Morgunblaðið - 01.09.1971, Side 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR í. SEPTEMBER 1971
Minning:
Stefán Jðnsson
skrifstofustjóri
Fæddur 31. desember 1920.
Dáinn 23. ágúst 1971.
„Skjótt hefur sól brugðið
sumri.“
HANN fæddist í Keflavík þar
sem faðir hans þá var aðstoðar-
læknir hjá tengdaföður sínum,
Þorgrími lækni Þórðarsyni. For-
eldrar hans voru Jón Bjarnason,
læknir, Pálssonar, prófasts að
Steinnesi í Húnavatnssýslu og
Anna Þorgrímsdóttir, Þórðarson-
ar, læknis í Keflavíkurlæknis-
héraði.
Á fyrsta ári 1921 fluttist hann
með foreldrum sínum að Staf-
holtsey í Borgarfirði. Hafði fað-
ir hans þá fengið veitingu fyrir
Móðir okkar,
Magnea Guðlaugsdóttir,
Hátúni 10, Reykjavík,
andaðist í Landakotsspítala
31. ágúst. Jarðarförin ákveð-
in siðar.
Helga Sveinsdóttir,
Iíörður Sveinsson,
Heiður Sveinsdóttir,
Eggert Sveinsson.
Utför
Ragnars Einarssonar,
múrara, Hvammstanga,
sem andaðist 26. ágúst sl.
verður gerð frá Blönduós-
kirkju föstudaginn 3. sept
n. k. kl. 2 e. h.
Aðstandendur.
því héraði. 1 Stafholtsey og sið-
ar að Kleppjárnsreykjum ólst
hann upp með foreldrum og
systkinum. Alls eignuðust þau
hjón 7 mannvænleg böm, sem
öll lifa nema yngsta dóttirin,
sem dó í frumbemsku og nú
Stefán, sem kveður langt um
aldur fram.
Stefán og systkinin voru æsku-
glöð og tápmikil. Faðirinn sam-
vizkusamur og mikilsvirtur, bæði
sem læknir og maður. Framtíðin
brosti við hinni samhentu fjöl-
skyldu og framtíðardraumarnir
voru glæsilegir. En snögglega
og óvænt syrtir að, er fjöl-
skyldufaðirinn andaðist árið
1929 aðeins 37 ára gamall. —
Fluttist þá ekkjan með barna-
hópinn sinn til Reykjavíkur, þar
sem hún áframhaldandi bjó þeim
gott heimili og hélt þeim til
mennta.
Stefán var snemma áhuga-
samur og tápmikill. Dýravinur
mikill og hafði ánægju af að
umgangast þau bæði til gagns
og gamans. Þegar hann hafði
aldur til stundaði hann nám í
Verzlunarskóla Islands og lauk
þaðan prófi. Hann hóf störf hjá
togarafélaginu Alliance, sem á
þeim árum var eitt með stærri
atvinnufyrirtækjum þessa lands.
Starfaði hann bæði á aðalskrif-
stofunni í Reykjavík og einnig
á sumrum við verksmiðju
þeirra að Djúpuvík. Kom þá
þegar i ljós starfsvilji hans og
starfsgeta, sem fullyrða má að
hvort tveggja var með ágætum.
Lengstan starfstímann átti hann
Innilegt þakklæti til allra
sem sýndu okkur samúð
vegna andláts og jarðarfarar
litla drengsins okkar,
Halls Egilssonar.
Einnig hjartans þakklæti til
allra þeirra, sem sýndu okk-
ur vinarhug og hjálp í v«ik-
indum hans.
Vilborg Guðleifsdóttir,
Egill Jóhannsson
og aðrir aðstandendur.
Innilegar þakkir til allra
þeirra, sem sýndu okkur
samúð og vinarhug við andlát
og jarðarför konu minnar og
móður okkar,
Johnnu Ágústsson,
Landagötu 11, Vestm.eyjum.
Guðmundur S. Ágústsson,
synir og aðrir vandamenn.
Þökkum innilega öllum þeim
mörgu, sem sýndu okkur vin-
áttu og samúð við andlát og
jarðarför móður okkar,
tengdamóður og ömmu,
Ragnheiðar Jónsdóttur,
Ásgarði 2. Garðahreppi.
Fyrir hönd bama,
Ester Arelíusardóttir,
Sveinn Jóhannsson.
Þökkum auðsýnda samúð og vináttu við andlát og útför
ÓSKARS NORÐMANNS
framkvæmdastjóra.
Sigriður Norðmann, Kristín Norðmann,
Unnur og Jónas Thorarensen,
Oddbjörg og Jón Norðmann,
og bamabörn.
Alúðarþakkir okkar fyrir samúð og vinarhug við andlát
og útför
HJÁLMARS JÓNSSONAR
Bogahlíð 17.
Jón Hjálmarsson,
Asthildur Schwab,
Guðrún Þorvaldsdóttir.
Sigrún Hjálmarsdóttir Taylor,
Elísabet Sigfúsdóttir.
