Morgunblaðið - 07.05.1972, Síða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 7. MAl 1972

MINNING:
SIGRlÐUR SOFFÍA
ÞÓRARINSDÓTTIR
ÞEGAR kærir vinir hverfa yf-
ir landamæri lífs og dauða, gríp-
ur um sig söknuður og tómleiki
og hugurinn leitar á vit góðra
minninga frá liðinni tíð, svo fór
mér og eflaust fleirum austur
hér, er öldur ljósvakans fluttu þ.
1. þ. m. dánarfregn frú Sigríðar
Soffíu Þórarinsdóttur, Skaftahlíð
10, Reykjavík.
Frú Sigríður var fædd 11. júní
1894 að Felli í Mýrdal.
Foreldrar hennar voru hin
kunnu og virtu prestshjón frú
Ragnheiður Jónsdóttir próf. að
Hofi í Vopnafirði og séra Þórar-
inn Þórarinsson Stefánssonar
bónda og smiðjs að Skjöldólfs-
stöðum á Jökuldal.
Séra Þórarinn þjónaði fyrst að
Felli og síðan Valþjófsstaða- og
Ásprestakalli frá 1894—1939, eða
samfellt í hálfan fimmta áratug,
t
Móðir okkar,
Pálína Andrésdóttir,
verður jarðsungin frá Dóm-
kirkjunni þriðjudaginn 9. mai
kL 2. Jarðsett verður í Foss-
vogskirkjugarði.
Þóra Stefánstlóttir,
Áslang Stefánsdóttir.
t
Jarðarför mannsins mins,
Karis Oddssonar,
Bergþórugiitu 25,
fer fram frá Fossvogskirkju.
mánudaginn 8. maí kL 10:30
f.h.
Blóm afþökkuð, en þeim, sem
vildu minnast hans, er berrt á
Hjartavemd.
Jóhanna Jónsdóttir.
við alm.ennar og mikiar vinsæid-
ir.
Eins og þá var háttur sveita-
presta, bjó séra Þórarinn búi
sinu á prestsetrinu með liku
sniði og í umhverfinu gerðist að
öðru en því, að það var að flestu
stærra i sniðum, traustara og
formfastara en víðast annars
staðar.
Prestshjónin að Valþjófsstað
voru því handgengin sóknarböm-
um simim, þátfctakendur í störf-
um þeirra, gleði og sorgum og,
unga fólkið í sveitinni sem ein
órofa heild. — Þeim fer nú óð-
um fækkandi, sem persónuleg
kyrtni höfðu af þessu heimili, en
það var orðlagt fyrir sérstaka
gestrisni, glaðværð og menning-
arlega heimilishætti i hvívefcna.
Böm þeirra Valþjófisstaða-
hjóna er til aldurs komust voru
t
Bálför eiginkonu minnar,
Þuríðar GuðbjartsdóÉftur,
fer fram þriðjudaginn 9. maí
kl. 3 e.h. frá Fossvogskirkju.
Hafsteinn Krisfc.jánsson
og börn.
t
útför föður okkar,
Kristjáns Jónssonar,
bakarameistara,
fer fram frá Akureyrarkirkju
þriðjudaginn 9. mai kL 1:30
e:lí.
Mafcthea Krisfcjánsdóttir,
Þörunn Eylands,
Snorri Kristjánsson.
átta, bræður þrír og systur fimm,
öil svo kunn, að óþarft er í þessu
mátó að rekja nöfn þeirra. Þe-ssi
sysfckini munu hafa verið að
mörgu lík í ,,sjón og raun“. Eifct
af þvi sem þeim var sameigin-
legt var hin mikla músikhæfni.
og góða söngrödd, enda var mik-
ið sungið í Fljótsdal á þessum
árum.
Sigríður fór i Kvenmaskólann í
Reykjavík, er hún hafði aldur til.
Á þessum árum þófcti það góður
námsiframi, en annar.s naut hún
æskuáranna heima á Vaiþjófs-
stað. Hún kurmi vel að meta hið
fagra umhverfi Fljótsdais og að-
laðandi heimiilli foreldra sinna,
sem hún áfcti sinm góða þátt í að
bera uppi, á seinmi árum sinuxn
þar.
Sigriður giftist 10. ágúat 192.7
Ára laekni Jónssyni, er þá var
héraðalæknir á Út-Héraðí og sat
að Hjaltastað, en í aliLt var Ari
læknir á Fljótsdalshéraði í 34 ár
með búsefcu að Hjaltastað,
Brekku, Eiðum og Egilsstöðuim.
