Morgunblaðið - 26.06.1971, Blaðsíða 12

12
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 26. JÚNÍ 1971
í~~~
Útlendingar
teknir tali
ERLENÐIR ferðamenn eru farnir að setja sinn ákveðea
„sumarsvip“ á Revkjavík með hakpokum, gönffuskóm og
nýjum islenzkiun lopapeysum. Blaðamaður IVIhl. tók nokkra
beirra tali á bremur helztu „ferðamannxistöðum“ horararinn-
ar: Aðalstræti, tjaldstæðinu í Laugarðal og Farfuglahelmil-
inu við Laufásvegr.
Hvað stelpurnar
eru sætar!
Á tjaldstæðinu í Laug:-
ardalnum sátu tveir ungrir
piltar úti fyrir tjaldi sínu og
sleiktu sólskinið, er Morgrun-
hlaðsfólk bar að. Reyndust
þetta menntaskólanemar frá
Cleveland í Ohiofylki
í Bandaríkjunum, Peter
Lavelle og Greg Victoroff.
Þeir komu hingrað 17. júní,
daginn eftir að skólaniun
lauk, og dveljast hér til mán-
aðarmóta.
— Við erum eiginlega en.n-
þá að spyrja okkur að því
hvers vegna við ákváðum að
fara tiil íslands, sögðu þeir.
Fyrst vorum við að hugsa um
að reyna að komast til Græn-
lands, en það var of dýrt og
óframkvæmanlegt, svo þá
tókum við landakort, lokuð-
um augunum og bentum
— á Island. Það eru ekki
nema þrjár til fjórar vikur
Síðan við ákváðum þetta
ferðalag, og reyndum þá
strax að afla okkur eihhverra
upplýsinga um landið. 1
menntaskólanum okkar er ís-
lenzkur skiptinemi og við
spurðum hann um landið og
síðan hringdum við i íslenzka
sendiráðið í Washington og
það var mjög hjálplegt og
sendi okkur bók um ísland.
Við vissum þvl svolítið um
landið og fólkið — en samt
hefur það komið okkur mik-
ið á óvart hve allt er
nýtízkulegt hér. Eða þá hvað
stelpumar eru sætar!
Daginn eftir að þeir félag-
ar komu til íslands fóru þeir
með áætlunarbil að Gullfossi
og þaðan gengu þeir síðan að
Geyisi og Laugarvatni, og
tóku þar áætlunarbil tiíl
Reykjaivákur.
— Það er svo ágætt að
ferðast um með áættunar-
bílum, sagðu þeir. Maður hitt
ir alLs konar fólk, Islendinga
og útíendinga og sem betur
fer ekki of marga Ameríkana.
Okkur er sagt að víðast hvar
í Evrópu sé ekki hægt að
þverfóta fyrir Amerikönum á
sumrin — og það er lít-
ið gaman að vera á ferðalagi
í öðru landi og hitta varla
aðra en ianda sína. — Það er
kostur við ísland hve ferða-
menn eru tiltölulega fáir og
setja iitinn svip á allt.
Þeir félagar kváðust mjög
ánægðir með það, sem iiðið
væri ferðarinnar, og ekki
hefðu þeir átt í neinum erfið-
leikum með að tala við fólk,
þar sem flestir virtust skilja
ensku.
— Já, íslenzku er vist ekki
hægt að læra í mennta-
skólanum okkar — þýzka er
líklega það máil sem næst
kemst Lslenzkunni.
Að lokinni dagshvlild í
Reýkjaivík sögðust piltarn-
ir ætta að reyna að komast
upp í Hvalfjörð og sjá hval-
skurð og síðan e.t.v. til
Afeureyrar — en það væri
fulldýrt og því óráðið hvað
úr því yrði.
Norðanrokið sá fyrir því að Iesondur fá ekki að sjá nieira
af andlitum félaganna frá Cleveland, Peter Lavelle og
Greg Victoroff.
