Morgunblaðið - 14.10.1969, Blaðsíða 20

20
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 14. OKTÓBER 1069
Þorbjörg
G. Jóns-
dóttir
Minning
Kveðja frá dóttur og bamabömum.
F. 23. 11 1901. — D. 5. 10. 1969.
Þú elsku mamma, barst miig bam á armi
og bentir mér á kærleik F relsairaina,
sú bending varð mér sanniur sótarbjarmi
nú sæl ég lifi í náðarskjóli hams.
Nú er svo marigt sem þér ég þalkka vildi
mér þú varst ástrík móðir hverja stumd,
en orðin bafa oft svo lítið gildi
foótit endurminininig gleðji dapra lund.
Eg átti hjá þér ylrík bernskuskjálin,
þá enduirmininiinig fjársjóð tiei ég mér
og aesku minnar unaðsrí'ku jólin
mig ætíð muinu veirma hvar ég fer.
£g veit og skil mér Guð er ætóð góður.
Hann gefur bros þótt svíði á hvörmum tár,
harns kærleikur mér veitti mi'ld>a móður
sem mér er skylt að þakka hvert miiltt ár.
Ég þakka mamma, þínaT mjúku hendur
sem þerrðu tár aif litla barnsins kinn.
Og mér er sétrhver rmmjaigeisili sendur
að miðta nýjum styrk í huga minn.
Þér barnabömin þalkfea ástúð alla
þú oft þau vermdir hlýrri kærleilfesmund,
það var svo gott til el'sfeu ömmu að kaffla
hún allltaf veitti gleði dapri lund.
Axel Cortes — Kvedja
F. 3. 12. 1914. — D. 4. 10. 1969.
ÞEGAR ofefeur berist óvænt and-
iáitistfinegm vina okkar eigum við
stumdum örðtrgt með að sætta
okfeur við þá huigsun, að só sem
Skyndiliega var á burtu kallaður
sé ekki lenigur á rneðal okíkar,
og að við eigum þess ekki fram-
ar kost að hitta hamm í þessu
lífi.
Þannig fór fyrir mér er ég
frétti 'hið sviplega amdllát viniar
míns, Axeils Cortes, er iézt 4.
þ.m. að heimiM sni, en þá fyrir
þrem dægrum höfðum við báðir
setið á heimili sonar hams, og
sat þá Axel með sooairson sinn,
Axel, eArns áns gamilian, á hnjám
sér, og voru miatfinaamr kátir.
Það er oft stuftt milli skins og
Skúra þessa manmlífs.
Axel Cortes fæddist í Reykja-
vík 3. des. 1914. Voru fioreldæar
hans Emanuel Cortes yfirpirent-
ari í Gutenbeng-prentsmiðju, er
fluttist hingað umgur prentari frá
9íK>kikhólmi, þar sam hamin var
fæddiur, og konia hans Björg,
dóttir Jóhaminiesar Zoega trésimáða
mieistana í Reykjiavík, en Zoega-
ættin er göjpul og kumm hér í
borg.
Sjö voru börn þeárra hjóma,
Karl lézt barn að aidri, en upp
komuist, auk Axels, Gunniar
laeknir og Óskar hljóimilistarmað-
ur, báðir liáfbnir, en etftir lifa
Thor prentari, Bmtmia fóíiasér-
fræðimigur og Mangrét húsfrú,
öll hér í borg.
Sem umguir maður hafði Axel
miilkinn áhuiga á í'þróttum fj all-
gömgum og yfirieitt öllu frjálsu
og heilbrigðu útilífi.
Axel mam myntlföl'dun hjá
Geir Konráðasyni kaupmianni og
húsgagniasmið, og að l'ofcnu prófi
vamm 'hanm þar um árabil. Þá
vanm. hanm möng ár við trésmíð-
ar hjá ísl. aðiaiveriktökum, en síð-
uistu árin stanfaði bann á hús-
gagntaverfcistiæði Birgás Agústsson
ar, en áður hafiði ha(nm öðlazt
réttindi í húisgaignasmíði.
Arið 1938 kvæntist Axel Krist-
jönu Jónisdóttur, Maigniússoniar
trésmiðs fná Hrauni í Ölfuisi.
Eigniuðust þau tvo syni, Garðar
og Jón Kriistin, sem er kvæntur
Jódísi Siigurðardóttur.
