Morgunblaðið - 12.01.1971, Blaðsíða 19

Morgunblaðið - 12.01.1971, Blaðsíða 19
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 12. JANÚAR 1971 19 Miiming Ásgeirs Framhald af blaðsíðu 14. bezt, sem hafa af honum náin kynni, hugmyndaríkuir, gætinn en fáskiptinn í dagfari sínu og unir þá jafnan í kyrrþey við bollaleggingar um hagnýti fram faramála þjóðar sinnar. Þá voru samverustundir mín- ar með þessum einkavini mér hvíld frá daglegu annríki, endur næring, hressing, sem ég bjó lengi að. Alltaf fór ég frá þess- um viðræðum okkar fróðari en áður. Munnlegar tillögur hans opnuðu mér nýja útsýn um landsmálin, er ég hafði ekki haft tækifæri til að hugleiða áð- ur, eða mér brást þekking til að mynda mér skoðun á þeim.“ Ásgeir var einstaklega við- mótsgóður og ráðhollur, en margir leituðu á hans fund með vandamál sín. Yanda hvers manns vildi hann leysa. Ásgeir Þorsteinsson kvæntist Elínu dóttur Hannesar Hafstein, ráðherra, hinn 15. desember 1925. Lifir hún mann sinn ásamt þrem bömum. Mikið ástráki var með þeim hjónum, eins og jafn- an er hjá góðu og göfugu fólki. Einstök hugarró og staðföst trú mun gefa minni góðu tengda móður styrk til að mæta sárum viðskilnaði við ljúfan og traust- an lífsförunaut. Þökkuð er sam- fylgd, sem lýkur um stund. Guð blessi minningu góðs manns, sem skapaði lífsham- ingju og frið hvar sem hann fór. Guðm. H. Garðarsson. Enn einu sinni hefur verið hoggið skarð í stúdentahópinn frá 1917. Ásgeir Þorsteinsson, verkfræðingur hefur nú kvatt þessa jarðnesku tilveru og lagt út á þær brautir, sem okkur öllum er ætlað að fara þegar ör- lög hafa svo ákveðið. Ásgeir var fæddur þ. 7. októ- ber 1898 í Reykjavik, sonur Þorsteins Jónssonar, járn- smiðs og Guðrúnar Bjamadótt- ur, mikilla sæmdarhjóna. Árið 1917 lauk Ásgeir stúdentsprófi frá Menntaskóla Reykjavíkur og urðum við þá samskipa út til Kaupmannahafnar, ásamt fleiri stúdentum, sem fóru þangað til náms. Nam Ásgeir síðan efna- verkfræði i verkfræðiháskóla Kaupmannahafnar og lauk þar fullnaðarprófi árið 1924. Áður hafði hann lokið heimspekinám- skeiði, eins og venja var hjá stúdentum. Áttum við þar margar ánægju stundir á þessum stúdentsárum, en ekki vorum við þó alveg ósnortnir af erfiðum tíma, því „römm er sú taug, er rekka dregur föðurtúna til,“ og við notuðum hvert tækifæri, sem gafst á þessum námsárum, til þess að fara til íslands, en þær' ferðir voru okkur ekki auð- veldar, því við vorum ekki fædd- ir sjóhetjur. Starfssvið verkfræðinga var mjög takmarkað þegar Ásgeir kom heim frá námi, svo hann tók þann kost að verða forstjóri Samtrygginga islenzkra botn- vörpunga árið 1925 og starfaði síðan í þágu þeirra samtaka allt sitt æviskeið. En Ásgeir var mjög fær mað- ur í sinni námsgrein frá háskói- arA'm og starfaði ötullega á því sviði, jafnframt starfi sínu hjá tryggingafélaginu. Hann vann fljótlega að stofnun „Lýsissam- lags islenzkra botnvörpunga," sem í hans höndum óx og dafn- aði og varð að umfangsmiklu fyrirtæki, sem byggði mikla lýs- isbræðslustöð á Kletti við Ell- iðavog og síðan kaldhreinsun- arstöð fyrir lýsi í Haukshúsum, þar sem nú er skrifstofa Stál- smiðjunnar h.f.. Ásgeir