Tekur myndir
í íslandsbók
1 eldhúsinu á Farfugla-
heimilinu við Laufásveg
var Svisslendingurinn Hein-
rich Wettstein að útbúa
kvöldmatinn sinn, er okk-
ur bar að garði, Hann er nú
hér á landi i annað sinn og
hyggst dveljast hér til hausts
og taka myndir — myndir,
sem að llkindum eigra eftir að
birtast í svissneskri Isiands-
bók.
— Ég kom hingað árið
1967, sagði hann, og var þá
hér i háift ár. Ég kom
snemmia vors, eiglnlega of
snemma, og vann þá fyrist um
tima í Ríkisprentsmiðjunni
Gutenberg sem handisetjari.
en ég er lærður í þeirri grein.
Síðan ferðaðist ég um og tók
þá mikið af myndum. Mynd-
imar tók ég fyrst og fremst
fyrir sjáifan mig, en þegar ég
kom heim birtust nokkrar
þeirra í viikublaði. 1 þetta
síkipti er ég aftur á móti kom-
inn til að taika myndir í bók,
sem Sillva-forlagið í Zúrich
hefur í hyggju að gefa út um
tsland.
— Á það að verða allsherj-
ar íslandsbók?
— Ætlunin er að láta bök-
ina sýna sem flestar hiiðar
tslands: landslagið, fóikið,
gróðurinn, menninguna, iðn-
aðinn, dýrin — já eiginlega
al.It. Það er seinlegt að taka
þetta ailt, því maður
verður að bíða eftir að
veður og ýmsar aðistæð-
ur verði sem beztar. Þegar ég
var hér 1967 ætlaði ég að
taka myndir af sildarsöltun,
þvl' síldarsöltunin er orð
in ómissandi hluti af atvinnu
sögu tslands. En þá var
hvergi saltað, og nú virðist
þetta ætla að verða sama sag-
an. Ég var að koma frá Siiglu-
firði, þeim fræga siMar-
bæ, en þar sést ekki síld.
Wettstein er búinn að fara
víða frá þvl hann kom hing-
að um miðjan maá. Hann hef-
ur m.a. flogið yíir Vatnajök-
ul með Birni Pálssyni, heim-
sótt Álverið og tekið mynd-
ir í Handritastofnuninni og
Þjóðminjasafninu, svo eitt-
hvað sé nefnt.
— Ég naut aJiveg sérstak-
lega góðrar aðstoðar í Þjóð-
minjasafninu og þar voru t.d.
teppi tekin niður af veggj-
um fyrir mig, svo ég gæti
myndað þau. 1 handritastotfn-
uninni fékk ég að taka mynd
af Flateyjarbók og á Jónas
Kristjánsson þafckir skildar
fyrir aðstoðina þar.
Wettstein sagði að þótt
hann ætlaði að reyna að
Ij'úka myndatökunni í sumar,

Heinrich Wettstein
kynni hann að þurfa að koma
hingað aftur.
— Þegar ég kem heim legig
ég miyndimar fyrir yfirmenn
forlagsins og ef þeir verða
ekkl ámæigðir eða finnst eiitt-
hvað vanta verð ég að reyna
að koma aftur. Ef allt geng-
ur vel verður einhver góður
maður fenginn til að skrifa
texta með myndunum, en
hver það verður veit ég ekki,
Tíminn er iíka nægur, þar
sem ekki er úttit fyrir
að bðkin verði gefin út fyrr
en 1975-76.
Kindurnar eru
svo hlægilegar
Þegar þau Francoise og
Yves Ronsse, sem búsett eru í
Bruxelles í Belgiu ákváðu
að fara tii ísiands í sum-
arleyfinu, urðu kunningj-
ar þeirra alveg undrandi og
spurðu hvers vegua í ósköp-
unum þau faeru ekki heidur
suður á bóginn í hitann. Og
þegar við rákumst á þau í Að-
alstrætinu og spurðum eitt-
hvað á sömu leið sagði Fran-
coise
— Ég fékk eiginlega hug
myndina að Islandsferðinni
þegar ég sá Isiandsbækiing,
sem vinkona mín hafði á ein-
hvern hátt fengið. Mér leizt
svo vel á myndirnar, að ég
stakk upp á því við mann-
inn minn að við færum tii Is-
liands. Hann var mjög hrif-
inn af hugmyndinni og hin,g-
að komum við með Loftleið-
um 10. júní.
