Morgunblaðið - 05.09.1970, Blaðsíða 14

Morgunblaðið - 05.09.1970, Blaðsíða 14
14 MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 5. SBPTEMBER 1970 Þorsteinn Jónsson fulltrúi — Minning ÍÞtEIM faekkar nú óðum aJda- mótaimönnunum, sem nutu þeirr- ar haimingju að vera virkir þátt- takendur í þeirri endurvakningu, er geikk yfir íslenzka þjóð á flest- um sviðum þjóðlífsins um og upp úr síðustu aldamótum. Þá vair vor í lofti hjá íslenakri æsku. Nýir aitvinnuíhættir- og aukið athafnafrelsi var að ryðja sér braut. Þjóðin, sem um langan ald ur hafði liðið undir erlendu valdi bæði á stjómimálalegu og at- vinnulegu sviði vair að slíta af sér viðjamair og með frelsinu spruttu upp nýir möguileikar á öllum sviðum. Hið nýja líf sem færðist í atvinniuJáfið, eimkum við sjávarsíðuna, lagði grundvöllinn að myndun og vexti sjávarþorp- anna, sem blómguðust vítt um strendur landsins. Ný tækni í at- vinnulífinu ásamt bættum við- skiptaháttum færðu þjóðinni auikna vebnegun og með veimeg- uninni fylgdi bjartsýni, trú á láf- ið og framtíðina. En þessi nýja öld kallaði æskuna til miikils stacfs og krafðist af þeim stað- festu og Skyldurækni. „Mottóið" Maðurinn mirnn og faðir okkar, Steinn Guðmundsson, Hólmgarffi 39, lézt í Landispítalainum 3. sept. Fýrir mína hönd og bama minina. Jóhanna Jónsdóttir. Jarðarför, Lárusar Andersen, bakarameistara, fer fram frá Eyrarbakka- kirkju lauigardaiginn 5. sept. kl. 15,30. Ingibjörg Pálsdóttir og börn. var ekki, hvað getur þjóðin gert fyrir mig, heldur, hvað get ég gert og hvamig get ég' bezt unnið þjóð minni. Einn þessara aldamótamanna hefur nú kvatt okkur. Hann hét Þorsteinn Jónsson, er lengst af var kunnur, sem fulltrúi Heildverzlunair Garðars Gísla- sonar. Þorsteinn bar flest mót aldamótatímanna, vinnusamur, skylduræikinn og um fram allt trúverðugur í starfi og orðum hans treystandi fremur löngu lagaplaggi. Þorsteihn- hóf ungur starfið að þedrra tíma sið, rétt upp úr fermingu, og valdi verzlunar sviðið sem þá var í örum vexti og gaf marga mögulei'ka fyrir æsku þeirra tíma. Hann hóf starf í Ólafsvík undir stjöm Markúsar Einarssonar, er stýrði verzlun og fiákvinnslu fyrir P. J Thorsteinsson & Co., því mifcla fyrirtæki, er í þjóðarmunni var kallað Mil'ljónafélagið. — Hjá þessu.m aðilum vann Þor- steinn í 11 ár, en er þetta félag hætti störfum starfaði hamn um nokkurt skeið hjá Jóni Proppé og stundaði um vetur jöfnuim höndum bamakennslu. Árið 1914 ræðst Þorstemn því næst til Garðars Gíslasonar, er þá rak verzlun í Ólafsvík. Starfaði hann þar, þar til hann fluttist til Reykjavíkur áonið 1919, er hann hóf starf hjá Heildverzl un Garðars hér í Reykjavík og starfaði því næst þar sem ful'ltirúi fyrirtækisins þar til hann lét af störfum fyrir aldurs sakir 1960 þá 76 ára gamall. Þorsteinn var fæddur 16. maí 1884. Hann kvæntisf Margréti Einarsdóttur ættaðri úr Hruna- mairmaihreppi, en missti haina eftir 12 ára hjónaband í júná 1917. Böm þeirra eru Einar, skrifstofustjóri hjá Olíuverzlun fslainds hf., og Ingólfur, skrif- stofustjóri í Landsbankanum. Þorsteinn kvæntist í annað sinn árið 1922, Katrímu Jóhanns- dóttur frá Skriðufelli í Þjórsár- dal. Hún lézt í desember 1941. Böm þeirra em Maignús, barna- læknir hér í borg og Margrét Björg húsfreyja. Nú hefur Þorsteinn kvatt oss að fullu. Við, sem urðum sam- ferðamenn hans á nOkíkrum hluta lífsskeiðs hans þökkum honum fyrir félagsskapinn og geymum minninguna um hinn ærukæra og ráðvanda mann, sem er