Morgunblaðið - 29.04.1971, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐiÐ, FIMM'X uDAGUR 29. APRÍL 1971
Þéttskipaður salurinn á Landsfundi.
Manngildi og
mannhelgi
— umræður á Landsfundi um
stjórnmálayfirlýsingu
SÍÐDEGIS í gær lauk 19.
landsfimdi Sjálfstæðisflokks-
ins. A árdegisfundi í gær hóf-
ust umræður um stjórnmála-
yfirlýsingu landsfundarins.
Geir Hallgrímsson, formaður
stjórnmálanefndar, gerði
grein fyrir þeim drögum að
stjómmálayfirlýsingu, sem
nefndin lagði fram. Fundar-
stjóri á árdegisfundinum var
Gunnar J. Friðriksson. Um-
ræðum var síðan framhaldið
á síðdegisfundinum um
stjómmálayfirlýsinguna og
ályktun sjávarútvegsnefndar
um landhelgismálið. Fundar-
stjóri á lokafundinum var
Ellert B. Schram, formaður
Sambands imgra sjálfstæðis-
manna.
STJÓRNMÁLAyFIRLÝSINGIN
Geir Hallgrímsson gat þess, að
miðstjóm hefði fyrir hátiðir í
vetur falið fulltrúum ungra
sjálfstæðismanna að undirbúa
drög að stjórnmálayfirlýsingu.
Síðan hefði verið skipuð nefnd
til framhaldsathugunar, sem lagt
hefði drögin fyrir stjórnmála-
nefnd landsfundarins. Geir sagði,
að sameina yrði óskir manna og
safna fólki undir merki sjálfstæð
isstefnunnar. Sjálfstæðisflokkur-
inn legði áherzlu á grundvallar-
atriði, en ályktaði ekki um ein-
stök úrræði í mannlegum sam-
skiptum. ítrekuð væri i upphafi
I 5 liðum meginstefna flokksins,
svo sem hún hefði verið mörk-
uð síðan á landsfundi 1963. 1
framhaldi af því væri lögð
áherzla á einstaklinginn og vel-
ferð hans, manngildi og mann-
helgi. Til að ná þessu markmiði
þyrfti að dreifa valdinu i þjóð-
íélaginu. Ljóst væri, að stjórn-
skipun og stjómsýslukerfið
skipti miklu máli. Þá væri það
ekki síður liður í dreifingu valds-
ins, að efla sjálfstæði sveitar-
félaganna. Geir Hallgrímsson
gerði síðan nánari grein fyrir
einstökum liðum yfirlýsingarinn-
ar, en sagði að lokum, að éikveð-
ið hefði verið, að stjórnmálayfir-
lýsingin yrði almenns eðlis og
um grundvallaratriði sjálfstæðis-
stefnunnar , stefnu Sjálfstæðis-
flokksins.
Sigurður Helgason sagði, að
nú væri oft rætt um hægri- og
vinstristefnu í stjórnmálum, án
þess að hugleitt væri, hvað fæl-
ist á bak við þessi hugtök. Sig-
urður taldi að aðstaða til frjálsr-
ar samkeppni þyrfti að ríkja.
Ábyrgðin væri flokksins í heild
og landsfundar, er markaði stefn
una. Sigurður lagði til m.a., að
fellt yrði inn í ályktunina ákvæði
um, að stefnt yrði að þvi, að hið
opinbera hætti sem mest þátt-
töku í atvinnurekstri. Sigurður
lagði ennfremur mikla áherzlu á
einmenningskjördæmi.
Gunnar Bjarnason taldi eðli-
legt, að atvinnumálastefna
flokksins væri sífellt í endur-
skoðun; hún ætti raunar alltaf
að vera i deiglunni. Sjálfstæðis-
menn þyrftu að skapa meiri
samhygð um stefnu sína með
framtíðarsjónarmið í huga.
Lúðvíg Hjálmtýsson taldi heppi
legt, að það kæmi fram, að Sjálf-
stæðisflokkurinn vildi vinna að
aukinni ferðamannaþjónustu.
Ferðamannastraumurinn hefði
farið vaxandi m.a. fyrir beinar
aðgerðir ríkistjórnar og Alþing-
is.
Eliert Schram sagði, að ungir
sjálfstæðismenn gengju ekki til
landsfundar til að stofna til úlf-
úðar. Þeir settu fram gagnrýni,
þegar hún ætti við og einungis
flokksins vegna. 1 framhaldi af
seinasta landsfundi hefðu ungir
sjálfstæðismenn fengið aukið
traust innan flokksins og því
hefðu þeir nú meiri áhrif en áð-
ur; þannig væru t.a.m. þessi
drög að stjórnmálayfirlýsingu
tilkomin. Það væri nú tímabært
fyrir flokkinn að setja fram sína
grundvallarstefnu. 1 kosninga-
baráttunni yrði flokkurinn að
taka tillit til þess hvernig unga
fólkið hugsaði. Einstaklingurinn,
maðurinn sjálfur ætti að vera of-
ar öllu öðru í þessari kosninga-
baráttu. í stjórnmálayfirlýsing-
unni ætti ekki að leggja áherzlu
á smáatriði, heldur leggja megin
þungann á grundvallarsjónar-
miðin.
Ingólfur Möller tók undir orð
Gunnars Bjarnasonar um nauð-
syn á róttækum mönnum á lands
fundi; það færi vel saman við
sína skoðun. Það væri grund-
vallarstefna Sj álfstæðisflokksins
að leggja rækt við einkarekstur
og draga úr ríkisrekstri.