var hugmyndaríkur maður og vann að ýmsum verk- fræðilegum nýjungum og hafði mikinn áhuga á ðllu þvi er varðaði hag okkar, sem þetta land byggjum, tók einkaleyfi á ýmsum uppfundningum í sam- bandi við lýsisvinnslu og skrif- aði margar greinar um ýmis verkfræðileg efni og var starf- andi í Rannsóknanefnd ríkisins frá 1939 til 1965. Ásgeir var drengur góður, glaðlyndur söngvinn og svo alúðlegur og háttprúður í dagfari, að hann varð hvers manns hugljúfi er honum kynntist. Hann var kvæntur Elínu Hafstein, dóttur Hannesar Hafstéin ráðherra og vottum við henni og börnum þeirra hjóna innilega samúð. Blessuð sé minning hans. Benedikt Gröndal. ÁRIÐ 1924 stofwUðu niokkrir ís- lenzkir botnvörpiuiskipaeiigendur með isér gaignlkvæmit vátrygging- arfélag, Samtryggiinigu ísilenzikra botnvörpuiniga. Um sama leyti kom Ásgeir Þorsteinsson heim frá niámi í Kaupmaninahöfn og réðst fuilltrúi þessa mýjia félags, og ári síðar gerðist hanin for- stjóri þess. íslenzk vátryggimga- starfsemi vair þá í bermiskiu, og aðeins ei'tt ísilenzkt félag fyrir, er anmaðist vátryggingar togara, Sjóvátryggingarfélag ísHands hf., sem stoímað var 1918. Ásgeiiri Þonsteimisisymi nægði þó ekki að stjónna vátryggingarfé- lagi, og hafði enda búið sig umd- ir arnmað lífsstairf, er hanin kaus sér efnaverkfræði að háskólla- grein, Beitti hann sér þesis vegna fyrir stofnun Lýsissamliags íis- lenzkra botmvörpumiga árið 1929 og stjórnaði því jiafnframt Sam- tryggimigunmi. Lífsstarf Ásgeirs Þorsiteimissomiar var mú mótað, anmars vegar í vátryggingar- starfsemi em himis vegar í lýsiis- vininssilu hvort tveggjia í þágu íslenzkra botnvörpugkipaei gernd a. Sífellt vann Ásgeir að emdiur- bótiuim á sviði lýsiisvinimsllu, bæð’i til sjós og lands, og .í Lýsisisatn- lagimiu setti bainn upp kaldhreims- unaristöð strax 1933, herzlustöð 1948 og vítamínisiviminisílu 1954. En Lýsiasamiagið blaiuit að gj alda harðnamdi samikeppni og mimnk- andi fraimboðs á hráefmi, er tog- urumium fæbkaði, og þar kom, að ákveðið var að hætta starfsemi þesis í ársilok 1959. Siamtrygging- im starfar hima vegar enin, þó að daglegur rekstur h-afi nú verið faliinin öðru félagi, og völdur þar eininig fæk'kun togaramma. En starfskrafta Ásgeirs Þor- steiinssonar var þörf víðar en við þessi tvö féiög, sem miú var lýst, og því var hanm valimm í stjórn Stríðstryggimga íslemzkra skips- hafma við stQfmum þeirra 1939 og staríaði þar tiíl dauðadags, em fé- lagið heitir nú íslemzk emdur- tryggimg. Þá var hanrn og kjör- inm í Raninisóknaráð rí'kisins og starfaði þar uim árabill, lengi fonmaður. Öðrum trúnaðarstöirf- uim gegmdi hann, sem hér verða ekki raikin. Ásgeir Þorsteimssoin lét af störfium fyrir Samtryggitnigiu ís- lenzkr-a botnvörpumiga í ársllok 1969. Ár.i síðar lézt hanin. Hanm var mikið lj úfmenmii, úrræða- góður, fastur fyrir og fylginin sér, en um leið hol'lur í alflri samviininu. Að leiðarlokum vifl.1 Stjórm Samtryggimgariminiar færa haniuim þakkir f yr'i r líifsstarf harns í þágu félagsins og votta um leið ekkju hans, frú Elíinu Hafsteim, og fjöflskyldu þeirra eiin'læga samúð símia. Stjóm Samtryggingar ísl. botnvörpunga. Aðeins örfá þakkarorð til minningar um minn fyrsta hús- bónda, Ásgeir Þorsteinsson, verkfræðing Árið 1944 mætti ég sem nýút- skrifaður Verzlunarskólanem- andi, til starfa hjá Samtr.