Morgunblaðið - 29.12.1971, Side 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 29. DESEMBER 1971
ARI ÞORGILSSON
Ari fæddist að Knarrarhöfn,
Uvammssveit, Dalasýslu, 19.
febrúar 1900.
Foreldrar hans voru hjónin
Þorgils Friðriksson, kennari og
kona hans Halldóra Ingibjörg
Sigmundsdóttir, sem þar bjuggu
um langt skeið. Heimilið var
kunnugt að myndarskap, og vlst
hefur atorka þeirra hjóna kom-
ið í góðar þarfir, því að börn
þeirra urðu ekki færri en 14.
Fráleitt er, að þessi systkini
hafi farið með fullar hendur
fjár úr föðurgarði, en arfur
góðra eiginleika og mannkosta
hefur orðið þeim drjúgur, svo að
mörg þeirra hafa staðið í
fremstu röð hvert á sínum vett-
vangi. Leið Ara lá suður, og
meginhluta ævinnar starfaði
Maðurinn minn,
Friðjón Bjarnason,
prentari,
Freyjugötu 27a,
andaðist að Reykjalundi þann
27. desember sl.
Gyða Jónsdóttir.
hann hjá þvi opinbera, þar á
meðal sem fulltrúi á aðalskrif-
stofu Landssímans yfir 20 ár,
við ágætan orðstír. Ekki var það
við skap Ara að sitja auðum
höndum eftir að hann hafði náð
hámarksaldri opinberra starfs-
manna. Stofnaði hann umboðs-
og heildverzlunina Arinco i fé-
lagi við mág sinn, Arinbjöm
Jónsson, og rak hana ásamt hon
um, en siðar einn meðan kraftar
entust.
Varla hefur Ari dansað á rós-
um fyrstu ár sín hér syðra, en
hann vann af óbilandi atorku að
þvi að koma sér áfram. Ár-
ið 1935 kvæntist hann eftirlif-
andi konu sinni, Helgu Jónsdótt
ur frá Innri-Njarðvik. Þar með
er brotið blað í lífssögu hans.
Góð kona er hverjum manni það,
sem fullkomnar líf hans, og var
Ari þar engin tmdantekning.
Af markvissri atorku unnu
þau hjónin að því, að byiggja
upp heimili sitt og árangur þess
höfum við hinir mörgu kunningj
ar og vinir þeirra séð, er við
höfum oftsinnis notið gest-
risni og alúðar í Skaftahlíð 26.
Þau Helga og Ari eignuðust
eina dóttur, Þorbjörgu, sem nú
er húsfreyja að Þrándarlundi í
Gnúpverjahreppi, gift Steinþóri
Ingvarssyni, bónda þar. Mjög
kært var með þeim feðginum
Asta sigurðardóttir,
rithöfundur,
sem lézt að heimili sínu, Nesvegi 12, 21. desember, verður
jarösungin frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 30. desember kl.
10.30 fyrir hádegi.
__________________________________ Aðstandendur.
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
SAMÚEL JÓN GUÐMUNDSSON,
andaðist í Sjúkrahúsi Akraness mánudaginn 27. desember.
Þórunn Asgeirsdóttir,
böm, tengdaböm og bamaböm.
Útför móður okkar,
JÓHÖNNU S. HANNESDÓTTUR,
er lézt 26. þ. m., fer fram frá Fossvogskirkju, fimmtudaginn
30. þ. m. kl. 3 e, h.
Hannes Finnbogason,
Kristján Finnbogason,
Sigurður Finnbogason,
Elísabet Finnbogadóttir.
Maðurinn minn, faðir og tengdafaðir,
BIRGIR EINARSSON,
Lindargötu 44 A,
er lézt 23. þ. m. verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni miðviku-
daginn 29. desember klukkan 1.30 e. h. Blóm afþökkuð, en þeim
er vildu minnast hins látna er bent á líknarstofnanir.
Hulda Jónsdóttir,
Kristjana R. Birgis,
Birgir öm Birgis.
Anna Birgis,
Margrét Birgis,
Mikael Franzson,
Aldís Einarsdóttir,
Hjálmar W. Hannesson.
Við þökkum innilega auðsýnda samúð og vináttu við andlát
og jarðarför eiginmanns míns, föður okkar, sonar, tengdasonar
og bróður,
ÓLAFS KOLBEINS EINARSSONAR.
Guð gefi ykkur öllum blessunarríkt nýár.
Matthea K Pétursdóttir,
Snæbjöm Ólafsson,
Snæbjörg Ólafsdóttir,
tengdaforeldrar og systkin.
Ara og þessari einkadóttur og
margra gleðistunda munu þau
hjónin núna á efri árum hafa
notið á heimili hennar í samvist-
um við dótturbörnin þrjú. Um
áralbil dvaldist hjá þeim hjónum
bróðurdóttir Helgu, Þorbjörg
Ásbjömsdóttir, og hafa þau
haldið við hana órofa tryggð
alla tíð síðan.