Magnús Jónsson sagðist vera
efnislega ánægður með þau drög,
sem lögð hefðu verið fram. Hann
taldi, að það fengi mestan hljóm-
grunn að leggja höfuðáherzlu á
grundvallarsjónarmið sjálfstæð-
isstefnunnar, einstaklingsfrelsið.
Unga fólkið vildi það. Magnús
sagði ennfremur, að á undan-
förnum árum hefði verið hafizt
handa um athugun á ríkisrekstr-
inum með sparnað fyrir augum;
því ætti að halda áfram.
PáU Daníelsson sagði, að frá
sjónarhóli hins almenna borgara
hefði ekki verið dregið úr ríkis-
rekstri. Áríðandi væri, að Sjálf-
stæðisflokkurinn markaði skýrt
stefnu einstaklingsins; f ólkið
teldi nú að gengið væri á frelsi
þess.
Jón E. Ragnarsson sagði, að
sjaldan hefðu legið fyrir jafn
góð drög að stjórnmálayfirlýs-
ingu og nú. Uppreisn unga fólks-
ins væri gerð gegn hvers kyns
viðjum ríkisvaldsins. Megin-
þorri unga fólksins væri að berj-
ast fyrir einstaklingsfrelsi. Jón
taldi ennfremur, að með öllu
væri útilokað um langa framtíð,
að Sameinuðu þjóðirnar gætu
tryggt öryggi og frelsi smáþjóða.
Jóhann Hafstein sagði, að
breyting hefði orðið á frá fjötr-
um til frelsis síðan viðreisnar-
stjórnin tók við. 1 iðnaði hefði
orðið stórkostleg aukning, sem
að mestu væri byggð á einka-
framtaki. Nýjar atvinnugreinar
hefðu sprottið upp í frjálsum
jarðvegi. Ásgrímur Hartmanns-
son lagði ríka áherzlu á jafn-
rétti allra landsmanna til mennt-
unar. Ásgrímur lagði ennfremur
áherzlu á búsetuskilyrði og sam-
göngumál landsbyggðarinnar.
Ríkisstjórnin hefði gjörbreytt
allri aðstöðu landsmanna. Byggt
hefði verið upp nýtt land og
betra en nokkum dreymdi um
fyrir tuttugu árum.
Hjörtur Jónsson gat þess, a8
við byggjum við verðlagskerfi,
sem væri frá því í stríðsbyrjun;
það væri nú orðið úrelt og skað-
legt. Þetta kerfi væri verðbólgu-
myndandi, stuðlaði að flutningl
fjármagns úr landinu og háu
vöruverði. Páll Daníelsson sagði,
að stjórnarandstaðan hefði ver-
ið sérlega léleg og þess vegna
hefðu sjálfstæðismenn haft góð
tækifæri til þess að efla sinn
eigin flokk.
Sverrir Júliusson taldi mesta
óvin Sjálfstæðisflokksins vera
gleymskuna. Ef nógu rækilega
væri bent á, hvernig hlutirnir
hefðu verið áður fyrr, væri þaS
eitt af sterkustu vopnunum I
kosningabaráttunni.
LANDHELGIN
Pétur Sigurðsson gerði grein
fyrir tillögum sjávarútvegsnefnd
ar í landhelgismálinu. Land-
grunnið væri talið hluti landsins
sjálfs; íslenzk lög 'ættu þvi að
ná yfir landgrunnið allt. Tímann
fram að hafréttarráðstefnunni
bæri að nota til að undirbúa mál-
stað okkar. Gert væri ráð fyrir
einhliða og tafarlausri útfærslu,
ef t.d. ásókn erlendra skipa á
miðin ykist. Það yrði eftir því
tekið, að allar aðgerðir til að
vernda fiskistofnana innan 12
mílna markanna yrðu okkur til
styrfktar á erlendum vettvangi.
Flestir væru sammála friðunar-
aðgerðum á vissum svæðum.
Loks sagði Pétur Sigurðsson, að
það væri heiður sjálfstæðis-
manna að hefj*. þetta mál upp
yfir dægurþras.
Guðmundur H. Guðmundsson
taldi landhelgismálið eitt aðal-
mál þjóðarinnar nú. Landhelgin
hefði verið færð út af brýnni
nauðsyn. Þess hefði ekki verið
gætt nægjanlega að vernda fiski-
stofnana. Sumir hefðu rætt um
það, að það væri til bjargar botn-
vörpunni að stækka möskvana;
það væri hins vegar gagnslaust.
Síðan sagði Guðmundur, aö
aldrei hefði verið unninn jafn
mikill sigur eins og í samningn-
um við Breta 1961. Það væri
furðulegt að kalla það nauðung-
arsamninga, þegar sú þjóð væri
beygð til að fallast á okkar sjón-
armið.
Sverrir Júlíusson sagði, að
landhelgismálið væri annað sjálf
stæðismál þjóðarinnar. Það hefði
verið undir forystu Sjálfstæðis-
flokksins, að friðunarlögin voru
sett 1948. Á grundvelli þeirra
hefði verið haldið áfram siðan.
Stefnan nú væri rétt mörkuð;
við værum smáþjóð, sem yrði að
leita eftir samstöðu með öðrum
þjóðum.
Ráðherrar Sjálfstæðisflokksins og borgarstjóri svara f yrirspumum á Landsfundi.