Eftir að leiðir þeirra hjóma
Skildi bjó Axel hjó Emmu systur
siminá er að framian getur, að
Njáillsigötu 76. Fór vel á með þeim
syst'kiinum, og er nú söfcnuður
henimar mi'kii við frófiall góðS
'bróður. Til þeirra systlkima þótti
ölflum gott að korna, og efeki vonu
þeir fáir dagamár og nætuinmar,
er litli Axel var „lámaðiur" þangað
í mjúfear hendur afa og afasysáuæ.
Milii Axels og soma haims ríkti
alltaf miki'l kærleikur og vin-
átta sem aádrei bar sfeuigga á,
enda lét hamm sér mjög arunt um
þá báða, og vildi styðja þá í
ölilu er til vellfarniaðar mætti
verða þeim og börnum þeirria,
Sigrúnu og Axel. Það var honum
því mikil gleði er harnn í apríl
s.l. fór til Emiglands er Garðör
soniur harns lauk prófi frá Kgl.
Akademíuinni í London og Trinity
tlóolistarskólanum í sömu borg.
Frá upphiatfi nómisifeæilis Garðars
hafði Axel stutt son simn atf fórn-
fúsum og föðurlegum kærleika,
bæði fjábh<agslega og með hvatn-
irígarorðium. í þeinri ferð varð
hamn sjálfiur heyramdi og sjáamdi
að uppihafi ferils sonar síms sem
hljómliistairmanns, er Garðar
Frá svœðamótinu í Austurríki:
Þau minneist ótail margs er veitt þú hefur
þín minnimg vekur gleði hverja stund.
— Já, svo er alit sem Guð af miskunn gefiur
það glæðiir sammain yl í hvers manns lund.
Nú fevödd er móðir kærleifcsorðuim hlýjum
nú kvödd er amirnia, goldin hjairftans þökk.
— þótt diimmi um stuind af svörtum sorganákýjum
við sjáum einnig máðarljósin björt.
Ég fcveð þig hlýjuim huiga eOlsitou rmamma
þótt horfin sért gleymist þú ei rmér.
Þín barmaiböm þig kveðja elsku amma
þau ávalllt hliutu friðsælt skjól hjá þér.
Nú margir vinár þakka ástúð þína
og þinni minnimg binda rósalferanB.
— Gott er að rmegia fela siig og sáma
í sæla umsjá góða Frelsairans.
G. G. frá Melgerffi.
Smejkal, Tékkóslóvakíu efstur
— eftir fimm umferðir
Cuðmundur nr. 12-18 með 2 vinninga
GUÐMUNDUR SiguirjónBsion hef
ur mú 2 vinniimga etftir fimm um-
fieiðár á svæðaiskátomiótiinu í
Gioiggnitz, Auisltluirríki.
Tékkinn Smejkal tofiur floæ-
ysibu mieð 4 v'iiranáinigB, en Auisitur-
Þjóðverjinn Ulhimiamm hetfur 3%
í öðru saeitii, cng þriðji er Arndter-
son firó Svíþjóð mieð 3 vimnÉmga.
Westeráimmen, Fimniiaindi, Matan-
ovic, Júigósiaiviu, Portistíh, Umg-
verjaiamdi, Radiullov, Búigaríu,
Drtonier, Rúmiemiu, Zwaiig, Nor-
egi, Barczay, Umgverjiafandi og
Hetíht, Vesrtiur-Þýzkiallianidii haifa
214 viinnimg 'hver. Guðtmuindiur,
Duiehall, Vestiur-Þýztoalaindá, Esp
ig, Austur-'Þýzlkiaiiamdi, Janison,
Svíþjóð, Jaoolbsen, Danimiörkiu,
IVkov, Júigóstfaviu og Ad'aimsiki,
Póllaindi haifla aBir 2 vimniiniga.
l]/4 viimminiga 'haifia þeir, Dutík-
stein, Ausburrílki, Lalhltá og Hartt
odh, Holfamdl Lesitáima relktur
Mlöltuibúinin CamdMieri mieð háálf-
atn viranáinig.
Bifvélavirki óskast
AUSTINÞJÓNUSTAN
Raðhús — Sérhœð
Raðhús eða sérhæð óskast til kaups, má vera í smíðum.
Sími 38995.
Æskilegt að seljandi taki 4ra—5 herb. íbúð á 2. hæð í Vesturbæ
upp I. — Upplýsingar í síma 16916.