traustur homsteinn hvers þjóðfélags og skyldi vera eftirsóknarverð fyr- irmynd hverri nýrri kynslóð. Sveinn B.'Valfells. ANDLÁTSFREGN vinar míns, Þorsteinis Jónssonar, kom mér ekki allsiendis á óvart. Þessi hlé- ctræigi eljumaður varð, aldurs veigna, að sætta sóig við skierta starfsorku hin síðari ár, enda þótt . andiegir kraftar virtust óbilaindi. Þorsteinn var fæddur í Ólafs- vik hiinin 16. maí 1884 og réðst snemma til starfa við verzlun föður míns, Garðars Gíslasonar, þar á staönium. Sérstakar gáfur Þorstein.;, trúmieniniskia og aðrir góðir eiginleikiar fóru ekki fram hjá föðiur mínum. Þesis vegna fékk hanin Þorstein til að flytj- ast búferlum til Reykjavíikiur, árið 1919, og jafnframt til þess að gegna fulltrúastarfi við beild- verzlun hans hér í borg, sem bann gerði á meðam kraftar ent- ust. Faðir miinin vandi mig sniemma á viiimu við verzlun sinia. A sumrum, milli skólagöngu, þá óharðniaður uniglingur, vamn ég með Þorsteini, sístarfaindi elju- manni, sem ekki mátti vamm sitt vita. Þannig hlotnaðist mér fyrst tækifæri til þess a'ð kynin- aist homuim og m.annkoisitum hams. Síðar var ég samstarfsmaður Þortsteins í nökkur ár, mér til óblandimniar ánægju og gagns, því hamin var hieilstieyptur og trúr því lífsstarfi, sem hann hafði kosiið sér. Saimband okk- ar á morgmaina hófst venijulega á því, að bainm rétti að mér neftóbaksdósirnar með annarri hendinini, en í himmd hélt hanm á tóbakisskiammti, siem ætlaður var til saimmieytiis mér. Brosið hanis og hlýtt viðmót, meðam á þessari athöfn stóð, líður mér etoki úr minmi og samveram á eftir var á eirnm veg, ámætgju- leg og fyrir mig þrosfcandi Nú er Þorsteinm allur, en end- urminminigin lifir um góðiam dranig, sem var öðrum til fyrir- mymdiar. Kristján G. Gíslason. Sesselja Millý Ei rí ksdótti r — Mi n n i ng Fædd 23. desember 1906 Dáin 27. ágúst 1970 Kveffja frá systur Eins og þegar á til sævar hnígur ævi mannsins líður furðu skjótt, eða himinsól til viðar sígur sortnar allt — já komim hel- dimm nótt. Kvöldsina bjöllur klingja nöprum rómi krenkir sorg og gleði hjartans dvín; en allir verða að lúta drottins dómd því dáin — horfin, elsku systir mím. í bernsku, okkar byrjaði döpur mæða Það bregzt svo margt í veröld okkar hér, og þegar dundi hretið harða og skæða þú hlífa vildir mér, em ekki þér. Brátt á móti beggja okkar vilja böl það fanmst mér nísta hjarta mitt systir kær, við urðum skjótt að skilja sköpuð forlög velja hverjum sitt. En saman aftur lágu okkóir leiðir og ljósið skein við þráðan endurfund það voru sælir sólskinsdagar heiðir við samverunnar hverja lifða stund. Nú ertu horfin héðan, systir kaera hafið dauðans skilur okkar veg, með kveðju vil ég þúsund þakkir færa þér, sem varst svo góð og elskuleg. Hjá guði aftur glaðar munum finnasit er gengið hef ég lífs og reynslu stig. Þangað til ég mim þín ætíð minmast Millý systir, drottihn blessi þig. Hrefna Eiríksdóttir. Lárus Andersen bakarameistari Fæddur 16. september 1916 Dáinn 30. ágúst 1970. EN HVAÐ skörðin hrynja ört í fylkiinigu þá, sem lengur eða skemur, hefur verið manni sam ferða á lífsleiðinni. Lárus Andersen bakairameist- ari er látinn og verður til mold ar borinn í dag frá Eyrarbakka- kirkju. Við hvítfextan hrimgarð, á strönd hins laindalausa úthafs, hafði Lárus dvalið allan sinn aldur og héðan af þarf hann ekki að flytja þaðan. Ég hef þá trú — og raunar þá sannfæringu að hvergi hefði hann annars stað ar unað á þessari jörð en þessum æskuslóðum