Morgunblaðið - 03.09.1969, Blaðsíða 20

20
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 3. SEPT. 1999
Áttrœð í dag:
Ingibjörg Briem
Það er Iangt síðan, Ingibjörg
mín, að ég hálffeimin tók í hönd
þína ,er þú varst kennslukona
hjá Ágúst Flygenring og ég
mjög óvitur hóf heimilisstörf
þar. En ekki hefi ég gleymt því,
hversu hlýlega þú heilsaðir mér
og brostir til mín. Þessi vetur
var mér lærdómsríkur, — 21 í
heimili, 11 börn, yndisleg, og
húsbændur, sem stjórnuðu með
mikilli prýði þessum stóra hópi.
Oft var glatt á hjalla og margar
ljúfar minningar eigum við það-
an, þótt meira en nóg væri oft-
ast að starfa. Mig rámar líka í
það, Ingibjörg, er við vorum að
spila hjónasæng og þú kaust þér
fyrir mann Jóhann Briem. Ekki
vissi ég þá hver það var, en
fann mjög vel, að það gladdi þig,
að þú fékkst vinninginn.
Tímar liðu, og eftir mörg ár
kom ég með fullan bíl af fólki
að Melstað í Miðfirði. Þá varst
þú prestsfrú þar, kát og yndis-
leg, bauðst mig velkomna af mik
illi hlýju, með allan hópinn, og
sagðir að í kvöld færum við
ekki lengra, það væri þér gleði-
efni að hýsa okkur öll. Matur
til reiðu af mikilli rausn og
prýði, og þá heilsaði ég þar séra
Jóhanni Briem, manni þínum,
sem tók hjartanlega á móti okk-
ur. Já, spilin segja stundum satt.
Heimili ykkar var dásamlegt og
móttökurnar yndislegar þá og æ
síðan, er ég var á ferð hjá þér.
Veit ég að fleiri hafa þá sögu
að segja, þeir er til ykkar hafa
komið að Melstað. Þið áttuð, að
mig minnir 4 börn mannvænleg,
sem lifa og eru þér hlý, því að
Leiguíbúð óskast
Reglusöm hjón með 1 stálpað barn vilja taka á leigu 4ra herb.
íbúð í Reykjavík nú þegar eða 1. október. Æskilegast með
sérinngangi, en rólegt fjölbýlishús kemur til greina.
Tilboð merkt: „September — 3640" sendist afgreíðslu blaðsins.
Skrifstofustörf
Maður vanur bókhaldi og bankaviðskiptum óskast strax til
byggingarfyrirtækís Nafn ásamt upplýsingum um fyrri störf
leggist inn á afgreiðslu Morgunblaðsins fyrir mánudag merkt:
„3552".
Pappasax 105 cm
óskast til kaups. — Upplýsingar í síma 82766
eftir kl. 6 á kvöldin.
Auglýsing frá
Háskóla íslands
Svo sem skýrt hefir verið frá áður í tilkynningu frá Mennta-
málaráðuneytinu og læknadeild Háskólans, hefir verið breytt
ákvæðum um inntöku í læknadeild Háskólans nú í haust. Fer
fram endurinnritun i læknisfræði dagana 3.—10. september nk.,
að báðum dögum meðtöldum.
Þeir stúdentar, sem óskuðu innritunar í læknisfræði sl. sumar
og höfðu tilskilda lágmarkseinkunn. þurfa ekki að endurnýja
umsókn sína. Þeir stúdentar, sem óskuðu innritunar í læknis-
fræði þá, en höfðu ekki tilskilda légmarkseinkunn, þurfa hins
vegar að endurnýja umsókn sína, og aðrir stúdentar, er hug
hafa á námi í greininni, þurfa að óska innritunar á ofangreind-
um innritunarfresti.
nú er séra Jóhann horfinn ti)
heimkynnanna, sem við öll för-
um til að lokum. Guð hefir það
í sinni hendi. En þú hefir góða
fótavist, sjón og heyrn í góðu
lagi. Þú hefir jafnan starfað með
hug og dug, mest í sveit við hús-
freyjustörfin, gætt vel að öllu,
létt í lund eins og þú átt eðli
til, au.k þess glæsileg í útliti
og allri framkomu. Guðvinir
gáfu þér það, og þú ávaxtaðir
þá gjöf af mikilli alúð.
