Morgunblaðið - 28.08.1971, Blaðsíða 19

•fc .1. . . . ... . ' '■ ■■■■■ ■ ■ ■ - - •■■■■ ..- ....- '■■■ -- ------------—
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 28, ÁGÚST 1071
ut samfe rAama riini, seim að því
©r virtist var í miðju hlutverki
síiniu og stóð að hsefileiikum í
f ramvarðasve i't. Niðurstaða eir
ekki nærtæk.
En atburðinum fær engiinn
mannleguir máttur haggað. Aðrir
veirða að taka við, þar sem frá
var horfið. Huggun er fólgin í
því, að það er hægt, og þá um
leið í því, að það siem gert var,
var betur igert ©n ekki, það
hafði tilganig og bar árangur, er
áþreitfanlegt í samtíð og framtáð
og vegamesti, sem máli skiptir.
Frændi minin og vinur frá
æsku minni, Þorsteinn Ragnar
Sigurjónsson, var sá maður, sem
hér um ræðir. Þá var hann
bóndi, fyrst á Rútsstöðum í
Svisnadal með föður sinum og
bræðrum, síðan á Orrastöðum á
Ásum og loks á Hamri á Bakás-
um. í það starf var hann fædd-
ur, og til þess menntaðist hann
á Hvanneyri. Hamn var á kafi í
búskapmum og jafnframt hafði
hann veruleg afskipti af sveitar
málefmum og valdist til ýmissa
trúnaðarstarfa.
Em á haustdegi fyrir áratug
brann iveruhúsið á Hamri. M.a.
þess vegna réðst Þorsteinn til
nýs starfs, við hótelið á Blöndu-
ósi, og á næsta ári, vorið 1962,
keýpti hann Hótel Blönduós í
félaigi við Hau'k bróður sinn, biif
reiðastjóra á Hvammstanga.
Vissulega sýnist það áræði af
bónda á fimmtugsaldri, að hafa
slík endaskipti á Ilfi sínu og
hefja nýtt og æði ólíkt starf,
sem hótelsitjóri á stað i þjóð-
braut. Það var áræði. En þann-
ig var Þorsteinn, sótti fram, bar-
áttumaður og bardagaglaSur.
Hann var vel gafimm, fjölhæfur
og djarfhuga, jafnvel svo djarf-
huga og æðrulays, að hann of-
gerði líkamsþreki símu með þvi
að leggja bókstaflega nótt við
dag í starfi og öðrum áhuigamál-
um. Hann hafði óendanlegan
tíma tid alls, nema að hlíta sjéJif-
um sér, og þó vitasikuld ekki
óendanlegan.
Hótel Blönduós var í endur-
byggingu, þegar þeir bræður
tðku við þvi, og Þorsteinm rak
það af stökum mytndarskap, oft
með ýmsan skyldan hliðarrekst-
ur. En þeir vita það, sem kynnzt
hafa eða fylgzt með á því sviði,
að rekstri hóteis í fámennu
plássi er þrömgur stakkur skor-
inn, þótt í þjóðbraut sé, aðstað-
an er og er þó ekki fyrir hendi,
en kröfurnar sívaxandi. Og við
þetta bættist sem fyrr mörg til-
tektin á sviði almenningsmál
efna.
Áhugi Þorsteins á þjóðfélags-
málum, nær og fjær, var brenn-
andi, og framganga hans þar
söm við sig. Hann hafði ákveðn
ar skoðanir en ekki óbifanlegar,
hann var sjálifstæður i hugsun
og heiltl í baráttu sinni. 1 um-
ræðurn mianna á miiffli eða á
mannþingum var tekið eftir
Þorsteini, stuttorðum en gagn-
orðurni málflutningi hans, en
jafnframt og ekki sízt bráð-
skemmitilegum of,t og tíðum. Það
var honum eiginlegt, að hitta á
snögga bletti, en gamansemi og
alvara voru honum jafn nær
tæk vopn. Framganga af því
tagi, sem einkenndi þjöðmálaaf-
skipti Þorsteins, er ekki öllum
tiil geðs, en þó þeim mun fleiri,
sem fram láða stundir, e.t.v. þó
um seinan. Það er eitt af því,
sem lífið felur í sér.
Það, hvernig Þorsteini tókst
að hasla sér völl i öllu vafstri
daglegra starfa og áhugamála,
var aifrek. En tiil þess var líka
öllu fórnað.
