Morgunblaðið - 13.08.1969, Blaðsíða 14

r-
14
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 18. ÁGÚST 1Ö6Ö
Guðný Vilhjálmsdóttir
In memoriam
Til hinztu hvílu er í dag bor-
in frú Guðný Vilhjálnisdóttir,
Lokastíg 7 í Reykjavík. Guðný
fæddist á Kollsstöðum á Völlum
14. maí 1883, en ajndaðist 5. ág-
úst, eftir langvarandi heilsu-
leýsi.
Foreldrar Guðnýjar voru
Hólmfríður Grímsdóttir Jónsson-
ar bónda á Öxará í Bárðardal,
Bergþórssonar. Framætt Guð-
nýjar í móðurætt er til Þorsteins
Jónssonar, er var prestur á
Eyjadalsá og síðar á Skinnastöð
um. Ættin frá séra Þorsteini er
nefnd Gunnarsætt Faðir Guð-
nýjar var Vilhiálmur Þorláks-
son,Bergvinssonar prests á Eið-
um Þorbergssonar. Kona Þorl-
láks var Vilborg Vilhjálmsdótt-
ir frá Hjartarstöðum í sömu
eveit. Vilhjálmur Árr;ason,faðir
Vilborgar, var kvæntur Guð-
niýju Guninarsdóttua- (Skíða
Gunnars). Þar komu saman ætt-
ir Guðnýjar í móður- óg föður-
ætt. Ein af dætrum Vilhjálms
Ámasonar hét Guðfinna. Sonur
hennar, Sigurður, fluttist til
Ameríku Kristín hét dóttir Sig-
urðar, varð nafnifræg söngkona,
kom fynst opinberlega fram á
Ítalíu 1927, kallaðí sig Leo
ita Lanzoni.
Framætt Guðnýjar í föðurætt
má rekja til Hólmfriðar Þor-
varðsdóttur á Eiðum og áfram
til Lofts ríka á Möðruvöllum í
Eyjafirði: Hólmfríður var gift
Bimi ,^kafinm“ Jónssyni, en frá
og með börnum þeirra telst
Nj arðvíkurætt.
t
Eiginkona mín,
Steinunn Lárusdóttir,
Frakkastíg 19,
andaðist aðfaranótt 12. ágúst.
Fyrir mína hönd og annarra
aðisitandenida,
Ólafur Ögmundsson.
t
Eiginmaður mirm,
Jón Halldórsson,
Suffurgötu 30, Hafnarfirffi,
andaðist að heimiii sóniu að-
faraniótt þriðjudags, 12. þ.m.
Sigriffur Ólafsdóttir.
t
Frændi minm,
Viggó Benediktsson
frá Patreksfirffi,
lézt í Borgairsjúkrahúsinu í
Reykjavík sunniudaginn 10.
þ.m.
Fyrir hönd vandamanna,
Benedikt Davíffsson.
t
Maðurinn minn,
Sigurður Einarsson
frá Vopnafirffi,
lézt að hiedmild síxrn, Lainig-
hoitsvegi 28, siunmudaginn 10.
ágúst si.
Sigriffur Guffbjörnsdóttir.
Foreldrar Guðnýjar eignuðust
3 dætur, en misstu eina á fyrsta
ári: Guðný var elzt, en Vilborg
systir hennar yngst. Foreldrar
hennar settu bú saman að Kolls-
stöðum á Völlum. Fyrstu minn-
ingar Guðnýjar frá bamsaldri
var mannmargt heimili, elsku-
legir og giaðværir foreldrar,
söngur og spil. Faðir hennar
spilaði á fiðlu og afi hennar á
langspil, og eftir sögn ömmu
hennar lagði hanr, kapp á að
læra nýju lögin, er svo voru
kölluð. Á fyrstu bernskuár-
um hennar rikti ávallt giaðværð
og gestakoma vai mikil, enda
var staðurinn í þjóðbraut (nú í
eyði). Eftir sex ára sambúð for-
eldra hennar .nissti hún föður
sinn, eftir stutta legu. Var það
hennar fyrsta stóra sorg. Afi
hennar tók fyrst við bústjóm
með móður hennar, en hans naut
við aðeins í rúmt ár, lézt þá af
slysförum. Móðir hennar hélt þó
áfram búskap í nok'kur ár. Þeg-
ar Guðný var 10 ára gömul gift-
ist móðir hennar í ar,nað sinn.