sínum. Þessi fáu orð, sem hér verða skrifuð, eru persónulega sögð frá mér einum, aðeins sem kveðja eftir um það bil þrjátíu ára k.ynni. Atvikin höguðu því þanniig, að tvisvar vorum við langdvölum saman í sjúkrahæli. Það var ekimitt þá, sem ég kynntist Lárusi bezt, fékk nán- asta reynslu af því hvernig mað ur hann í inrusta eðli sínu var. Lárus átti við ýmsa erfiðleika að stríða í lífinu og það má nú rauniar Um svo marga segja. En hann gekk léttur í lund sína braut og veit ég af hinum löngu kynnum mínum við hann, hversu hið góða skap hans létti mörgum sem með honum áttu leið, byrð ar lífsinis og veitti sólargeisla inn í sálir þeirra. Ég veit ekki betur en Láru® Andersen vildi allt fyr ir alla gera og öllum hjálpa eftir því, sem efni stóðu til — öllum vera góður. Það var hans æviián, að hann eignaðist góða kanu, góð börn og gott heimili. Það allt samanlagt var honum skjól og skjöldur með Inmilegar þakkir fyrir auð- sýndia sarnúð og vimiarhug við amdilát og jarðarför eigin- manns míns og föður, Stefáns Sigurfinnssonar. Sérstaklega þökkum við starfsfólki Elliheimilisins Grumdar fyrir aila hjálpsemi og hjúkrum. Jóhanna Sigurffardóttir, Anna Stefánsdóttir, Sigríffnr Stefánsdóttir, Rósa Stefánsdóttir, Signrffur Stefánsson, Gnffrún Stefánsdóttir. t Þökkuim immilega auðsýnda siamúð og vimarbug við and- lát og jarðarför, Jóns Brynjólfssonar, frá Fellsseli. Vandamenn. t Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hluttekningu vegna andláts og jarðarfarar mannsins míns, föður, tengdaföður og afa EIRlKS EIRÍKSSONAR frá Eyri, Ingólfsfirði. Asthildur Jónatansdóttir, börn, tengdabörn og barnabörn. t Inmilegar þafckir fyrir auð- t Hjartans þakkir færum við öllum þeim mörgu fjær og nær sýnda samúð við útför móð- sem auðsýnt hafa okkur samúð og vináttu við andlát og útför ur ofckar, tengdamóður og GYÐU KJARTANSDÓTTUR óm.mu, Jónínu Einarsdóttur, Júlíus Baldvinsson, Meffalholti 13. Steinunn Þórdís Júlíusdóttir, Ami Kjartansson, Fyrir hömd aðstandenda. Sigríður Kjartansdóttir, Ingibjörg Ársælsdóttir. Auður Kjartansdóttir Egilson, og aðrir vandamenn . an han.n fékk notið þess, og það hlotnaðist honum unz yfir lauk. Við skiljum ekki lífið, sem við höfum þó reynslu af, því síður skiljum við dauðann, sem við höfum ekki reynt. En þrátt fyrir þetta, er það trú okkar flestra og örugg von, að sérhver einstaklingur, þótt hamn sé horf- inm héðan, sé varðveittur í styrkri hönd vemdandi forsjón- ar, sem fyrir öllu sér. Þó að seint sé, vil ég flytja Lárusi þafckir mínar fyrir góð kynmi og löng. Það er mín síð- asta kveðja til hans. Konu hams, Iragbjörgu Pálsdóttur og börn- um þeirra, votta ég innilega sam úð. Guffm. M. Þorláksson. ■ Heim að Hólum Framhald af bls. 8 Helga Kristjiámsdióittir, Silfrastöð- um, Bjö'm EgilstS'O'n, bóndd, Sveiinisstöðum, siém Bolli Gustavs son, Laufáisi, Finmiboigi Jóhiassom, aðialbókari, Akumeyri, Pákni Jóns som, aliþimigiism., Akri, séra Pétur Inigjaldsson, prófasibur, Skaga- strönd. — Að iokium voru séra Jóni Kr. Isfeld fiuttar einlæigar þakkir fyrir mierk störf og þjónuistu aið málefnium félaigsims. Hóladiaginium laiuk kl. 6,30 sfðd. — Yfir Hólastað blakti íslienzki fánimm. Síðdegis voru prestar í boðí prófaetslhjónamma þar á staðnum. — Hátíðahöldim fóru mjög val fram. Tiltoomuimikið var að hluista á himiar volduigiu toirfcjukiukkur hljiómia miUi fjallamma í Hjaltadal. (Fréttatilky niniing).

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.