Menn hafa efcki ætíð erindi
sem erfiði, líkílega sjaldnar. En
sú er trú mín, að Þorsteinn
Ragnar Sigurjónsson hafi í
mannlegri tilveru markað ýmis
spor, sem til hafi verið og verði
tekið, þótt honum entist ekki
þrek til lengri ævi en raun ber
vitni. Persónulega verður hann
mér ævilangt förunautur frá
gömlium og grónum kynnum,
þótt héðan af verði minningin
ein að duga. Svo er um fleiri,
og öll hefðum við viljað eiiga
lengri samleið með honum hér.
Á það verður ekki kosið. En
neistinn li'fir enn og eilífðin er
eilíf, það kemur nýr dagur, dag
ur, sem vonandi frerir okkur
nær hverju göfugu takmarki
góðra manna, hvort þeir eru lifs
eða liðnir.
Herbert Guðmundsson.
Óskar Norðmann
fra mkvæmdastjóri
MIG setti hljóðan, er ég frétti að
Óskar Norðmann væri látinn. Þó
að Óskar hafi ekki gengið heill
til skógar og alltaf megi búast
við að kallið komi, er það nú svo
að manni bregður ailtaf, þegar
það kemur.
Ég átti þvi láni að fagna að
þekkja Óskar frá barnæsku.
Hann var faðir bernskuvinar
mín,s og reyndist mér sem bezti
faðir alla tíð. Óskar var miklum
gáfum gæddur, umsvifamikill
kaupsýsdumaður, íþróttamaður
mikill, hlaupari góður, og einn
fremsti knattspyrnumaður þessa
lands í mörg ár. Knattspyrnufé-
lagið Víkingur var hans félag og
þar áttu Víkingarnir góðan dreng
að. Óskar lét íþróttamál mikið til
sín taka, var t.d. form. Vík-
ings og í stjórn Í.S.Í. og öðrum
trúnaðarstörfum. Söngmaður var
t Konan mín og móðir okkar,
Gróa Magnúsdóttir, frá Múia, Grindavík,
lé/.l í Sjúkrahúsi Keflavíkur
27. þ. m.
Þorsteinn Símonarson og börn.
Óskar mikill og starfaði mikið
að söngmálum alla tíð.
Laxveiði hafði hann miklar
mætur á og margar glaðar stund-
ir átti ég með þeim feðgum og
tengdasyni hans í Svartá og
Sandá, er hann af höfðingsskap
bauð mér að koma með þeim um
margra ára skeið. Óskar Norð-
mann var stórbrotinn maður,
drengur góður og heimilisfaðir
mikill. Þannig minnist ég hans
og þakka honum allar þær
ánægju- og gleðistundir ©r hann
og fjöl'skylda hans hafa gefið mér
frá fyrstu tíð.
Kristján Sigurðsson
bóndi Auðshaugi
Hinn 11. þ.m. andaðist í
Sjúkrahúsi Patreksfjarðar Krist
ján Sigurðsson bóndi að Auðs-
haugi í Barðastrandarhreppi,
Hann var fæddur 10. júlí 1909
að Auðishaugi, sonur hjónarana
Valborgar Þorvaldsdóttur og
Sigurðar Pálssonar cand. phil.
sem þar bjuggu. Voru þau bæði
af merkum ættum. Valborg var
dóttir Þorvalds Stefánssoinar
prests að Hvammi í Norðurár-
dal og Kristínar konu hans, —
og systir séra Jóns Þorvaldsson
ar prests að Stað á Reykjanesi
og Árna Þorvaldssonar mennta-
skólakeninara á Akureyri. Hún
var stjúpdóttir séra Bjama Sím-
onarsonar prófasts á Brjánslæk.
Sigurður faðir Kristjáns var
sonur Páls Pálssonar bónda og
alþingismanns á Dæli í Viðidal,
og bróðir séra Jóns Pálssonar
prests að Höskúldarstöðum og
hálfbróðir Vigdísar konu séra
Gísla Einarssonar í Stafholti.
Á Auðshaugi ólsl Kristján
upp í stórum syistkinahópi, en
systkin hans eru öl'l á Mfi nerna
Bjarni, sem var sjúkrahúslækn-
ir á ísafirði og í Keflavik. Hann
lézt 1.7. 1958. Hin systkinin eru:
Þorvaldur bókbindari í Rvík,
Kristin húsfrú í Rvík, séra Jón
Árni í Grindavík og Friðþjófur
og Páll, sem báð'r eiga heima að
Auðshauigi. Einnig átti Kristján
þrjá hálfbræður, þá Konráð,
Jón og Gunnar.
Móðir Kristjáns lézt 1919, og
var það þungt áfall fyrir hið
barnmarga heimili. Lán Sig-
urðar og barnanna var það að
þangað réðst sem bústýra María
Jónsdóttir frá Miðjanesi i Reyk
hólasveit, hin ágætasta stúlka,
sem siðar varð kona Sigurðar.