þó hjá Sölusambandi íslenzkra
fiskframleiðenda. Þar var hann
vel virtur bæði af samstarfs-
fólki og ekki siður af hinum
mörgu og dreifðu viðskiptamönn
um, sem bæði þekktu hæfni hans
og þekkingu þeirra mála, sem
hann fjallaði um. Mun þar
margur sakna vinar í stað. Þetta
er í stórum dráttum starfssaga
þessa drengskaparmanns.
Kvæntur var Stefán Önnu
Þorbjörgu Kristjánsdóttur Bergs
sonar. Vænni konu. Voru þau
samhent um heimilisprýði og
forsjá og uppeldi sona sinna,
sem munu allir feta i fótspor
foreldranna, þvi „minning feðr-
anna er framtak niðjanna". —
Þeir eru:
Jón verkfræðingur, kvæntur
Guðrúnu Sveinsdóttur, Bene-
diktssonar. Kristján, sem nemur
lögfræði, ókvæntur. Þorgrímur,
sem nam vérzlunarfræði og nú
tæknifræði, kvæntur Önnu Cs-
valdsdóttur Eyvindssonar. Yngst-
ur er Páll, sem nemur í Mehnta-
skóla. Alllir mannvænlegir eins
og þeir eiga kyn til.
Stefán vinur minn var dreng-
ur góður. Glaður og reifur þeg-
ar við átti. Alvörumaður i störf-
um og enginn veifiskati. Gekk
hreint til verks. Gætti orða
sinna og stóð við það, sem hann
sagði. Geðrikur nokkuð, en
stillti því í hóf. Hlédrægur tel
ég að hann hafi verið um of,
þótt aldrei kæmi það að sök
gagnvart þeim, sem hann vann
fyrir, hvort heldur var innan
veggja eða út á við.
Framan af ævi var Stefán táp-
mikill og heilsuhraustur. Fyrir
nokkrum árum kenndi hann
sjúkleika þess, sem orsakaði
ótimabæran dauða hans hinn
23. ágúst sl. Hann hafði oft þurft
að dvelja á sjúkrahúsum og var
undir stöðugu eftirliti. í sumar
fékk hann óvenju slæmt veik-
indakast. Dvaldi hann þá mikið
veikur i sjúkrahúsi hér. Hresst-
ist þó það vel að honum var ráð-
lagt að fara til Danmerkur.
Dvaldi hann um tíma á hress-
ingarhæli í Silkeborg og kom
þaðan aftur hress og með bjart-
ari framtíðarvonir. Kona hans
var með honum í förinni og
fögnuðu þau sameiginlega bættri
heilsu og bjartari framtíðar-
horfum á því sviði.
Stefán mun hafa hugsað sér
að hefja ekki störf að nýju fyrr
en heilsan væri orðin það traust,
að hann þyldi álag starfa sinna.
Samt vann hann ýmislegt fyrir
sjálfan sig. Eins og áður segir
var starfsviljinn fyrir hendi og
starfsgetan að sama skapi.
Þau hjón áttu sumarhús ná-
lægt Miðdal. Þar dvöldu þau
löngum þegar tími og ástæður
leyfðu.
Eftir heimkomuna nú höfðu
þau hjónin dvalið þar nokkuð,
hugað að og prýtt þennan frið-
arreit sinn.
Þar voru þau stödd mánudag-
inn 23. ágúst sl. Hné Stefán þá
snögglega niður. Kona hans var
ein með honum. Brá hún skjótt
við til að reyna að ná í nauð-
synlega aðstoð. Þegar hún kom
aftur var hann liggjandi í sörnu
skorðum og hann hafði verið
þegar hún fór. Hans góða hjarta,
sem svo mikið hafði reynt á
undanfömum árum, hafði nú
brostið að fullu. Hann var lát-
inn þegar að var komið. — Við
þessa harmafrétt setti f jölskyldu
hans og vini hljóða.
Uppeldissystir mín Anna, sem
ein lifir nú sinna systkina, nú
við aldur og margreynd í lífsins
stormum, mundi hafa kosið ann-
að hlutskipti en að sonur henn-
ar, Stefán, yrði til moldar bor-
inn á undan henni Sterkir stofnar
þola mikla storma og von mlh
er að hún standist þennan, eins
og aðra áður komna.
Mest mæðir fráfall þetta að
sjálfsögðu á konu Stefáns Önnu
Þorbjörgu og sonum þeirra.
Áratuga innileg samvinna og
samstarf rofnar svo snögglega.
Þegar rætt er um dauðann, er
oft vitnað til minninganna og
ekki að ástæðulausu. Þær lifa
þá hold er horfið.
Svo verður og hér. Minningin
um elskaðan eiginmann, góðan
og fómfúsan föður og tápmik-
inn fjölskylduföður mun verða
þeim öllum styrkur á þessum
sorgarstundum og veita þeim
framtiðarstyrk.
Vinir Stefáns og ættmenni
sakna hans og sárt. Vanmáttur
okkar gagnvart dauðanum hef-
ur enn birzt okkur. Ungur má,
en gamall skal.