Eg fer ekki að telja upp,
hversu margt var þá að starfa
í höndum, koma ull í fat og
mjólk í miat. Það á ekki vel við
þig að tala um hlutina, heldur
gera þá. Það er líka eina ráðið.
og ætti hverjum manni að skilj-
ast, að grafa ekki pund sitt í
jörðu. En þess vil ég geta hér,
að blindur er sá, sem hefur
heilsu og sér ekki hversu mik-
ið við höfum að þakka framför-
unum. Að hafa lifað okkar tíma-
bil, Ingibjörg, eru hin mesbu
undur. Þeim, sem nú reyna á
mátt sinn og megin, og vilja
bjarga sér áfram eru allir vegir
færir. Við, ég 75 og þú 80 ára
skiljum þetta og biðjum báðar
um þá náð, þjóð vorri til handa,
að hún læri að hugsa og tala
rétt. Umfram allt að leggja
hönd að ótal mörgu og starfa
viturlega, læra listina að lifa,
en ekki að heimta, kvarta sí og
æ, gera ótal skyssur með heimtu
frekju til allra annara en sjálfs
sín. Megi sú bæn okkar skiljast
hverju barni til dáða og Guði
til dýrðar.
Heillaóskir og þakkir flyt ég
þér, Ingibjörg mín. Guð gefi þér
ævikvöldið bjart og sæluríkt.
Hveragerði 3. sept. 1969.
Þín einlæg Ámý Filippusdóttir.
í DAG ER áttræð merkiskon-
an Ingibjörg Briem fsaksdóttir,
fædd og uppaliin á Eyrarbakka,
sem ásamt manni sínum, séra Jó-
harani Brieim, hélt í 42 ár prest-
setrið Melstað í Miðfirði með
mikilli raiusn og vinsældum allra
héraðsbúa og amniarra fré 1912 til
1954. Hamn andaðist í júní 1959.
Allir hinir mörgu vinir frú
Ingibjargar gleðjast yfir þessum
degi, að henni skyldi auðnast við
sæmilega heilsu að ná þessum
merka áfanga á ævileiðinni og
njóta næðis í skjóli góðra barna
sinna eftir langan og afar ann-
ríkan starfsdag Steinhúsið á
Melstað var lítið að utan, en
hjartarúm frúarinnar og þeirra
hjón'a gerði húsið „stórt að inin-
an”. Það gegndi hlutverki al-
miemins gistilhúss um ánabil (oft-
ast ekki tekið neitt endurgjald)
fyrir farþega langferðabíla, með
an Norðurlandsleið var seinfar-
in og gistirúm skorti á þessu
svæði, einnig hlutverki góðs fé-
lagsheimilis: Veitingar við jarð-
arfarir, hversu fjölmennar sem
voru, alls konar mannfundir og
skemmtanir, að ógleymdum guðs-
þjónustum. Þarna var og annað
heimili allra sóknarbarna, sem
leið áttu um. Þau hjón voru
glaðir gjafarar, hverjum sem
var og hvenær sem var og
hvernig sem á stóð. Um þetta
állt geymast Ijúfar mirmingar í
þakklátum hugum fjölda fólks.
Ekki þarf annað en að frú Ingi-
björg komi manni í hug, þá er
eins og hún sé komin, fögur og
fagnandi .En þeir vinir hennar,
sem ástæður hafa til, mega gefa
henni kost á að sjá þá í dag,
því að hún verður í Domus Med-
ioa frá kl. 4—7. (Vegna nýaf-
staðins prentairaverkfalls er
þröngt í blaðinu í dag, og því
brýn nauðsyn á punkti).
Helgi Tryggvason.
Áttrœð 29. ágúst:
Magdalena Jósefs-
dóttir
Ég kyninlt'isit heninii fyrst á
skólaáru'm mímum. Á þekn árum
var lítið um aura hjá mörgum
gkólapiltiiraum. Oft mægði sumar-
hýnain fyrir fötum og námis'bók-
uim — og lítið uimfram það.
Þess sem á vanitaði var reynt
að afla með ýmsum ráðum. Gott
var þá að mæta þeim, sem slkildu
þöi-f og þrá þess, sem hafði
sitormimn í fanigið, og áttu góð-
vild til að létta homuim róður-
inn. All-tftt var á þessumn árum,
að námisipiltar seigðu til umgl-
inigum á heimilum í bænum, og
fengu að borða þar fyrir. Sú
var ástæðan, að ég varð heima-
gangur á því góða heimili á efri
hæð hússinis nr. 15 við Njáls-
götu. En þar bjuiggu þá hjónin
Valdimiar Jómsison og Magdalena
með fimrn börn sin. — Mörg ár
eriu liðiin síðan þetta var, en
jiaifnan, þegar ég lít til baka,
fimn ég, að ég á þessuim vinium
mínum miarigt og mikið að þakka.
í minmimiguinmi er bjart um nöfh-
in þeinra, ástúð þeirra og um-
hyggja hefur hlýjað mér fram á
þemniam dag. — Valdimair Jónis-
.son, sem lemgi var afgreiðslu-
miaður og venkstjóri hjá Olíu-
verzlun íslands, var mörgum
kuininiur. Hanin vildi hvers manins
vanda leysa, enda vinmangur.