Síðari maður hennar var Magn-
ús Halldórsson frá Sandbrekku
í Hjaltastaðaþinghá, málari og
trésmiður. Þá voru þau til heim-
iiiis á Seyðistfirði og bjuggu þar
nokkur ár. Þar naut Guðný
ven j ulegrar bar n askólan, enn.tun
ar og var fermd af séra Birni
Þorlákssyni á Dvérgasteini.
Einnig bjuggu foreldrar hennar
nokkur ár í Borgarfirði eystra.
Fluttu þangað rétt fyrir aldamót.
Á því tíma.bili var Guðný lítið
hekna að vetri til. Notaði þá tím
ann til frekara náms. Var þá
m.a. tvö misseri við orgelnám
hjá Lárusi Tómassyni, föður Inga
tóniskálás, ásamt nokkrum tím-
um er hún tók hjá öðrum, eftir
atvikum. Móðir hennar varð
ekkja í annað sinn eftir sjö ára
samfcúð með síðari manni sínum.
Dvöldu þar mæðgur tvö ár í
Borgarfirðí eystra eftir það.
Annaðist hún orgelspil í kirkj-
unni þar þessi tvö ár.
Hinn 4. ágúst 1907 giftist Guð-
ný Einari Sveini Einarssyni frá
Stakkalhlíð í Loðmundarfirði.
Þau voru frændsystkin. Hann
hafði ári áður komið frá Kaup-
mannáhöfn, eftir 14 ára veru þar
og í Sviþjóð. Þau bjuggu á Seyð
isfirði á fimmta ár, en fluttust
til Reykjavíkur árið 1912 Hann
fékk vinnu sem bankaritari við
Landsbanka fslands 1914 og
starfaði þar til dauðadags.
Þótt þeim Guðnýju og Einari
yrði ei-gi barna auðið, varð hún
þó sem önnur móðir bróðunsyni
Faðir oikikar og tengda&ðir,
Brynjólfur Magnússon,
bókbindari,
sem lézt 6. þ.im,, verður jarð-
suniginn frá Fossvogskinkju
fimmtudiagirm 14. ágúsit kl.
1-0.30 f.h.
Jóhanna Brynjólfsdóttir,
Hulda Brynjólfsdóttir,
Hrefna Brynjólfsdóttir,
Magnns Brynjólfsson,
tengdaböm og barnaböm.
manns síns og tveim systurdætr-
um sínum.
Guðný var mjög félagslynd
kona, vinföst og tryggðatröll,
hjálpfús og hjartahlý. Um langt
árabil var hún formaður félags
austfirzkra kvenna, og vann því
félagi af alúð fram til síðustu
stundar.
Sumarið 1905 var ég í sveit
í Borgarfirði eyst.a. Þá kynnt-
ist ég þeim mæðgura lítilsiháttar,
en miklu nánar Guðnýju eftir
að hún fluttist til Reykjavíkur,
þó eimn.a mest síðari hluta ævi
hennar. Alltaf vai jafn ánægju-
legt að koma heim til hennar.
Lífsgleðin var ótæmandi. jafn-
vel eftir að hún hætti að hafa
fótavist. Heimkorr.a hennar til
horfinrva ástvina mun verða sem
fegursti morgunroði
Ég þakka þér vinkona allar
ánægjulegar samverustundir og
votta eftirlifandi ástvinum þín-
um innilega sóunúð.
Jón Þórffarson.
FRÚ Guðný Vilhjálmsdóttir,
stofnaðd Félag austfirzkra kvenina
hér í borg 2. jauúar 1942 ásamt
nokikrum öðruim ausitlfirzkum
konum. Var hún kosin fyrsti
formaðuT félagsins og gegndi því
starfi meða-n kraftar og heilsa
leyfðu. Undir stjórn heuu'ar
blómgaðist fél-a-gið og dafnaði og
þegar hún lét aif formannisstönf-
um fylgdist hún aif áhuga með
allri atarfsemi félagsinis, enda
var oft leitað ráða hjá hen-ni og
hún ávallt fús að leysa úr þeim
vanda, sem að steðjaði hverju
sinni. Hún vair þaninig alltaf í
nánum tenigsluim við félagskon-
ur, sem mátu hana mikils og
óvenjuJega hæfiieika hennair,
enda hafði frú Guðný þamn per-
sónuleika til að bera, að þeir
sem kynnitust hemni báru tiJ
t
Sonur oJckar, bróðir og unn-
usiti,
Þórarinn Vagn Þórarinsson
Bræffraborgarstíg 29,
sem lézt af sJysförum 22. júlí
í Guxhiaven, ver’ðuir jarðsung-
inn frá Dóimikirkjummi fimmtu
daginn 14. ágúst kl. 1.30.
