Morgunblaðið - 26.06.1970, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 26. JÚNÍ 1870
GEORGES SIMENON:
EINKENNILEGUR
ARFUR
ung stúlka höfðu ákveðið að
leggja af stao saman út í óþekkt
an heim.
Og svo grafreitinn í Nieul.
Þessi amma hans með fíngerðu
andlitsdrættina. Hún hafði átt
tvo syni. Annar þeirra hafði far
ið að heiman með fiðluna undir
handleggnum.
Hinn hafðd orðið kyrr.
Móðursystir hans hafði feng-
ið nafnið Eloi, þegar hún gift-
ist. Hún hafði líka orðið um
kyrrt.
En hann var í engu skapi til
þess að verða kyrr. Flóttamanns
blóðið rann í æðum hans, og
hann hafði ekki fyrr stigið fæti
BDORNINN
Njálsgötu 49 - Sfmi: 15105
Vélritun — símavarzla
Stúlka óskast til ritarastarfa á opinberri skrifstofu. Ennfremur
vantar stúlku til símavörzlu o. fl. skrifstofustarfa. Gert er
ráð fyrir fastráðningum.
Umsóknir með upplýsingum um menntun, fyrri störf og aldur
sendist Morgunblaðinu, merktar: „Hraði og stundvísi — 4808".
ANDERSEN OG LAUTH H.F.
LAUGAVEGI 39 OG VESTURGÖTU 17
inn í húsið við Úrsúlinabryggj-
una en hann vissi, að Colette
var eins gerð.
Var það ekki hennar vegna —
var það ekki til þess að sleppa
frá henni, að hann hafðd farið
að giftast henni Aliee?
Og árangurslaust. Það vissi
hann nú. Baráttunni var lokið.
Hann endurtók, lágum rórni:
— Er það ekki rétt hjá mér,
Colette? Förum við ekki burt
saman?
Hann hreyfði sig ekki einu
sinni í áttina til hennar til þess
að taka hana í faðm sér.
Þessi einfalda spurning sagði
miklu meira en nokfcur faðmlög,
og með hálfkæfðri rödd og leiftr
andi augu, sagði hann aftur:
— Við förum saman, er það
ekki, Colette?
Borðið var milli þeirra. Þetta
var hversdagslegt umhverfi —
diskar, ostbitar og brauðhleifur
— en í augum Gilles átti það
alla töfra hótelherbergjanna, þar
sem hann hafði étið eitthvert
snarl með foreldrum sínum, mitt
í ókunnum heimi, í borg, sem
lifði sínu eigin lífi og gaf þeim
engan gaum.
Colette hélt áfram að horfa á
hann. Hún hreyfði engum and-
mælum. Loksins rétti hún fram
LXXVII
höndina og fingur hennar snertu
fingur Gilles.
— Finnst þér það virkilega?
sagði hún lágt og dreymandi,
rétt eins og hún væri að mæla
út ókomnu árin og telja saman
gleði- og sorgarefni þeirra.
— Já, það finnst mér.
Og um leið var eins og ein-
hver hula félli af andlitinu á
Gil'les og leiddi í ljós eitthvað,
sem hafði verið lengi hulið, og
snögglega ljómaði það af brosi
— raunverulegu brosi — ungu
og glaðlegu.
Hann stökk upp og velti bolla
um leið. Síðan greip hann í báð
ar axlir á Colette og lyfti henni
á fætur.
— Ó! Colette!
Þetta var ekki eingöngu sagt
með blíðu heldur, og engu síður
1
Hrúturinn, 21. marz — 19. apríl.
Ef ekki einhver fer að taka til hendinni, er alveg eins víst, að
aðalmálið, sem á döfinni er, fer út um þúfur.
Nautið, 20. aprii — 20. maí.
Sumlr hafa hrugðizt þér, en þó er ekki ástæða til að örvænta.
Tvíburarnir, 21. maí — 20. júní.
Ef fólk er að reyna að gera þér gramt I geði, skaltu láta það
eins og vind um eyrun þjóta.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí.
Fleiri vilja þér vel en þig grunar, og mundu það.
Ljónið, 23. júlí — 22. ágúst.
Ef þú ekki vilt sjálfur nota tækifærið, skaltu láta öðrum það eftir.
Meyjan, 23. ágúst — 22. september.
Hver segir, að þú sért óhæfur i hlutverkið? Þú skalt ekki ímynda
þér neinn harmleik.
Vogin, 23. september — 22. október.
Nú er nóg komið af sjálfsvorkunn. Látt.u undan siga og stattu þig.
