Morgunblaðið - 29.04.1971, Side 23

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUD AGUR 29. APRlL 1971
23
aárlasinm sjálfur, em þegar hún
var tekin að hressast, fór hann
á sjúkrahús eftir hátíðina. Talin
var full ástæða til bjartsýni, en
á sumardagimn fyrsta kom. káU-
ið: hingað og ekki lengra nær
þitt jarðlíf.
Þó að mér hafi sjaldam brugð-
ið meira en við amdlátsfregnina
áirdegis fyrsta virkan dag sum-
arsins, hlýtur það mat að verða
efst í lokin að betra er að eiga
Ibæði söknuðinn og endurminn-
inguna en hvorugt, jafnvel þó
að maðurinn mætti veija. Fyrir
kynni okkar af Guðmundi er
um við hjónin og fjölskylda
okkar inmilega þaklklát. Það er
mannbætandi að eiga minning-
una um haun.
Þau hjóiniin voru hvort öðru
ómetanlegur stuðningur í lífinu,
hvort á sinn hátt, nutu skilnings
og styrks drengjanma og þeiirra
fjölskyldna. Ég veit að að leiðar-
lokum hefði Guðmundur viljað
kveðja þessa ástvind sína með
ósk um bæn og styrk í sorginni
og um bjartsýni þrátt fyrir allt.
Árni Böðvarsson.
Með Guðmundi 1. Guðjóns-
syni skólastjóra, er til moldar
hniginn einn af merkustu skóla-
mönnum þessa lands.
Hann hafði raunsæjan og
djúpan skilning á uppeldismál-
um, var opinn fyrir nýjungum og
endurbótum, en braut þó allt
vel til mergjar.
Hann dvaldi margsinnis er-
lendis, á kennarEinámskeiðum og
við að kynna sér nýjungar í
kennslumálum.
Skrift var sú námsgrein er
hann beitti sér mest fyrir,
enda hefur hann á þvi sviði
unnið stórvirki.
Hann tók mikinn þátt í fé-
lagslifi kennara og þar eins og
alls staðar sem hann kom að,
var hann hinn starfandi kraft
ur.
Ég kynntist Guðmundi fyrst
þegar hann gerðist kennari við
Miðbæjarskólann 1928. Mér
leizt strax vel á þennan prúða
þéttvaxna pilt.
Seinna eftir að ég var farinn
að vinna við Menntaskólann, þá
var Guðmundur fenginn til að
kenna skrift i öðrum bekk gagn
fræðadeildar skólans, þá tók
hann lika að sér, að skrifa próf
skirteini stúdentanna á vorin
og ég var fenginn honum til að-
stoðar, til þess að lesa fyrir
hann.
Þá hefst kunningsskapur okk-
ar Guðmundar.
Aldrei hef ég unnið með jafn
glöggum manni. Nákvæmni hans
og vandvirkni var einstök, enda
þurfti þess með, því þetta var
seinlegt nákvæmnisverk. Ef eitt
hvert kusk eða hrukka, ég tala
nú ekki um vilia, komst á skir-
teinið, þá var ekki um annað að
gera, en skrifa Eillt upp að nýju.
Þannig höfum við Guðmundur
unnið saman í 40 ár og vinátta
okkar og skilningur hver á öðr
um stöðugt farið vaxandi,
Sizt varði mig er við töluðum
saman síðast fyrir tæpum mán-
uði að þessu væri lokið. En lífið
er svona og enginn má sköpum
renna.
Því kveð ég þig kæri vinur og
þakka þér innilega fyrir langa
og góða samvinnu.
Eftirlifandi ekkju og fjöl-
skyldu sendi ég hjartanleg-
ar samúðarkveðjur.
V.S.
Veturinn 1922—23 vorum við
Guðmundur I. Guðjónsson nem-
endur í Kennaraskóla Islands.
Kynni okkar urðu ekki mikil
>á. Hann var að hefja nám, en
ég að ljúka því. Þess varð ég
>ó var, að hann sótti námið af
festu og alvöru.
Árið 1929 varð Guðmundur
svo samkennari minn við Mið-
bæjarskólann, og þar störfuðum
við saman til ársins 1947 er hann
varð æfingakennari við Kenn-
araskólann og nú síðustu árin
skólastjóri æfingaskólans.
Guðmundur gerði sér alla ævi
mjög mikið far um að auka
menntun sina á sviði kennslu-
mála með þvi að kynna sér nýj-
ar kennsluaðferðir og afla sér
gagna varðandi kennslu. Á allt
slíkt lagði hann sjálfstætt mat
og hagnýtti sér það, sem hann
taldi jákvætt.
