Morgunblaðið - 06.12.1970, Blaðsíða 18

Morgunblaðið - 06.12.1970, Blaðsíða 18
50 MOKGUNKLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 6. DfES®MBER 1970 Skylda að komast fyrir upprunann — segir Sybil Urbancic um gamla músik UPPI í Háteigakirkju var Svbil við hljófffærið verið að leika á orgelið. Það var laugardagur eftir hádegi, menin voru að gera við í hús- inu, og verið að taka í gegn fyrir helgtina um leið. Frú Sybil Urbancic sat og æfði sig. Hún hélt síðan tónleika með manni sínum í Norræna húsinu; hann lék á blokk- flautu hún lék með á sembal. Þau helga sig einkum barokk músik. Sybil er dóttir hjónanna dr. Melittu og Victors Urbancic, sem fluttust hingað er hún var barnung. Hann var kunn- ur tónlistarmaður og braut- ryðjandi hér; frúin tók sér margt fyrir hendur utan heimilioins, m.a. það að flytja hingað og rækta býflugur. Sybil varð stúdent hér frá Menntaskólanum í Reykja- vík og lauik prófi frá Tónlist-, arskólanum. — Þegar ég tók stúdents- próf, fór ég utan tii Vínar- borga-r. Ég ætlaði að taka norrænu í Háskólanum, en ákvað að láta hana bíða um sinn, því að ég gætá alltaf tek- »ð hana, er ég hefði lokið við músikina í Vin. Ég hafði ekk- ert gert í henni frá þvi í 4. befck, og vÍ99i að ég yrði að tafca hana upp á ný, ef ég ætti að komaat eitthvað áfram með hana. Ég byrjaði tnemma með fiðhi og píanó, senni'lega 3ja ti4 4ra ára gömul. Það var mii«] æfing á hverjum degi og mér fannst það sennilega ekkert gaman þá, ég man það nú ekki, en manni var svo sem haldið að þessu, aem bet- ur ter því að það hefði ég atóred haft vit á að gera sjálf. Ég hef þakkað það «ð- ar. — Er þetta ekká indælt líf að vera svona mikið i tónliet- inné? — Ég get sannarlega ekki kvartað. Ég hefði auðvitað komtð heim, ef ég hefði ekki gifzt. En það eru auðv'itað ör- lög. Ég er með þrjú börn heima, stúlku hérumbil 14 ára, og tvo drengi þriggja og hér um bil fimm ára. Það er auðvitað erfitt og dagurinn oft lanigur. Ég er með stúlk- una í frönskum skóla, þar sem hún er allan daginn, en þeir litlu eru hálfan daginn á dagheiimili, og þann tíma nota ég tdl að æfa mig. Það er ekki hægt öðruvíai, en það hefur líka gengið með þessu móti. Ég reyni að æfa mig, sem Hsum Maria Kneihs, maður hennar. sagt, þegar drengimir eru ek'ki heima, því að þá er næði. Það er ómögulegt að æfa sig, ef ekká er næði. Ég æfi mág til þess að geta hald- ið tónleika og halda músík- inni minni við. Ég reyni helzt að láta ekki of langt líða milli tónleika minrva. Það er betra að haifa það avona, vegna þees að maður tapar sjálfsör- yggi, ef maður ekki kemur fram opinberlega lengi í senn. Ég held að það liggi i því, að maður einbeitir sér ekki sem skyldii. Þetta ætti að vera að- alatarf, ekki aukavinna. Og ef maftur hefur það á tilfinn- ingunn.i að áheyrendur fá ekki ailt það bezta út úr leikn um, það sem þeir koma til að fá, er illa farið. Ég hef gert dálítið af því að ferðast t'il tónleikahalds. Mér þykir betra að halda hljómleika ut- an Vínarborgar, því að þá get ég helgað mig viðfang&efnkiu algerlega. Til að allt hljómleikahald geti gengið eðlilega þarf að vera fyrir hendi alger innlif- un tónliistarmannsins í við- fangsefnið. Því má segja það, að stundum þurfi maður engu að síður að vera leikari en tónlistarmaður, því að maður verður að reyna að láta fólkið njóta þess, sem það feom til að fá, og það er alltaf visst erfiðn. Oft leik ég inn á piötur og bönd, og það er algerlega ólíkt starf. Þar er unnið að leiknum með aðstoð tækni- manna til að allt verði, sem bezt, og útkoman verður að vera sú sama og á hljómleik- um: Fullkomin. Mér finnst alltaf betra að hafa einhvern til að hlusta á mig, er svo ber undir, því að það skapar vissa stemmr»iin,gu. En að þessu er hægt að ganga, sem hverri annarri vinnu. Það er mis- munurdnn. Lítið spennandi! Að öðru leyti er ekki hægt að jafna því saman á nokkurn háÉt — Er þetta ekki tangur vinnudagur hjá þér oft á tíð- um? — Jú, hann er það. Ég byrja kluMkan 6 á morgnana. Það gera auðvitað börnin. Og ég held áfram allan dagiinn til klukkan ellefu á kvöldán. Ég kalla það lika starf að fara á hijómleika. Það er í mrnum venkahring. Maðurinn minn er að heim- an allan daginn. Hann er prótessor í blokkflautuleik, og á langan vinnudag. Við erum