Morgunblaðið - 24.03.1970, Qupperneq 22

MORGUNBLAÐI©, ÞRIÐJUDAGUR 24. MAR'Z 1970 "
Gunnar Andrew
íbróttakennari
— Minningarorð
mér betur að skapi en flestir
aðrir. Og þá er ég nú minnist
hans gengins, verður mér allt að
því orðfall vegna hugsunarinnar
um það, hve þessi minningarorð
hljóta að verða fátækleg saman
borin við þá mergð góðra og
glaðra minninga, sem ég á um
samskipti okkar.
Gunnar Andrew — eins og
hann var oftast kallaður — fædd
ist á Þingeyri í Dýrafirði 21.
apríl 1891, og var hann því hart
nær 79 ára, þegar hann lézt hinn
19. þessa mánaðar. Foreldrar
hans voru Jóhannes Ólafsson,
bónda í Haukadal, Jónssonar,
sem einnig bjó þar, og Helga
Samsonardóttir, bónda og hrepp
stjóra á Stranda í Dýrafirði,
Samsonarsonar. Jóhannes lærði
t
Sorvur okkar,
Gunnar Ársæll,
sem amdaðist 19. marz, verður
jarðaður frá Akrameskirkju
miðvikudagimin 26. marz kl. 2
e.h.
Þeir, siem vildu minnast hans,
láti líikniarstofnanir njóta þess.
Magnhildur
og Erlendur Magnússon.
t Eiginmaður minn og faðir okfcar, Þorgeir Þorgcirsson, Norðurtúni 4, Kcflavík, lézt 22. marz. Ragnheiður Valdimarsdóttir, Valur Þorgeirsson, Valdimar Þorgeirsson, Þorgeir Þorgeirsson. t Eigiramaðiur mimm, Karl Friðriksson, fyrrverandi vegaverkstjóri, anda'ðist í Borgarsj úk rahúsinu að kvöldi 22. þ.m. Jarðarförin auglýst síðar. Fyrir hönd annarra vanda- miamma, Guðrún Hannesdóttir.
t Eiginmaður mimm og faðir okfcar, Jón Þórir Jónsson, verkstjóri, Flókagötu 3, Hafnarfirði, lézt af slysföruim þanm 19. marz. Helga Jónsdóttir og bömin. t Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi, Sumarliði Eiriksson, Meiðastöðum, Garði, andaðist í sjúkrahúsi Kefla- vífcuir á pálmasumnudaig, 22. marz. Tómasina Oddsdóttir, böm, tengdaböm og bamaböm.
t
Otför hjartkærs eiginmanns míns, föður, tengdaföður og
afa okkar,
ÞORVALDAR V. JACOBSEN,
skípstjóra, Ránargötu 26,
fer fram frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 25. marz kl. 10.30.
Dagmar Jacobsen,
Sigríður og Sverrir Bergmann,
Katrin og Egill Jacobsen
og barnabörnin.
t Við þókkum hjartanlega auðsýnda samúð og vináttu við
andlát og útför
HAUKS THORS
Sofia Thors,
Ragnheiður Hafstein, Jóhann Hafstein,
Margrét Johnson, öm Ó. Johnson,
Katrín Thors, Stefán Sturla Stefánsson,
Sofía Thors Wendler, Dieter H. Wender,
og bamabörn.
t
Móðir okkar,
Sigríður Jensdóttir
frá Ámagerði, Fljótshlíð,
Nökkvavogi 16,
andaðist í Heilsuveimdarstöð-
inni 21. marz.
Bömin.
Með láti Gunnars Andrews er
horfinn einhver minn elzti og
traustasti vinur, maður, sem ég
hafði kynni af í meira en hálfa öld
og fyrir margra hluta sakir var
t
Tengdamóðir mín og amma
Rósa Guðmundsdóttir
andaðisit í Landakotsspítala
21. þ. m.
Loftey Káradóttir
Anna Hallgrimsdóttir
ungur trésmíði og stundaði þá
iðn lengi vel, fyrst í Hauka-
dal og loks á Þingeyri,
en þar var hann búsettur
frá 1887 til æviloka 1935. Hann
var maður gáfaður, skapmikill
kappsamur, hafði það til að vera
hrjúfur við fyrstu kynni, en var
drengur hinn bezti og skemmti-
legur í sinn hóp, gamansamur og
orðheppinn. Hann var og mjög
vinsæll og gegndi flestum trún-
aðarstörfum, sem til voru í sveit
hans og sýslu, var þingmaður
um skeið, um áratugi hreppstjóri
og oddviti, póstafgreiðslumaður,
gjaldkeri sparisjóðs og áhuga-
samur bókavörður sýslubóka-
safnsins. Kona hans var skörung
ur, vel greind og góð móðir og
húsfreyja.