Ári eftir að hann lauk kenn-
araprófi fór hann til framhalds-
náms í Sviþjóð, og oft siðar
fór hann utan til náms og til að
kynna sér skólamál. Guðmundur
gerði sér aldrei að góðu neitt
hálfkák í starfi sínu, allt var
reist á traustum grunni og var
hann því vakinn og sofinn við
að efla hæfni sína sem kennara
og leiðbeinanda. Guðmundur
var án efa í fremstu röð
íslenzkra kennara. Engin var
sú námsgrein, sem hann kenndi,
að árangur kennslu hans væri
ekki með ágætum miðað við að-
stæður hverju sinni. Margt stuðl-
aði að þvi. Hann lét aldrei neitt
handahóf ráða í kennslunni, und-
irbúningur allur var traustur,
framsetning skýr og rökföst og
stjórnsemi í bezta lagi. Hann
gerði miklar kröfur til sjálfs sín
og var mjög reglusamur í allri
umgengni við nemendur, en
hann ætlaðist líka eindregið til
að nemendur legðu sig fram við
námið, hver eftir sinni getu.
Hann lagði ríka áherzlu á, að
nemendur temdu sér snyrtileg-
an frágang á öllu því, er þeir
létu frá sér fara, enda var
snyrtimennska ríkur þáttur í
fari hans.
Undanfarna áratugi hefur
Guðmundur haft mjög mik
il áhrif á skriftarkennslu hér á
landi. Sjálfur hafði hann óvenju
fagra og formfasta rithönd og
var mjög fjölfróður um skrift
og skriftarkennslu. Mörg ár var
hann eftirlitskennari með skrift
arkennslu í Miðbæjarskólanum
og vann þar ágætt starf á því
sviði. 1 Kennaraskólanum beitti
hann áhrifum sínum til mótun-
ar rithanda kennaranemanna og
fræddi þá um skriftarkennslu
Forskriftarbækur samdi Guð-
Eiginmaður mlnn,
Páll Sigfús Jónsson,
fyrrv. kaupnraður,
andaðist i Landakotsspítala
27. þ.m.
Lovísa Þorláksdóttir.
mundur, og hafa þær verið not-
aðar í flestum barnaskólum
mjög lengi. Auk þess samdi
hann ýmsar leiðbeiningar um
skrift og skriftarkennslu.
Um iangt skeið tók Guðmund-
ur mikinn þátt í félagsmálum
kennara, fyrst í félagsskap
kennara í Reykjavík, svo var
hann mörg ár í stjórn Sambands
isl. barnakennara og var þar
ætið sjálfsagður ritari. 1 félags-
málum var hann mjög traustur
baráttumaður í menningar- og
hagsmunamálum kennara.
Guðmundur var skapfastur og
ef hann tók eitthvert mál að sér
skildist hann ógjarnan við það
fyrr en hann hafði komið því í
höfn. Það þurftu ekki aðrir að
ganga i hans störf.
Hér hef ég aðeins drepið laus
lega á örfá atriði úr starfssögu
Guðmundar, ég vænti þess að
aðrir muni gera henni verðug
skiL
Nú að leiðarlokum hef ég
margs að minnast frá samstarfs-
árum okkar ' í Miðbæjarskólan-
um. Við höfðum þar lengstum ná
in samskipti bæði í sambandi við
kennslu og einnig varðandi fé-
lagsmál innan skólans og utan.
Ég þakka margar ánægjuleg-
ar samverustundir okkar
Guðmundar bæði að starfi og á
gleðifundum.
Innilegar samúðarkveðjur
sendum við hjónin frú
Sigurrósu, sonum og öðrum ást-
vinum.
Pálmi Jósefsson.
Ég veit að aðrir skrifa verðug
eftirmæli um mág minn
Guðmund I. Guðjónsson, skóla-
stjóra, sem andaðist 22. þm., en
ég get ekki látið hjá liða að láta
í Ijós söknuð minn út af hinu
sviplega fráfalli hans og jafn-
framt innilegt þakklæti mitt fyr
ir allt sem hann hefur verið mér.
Guðmundur var maður mikilla
mannkosta og urðu margir þess
aðnjótandi. Hann var mér sem
bezti bróðir.
Sár sorg og harmur hefur nú
kvatt dyra hjá hans nánustu og
þá sérstaklega systur minni, eft-
irlifandi konu hans, auk sona
hans og systkina og nánasta
frændfólks, sem allt var honum
mjög kært.
Ég bið algóðan Guð að veita
konu hans stoð og styrk i sorg
hennar við þennan sviplega
missi ástríks og umhyggjusams
eiginmanns og sömu óskum beini
ég einnig til annarra syrgjandi
ástvina hans.
Ég mæli þetta og fyrir munn
annarra systra minna og mága
og f jölskyldna þeirra.
Góðar minningar græða sorg
og söknuð,- er stundir líða.
Guð blessi minningu hans og
veiti þeim styrk sem syrgja.
Jón Ólafsson.
Sumardaginn fyrsta lézt vin-
ur minn, Guðmundur I. Guð-
jónsson, skólastjóri Æfinga-
skóla Kennaraskóla Islands, eft
ir stutta legu i sjúkrahúsi.