Jóhaima Þórarinsdóttir,
er virasamlegia benit á Slysa-
vamiafélag ísliamids.
Vagnbjörg Jóhannsdóttir,
Þórarinn Ámason,
Guffrún Gunnarsdóttir,
Bettý Þórarinsdófttir,
Hólmfríður Þórarinsdóttir.
Rúnar Þórarinsson,
Magnus Þórarinsson,
Eiffur Þórarinsson,
Ásdís Þórarinsdóttir.
henmar milkið traust. ViB sterk-
an persónuleika hennar bættist
glaðværð og hjartalhlýja, sem
hún átti í ríkuim mæll
Nú, þegar komið er að kveðju-
stund, er okkur félagákonum í
Félagi austfirzkra kverana efst í
huga hjarfans þafcklæti til henn-
ar fyrir allt það mifcla og ó-
eigiragjama starf sem hún vann
félaigi okfcair. Vonanidi verður fé-
lagsstarfinu ha-ldið áfraim á
þeirri brauit sem hún miarkaði.
Á þann hátt minniuirrast við heran-
ar bezt. Starf í þágu sjúkra og
aldraðra Austfirðiniga var henni
hjartfól-gið áhugamól.
Frú Guðný var lárasöm í einfca-
lifi sínu. Hún var gift Einari
Sveirai Einiairssyni ba-nfcairitara.
Þeitm varð eigi barna auðið og
tiófcu þau hjón fj ögur fósturbörn,
sem þau geragu í foreldrastað.
Þegar hún var þrotim að heilsu
og kröftum endurguldu þau
henni, ásamt teragda- og baoia-
börnum, fóstrið og móðurhlýj-
una með því að umvefja hama
ástúð og kærleika og gera aJlt
sem man-nlegur máttur fær gert
til að létta henni þumigar byrðar
lamgvararadi veikinda.
Fósíurbömium heranar, tengda-
og barnabönnum sendum við fé-
Lagskonur i Félag-i austfirzkra
kven-na hjartan-legar eamúðar-
kveðjur við fráfaJl hennair.
Ég þakfca frú Guðnýju að lok-
um indælt samstarf og fjölmarg-
ar ánæ-gjusturadir, sem við átt-
um saimam. Góður Guð leiði hana
í ný og björt heimfcynni tij end-
urfunda við ástvini, sem famir
enu á undarn. Hún efaðíst ekki
um líf að loknu þessu.
Blessuð sé minirainig heraraair.
Anna Johannessen.
GUÐNÝ, vinlkona mín, h-efur nú
ldk-s safniazit ti‘1 feðra si-nma. Ég
segi loks vegna þess, að hún
hafði lerngi beðið þess og reynd-
ar áður en kerlinig El!li batt fæt-
ur heninar við rúmið árum sam-
an. Röfc fyrir þessu voru Jíf-
spöki henniar og trú byggð á
áratuga leitt .að sannJeikaraum
um lif manna-rana á jörðinmi og
það, sem hún og skoðaraasystk-
ini henmar (og ég) ka-lla fraim-
ííf. Við kveðjum hér aldraða
konu, sadda lífsdaga, eftir langa
vanJieil-su, en hún vaT fædd 14.
m-aí 1883, sem sagt 86 ára gömul.
Þar sem ég er raú komin að upp-
runa hennar, Ska.l þess strax
gietið, að hér verður efcki rafcinn
æviferill hemnar, svo ágætur
sem haran er, þar munu án efa
fróðari m-enn tiil leiiks koma. Hér
sfcaJ aðeiras minnzt í fáum orðum
góðrar og gáfaðrar konu, fóstur-
móður vinar ofckar, í raaf-ni mínu
og félaga minraa.