Ég hafði ekki kynni af Ara
fyrr en hann var kominn á miðj
an aldur. Það, sem einkum vakti
athygli í fari hans var síkvik at-
hygli hans og áhugi á hverju
einu, er fyrir bar. Vinnugleði
hans var mikil, svo að ekki féll
honum verk úr hendi. Skjótráð-
ur var Ari með afbrigðum, en
rasaði ekki um ráð fram. Sótti
mál sitt og varði af kappi og af-
sláttarlaust, en fas hans allt var
opinskátt og einlægt.
Ég átti eitt sinn sem oftar tal
við vin minn, gamlan bónda.
Hann hafði verið úrvals sjómað
ur á yngri árum, en aðstæður
ollu því, að starf bóndans varð
hlutskipti hans. Sagði ég honum,
að mér þætti fuirðu gegna,
hversu ágætlega honum hefði
búnazt, þar eð ég vissi, að hug-
ur hans hefði allur staðið til
sjávarins. „Það er ekkert undar
legt,“ sagði hann. „Þegar ég var
á sjó, þá reri ég, þegar ég kom
á land þá bjó ég.“
Mér kemur þetta í hug, þegar
litið er á hversu farsælt lífs-
hlaup Ara var.
Það xná vel vera, að hugur
hans hafi staðið til annarra
starfa en urðu hlutskipti hans,
en hann gekk svo algjörlegá
óskiptur til starfa og heilshugar
á vit hverju viðfangsefni, að vel
gengni hans kom ekki á óvart
þeim, sem til þekktu. Svo mikið
er vist, að hann hefði orðið vel
hlutgengur á hvaða sviði, sem
hann hefði starfað. Ef til vill
komu eiginleikar hans bezt í
Eiginmaður minn, faðir okk-
ar, tengdafaðir og afi,
Steindór Gíslason,
Haugi,
Gaulverjabæjarhreppi,
verður jarðsunginn frá Gaul-
verjabæjarkirkju fimmtudag-
inn 30. desember. Athöfnin
hefst með bæn að hehnili
hins látna kl. 1.
Margrét Elíasdóttir,
böm, tengdabörn
og barnabörn.
Innilegar þakkir færi ég öll-
um þeim, er sýndu mér sam-
úð við andlát og jarðarför
mannsins míns,
Guðmundar Finnssonar,
Stykkishóbni.
Guð gefi ykkur öllum gleði-
legt ár.
Fyrir mína hönd, bama og
tengdabama,
Halidóra Isleifsdóttir.
Ijós, er hann að síðustu þreyttí
fang við banvænan sjúkdóm.
Hann gekk til starfa fársjúkur
og lét sem efckert væri. Það var
staðið meðan stætt var.
Ari var félagslyndur maður.
Hann starfaði m.a. af alhug í
Oddfellowreglunni hátt í aldar-
fjórðung. Áttu þau hjónin, Ari
og Helga, marga ánægjustund í
þeim vinahópi.
Það var ekki hugmyndin með
þessum línum að gera neina alls
herjarúttekt á mannkostum Ara.
Ég hef aðeins drepið á fáeina
eiginleika, sem mér þóttu sér*
stakir í fari hans.
Ég vil þakka Ara og þeim
hjónum báðum fyrir meira en
tveggja áratuga góð kynni. Á
heimili þeirra hjálpaðist allt að,
við að gera manni notalega kom
una. Reglusemi og snyrti-
mennska húsmóðurinnar, glað-
værð húsbóndans og alúð þeirra
beggja.
Konu Ara og dóttur sendi ég
samúðarkveðju. Ég veit að þær
syrgja góðan mann.
S.Á.
Benedikta Benedikts-
dóttir — Minning
f BORGARSJÚKRAHÚSINU
andaðist 25. september síðastlið-
inn, aðeins 49 ára gömul, Bene-
dikta Ketilríður Breiðfjörð Bene-
diktsdóttir Álfatröð 1 í Kópavogi.
Hún fæddist 24. maí 1922
í Tjaldanesi, Saurbæjarhreppi, í
Dalasýslu vestur. Foreldrar henn
ar voru Helga Jónsdóttir Björns
sonar frá Klúku Strandasýslu og
Siguirlaug Jónsdóttir st. og Bene-
dikt Ketilbjarnarson Magnússon-
ar fræðimanns Jónssonar Orms-
sonar hreppstjóra frá Kleifum í
Gilsfirði og Ólafar Guðlaugsdótt-
ur ljósmóður Sigurðsscxnar prests
Þorbjamairsonar gullsmiðs frá
Lundum Stafholtstungum oig móð
ir Benedikts var fyrri toona Ketil
bjamar Margrét Snorrad., Árna-
sonar dannebrogsmanns Eyjólfs-
sonar frá Amarstapa á Mýrum
vestur. Benedikt faðir Benediktu
frænku minmaT lærði skósmíðí á
ísafirði hjá Jóhamoesi Jóhannes-
syni og stundaði hanm iðn sdna
í Reykjavík og Stykkishólmi um
nokkurra ára bil þar til hann
fluttist með konu sína að Saur-
hóli Saurbæ, Dalasýslu.