Gunnar var á unglingsaldri
við nám hjá séra Böðvari Bjama
syni á Hrafnseyri, fór síðan í
Menntaskóla og lauk stúdents-
prófi vorið 1913. Hann las lækn
isfræði næsta vetur og tók próf.
í forspjallsvísindum um vorið, en
síðan hætti hann námi, réðst
verzlunarmaður hj á Proppé-
bræðrum, en áður hafði hann
unnið ýmiss störf á sumrin við
verzlun Milljónafélagsins svo-
kallaða. Upp úr 1920 fluttist
hann til ísafjarðar og vann þar
við skrifstofustörf og tíma-
kehnslu, var svo frá 1928—‘35
fastur kennari við barnaskólann
og stundakennari við unglinga-
skólann, en síðar vann hann
hann skrifstofustörf hjá sam
vinnufélagi ísfirðinga og rækju
verksmiðju bæjarins og var um
árabil ráðsmaður Sjúkrahúss fsa
fjarðar.
Gunnar var lágur maður vexti,
grannvaxinn, en gæddur seiglu
og snerpu og með afbrigðum létt
ur á fæti og lipur í öllum hreyf-
t
Útför móður okkar,
Kristjönu Guðlaugsdóttur,
verður gerð frá Dómkirkj-
unni mið'vikiudaginn 25. marz
kl. 13.30.
Fanney Tryggvadóttir,
Kristbjörn Tryggvason,
Þuríður Möller,
Aðalsteinn Tryggvason.
t
Móðir okkar, teogdamóðir og
amrna,
Hólmfríður Jóhannsdóttir
frá Vopnafirði,
verður jarðsumgin frá Foss-
vogskirkju miðvikudagiinm 25.
marz kl. 3 síðdegis.
Börn, tengdabörn
og bamaböm.
ingum. Hann varð og snemma fim
leikamaður, og á Þingeyri hélt
hann uppi mjög góðum fimleika-
flokki. Á ísafirði kenndi hann
einkum fimleika og hafði ágætt
lag á að vekja áhuga nemenda
sinna. Hann var og mjög félags-
lyndur og var skátaforingi á fsa
firði í 14 ár. Hann var mikils
metinn af ísfirzkum skátum, og
töldu margir þeirra sig eiga hon
um margt að þakka og héldu
tryggð við hann og sýndu hon-
um ræktarsemi, eftir að hann var
fluttur til Reykjavíkur. Hann
hlaut og hiðursmerki íslenzkra
skáta og skátahreyfingarinnar
norsku. Um skeið var hann einn
af forystumönnum bindindis-
manna á ísafirði og á Vestfjörð-
um, og formaður var hann verzl
unarmannafélagsins á ísafirði.
Hann hafði mikið yndi af góðum
bókmenntum og las feiknin öll af
bæði íslenzkum og erlendum bók
um, og mjög þótti honum gaman
að ræða bókmenntir. Var það
honum mikið mein síðustu ár æf-
innar, hve mjög honum daprað-
ist sjón, en í lengstu lög las hann
þótt það væri erfiðleikum bund-
ið. Hann hafði áhuga á almenn-
um málum g skapaði sér á þeim
ákveðnar skoðanir, var gagnrýn
inn, en um leið jákvæður.
Nokkru eftir 1940 fluttist hann
til Reykjavíkur og var um hríð
skrifstofu- og framkvæmdastjóri
Rauða kross fslands, en síðan
lengi gjaldkeri og bókhaldari
stúdentagarðanna, enda var
hann afbrigða glöggur á bók-
hald. Síðustu æviárin var hann
á Hrafnistu, og þar lézt hann.
Gunnar kvæntist árið 1917
myndarkonu, Guðlaugu, dóttur
séra Jósefs Kvarans. Þau eign-
uðust fjóra sonu og eina dóttur.
Synirnir eru: Bolli, loftskeyta-
maður og nú forstjóri, Jósef, sem
veiktist, þá er hann var tekinn
að stunda nám í guðfræði og hef
ur síðan verið sjúklingur, Kári,
bifreiðarstjóri í Reykjavík, og
Kjartan, lyfsali í Borgarnesi.
Dóttirin heitir Lilja. Hún er gift
Ingimundi Magnússyni, blaðaljós
myndara.
t
Þöfkkiuim innilega öllum þeim,
er sýndiu okfcur samúð og hlý-
bug vegna fráfalls eiginmiainns
míns og föður okkar,
Alfreðs Jörgens
Baarregaard,
tannlæknis,
tsafirði.
