Morgunblaðið - 10.02.1970, Síða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 10. FEBRÚAR 1970
Þórunn Einarsdóttir
Svendsen — Minning
Fædd 6. október 1894 —
Dáin 30. janúar 1970 —
„Það er svo margt að minnast á
frá morgni æskuljósum.
Fyrir eyrum mér hljómar hið
gullfallega lag Inga T. Lárus-
sonar tónskálds við þenn.an
texta Einars E. Sæmundsen,
hvort tveggja svo austfirzkt.
Við fráfall Þórunnar Einars-
dóttur Svendsen koma fnam í
huga mér óteljandi minningar
frá bemskuárum mínum austur
t
ElskuAeg amma mín,
Herdís Gróa Lárusdóttir,
andaðdst að Ellliheiimilinu
Grund 9. febniar.
Fyrir hönd ættmenna,
Herdis Ásgeirsdóttir,
Bergstaðastræti 54.
t
Ástkæri sonur minn,
Ástráður Hermann
Helgason,
Harrisondurg, Virginia,
lézt a<f silysförum 4. febrúar.
Sigurlaug Guðmundsdóttir,
Sólbakka, Höfnum.
á Norðfirði. Margar þær hug-
ljúfustu em nátengdar þeim
elskulegu hjónum Þórunni og
Emgelhart Svendsen.
„Mamma — má ég fara í bíl-
túr inn í sveit með Þórunni og
Engelhart?”
„Mamma — má ég fara til
Mjóafjarðar í trillunni með Þór-
unni og Engelhairt?”
„Mamma — Þórunn sagði, að
ég mætti læra að hjóla á henn-
ar hjóli” og fleira þessu likt. Og
alltaf mátti ég þiggja þeinra
góðu boð, því að þau gættu mín
sem sinnar eigin dóttur. Mér
fannst jafnvel við að rifja upp
þessar minningar, að þau munu
hafa átt sinn þátt í því, að veðr-
ið var alltaf svo gott í þessum
ferðalögum — sjórinn sléttur og
sólin í heiði.
Ég var ekki ein aðnjótandi
þeirra góðu boða — við vomm
það báðar systumar og fleiri
leiksystur Jóhönnu dóttur
þeirra.
Fyrir nokkm, er ég var stödd
á heimili Jóhönnu og við vomm
að rifja upp gamlar og góðar
minningar, spurði ég Þómnni,
hvort hún hefði ekki lániað öll-
um bömum Neskaupstaðar hjól
ið sitt, þá brosti hún bara og
vildi nú ekki viðurkenna það,
en þau voru áreiðanlega mörg
börnín, sem lærðu að hjóla á
hennar hjóli. Reiðlhjól vom í þá
daga í færri eigu en nú á dög-
um. Það vora líka bílar og
(listi-) bátar, svo það var ekki
lítils virði fyrir börn að verða
aðnjótandi svona skemmtiferða
og ekki sízt þau böm, sem misst
höfðu föður sinn.
Eitt sinn í heimsókn hjá Jó-
hönnu slasaðist ég smávegis í
leik, þurfti að fara með mig til
læknis og taka nokkur spoir í
skurð. Þau Þómnn og Engel-
t Faðir okkar, t Eigirakona mín, Sigríður Jóhannesdóttir,
Jóhann Valdimarsson, sem lézt að heimili sínu, A'ðail-
vélstjóri, götu 11, Sigiufirði, 3. febrúar,
Ránargötu 10, verður jarðsuragin frá Siglu-
lézt í Borgarspítalanum sunnu fjarðarkirkju 11. febrúar kl. 2. Egill Stefánsson,
daginn 8. þ.m.
Synir hins látna. börnin, bamabörnin og affrir aðstandendur.
t
Dóttir okkar
Maja Weatherlake
lézt að heimili sinu í Brad-
ford, Eniglandi, hinn 9.
febrúar.
Fyrir hör.d vandamaima,
Clara og Kjartan Örvar.
t
Eiginma'ður miran, faðir okk-
ar, temigdafaðir og afi
Friðrik Einarsson
Vesturgötu 5Ic
verður jarðsu'nigiinin fimmtu-
daginn 12. febi’úar ki. 13,30,
frá Fossvoglsíkirkju. Þeim sem
vildu minmast harns er vin-
samliegasit benit á lTkarstafainir.
Hannesína Rut Þorbjömsd.
GuSbjörg Friffriksdóttir
Þorbjörn Friðriksson
Elín Helgadóttir
Friðrik Friðriksson
Esther Pálsdóttir
Þórunn Friffriksdóttir
Kristján Ólafsson
og barnabörn.
t
Konan mín, móðiir okkar,
temgdamóðár og amma,
Sigríður Guðmundsdóttir,
Efri Grund,
frá Gularáshjáleigu,
verður jarðisuinigin frá Foss-
vogskirkju miðvikudaginin 11.
febrúar kl. 1.30 e.h.