Þau eignuðust 2 dætur, Fann-
eyju Breiðfjörð sem gift var Hall-
dóri Halldórssyni múrarameist-
ara. Þau eru bæði dáim lömgu
fyrir aldur fram. Þau eignuðust 2
börm sem lifa foreldra sína og
Benediktu sem gift var Ellerti
Halldórssyni verzlumarstjóra í
Kópavogi. Þau eignuðust 4 böm
sam upp eru korniin nema það
ymgsta. Þau eru Hrafnhildur gift
Alexander Ólafssyni og búa í
Búðardal í Dölum, Ragnhildur
ógift. heima, Halldór mjög list-
fengur, spilar í hljóimsveitum og
Fanney 9 ára, í heimahúsum.
Benedikt faðir Bennu eims og
hún var kölluð venjulega dó um
saana leyti og hún fæddist og
gefur að ökilja að það voru
erfiðir tímar fyrir móðurina
Helgu að ala barnið á slíkri sorg-
arstundu, en hún var dugleg og
kjörkuð og tók því sem að hönd-
um bar með skynsemi. En svo
kom hjálpin; Benma var tekin
nokkurra vikna gömul af frænd-
fólki Benedikts föður hennar,
hjónunum Önnu Eggertsdóttur
og Stefáni Eyjólfssymi Kleifum
Gilsfirði og ólst hún upp hjá
því indæla elskulega og góða
fólki til fullorðins ára.
Benna var gáfuð, listfemg,
framúrskarandi músíkölsk, byrj-
aði að spila á orgel 4—5 ára.
Seinna er hún eltist vissi ég til
að Markús Torfason æfði hana
í söng og spili að eimhverju leytl
Hanm var sonur Torfa Bjarma-
sonar frá Ólafsdal. Markús var
mikill músíkant, en yfirleitt var
hún sjálfmenntuð í þeirri grein
og lifði sig inn í músíkima af
lífi og sál.
Það var dásamlegt að koma
á heimili frænku minnar þar
dunaði allt af hljómlist og söng
og hennar ágæti maður Ellert
var ekfci eftirbátur með sönglist-
ina. Hann er mjög söngelskur
og syngur vel. Þau eru þre-
meimingar að skyldleika. Þau
voru hrókar alís fagnaðar.
Skemmtil-egt og gott fólk. Greið
vikið og gestrisið mjög.
Mörgu fólki þótti gott að koma
við hjá Bennu og Ellert þegar
þau bjuggu fyrir vestan i Saur-
bænum á Skriðulandi. Þau
bjuggu í næsta húsi við Kaup-
félagið áður en þau fluttust suð-
ur. — Þá hafði Ellert unn-
ið í Kaupfélagi Saurbæinga í
mörg ár. Hún stofnaði og stjóm-
aði kórum, þar á meðal Karla-
kór Saurbæjarhrepps og þótti
takast vel. Hún spilaði og söng
sem skemmtikraftur hér I
Reykjavik og viða úti á landi.
Hún æfði og stjórnaði tríó og
kallaði það Fljóðatríó, einnig
kenndi hún söng nokkra vetur í
Laugaskóla, Dölum. Hún var
ljómandi vel hagorð, orti oft
góðar tækifærisvísur og kvæði.
1967 fluttust hjónin til Hafn-
arf jarðar og síðan í Kópavog og
keyptu þar íbúð er þau hugðust
flytjast í um það leyti, sem hún
lagðist á sjúkrahúsið, en margt
fer öðru vísi en ætlað er.
Bilið er mjótt milil blíðu og
éls og brugðizt getur lukka frá
morgni til kvelds, segir einhvers
staðar. Benna var dugleg, táp-
mikil, orðheppin og kát, mild,
kærleiksrík og trúuð. Við sökn-
um hennar mjög og við kveðj-
um hana öll sem kynntumst henni
og áttum með henni samleið.
Með kærri þökk fyrir starf
hennar hér á jörðu og biðjum
góðan guð að blessa hana og
varðveita í hinum nýju heim-
kynnum á hinum ókunnu slóð-
um. Manni hennar, bömum, móð
ur og öðrum ástvinum færi ég
innilegar samúðarkveðjur.
Ólöf Ketilbjarnardóttir.
Flugeldamarkaður
Hjálparsveitar skáta í Kópavogi,
að Borgarholtsbraut 7 og Álfhólsvegi 32.
Opið til klukkan 10 á kvöldin.