Það er haustið 1942, sem ég
kynraist Guðraýju, þegar við Vil-
hjálimur Bjarraar, fóstunsonur
hennar, hefjum sfcólaigöngu sam-
an í nýlega endurfceimtri skóla-
byggiragu Menratiais’kólanis í Reykja
vik og ég kynnist vinum hans,
Guðimundi Jórussyni, borgard óm-
ara, og Guðraa Guðmundissynd,
t
ALúðarlþakkiir fyrir auðisýnda
saimúð við amiddát og jairðarför
Eyjólfs Bjarnasonar,
Norffurbraut 7, Hafnarfirffi.
Þuríffur Bjarnadóttir,
Hrefna Eyjólfsdóttir,
Sæmundur Björnsson
og dóttursynir.
t
Þaikka iraniliega auðsýradia sam-
úð við andlát og úttför fósitur-
föður miras,
Jóns Vigfússonar.
Gísli Pálsson.
yfirfcenniana, og verð ásamat þeiim
frá fyrri áruim heimagamgur á
Lokastíg 7, og við seradum nú
kveðjur okkar. Þegar ég nú rek
tölur og ártöl á ég bágt með að
trúa, að Guðný hafi verið nélægt
sjötuigu, þegax ég kynntiat henmi,
svo fersk og frjó var hugsun
hennar þá og því hélt hún til
æviloka, þrátt fyrir erfið veik-
iradi. Þa?r get ég fcæzt uon borið,
sem læknir heraraar síðustu árin
og tel ég það til gæfu miranar.
Þegar ikynni oklkar hófuist vair
hugur minn eiras og vera ber
æskumarani, óáraægðuir, uppreisn-
angjcirn og í miðri heiimissfcyrjöld
bundinn vonri veröld og jarð-
neskur, þrátt fyrir annað upp-
eldi, og heimtaði betra líf á vorri
jörð. Það var brátt, að ég fór
ekki einuragis á vinairfurad ókóla-
bnóður minis á Lokaistíg 7, held-
ur hafði ég eignaist vin og heim-
speki'legan viðræðanda, þar sem
var fósturmóðir hanis ag það
hólzt til æviloka, þegar við
byggðum saima bæ. Þar kem ég
að kjarna í geðí og gáf.um þesis-
arar góðu koniu, sem við erum
að kveðja. Þar kemiur fyrsit
gleðin í að lifa og að láífca gott
af sér leiða, trú hennar á guð og
framlíf og adfllt þetta var henni
eitt og varð efcki sundunsfcilið.
Enda líf henraar í samiræimi við
Séra Sigurbjörn
Á. Gísloson
ÉG var hanmi lostinn, er ég
frétti, að minn tryggi vinur,
séra Sigurbjörn Á. “ Gíslason,
væri látinn. Það var líkast því,
þegar eitt af stóru trjám s-kógar-
ins er fellt og eftir er aðeins
auður blettur.
Hiras beinvaxna manns mun
lengi minnzt á götum Reykjavík
ur. Og okíkur, sem mættum hon
um, finnst nú dimmt í heimi.
Við hiugisum um gáfur hans og
bjangfasta kriistna tni hans, sem
settu simn svip á hann í gleði
og í sárri sorg. Og bans tryggu
vináttu og flýti í bréfaviðskipt-
um, svo maður þrátt fyrir mikl-
ar fjarlægðir var ávallt nærri
honum. Kærleikur hans til Dan
merkur og hinnar dönsku kirkju
hefur ávallt glatt mig.
Blessuð veri minning hans nú
þegar hann er farinn til lífsins
björbu larada.
Finn Tulinius.
Inrai'liegar þaJdiir tál ykikar
alJra, sem gilödduð mig á áfct-
ræðisaiflmiæli míniu, þairnn 15.
júilí sL
Þórhildur Valdimarsdóttir,
Heiffargerði 28.
t Móðir og teragdiaimjóðÍT okfcar, t Faðir miran.
Ingibjörg Hjálmarsdóttir frá Vestmannaeyjum, Bjarni Tómasson, Hofsvallagötu 21,
verður jarðsuragiin fró Foes- vogskirfcju fimmfcudiagiinin 14. ágúst ki. 3 e.h. verður jarðsuragiran frá Dóm- kirkjunni fiimmtudaginu 14. ágúst kl 10.30 f.lh.
Börn og tengdabörn. Ragnheiffur Bjarnadóttir.

t