Fyrir hönd vandamanna,
Jóel Einarsson.
t
Móðir min, tenigdamióðiæ og
amma,
Ingibjörg Hjartardóttir,
sem andaðist 5. febrúar, verð-
ur jarðsumgiin £rá Dórakirkj-
uram fimmtudaginin 12. febrú-
air kl. 1.30 e.h.
Þeim, sem vildu miranost
hinraar Dátnu, er vinsaim iegiasit
berat á Bamauppeldisisjóð
Thorvaldsienstféliagsii'ns.
Ilaukur Gunnarsson,
Affalbjörg Sigurffardóttir
og barnaböm.
hart fóm bæði með mér og
fylgdu mér síðan heim — ég
man ennþá hversu gætilega þau
sögðu móður minni frá því, hvað
komið hafðii fyrir.
Og allar ferðirnar, sem ég
átti í smiðjuna til Engelharts
með gleraugun mín, alltaf var
hann reiðubúinn til að lóða um-
gjörðiimar saman ...
Þómnn var fædd að Hofi í
Mjóafirði þann 6. október 1894
og var því 75 ára, er hún lézt.
Foreldnar hennar voru þau
Jóhanna Sigurðardóttir og Ein-
ar Árnason, er þar bjuggu. Þór-
unn var elzt 16 systkina og em
nú aðeins 5 þeirra á lífi. Hún
giÆtist þann 30. marz 1920 Enigel
hart Svendsen, vélsmið — ætt-
uðum frá Tönsberg í Noregi
mesta myndar- og ágætismanni.
Höfðu foreldrar hans verið bú-
sett hér á landi um tima, bæði
vestur á önundarfirði og austur
á Mjóafirði, en flutzt aftur út
til Nonégs.
Þórunn og Engelhart bjuggu
fyrstu 16 hjúskaparárin í Nes-
kaupstað, þar sem Engelihart
rak vélsmiðju — var hann hag
ur smiður og lipunmenni hið
mesta og því eftirsóttur til
verka. Árið 1937 flytja þau vest
ur til Hesteyrar, þar sem Engel-
hart um 6 ára bil er forstjóri
fyrir síldarverksmiðjum Kveld-
úlfs. En átthaganir munu h£ifa
átt sterk ítök í Þórunni og árið
1943 flytja þau aftur austur og
setjast þá að á Hofi í Mjóafirði,
bemskuheimili Þórunnar og
rieka þar búsfcap, jafnframt því,
sem Eragelhart stundaði iðra sína
víða um Austfirði.
Þau Þómnn og Engelhart
eignuðust 4 börn — 2 dætur
misstu þau nýfæddar og var
þeirra sárt sakraað. Á lífi em:
Jóhanna, gift Bimi Jónssyni,
múnara — eiga þau 2 syni og
Eragelhart, búfræðingur, kvænt-
ur Jónínu Valdimarsdóttur.
t
Þökkum hjartamlega auð-
sýrada samúð og hlýhug vegraa
fráfailllK fööur míns, bróður og
fósturbróður,
Helga Árnasonar
frá Vogi.
Hanna Helgadóttir,
Sigurborg Ámadóttir,
Guffrún Ámadóttir,
Lilja Sigurffardóttir.
t
Jaröarför mannisirais míras, föð-
ur ofckar, tenigdiaföðiur og afa,
Hannesar M. Stephensen,
Hringbraut 76,
fer fram frá Fossvogskirkju
miðvikudaginn 11. febrúar kl.
3 e.h.
Þeim, sem vildu miraraast hins
?ð, Hamrahilið 17.
látraa, er berait á Blindiratfélag-
Guffrún H. Stephensen,
böm, tengdaböm
og barnabörn.
Þeirra böm eru 4. Auk þess
kom til þeinra mánaðargöm-
ul Sigrún Örnólfsdóttir —
Svendsen og ólst hún upp hjá
þeim sem þeirira eigið bam.
Reyndist hún þeim góð dóttir.
Elgelhart lézt árið 1949. Bjó
þá Þómnn áínam á Hofi í nokk-
ur ár, en árið 1953 flyzt hún
til Jóhönnu og Bjöms, er þá
vom setzt að hér fyrir sunnan
og búsett i Kópavogi. Mun það
hafa verið gagnkvæmur styrk-
ux henraar og beimiliisins. Sigrún
dóttir hennar á þar einnig heim-
ilL
Þórunn var há og myndarleg
kona, alltaf glöð og hressileg í
viðmóti, talaði vel um alla og
átti þá kosti til að bera, sem
dýnrraætairi eru fliestum öðrun?
— tryggð og vináittu.
Síðustu æviárin átti Þómnn
við heilsuleysi að stríða, var oft
nmeð stuttu mililábili á sjúkra-
húsi, nú síðast frá því 5. desem-
ber s.l. Naut hún þá góðrar um-
hyggju bama sinna og tengda-
bama, sem allt gerðu, sem unnt
var til að létta henni sjúkdóms-
byrðina. Þegar heilsan er þrotin
mun líkamsdauðinn mild lausn.