Andlát hans kom mér mjög á
óvart, því að nýlega heimsótti
hann mig, hress og glaður að
vanda, og áttum við hjónin
ánægjuléga kvöldstund með
honum.
Það er erfitt að átta sig á
því og trúa, að hann skuh nú
vera horfinn af sjónarsviði okk-
ar, hér á jörðu, en sjúkdómur sá,
er hann lézt úr, gerir sjaldan
langt boð á undan sér, allt ger-
ist svo snögglega og óvænt. —
Kynni okkar Guðmundar hófust
veturinn 1926—27, í Stokkhólmi,
þá var hann við framhaldsnám
í Svíþjóð, að afloknu kennara
prófi, en ég að hefja nám við
tækniháskólann í Stokkhólmi.
Guðmundur var óvenju dreng
lundaður maður, traustur og
góður félagi, enda bundu þessi
fyrstu kynni okkur órofa vin-
áttuböndum.
Að námi loknu, heimsótt-
um við oft hvor annars heim-
ili, æfðum skák sarnan, er við
höfðum mikið yndi af, röbbuð-
um um okkar hugðarefni o.s.frv.
Um árabil var Guðmundur yf-
irkennari við æfingadeild
Kennaraskólans og hafði auk
þess yfirumsjón með skriftar
kennslu hér í borg.
Þéssi viðfangsefni voru hon-
um hugljúfust og rakti hann
þau af stakri hugvits- og sam-
vizkusemi, hefur ritað mikið um
þessi mál og gefið út forskrift
arbækur, sem eru mikið notaðar
og vinsælar.
Hann tók mikinn þátt í félags-
störfum stéttarfélags síns og
voru falin mörg trúnaðarstörf í
þágu þess; m.a. var hann einn í
ritnefnd Kennaratals á Islandi,
sem er hið ítarlegasta og vand-
aðasta rit.
Guðmundur fór oft utan til
þess að kynna sér nýjungar í
starfsgrein sinni og einnig í or-
lofi. Hann var mikilhæfur kenn
ari, lærður og traustur, er nem-
endur virtu og dáðu, og þeir eru
nú margir, er minnast lærimeist
ara sins.
Hann var hin síðari ár í bygg-
ingarnefnd Kennaraskólans, en
ekki auðnaðist honum að stjórna
skóla sínum í fullgerðu húsnæði,
sem hann batt miklar vonir við,
en stefnuna hefur hann mótað,
og andi hans mun svífa um þau
salarkynni, öllum til blcssunar,
og þar mun minning um góðan
dreng lengi lifa.
Við hjónin kveðjum nú vin
okkar hinztu kveðju, og þökkum
honum og hans ágætu konu fyr-
ir margar ánægjulegar samveru
stundir, og jafnframt vottum við
fjölskyldu Guðmundar og öðr-
um vandamönnum hans okkar
innilegustu samúð, við fráfall
þessa mæta og hugulsama
manns.
Einar Sveinsson.
„Það syrtir að, er sumir
kveðja.“
Mér brá, er ég frétti andlát
Guðmundar I. Guðjónssonar.
Óvænt var fallinn frá mikil-
hæfur kennari, sem öllum verð-
ur minnisstæður, er áttu með
honum samleið og kynntust hon
um náið.
Kynni okkar hófust, er ég var
nemandi hans i Kennaraskóla
Islands og síðar, þegar við urð-
um samstarfsmenm, urðu þessi
kynni nánari. Mér er ljúft að
þakka þau, því oft leitaði ég til
Guðmundar, er vanda bar að
höndum. í slíkum tilvikum
reyndist hann jafnan mikil
hjálparhella.
Ég hygg, að áhrifa Guðmund-
ar gæti víða hjá þeim, sem
nutu handleiðslu hans. Hann var
einstök fyrirmynd sem kennari;
öruggur og ákveðinn og yfir-
burðamaður í sinni sérgrein —
skriftinni.
Guðmundur skrifaði forskrift-
arbækur, sem hafa verið notað-
ar mjög almennt um gervalit
landið í áratugi. Þær bera höf-
undi sínum glæsilegt vitni.
Nú, þegar Guðmundur er all-
ur, veit ég, að fjöldi kennaira
og nemenda minnist með þakk-
læti framlags hams í þágu
kennslumála. Óhætt er að full-
yrða, að hlutur hans þar muni
áfram á komandi árum verða
glögg fyrirmynd.
Ég votta aðstandendum hans
innilega samúð.
Þ. J.
NÝTT CLÆSILECT SÓFASETT
ENN BJÓÐUM VIÐ NÝTT SÓFASETT.
Sýnum næstu daga þetta stílhreina og fagra sófasett
KLÆTT EKTA LEÐRI. — Komið og skoðið. Sjón er sögu ríkari.
SKEIFAN
iKJÖRGARÐll