Kristín Gunnarsdóttir,
Gunnar Anker Baarregaard,
Ilarald Baarregaard
Alfreðsson,
Björn Baarregaard.
t
Einlæga þökk flyt ég öllum þeim, sem sýndu mér og börnum
mínum samúð og vináttu við fráfall mannsins míns,
SKARPHÉÐINS JÓHAIMNSSOIMAR
arkitekts.
Sérstakar þakkir færi ég starfsliði Loftleiða h/f., og Land-
spítalans fyrir fórnfýsi og ómetanlega umhyggjusemi. Enn-
fremur þakka ég þá virðingu, sem Lionsklúbburinn Ægir sýndi
hinum látna með því að kosta útför hans.
Kristín Guðmundsdóttir.
t Móðir okkar og tengdamóðir.
GUÐRÚIM JÓIMSDÓTTIR,
Unnarstíg 6,
andaðist 21. marz, á Sjúkradeild Elliheimilisins Grundar. Jarð-
arförin fer fram frá Fríkirkjunni briðjudaginn 31. marz kl, 1,30.
Margrét Þorgrímsdóttir, Þóroddur Oddsson,
Ólafia Þ. Ragnars, Kjartan Ragnars,
Sigurður Þorgrímsson, Þóra Steingrimsdóttir,
Þorgrímur Þorgrímsson, Jóhanna Kjartansdóttir örvar.
Hjalti Jón Þorgrímsson, Eyrún Eiriksdóttir.
Við Gunnar Andrew kynnt-
umst, þegar ég var um tvítugt,
og strax tókst með okkur góður
kunningsskapur, en kynni okkar
urðu ekki verulega náin fyrr en
tíu árum síðar, þegar ég fluttist
til ísafjarðar. Þau nánu kynni
jukust frekar en hitt, eftir að
við vorum báðir famir að vest-
an, og varð hann ekki aðeins
mikill og traustur vinur minn,
heldur okkar hjónanna beggja.
Hann var maður hreinskiptinn og
einarður, lét hiklaust í ljós skoð
anir sínar og viðhorf, hver sem
í hlut átti. Hvassyrtur gat hann
orðið og jafnvel dálítið meinleg-
ur, enda skapmaður, svo sem
hann átti kyn til, en hann var
fyndinn og að sama skapi skop
skyggn, og eitt skemmtilegt og
hnyttið tilsvar frá öðrum hvor-
um okkar nægði til þess að ekki
færi í hart, þótt í odda kynni að
skerast um eitt og annað. Jafn-
vel það, sem honum féll illa, gat
hann um borið, ef hann sá á því
skoplegar hliðar, og langrækinn
var hann ekki, nema honum væri
sýnd óheilindi eða annar ó-
þokkaskapur. Hann var maður
mjög greiðvikinn og að sama
skapi ráðsnjall og fljótur til liðs,
og var gott við hann að ræða,
ef í álinn syrti á einn eða ann-
an hátt. Hann var laus við hvers
konar fordild og sýndar-
mennsku, þekkti takmarkanir sín
ar og galla og mat aðra eftir
manndómi þeirra og drengskap.
Meðan við vorum saman vestra
áttum við um skeið reiðhesta, og
stundum fórum við tveir einir að
sumarlagi vestur í firði. Var þá
stundum látið lötra eða legið um
hríð í skjólsælli laut og spjallað,
sögur sagðar, ræddir menn og
málefni og oft mikið hlegið og
hjartanlega, en þess á milli var
farið ærið greitt yfir landið,
enda hafði Gunnar mikið yndi
af sírrum fjörmikla fáki. Og svo
voru góðbú gist, sem nú eru
mörg hver horfin, og þar hlýtt
á frásagnir frá liðnum tímum,
notið endurlifunar aldinna
garpa, sm komizt höfðu í krapp
an dans á úfnum sævi, minnzt af
drifaríkra atburða, einkennilegra
manna, mótaðra af baráttu við
höfuðskepnur og stundum af and
stöðu við ósýnileg og harðleikin
máttarvöld, — einnig ýmissa
undralegra fyrirbrigða og sér-
legra viðbragða við þeim, —
veruleika, sem í bernsku hinna
öldnu sögumanna var jafnraun-
sannur og dagsins önn í meðlæti
og mótlæti. Þessar stundir urðu
okkur báðum ógleymanlegar,
enda þarna endurvakið það líf,
sem eðli okkar og bemskumót-
un stóð í djúpum og styrkum rót
um . . . Stundum var það svo hin
Minar innileguistu þakfcir til
þeina, er heirrusótUr mig og
glöddiu á ýmsan hátt á 80 ára
afmæli miniu.
Ég ósitoa ykkur öllum giuðis-
blessumar.
Halldóra Halldórsdóttir,
Sóleyjartungu, Akranesi.