ísl. botnvörpunga, aðeins 17 ára. Lífið var að byrja og framtíðar- draumarnir voru óskaplega margir og stórkostlegir, og sjálfsálitið eftir því. Ásgeir var forstjóri fyrir Samtr. ísl. botnvörpunga og það var hann sjálfur sem sá um að ráða mig til starfa. Fann ég strax hjá honum einlægan hlý- hug og skilning samfara þeim myndugleika og ákveðni sem einkenndi hann alla tíð, og sem einmitt var nauðsynlegt fyrir oflátung sem mig, til að komast niður á jörðina og skilja að líf- ið væri ekki eintómur leikur. Prúðmennska hans og góðvilji til allra samferðamanna var og sá eiginleiki, sem ég reyndi að taka mér til fyrirmyndar og tel ég að það hafi reynzt mér einna bezt á lífsferli mínum. 1 23 ár var ég undir stjórn Ásgeirs, og allan þann tíma sýndi hann mér slíka þolinmæði og velvilja, að það væri leit að öðrum eins húsbónda, þvi breyzkur var ég og prýddur mörgum þeim göllum sem eru eru ekki taldir til þeirra skástu. En allt þetta umbar Ásgeir og reyndi að leiðbeina mér og aðstoða, sem bezt hann gat, en því miður hafði ég þá ekki þann skilning og vilja, sem með þurfti til að notfæra mér það allt. 1967 hafði togaraútgerð dreg- izt það mikið saman að aðeins fá skip voru enn í tryggingu hjá S.Í.B.. Fór ég þá að vinna hjá Sjóvá, en sá jafnframt um hluta af mínu fyrra starfi hjá S.Í.B. Er Ásgeir hætti sakir las- leika var mér falið, ásamt öðrum, að veita S.Í.B. forstöðu jafnframt vinnu minni hjá Sjóvá. Nú í dag skil ég bezt hversu gífurlegt umburðarlyndi og þol- inmæði Ásgeir sýndi oft gagn- vart mér, því oft hlýt ég að hafa valdið honum miklum vonbrigð- um með breytni minni en hann var alltaf reiðubúinn að fyrir- gefa og jafnvel hughreysta mig þegar svartsýnin var einna verst. Fyrir þetta allt vil ég þakka, því ég væri ekki sá sem ég er í dag, hamingjusamur maður, sem er ánægður með líf- ið, ef ég hefði ekki notið góð- vilja og umburðarlyndis hans þegar verst stóð til. Þakkarorð eru fátækleg, en framkvæmdin raunveruleg, því veit ég að bezta þakklæti sem ég get sýnt Ásgeiri er að halda áfram að lifa lífinu á einlægan og heilbrigð- an hátt og geta notið hverrar stundar með góðri samvizku. Ég votta eiginkonu, börnum og öðrum ástvinum Ásgeirs mína, innilegustu samúð. Dauðinn er það eina sem er öruggt hér í heimi, en þá er minningin ein eftir og það er einmitt hún, sem getur huggað, minningin um þann góða dreng sem Ásgeir var. Blessuð sé minning hans. -Tóhann Proppé Mig langar til að minnast fá- um orðum hollvinar mins og hús bónda um nærfellt 40 ára skeið, Ásgeirs Þorsteinssonar, verk- fræðings, sem til moldar er bor- inn í dag. Kynni okkar hófust, er ég réðst til starfa í fyrirtæki, er hann veitti forstöðu, Lýsissam- lagi islenzkra botnvörpunga, en hann var einn af forgöngumönn um að stofnun þess fyrirtækis og beitti sér mjög fyrir hvers kyns endurbótum á vinnslu lýsis úr fisklifur. Hugur hans stóð mjög til hvers konar nýjunga, er fyrir- tæki hans mætti að gagni koma, og auðnaðist honum að sjá