Yves Ronsse er verkfræð
ingur og kona hans, Fran-
coise er við háskólanám í
stærðfræði. Hann er fædd-
ur í Kongó og bjó þar fyrstu
16 ár ævinnar -— og aðspurð-
ur hvort honum fyndist ekki
kalt hér norður i höfiurn sagði
hann:
-— Nei, alls ekki. Ég bjóst
við miklu meiri kulda
hér, enda höfum við ver-
ið sérstaklega heppin með
veður — sólskin flesta dag-
ana. Svo erum við vel brynj-
uð í íslenzkum lopapeyisum.
Þegar þau hjónin voru
kom’in til Islands dvöidust
þau fyrst tvo daga á farfugla
heimilinu x Reýkjavik og
fóru með íslenzkum far-
fuglum í göng'uferð á Hengil.
— Það var mjög skemmti-
leg ferð, sagði Yes, en þreytt
vorum við að henni iokinni,
enda erum við ekki vön f jall-
göngum, þar sem lítið er um
fjöll heima. Eftir að hafa ver-
ið tvo daga í Reykjaivik tók-
um við áætkmarbíl vestur á
Snæfellsnes, til ÓJiafsvíkur og
gengum þar á fj'all þaðan sem
fagurt útsýni var til jökuls-
ins. Við fengum yndislegt
veður, en þegar sólin skein á
jökulinn varð birtan svo mik
il að við lá að maður fengi
verk í augun.
Frá Snæfellsnesi héidu
þau norður í land, allt
til Mývatns.
— Við hefðum viljað vera
lengur við Mývatn, því það
er svo yndislegur staður. Við
bjuggum þar í skólahúsinu á
Skútustöðum og leið í alla
staði mjög vel, en við höfð-
um tekið bíl á leigu á Akur-
eyri og þurftum að skiiia hon-
um, því það hefði verið of
dýrt að iáta hann standa
kyrran í Mývatnssveitinni
marga daga. Þess vegna gát-
um við ekki verið eins lengi
og við hefðum viljað.
í frásögn sinni minntust
hjónin á ótal Lslenzk staðar-
nöfn, og þegar við spurðum
þau hvemig þau gætu lagt
þetta ailt á minnið sögðu þau :
— Isienzk staðarmöfn eru
erfið, en þegar maður verður
hrifinn af einhverjum stað þá
gleymir maður ekki nafninu.
Og of við rniunum mörg sfiaðar
nöfn þá er það sönnun þess
að Við höfum verið ánægð
með dvölina þar.
Francoise sagði að það
hefði komið sér mest á óvart
að sjá svo til engin tré. Hefði
henni því þótt sérlega gaman
að koma í trjágarðana á Ak-
ureyri, eftir að hafa ferðazt
um Snæfeliisnes og vestan-
vert Norðurland. Einnig
hefði hún sérstaklega gaman
af ísJenzfeu kindunum því
þær væru svo allt öðruvisi í
útliti og hegðuðu sér i flesta
staði öðruvísi en þær kindiur,
sem hún hefði áður séð.
— Ó, þær eru svo hlægi-
legar að þegar ég sé þær
keirxst ég í gott skap.
Þegar við kvöddum Ronsse
hjónin tóku þau stefnu á
einn af matsölustöðum borgar
innar. Þar ætluðu þau að fá
sér kvöldimat og leggja síðan
daginn eftir af stað í ferð um
Suðurlandið.
... '
..ÍÍ

Francoise og Yves Ronsse.
(LJósm.: Br. H.)