Sporðdrekinn, 23. október — 21. nóvember.
Fleiri og fleiri valda þér óþægindum, en e.t.v. mest þú sjálfur.
Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember
Ef þú samþykkir það með góðu, getur vel farið svo, að hreyt-
ingar verði á högum þínum, og ekki sízt þér til góðs.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
Hver er sá, sem ekki vildi núna standa í sporum þínum? Pú ert með
tögiin og hagldirnar, og hvað er þér hentara?
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Eilítið hefur borið á milli í samningamálum, og ekki sízt í gær,
en þér er innan handar að leiðrétta þetta í hvelli.
Fiskamir, 19. febrúar — 20 marz.
Ef þú heldur að það sé til nokkurs að vera að reyna að hlása cldi
í iöngu kulnaðar giæður, á einum eða fleiri stöðum, er það misskiln-
ingur. Spjaraðn þig, og reyndu að vera eins og maður.
með þakklátsemi. Hún hafði los-
að hann úr viðjum. Nú gat hann
horft fram á nýja framtíð. Nú
hafði hann brotizt út úr öllu
þessu þrönga lífi, sem hann hafði
verið lokaður í, eins og fang-
elsi, og honum hafðd aldrei verið
ætlað.
Hann hafði aftur öðlazt
bernsku sína, hann var næstum
orðinn barn aftur.
— Colette . . . Colette . . . end
FRA FLUCFELjXGíIVKJ
Flugfélag íslands
óskar að róða slúlku
til ritarastarfa í skrifstofu félagsins í
Frankfurt. Þarf að rita og tala þýzku.
Umsóknir um starfið skulu hafa borizt
starfsmannahaldi félagsins fyrir 15. júlí.
FLUGFELAG ESLANDS
NIÐUR
SOÐNIR
ÁVEXTIR
ÁSTRÖLSK ÚRVALS VARA
0. J0HNS0N&KAABER
urtók hann og þrýsti henni að
sér srvo að henni lá við köfn-
un
Hvað gat hann sagt meira?
Það voru ekki mörg orð. Hann
hikaði, en stamaði xíðan:
— Þakka þér fyrir!
Þegar þau litu kringum sig aft
ur, fannst þeim þau vera mátt-
lau-s og sæl, rétt eins og aftur-
batasjúklingar eftir löng veik-
indi.
— Við skulum nú tala saman í
alvöru, Gilles.
Hún sagði þetta, án þess að
nokkur hugur fylgdi máli. Því
að nú gat verið sama um allt.
Þau gætu vitanlega skipulagt
hin og þessi smáatriði, eins o,g
skynsamlegt fólk á að gera, en
það var lítið annað en leikur.
— Hvað eigum við að gera?
Hann vissi, að henni var alveg
sama, og var alls óhrædd við
framtíðina, sem beið þeirra.
— Við skulum gera hvað sem
þú vilt. Ég leik á fjögur hljóð-
færi. Ég get meira að segja . . .
Og svo kom viðkvæmt bros, al-
gjörlega laust við alla hreykni
. . . Ég get rneira að segja frarnið
töfrabrö’gð. Ég kann flest þeirra,
sem pabbi var með. Hverg vegna
ætbum við ekki að lifa eins og
þau gerðu?
En þá fyrst fylltu’St augu hans
tárum og hann varð að líta und-
an. Hann hafði minnzt foreldra
sinna — þau voru hluti af á-
kvörðuninni, sem hann var nú
að taka. Honum fannst næstum
eins og hann gæti talað við þau.
Mauvoisin-auðurinn var alls
ekki til umræðu. Það þótti sem
hver annar sjálfsagð-ur hlutur.
Hann skyldi ganga til Alice, og
hún yrði áreiðanlega hamingju-
samari án Gilles, en með honum.
— Ef þú bara vissir, Colette,
hvernlg ég . . .
Já, hvernig kom hann orðum
yfir það. Hjartað í honum tókst
á lotft, fæturndr snertu ekiki leng
ur jörðina og líkami hans var
ekki lengur úr holdi.
— Ef þú bara vissir, hvernig
ég . . .
Hún var svo lítil og veikluleg
þar sem hún stóð þarna fyrir
framan hann, að hann gat
ekki stillt sig um að hefja hana
á loft, rétt eins og hann langaði
til að bera hana á heimsenda.
Þegar hann setti hana niður
aftur, voru þau bæði grátandi
og hlæjandi O’g gegnum tárin sáu
þau hvort annars andlit afmynd-
uð rétt eins og einhver andlit í
draumi. ENDIR.