marg- ar þeirra verða að veruleika. Hann var' mjög vel menntaður í sinni fræðigrein og fæddur hugvitsmaður. En því miður hætti fyrirtæki þetta að starfa, einmitt þegar hann var að sjá björtustu von- ir sínar rætast, og er mér óhætt að segja, að það varð honum þungt áfall. Einnig veitti hann forstöðu Samtryggingu islenzkíia botn- vörpunga um 45 ára skeið, eða þar til hann lét þar af störfum fyrir aldurs sakir. Mér er enn í fersku minni, er I ég gekk inn í skrifstofu hans fyrsta sinni, feimin, fákunnandi og uppburðarlitil, hversu ljúf- mannlega hann tók mér, hve þolinmóður hann var að leið- beina mér, og þannig var það til hinztu stundar samvinnu okkar. Ég minnist þess “kki, að hann hafi nokkru sinni mælt til mín styggðaryrði, reyndar hvorki til mín eða annars starfsfólks síns. Slíkt held ég hljóti að teljast harla sjaldgæft, en það lýsir vel þeim eðliskostum, er Ásgeir var búinn. Því miður átti hann við mikla vanheilsu að búa síðustu árin og oft fannst mér sem hver dagur væri hinn hinzti. Mér kom oft í hug að kveldi' vinnudags er við kvöddumst, hið fagra erindi úr einu af kvæðum Matthíasar Joehumssonar skálds: Dæm svo mildan dauða, Drottinn, þinu barni, eins og léttu laufi lyfti blær frá hjarni, eins og lítill lækur Ijúki sínu hjali, þar sem lygn í ieyni liggur marinn svali, Ég sendi ástríkri eiginkonu, börnum, tengdabörnum og öðr- um ástvinum Ásgeirs Þorsteins- sonar innilegar samúðarkveðjur frá mér og manni mínum og bið Guð að blessa þeim minningu góðs drengs. Margrét Ólafsdóttir Blöndal. Kvcðja frá íslenzkri endurtrygg- ingu. Á haustmánuðum 1939, þegar heimsstyrjöldin síðari hafði staðið skamma hríð, gerðu sjó- menn á íslenzkum skipum, sem sigldu til landa í Evrópu, kröfu um sérstakar tryggingar vegna stríðsslysahættu. Útgerðarmenn kusu af sinni hálfu Ásgeir Þorsteinsson forstjóra. Samtrygg Framhald af blaðsíðu 13. miðað við þetta mat, en vegna sí- felldra krafa Félags háskóla- menntaðra kennara um mismun gagnfræðaskólakennara eftir menntun náðust ekki samningar öðru vísi en á þeim grundvelli að kennarar, sem ekki hafa próf, sem veitir fyllstu réttindi, þurfi að vinna sig upp á löng- um tíma í hinn metna launa- flokk, og jafnframt að sækja námskeið. Háskólamenntaðir gagnfræða- skólakennarar fengu á árinu 1969 einir gagnfræðpskólakenn- ara hækkun úr 18. í 19. launa- flokk. Nú færast þeir þar að auki úr 19. í 20. flokk og það gefur um 42% hækkun. Hins vegar munu sumir þeirra missa greiðslu vegna stílaleiðréttinga, eins og aðrir kennarar. Allir gagnfræðaskólakennarar geta átt von á starfstímaleng- ingu um einn mánuð á ári. Yfirleitt fengu háskólamennt- aðir starfsmenn ekki undir 40% launahækkun samkv. þessum 8.4 hjónavígslur 1,04 skilnaðir á 1000 íslendinga Á ÍSLANDI voru 8,4 hjónavígsl- ur á hverja 1000 íbúa árið 1969, en hjónaiákilnaðir voru 1,04 á hverj'a 1000 íbúa það ár. í skýrdlum um þetta kemur í Ijós, að við erum svoma rétt í meðallagi á þessu sviði miðað við Norðurliötnd. í Danmörku eru 8.5 hjónaivígshir á 1000 íbúa og 1,4 hjónaSkilnaðir, í Finnll!andi 8,7 hjóniavígslur oig 1,2 ákilnaðir, í Færeyjum 7,8 hjónavígislur og 0.2 skílmaðir, í