Samúðarkveðjur fylgja þess-
um línum frá konu minni, mér
og fjölskyldum okkar. Sjálfur
get ég ekki fylgt þér hinzta
spölinn, en dvel með ykkur í
anda. Jarðarförin fer fram frá
Dómkirkjunni kl. 2 e.h. í dag.
ÞorgT. St. Eyjólfsson.
SYSTURNAR Sorg og Gleðii
gera ekki alltaf boð á undan sér,
er þær koma í heimsókn. Þær
toveðja þó dyra i hverju húsi og
skilja eftir sig spor.
Þó að gleðin ætti sér toeiim-
kynn,i að Lynghaga 16 var þó
vitað að sorgin var á næsta
leiti, og vinir húsráðenda fögn-
uðu hverjium degi sem leið að
■kvöldi án þess hún kveddi dyra.
Stefán miágur minn var etoki
fjölorður um eigin hag. Hann
var einstaklingshyggjuraaður
sem lét sig varða hag annarra.
Hann ól ekki drauminn um þús-
undárarikið — hafði ekki uppi
áform um að bylta þj'óðfélaginu
og koma á jöfnuði. En hann
miðlaði öðrum og lét engan
synjandi frá sér fara. Hann var
elztur bræðra sinna og studdi
yngri bræðurna, án þess að
krefjast fylgiispektar af þeim.
Hann kunni að hlusta á tillögur
annarra og taka ákvarðanár
sjálfur.
Stefán var fæddur í Keflavík
hinn 30. desember 1920, sonur
Jóns héraðslæknis Bjamasonar
prófasts í Steinnesi Pálssonarog
toonu hans Önnu Þorgrímsdótt-
ur héraðslæknis og alþm. Þórð-
arsonar í Hornafirði og síðar í
Keflavík.
Báðir voru þeir Jón faðir
Stefáns og Þorgrímur afi hans
rómaðir fyrir lækningar síniar,
handbragð og hyggindi. TU
þeirra og annarra áa og frænda
sótti hann fyrirmynd um hag-
leik og snyrtiimenmstou I starfi.
Björn M. Halldórsson,
leturgrafari - Minning
ÞAÐ sker í hjartaS er góður vin-
ur hverfur af sviði þessa lífs.
Ekki hafði ég rennt grun í
að vinur minn, Björn M. Hall-
dórsson, yrði allur aðeins þrem-
ur dögum eftir að við áttum
langt og skemmtilegt samtal.
Þetta samtal átti að birtast í
því tilefni að 50 ár voru liðin frá
því að Bjöím hóf leturgröft. Sýn-
ing á munum, sem hann hafði
srniðað og Skorið var fyrirhuguð,
og vissulega var þar um að ræða
sýningu sem vert var að sjá.
Snilldarhandbragð meistarans
var á hverjum hlut.
En nú verðum við að sætta
okkur við orðinn hlut og sitja
eftir með minninguna um góðan
dreng.
Við Björn Halldórsson áttum
ekki löng kynni, en þau voru góð
og þeim mun betri, er á leið. Síð-
asta helgim, sem hann lifði var
tnín og hennar naut ég eins og
ungur drengur, sem lendir í æv-
intýri.
Ævintýri var allt líf Björns
HaUdórssonar, a. m. k. frá því ég
kynmtist honum. Hann nafði sér-
stakt lag á því að gera lífið að
ævintýri.
Skær og bjartur hlátur Björns
mun fylgja mér meðan ég lifi
og andlegur styrkur hans mun
verða mér stoð, svo lengi sem ég
fæ hans notið.
Guð blessi minmingu þína,
kæri vimur.
—★—
Björn M. Halldórsson var fædd

Þökkum innilega auðsýnda samúð og vináttu við fráfalll
og jarðarför
GUÐRÚNAR BJARNADÓTTUR
Sæborg, Skagaströnd.
Sérstaklega þökkum við læknum og starfsfólki Héraðs-
hælisins Blönduósi.
Vinir hinna látnu.
ur hér í Reykjavík 8. desember
1907 og var því á 64. aldursárL
Rétt um þessair mumdir var hann
búinn að vinna 50 ár að iðn sinmi,
leturgrefti eða málmskurði, sem
hefði verið meira sannmefni,
því að hann smíðaði margan
gripinn úr alls konar máknum og
skreytti með grafli símum. Hann
var sonur Halldórs Sigurðssomar
úrsmdðs frá Álfhólum í Vestur-
Landeyjum og Guðrúnar Ey-
mundsdóttur frá Skjaldþings-
stöðum í Vopnafirði. Bjöm mam
listiðn sína í Kaupmannahöfn en
tók próf í henmi hér heima og
varð fyrstur manna tii þess, en
stétt hans hefur verið fámenn
alla tíð hér á lamdi. Sonur hans,
fvar, hefur lokið námi í þessari
iðn föður sims og tók hanm próf
síðastliðið vor.
Björm vax kvæntur Guðfimnu
Guðmundsdóttur og áttu þau
fjögur börm, Erlu Ingileif, Guð-
mund gullsmið, Ragnar Björn
starfsmiann Loftleiða og ívar
Þórólf leturgrcifara.
Vignir Guðmundsson.