Eignuðust þau einn son, Gunn-
ar, sem er kennari í Reykjavík.
Reyndist María bömum Sigurð-
ar alla t,íð sem móðir.
Kristján og Friðþjófur, bróð-
ir hains, bjuggu með föður sin-
uim aið Auðshauigi uinz hanin lézt,
en tóku síðan við búinu, Um það
leyti kvæntist Kristján. Kona
hans Annetta er af færeyskum
uppruna. Varð þeim sex barna
auðið og eru þau, Valborg sem
búsett er í Rvík, Sigurður, Már,
Kristín, Jakobína og Bjami I
sem öll eru i foreldrahúsum. Ö!1 j
eru börnin hin mannvænlegustú. j
Jörðin Auðshaugur hefur tek j
ið miklum stakkaskiptum á und
anfömum árum. Landið hefur
verið ræktað og nýtt íbúðarhús
verið byggt. Alit, innra sem ytra
er þar með mesta myndarbrag.
Ánægjulegt var að koma að
Auðshaugi, enda heimilið fal’.egt
og hjónin bæði gestrisin pg
glaðleg i viðmöti. María sitjúp-
móðir Kristjáns hefur alla tíð
dva-lið hjá þeim hjónum; er hún
nú á níræðisaldri. Einnig hefur
dvalið þar Páll, bróðir Kristjáns
sem er fatlaður. Hafa þau hjón
verið Mariu og Páli mjög nær-
gætin og góð.
Kristján var hæglátur maður
og hlédrægur að eðlisfari, en
greindur vel, og glaður í vina
hópi, og tryggur vinum sínum.
Við sem þekkitum Kristján í
æsku eigum margar skemmtileg
ar minningar frá þeim tíma.
Var þá margt öðru vísi en nú,
enginm bílvegur um héraðið,
enginn sírni á nesinu og sam-
göngur litlar sem engar. Ein-
angrunin var mikil, ekki sízt að
vetrarlagi, þar sem aðeins tveir
bæiir eru á Hjarðanesi, en
margra klukkutíma gangur til
annarra bæja. Þá var það okk-
ur unga fólkinu helzt til skemmt
unar að bregða okkur milli bæj
anna, til að hitta kunningjana.
Þá var rabbað saman, og stund
um brugðið plötu á fóninn og
sumgið og dansað af miklu fjöri.
Og gleðin ríkti i litlu stofunni á
Haugi.
Nú fyrir no'kkrum árum
komndi Kristján hjartabilunar
sem ágerðist stöðugt og dvaldi
hann á sjúkrahúsuim bæði í
Rvík og á Patreksfirði á síðasta
ári, - nú síðast á Patreksfirði
þar sem hann andaðist þann 11.
þ.m. Útför hans fór fram. þann
17. þ.m. að viðstöddu miklu fjöl
menni. Sár er harmurinn hjá eig
inkonu og börnum, en mimning
in um elskulegan eiginmann og
föður verður þeim leiðartjós í
liifinu. Við sveitungar hans og
vinir gevmum minninguna um
góðan vin og félaga og vottum
fjölskyldu hans samúð okkar.
Vertu sæll Kristján minn og
hafðu þökk fyrir allt.
Far þú í friði.
Friður Guðs þig blessi.
Sigríður Sigiirimmdsdóttir,
frá Fossá .
Tryggir yður allan sólarhringinn
Við vinnu - í frítíma - á ferðalögum
Slysatrygging Sjóvá greiðir bætur við dauða af slysförmu, vegna varanlegrar
örorku og vikuiegar bætnr, þegar liinn tryggðl verðnr óvinnnfær vegna slyss.
Slysatrygging Sjóvá er hagkvæm og ódýr.
Dæmi nnt iðg jökl:

Starf Dánarbætnr örorkubætur Dagp. á vlku Ársiðgjaid
Skrifstofumaðiir 500.000. — 500.000. — 2.500. — 1.500. —
Söliimaður 500.000. — 500.000. — 2.500. — 2.000. —
Prentari 500.000. — 500.000. — 2.500. — 2.535. —
Trésmiður 500.000. — 500.000. — 2.500. — 4.355. —
Aðrar vátryggingarupphæðir eru að sj álfsögðu fáanlegar.
Leitið nánarl upplýsinga í aðalskrifstofunni eða lijá næsta umboðsmannl.
GGINGARFÉLAG ÍSLAND
R/ETI 5 — REYKJAVÍK—SÍMl 11
A, I.árusson.