Noregi 7,7 hjótnia- vígsluir og 0,8 skilnaðir og í Sví- þjóð 6,0 hjónavígsljur og 1,4 SkiLnaðir. ingar islenzkra botnvörpunga til að semja um þetta mál við fulltrúa sjómanna og athuga, hvernig tryggingunum yrði bezt fyrir komið. Niðurstaðan varð sú, að stofnað var sérstakt félag til að annast þessar tryggingar, Stríðstryggingafélag islenzkra skipshafna. Síðar tók það félag upp annað hlutverk samhliða hinu fyrra, það er almenna endurtryggingarstarfsemi. Nafni þess var þá breytt i íslenzk endurtrygging. Ásgeir Þorsteinsson var í stjórn Stríðstryggingafélags ís- lenzkra skipshafna og íslenzkrar endurtryggingar frá stofnun félagsins og þar til hann lézt. Hann var annar af tveimur full- trúum útgerðarmanna í stjðfn- inni og jafnan kosinn einróma. Það var félaginu mikið happ að njóta starfskrafta Ásgeirs bæði við undirbúning að stofnun þess og síðan sem stjórnarmanns svo langan tíma. í starfi sínu sem forstjóri Samtryggingar ísl. botnvörpunga hafði hann öðlazt víðtæka þekkingu á vátrygging- um. Hann átti því mjög auðvelt með að átta sig á öllum vanda- málum, sem að báru á þessu sviði. Þar við bættist, að hann sýndi fágæta prúðmennsku og lipurð í allri framkomu. Hann kunni einnig að gleðjast á góðra vina fundi. Enda þótt mikill hluti af æfi- starfi Ásgeirs Þorsteinssonar væri á sviði vátrygginga, átti hann önnur áhugamál, sem voru honum ekki síður hugstæð. En ekki verða þau nánar rakin hér. Stjórnarmenn og starfsfólk íslenzkrar endurtryggingar, sem áttu þvi láni að fagna að starfa með Ásgeiri Þorsteinssyni og undir hans stjóm, munu jafnan minnast hans með sérstökum hlýhug. Eftirlátinni konu hans og öðrum vandamönnum vottum við innilega samúð. Kr. Guðmundur Guðniundsson. samningum og ýmsir þeirra mun meira. 1 þessu sambandi má geta þess, að meðan á samningaviðræðum stóð, voru fulltrúar BHM í stöð- ugu sambandi við ríkisvaldið og virtust leggja allt sitt traust á góðvild þess, en gerðu aldrei til raun til að koma skoðunum sín- um á framfæri við Kjararáð B.S.R.B. eða starfsmenn þess. Að lokum vill stjórn B.S.R.B. biðja opinbera starfsmenn að kynna sér sem allra bezt hina nýju samninga og vega og meta kjör hvers starfshóps og ein- staklings miðað við samningana í heild, ekki aðeins einstök nei- kvæð eða jákvæð atriði þeirra. Þegar menn dæma um samn- ingana verða þeir einnig að hafa í huga, að hér er um samning tveggja aðila að ræða, og það er margt í þessari samningsgerð, sem B.S.R.B. vildi hafa með allt öðrum hætti, en fékk ekki fram. Unnið er nú að endanlegri röð un starfsmanna samkvæmt nýju samningunum m.a. í skrifstofu- störfum, póststörfum, sérhæfðum rannsóknarstörfum o.fl. Mun leit azt við að hafa samband við bandalagsfélög, trúnaðarrnenn og einstaklinga vegna þessarar röðunar. Varðandi vafaatriði um röðun starfa og framkvæmd samning- anna geta starfsmenn haft sam- band við bandalagsfélög sín eða skrifstofu B.S.R.B. t Útiför eiginmanins míns, Stefáns Jónssonar, fyrrv. húsvarðar í Skúlatúni 2, fier fram frá Frí'kirkjuinnii mi'ðvikuidaginn 13. þ.m. kl. 10.30 árdegis. Steimnvn Jónsdóttir. — B.S.R.B

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.