Heimili þeirra, Magdalemiu og
hanis var fagur reitur, sem að
var hlúð af frábærri umhyggjiu
þeirra beggja. Á því heimili var
sú góða dís, gestrisniin í öndvegi,
öllum fagnað, er að garði bar,
em þeir voru tíðum marigir. Ég
mininist þess, að oft var bekfeur-
inin fullsetinn við þeirra borð.
Mörg vonu sporin henmiar, hús-
móðurinimar, og öll voru þau stig
in í fóm og kærleika — fyrir
bömin henoar og aðra. Af frá-
bærum myndarskap fór hún
hreinum höndum uim alla hluti,
drottnimg heiiimilis sínis í s-anin-
asita skilndingi, tíguleg, heil og
sömn og ástúðleig. — Hugur
miinin dvelur hjá þér, kæra
Magdaleraa mín, á þessum tíma-
mótum í lífi þínu. Ég man þig,
er sólin var hæst á lofti, ég man
þig í gleði og sorig. Myndirnar
möirgu — allar sýraa þær mér
það, sem stórt er og sterkt, fag-
unt og uiniaðslegt. — Eirau sinnd
var óg drenigurinin þiran á Njáls-
götu 15 og naiut þess sama og
börnin þín. Alla stuind síðan, í
rsær fjörutíu ár, hefur mér fund-
ist ég vera það, og betra hlut-
skipti hefi ég efcki geteð kosið
mér, en að fá að vera það.
— Og megi nú þakklátir huigir
þiniraa mörigu viiraa verða sem ljós
við ljós við veiginm þiran fram-
uindain. Eigðu hjartams þökk
okkar Lilju og hópsints okkar
fyrir eitt og allt. Guð blessi þig.
J.M.Guðj.
Heimili Magdalerau er i Stiga-
hlíð 24.
- DALAI LAMA
Framhaíd af bls. 14
„Við enum búddistair og þe®s
vegnia heimspekilega huigs-
andi þjóð“.
Dal'ai Lamia leggur elkki fæð
á þjóðinia sem hefur heirraumið
lamd hanis. „Ég hef starfað
uradiir Kinrveirjum í 9 ár. Ég
reyradi að hjálpa til a@ stjórna
liamdinu og aifstýra blóðsút-
helliogum. En loks kom a@
því að aiugljóst varð að ég
yrði myrtur ef ég yrði áfnam
í Lasha. Ég á mairga góða viini
í hópi Kíraverja, og ég ber
mikia virðiragu fyrir Mao per-
sónuilega. En ég held að lýð-
veldi haras faJHi í rúst, eiras og
önmuir heimsveldi hafa gert.“
Dailai Lama er bóndaisoraur
HÆTTA Á NÆSTA LEITI eftir John Saunders og Alden McWilliams
wm ANO I CAN'T
GO TO TOKYO
EITHER/ BETTER X
PUIT THAN GET FIRED,
IN TWO HOURS I'LL
BE IN WASHINGTON...
BAILING MY BROTHER
__. OUT OF JAIL/
THIS IS NONSENSE,
RAVEN/yoU CAN'T
RESIGN WITHOUT AN
EXPLANATION/ ,
n-Nwíuuvus
'J-Saohosu.s
5~-3S-
— Þetta er eintóm vitleysa, Raven. Þú
getur ekki sagt upp starfinu án skýr-
inga.
— Og ég get ekki heldur farið til
Tókíó. Það er betra að ég segi upp en að
— Eftir tvær klukkustundir verð ég í
Washington . . . ti! þess að setja trygg-
ingu fyrir bróður minn og ná honum úr
fangelsi.
— Þú hefur verið hér áður, Top. Mundu
reglurnar . . . engar samræður eftir að
ljósin hafa verið slökkt.
— Allt í lagi, Fuzz. Þú sérð bara um að
vælið í Raven trufli ekki fegurðarblund
minn.
mér verði sparkað úr starfi.
og heftir réttu nafni Tenzirag
Gyatao. Hanin fæddist í sömu
andránmii og næstsíðaisti Dalai
Laima dó, og samkvæmt tirú
Tíbetiniga á sálraatreik og erfða
verajum um val Dalai Lama
varð haran nýr guð eða páfi
þeiirir'a, og fjöguirra ára vai
hairan „settuir iran í embættið"
aif hiraum æðstu lama-prest-
uim.
Kírave'rjar réðust iran í Tíbet
1950 og næstu raíu árin létu
þeiir „iguðiinn" raökkurn vegiran
í friði, en avo hófst útrým-
ingin. Daiai Laimia flýði frá
Lhaisia, duilbúiran sem hermiaður
og komst að laradamærum
Assiamis ásamJt fylgdarliðá símu
og fékik griðlaind í Iradlaindi.
Þegmar hams á víð og dreif
um Iradland lifa áfram í
trúrani á að þeir og Dalliai
Lairraa eigi eftir að setjaat a@
í Tíþet á ný.
Sk. Sk.