HÆTTA Á NÆSTA LEITI efti John Saunders og Alden McWilliams
U lll
IH THE OFFICE
OF ED THOMA5,
A REFEREE FOR
THE JUVENILE
COURT. ..
THEN WE'D HAFTA .
WRING A CHICKEN'S
NECK, NUMBER
— t skrifstofu Ed Thomas, dómara viff
■mglingadómstólinn . . .
— Viff skulum byrja á byrjuninni,
Raven. Veiztu hvað ungiingadómari
gerir?
. — Já. Þú ert eins og „haseball" dóm-
ari, maöur. Þú getur rekið mig út af effa
látið mig halda áfram.
— Eg vitna einnig í reglumar. Sú
fyrsta segir, aff þú hafir rétt til aff fá
þér lögfræffing.
Og í kjallarahei'bergi Top.
— Ég segir þér satt, Top. Ég er eins
og hengdur upp á þráff. Hvaff gerist ef
Legs kjaftar frá öllu þvi, sem hann veit?
— Þá yrffum viff aff snúa lydduna úr
hálsliðnum, Númer tvö.
stjórraaðd við sýningar á óperettu,
sem færð var upp í London.
Þessa get ég hér, ve<graa þeisis
að mér fiammst Axel arada léttar
efitir heimkomunia, er haem hafði
séð óskadnaum sinn og somar síns
verða að veruleika, og ekki
skyggðá á gleðinia er Garðar kom
heim til starfia í ágúst s.l.
Ekki mó sfcilja þetta svo að
hiinn sonurinn bafi ocrðið útundara,
nei, m.iilili þei-rr'a feðga og teragda-
dóttur ríktu miklir kærleiltoar og
viniátta, enda lét bann sér mjög
airant um heimili þeinra.
Þó að ég hafi uun nokkiuirt Sfeeið
kaninazt við Axdl heátinn, hófust
raátoi kyrani okfear aðeins fyrir
fáum árum er teragdir hófuet, en
dóttir mín er tenigdadótltir Axels
heitiras. Með okkur Axel tókst
s’rax góður feuranimgBsfeapur er
varð að góðri viraáttu.
Mín reymsllia og Skoðun er sú
að hvorfci temgdir né firæradisemi
geiti út atf fyrír sig gert raeinia að
góðum viraum, en AxeJ var sá
maður sem hverjum rmanmi var
gott að eiga að vini, giaður,
trauisrtuir og skemmtilegur. Öll
dagleg framtaomia haras mótaðisrt
af 'hlýlleik og sérstakri háttprýði
við 'hveim sem var. Þá var hredni-
l'eiilki hians eifitiritektairverður, bæði
í klæðraaði og hamis inrari maður
við náin 'kymni, enda var maður-
inn allur faiguirskapaður. Skoðan-
ir bamis voru fastmótaðar, og lét
hiainn ekfei hlut sinn, þó í hóg-
værð væri, er rætt var um hvort
heldur, dægurmtál, þjóðmáil eða
amraað, er hairan taldi máli s'kipta,
og samvizka hans bauð honum.
Hún var áreiðanllega bans mesti
húsbóndi. Saimtovæmt henni lifði
hiann, þeiss vegraa vildi hann
acldrei í raeirau svíkja sjálfan sig
•né samiferðanmennina.
T. d. raeytti hann addred áferagis,
og er ég spurðd hann, hvers
vegna 'hamn gerði það etoki, svar-
aiði haran: „Ég tel að það sé enlg-
um tiil góðs, en fjölda manras tíl
ilis. hvers vegnia skyldi ég þá
svíkja sjálsfan mig?“.
Einn atf stairfsfélöguim hanis hjá
Birgi ÁgústsByni hrinigdi -bifl. mín
og villdi að það kæmá fnam að
þar ríkti söfenuðtur við frátfadl
góðs viraar og starfsfélaga, en um
virarau Axels þar sagði haran: „hún
var jaifn fáguð og hann var sjáilif-
i*r“.
Kæri vimur: Við hjónin erum
þaifekllát fyrir að hatfa hitt þiig á
Mflsleiðininá. Slifeum maimnd sem
þér er gortlt að kynraast.
Samúðarkveðjur sendum við
öflflium a'ðsrbaindiendjum.
Signrffur Árnason.