við vituim að eigintteifcar hims
iátraa vinar verða horaum gortt
vegamesti fcil landsims ókumraa,
sem breiðir út faðmimm móti huig
heilum dreragskapairmömmum og
lýsir þeim teiðiraa fram till vax-
andi þroska og víðsýnis.
Nú muirau eyru þín fá að njóta
samiræmdna unaðsdóma og fram
rétfcair hemdur fagma þéf á
áteummri sbrönd.
Ég samifaigmia þér einmig
frændi sæll!
Kristófer Grímsson.
Ættimigjar, tengdiafólk ag vin-
ir. Bezfcu þaikkir fyrir áglieym
anitega viraáfctu og rausn í til-
etfná atf 50 ára hjúskaipar-
afmæli okkar.
Sveifcungum oiktoar færum
við alúðahþakfcfc fyrfc höfð-
iraglegar gjaffc oig viraáfctu í
okkar garð fyrr og síð.ar.
Gróa Oddsdótfcir
Þorvaldur Böðvarsson
Þóroddsstöðum.
Iranijiaga þakka óg þedm, sem
glöddu mi'g vegna sjötuigsaf-
mælás míras 5. apríl sfl.
Guð btessi ykkuir <>1.1.
Halldóra Jóhannsdóttir.
Hjartiams þaíkkir til alllra
þeiirra, sem glöddu mig á 70
áira aifmæli miirau, m.eð skeyt-
um, blómum og gjötfum. Sér-
staktega vifl. ég þafkka séra
Bimi Jónissyni fyrir eliskuileg
og hlý orð um mig rifcuð.
Guö biessi ykkuir öll.
Steinunn Guðbrandsdóttir.