tíka með útgáfustarf- semi og þá er ég tíka sima- dama fyrir hann heima á dag inn. Þegar hann kemur heórn, er margt, sem við þurfum að ræða fram og aftur í sam- bandi við fyrirtækið og starf- ið í heild, og það er ekki alltaf mikil hvíld framundan. Við höfum rætt það, að gott væri að leggja allt þetta púl á hiiluna og fá oktkur starf írá 9—5, en alltaf fallið fná því aftur, vegna þess, að við viitum, að á því gæfumst við fljótt upp. — Er þetta ekki auðugt )íf, þessi tónlistarævi ykítar? — Já og nei. Það er svo margt i starfinu tii að ergja sig yfir, og maður þarf oft að vera að snúast í hlutum, sem manni koma i rauninni litið við, en verða eemt að gerast. Ég sakna barnsánanna. Þá var ég eingöngu hrifin er ég fór á tónleiika. Nú nýt ég þeirra ekká eina. Það er ekki bara hrifning, sem fyllir mig tengur. Ég fer núna á tón- ieika til að kynna mér eitt- hvað, sem snertir mifct fag. Ég er hæbt að fara einungis til að njóta. Ég fer þamgað með áikveðna spurningu í huga, fer til að fræðaet. Svo getur þó alltaf farið, að tón- liatarmaðurinn sé svo stór- kostlegur, að hann hrífi mann með sér og allt annað gleym- ist, og það er yndislegt. Þetta gétur sem sagt gerzt, en það er undantekninig. Aftur á móti fer ég tií dæm- i« eingöngu í leikhús til að Skiemmta mér. Þar get ég setzt niður og gleymt mér, gefið miig leiklisfcinni á vald, því að hún kemur mér ekki við öðruvrsi en sem frávik frá starfL leikur. — Ég hef heyrt að blokk- flauta sé leiðiniegt hljóðfæri. Hvað viltu segja mér um þette? — Blokkflautan er ekfei hræðileg, nema leikur henn- ar sé rlla keundur. Það er oft gert — einnig erlendás, að iáta 30 börn með másmunandi blokkflautur, óstemmdar, leilka og læra saman. — Þetta hljóðfæri er ekki tií að hreyfa puttana með og bláða í. Þetta er tóndistartæki, og það gott tæki og gamalt. Margir — líka menn, sem eru starfandi í músík — hafa efcki hugmynd um að blokk- flautan sé hljóðfæri í músík, og gott að kenna á hana. Hún er hljóðfærá, sem hefur al veg legið niðri um tíma, en það er mikið til af músik, sem er skrifuð eða samin fyr- ir biofckflautuna, gamalli músík, sem í rauninni er ekfci hægt að spila rétt, nema á hana eina. Nú er uppi hreyfing á síð- ari árum til að vekja upp gamla músík, eins og höfund- arniir hugisuðu sér hana upp- runalega. Eru þá gömlu hljóð- færin að koma í gagnið aftur, og þau nýrri að detta upp fyr- ir, t.d. hætt að nota raf- magnsongel og farið að fram- leiða aftur pípuorgelið. Það væri ekki hægt að gera sér í hugarlund tónliöt allra tíma, ef ekki væri reynt að komast eftir því hvernig tónlistin er upprunalega hugwuð — og fóik fær þá ekki réttan Skilning á tánlistinmi. Það er nefnilega dálítið mikið atr- iði, hve md'kill hljómmunur getur verið, eftir því á hvaða hljóðfæri tónlisfcin er leikin, og hver niðurröðun hljóðfær- anna er. Till dæmis er kannski blokkflautuverk leikáð á fiðdu og þá er hljóðfærið öðru vísi staðsett í hljóm- sveitinni en ef verfcið hefði veráð leifciið á flautuna. Þá finniur maður allt í einu, hvað það var, sem tónskáldið vlldi fá fram og koma tii skila. Nú, já, hugsar maður þá. Það var þá þetta, sem hann meinti. Og verður þair með hamingju- samiur á augabragði, því að Gobelins borðdúkar með kögri Raoðir — Graenir — GuJir 150x150 sm. — Kr. 1185.00. Sendið rrvér uodirrituðum .... stik. Gofoe 110501* í póst'kföfu. □ Raoðan □ Guten □ Grænao. HTLISKÓGUfl Soorrabraut 22 — Sfcrvi 25644. Finnlandsvinnfélagið SUOMl mfcwvist þjóðávétíðardag* Firvniiands með hátíðarsamkorrvu I Dorrws Medáca sunoudiagánn 6. desemtoer fcl. 21,00. Á un'dan sacnkoovu M. 20,30 verður toeki'inn aðeifonckir félaigsins. DAGSK%Á; Kl. 20,30 Aðelfondor — venjoleg aðeWondairetörf. Kl. 21,00 Hátíðarsamkoma. 1. Hátiíðin sett: Form. féteQSins, Sveinn K. Sveinssoo, flytur ávarp. 2. Erirvdii: Aðatsteinn Davíðsson, cend. mag. fv. lefctor í Helsimki. 3. Ný Ifcviiknvynd firá Fwwlancli. 4. Upplestur: Pekka Kaikumo, sendikennari við Há®kóla ístends les. 6. Kórsöngtvr LögiregMcórinn syngor htoite af söngskrá norrænnar hátíðar í Heísinki I septemiber sl. 6. Darvs: Hin vinsa&la h Ijómsiveit Kátir félagar terkor og syngor. Félagar eru hvattir tM að fjölmerma og taka með sér gesti. STJÓRNMM.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.