Þau Þómnn og Engelhart
söfnuðu ekki veraldarauði, en
eigi margir — og það er ég viss
um — eins góðar minningar um
þau og ég, þá hafa þau lagt
inn á banka, þar sem gengis-
fiellingar rýra ekki inraistæðuna.
Elsku Jóhanna mín — ykkur
syskinunum öllum og fjölskyld
um ykkar votta ég samúð mína
í söknuði ykkar.
Minninganathöfn um Þómnni
fór fram í Fossvogskapellu 6.
febrúar. Jarðneskar leifar henn
ar verða fluttar austur til Mjóa-
fjarðar og hlýtur hún legstað
við hlið eigiramiánns síras, þar
sem einnig hvíla dætur þeirra
og íoreldrar hennar.
Þómnn!
„Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt
Ingibjörg Jónsdóttir.
Sigurjón Böðvars
son — Minning
F. 20. okt. 1911. D. 11. des. 1969.
ÞANN 19. des. var til moLdiar
boriinn firá Víkurkdirkju Sigurjón
BöðvarsBon frá Bódstað í Mýrdal.
Sigiurjón var fæddur og upp-
alirm í Bólsitað hjá fonefcirum
síiraum er þar bjuigigu, þeim Huig-
borgu RunólÆsdóttur og Böðvaæi
Siigurðssyni Loftssoraar en Sig-
uirður var bróðir hinis kiunraa
fræðkniainns og bónda Markúsar
Loftssoraar eir lengi bjó í Hjör-
leifshöfiða.
Þau tuttugu og sex ár sem ég
hiafðá aJlliraáin kyrarai atf Sigurjórai
famnst rraér haran nofckuJð sér-
stæður persóruuieiki og þótti sem
hainn byradi ekki ba©ga sína
sömu hraútum og samferðamenn-
iirrair. Hairan hatfði sénstæðar
skoðanir á ýrrasu og Lét ógjarraan
atf þeim. Hann vair einraig diul-
ur miaður og fllífcaði litt því sem
inrast í setfa bjó og svo fastiheld-
iran á margt að oft niáigaðisit
þráa. Ég taldi það þó síður en.
svo löst hjá þesisum kunnirag’ja
mínum, því otft hef óg talið til
kfosta að vera hóÆtetgia þrár í við-
skiptum við rraannMtffið. Þeim
mönraum hættir síður við að
Framhald á bls. 20
Kveffja frá Gufflaugu Gunnarsdóttur, systurdóttur hans.
Viíð hinzta beð mér birtast, fræradd góður,
bjartar myradir, — Mifis þíras faigri gróður.
Þar finn ég marigian fjórbiaðaðan smána
rraeð fögrum óskastundum margra ára.
Nú bixxítiran Ijómi eæ björtum a/uigium þíraum,
sem brostu hlýtt við ölfLum spurraum m'ínum,
er ráðviflHlt tál þán nalti telpu-íhinóta
rraeð rjóða varagta, en otftt víst þurtfti að gráta.
En mjúikur iótfi mér þé stnaiuk um hvarma,
svo mundi ei leragiur raeitt, hvað var að hartraa,
því oæð þín bláð mér bjarta sýndu heiima,
sem barraið sfðan afldrei muradi gleyma.
Þaranig gatfstu, — góðuæ fræradi varstu,
gæðin þér við negllur aildrei skarstu.
Er ég rraeð ærisi á gflieðí-garadi þeysti,
þitt gamamorðið rraargan vanda ieysti.
Þú skiidir börrain, — vist 'þau verða að hjala,
þú vissir lífca máflið, sem þau taflia,
gladdist rraeð þeim gillöðum, hjartaprúður,
góður vinur, hvergi reyndiist trú'ður.
Það, sem gliaddi þig otg kætti kátaist,
kom frá hjarta, er áidrei vildi lótaist.
Þú, frændi minn, ert fairinn haradan yfir,
til friðar-iaradisiiras, þar sem öndin litfir.
Ein sturaa ieið, — raú stilflt á kodda biundar,
þú, stundar-barn, ert kominin þar til fuiradar,
sem Dnottinn stemmir ár að einum ósi
og eiiífðar við sfltírumist fulLu flijósi.
Þ. L. J.
t Ininiiílegar þafldtír fyrir viraáttu og hlýhug við aradlát og úttför Innilegar þakkir tifl alflra fyrir hlýhuig, kveðjur, skeyti og virasemd mér sýirada á 75 ára
Helgu Guðmundsdóttur atfmæfli mínu 30. jamúar.
frá Núpi. Guð blessi ykkur ölí.
Sérstafcar þaflckir til startfs- Halldór Davíðsson,
fólks Hrafniistu. Grundarstíg 2a, Reykjavík,
Vandamenn.