Sigriður Þórarinsdóttir settist
ekki í heigan stein, er hún gerð-
ist læknisifrú á FljótsdaisfaéraiðL
Mátti með sarmi aeigja, að bæði
þau hjón, gegndu hér erfiðu hlut-
verki. Hann sem læknir í þessu
viðlenda héraði og á þekn árum
samgöngur sieemar og hún sem
húsmóðir um áratugi, á mann-
mörgu og eriisömu hehnili.
Það er erfitt fyrir nútímafólk
að gera sér grein fyrir því álagi
og þeim vanda, sem konur hér-
aðsiæknanna höfðu í fyrri daga,
meðán þefcr voru staðsefctir á ein-
hveiri vildisjörðinni í héraðnu og
laun þeirra að veruiegu lieyti
rciðuð við afrakstur af búskap, en
læknirinn sjáifur lengst atf bund-
inn við aðkallandi vandamáil
embættis síns.
Það liggur í augum uppi, að
hlutur húsfreyj umnar verður
srtærri og meiri I stjóm og for-
göngu heimihsins, er svo sbemdur
á, en annars mundi.
En frú Sigríður fékk valdið
þessu hiutveTki og það vei. Heim-
ili þeirra Ara læknis stóð alls
t
Þökkum auðsýnda samúð og
vinarhug við amdlát og jarðar-
för
Tryggva Ásgrímssonar,
og sérstakt þakklæti til hf.
Heklu og viimufélaga hans
fyrir alla þá umhyggju, sem
þeir bára til hans til síðustu
staðar með prýði, bæði efnaiega
og féiagslega, gestrisni og höfð-
inigssikápur var henni i bióð bor-
in og sameiginlegt áhuigamál
hjónanna var að gestum og
heimamönnum liði sem bezt, átti
þetta jafnt við um læknisvitj-un-
armenn alla vega til reika sem
aðra, meðan þeir tímar voru að
hesturinn var aðalfarartækið eða
„tveir jafnfljótir“.
Ég var einn þeirra Héraðsbúa,
sem ýmis erindi átti við lækninn
og kom þvi oft á þeirra faliega
heimili og naut þar efcki einung-
is gestrisni, heldur lika alúðar
og vinsemdar, sem ég þakka heils
hugar nú að leiðarlokum.
Frú Sigríður var glæsileg kona
í sjón og fyrirmannieg, greind
og glaðleg í viðmóti, átti hún því
Fædd 12. febrúar 1967.
Dáin 29. apríl 1972.
Ásfca litla var fædd 12. febrú
ar 1967 I Reykjavik. Foreldrar
hennar voru Svala Svavarsdótt
ir úr Reykjavík og Sigurður Vil
hjálmsson frá Brekku í Garði.
Hafa þau búið að Holtsgötu 42,
Ytri-Njarðvik.
Bernska Ástu var í fyrstu
eins og annarra bama, sem alast
upp á góðum heimilum. Hún
reyndist verða glaðvært og af-
ar geðfellt bam, sem lærðist
fljótar en mörgum öðmm þeir
hlutir sem börn læra á þessum
árum.
Einkum kom i Ijós sérstæð eft
irtektargáfa hennar og áhugi
fyrir náttúranni og lífinu
í kringum hana.
Ásta varð augasteinn for
eldra sinna og hvers þess hug-
Ijúfi sem henni kynntist. Minn-
ast ber þeirrar ástúðar sem hún
naut frá hendi ömmu og afa
hennar í Garðinum og Reykja-
vík, en hjá þeim var hún oft
auk foreldra sinna í sambandi
við sjúkrahúsheimsóknir sínar
og legu. Einkum ber þó að minn
ast þess að móðuramma hennar
og nafna hafði sérstakt dáteti
á Ástu litlu og unni henni mjög.
Guð gefi henni styrk á þessum
erfiðu timamótum.
Á fjórða aldursári varð vart
við þann sjúkdóm sem dró hana
til dauða tuttugu mánuðum síð-
ar.
Þótt nafn þessa sjúkdóms eitt
væri mörgum nægilegt til að
gefa upp alla von, héldu for-
eldrar hennar uppi öflugri bar-
átfcu fyrir lifi Utlu stúlkunnar.
Var leitað hjálpar eftir flestum
hugsanlegum leiðum og hvorki
sparaður tími né fyrirhöfn.
Sérstaklega ber að þakka alla
þá hjálp sem veitt var af lækn-
um og í gegnum fyrirbænir trú
aðra manna. Sú hjálp var for-
eldrunum ómetanleg og gaf þá
vissu að allt væri gert sem i
maninlegu valdi stæði.
Einstakt var æðraleysi Ástu
og þægð hennar við foreldra
sína á þessum erfiðu tímúm.
Henni tókst undarlega vel að
sætta sig við sitt þunga hlut-
skipti er hún varð að dveljast
langtímum saman á sjúkrahúsi
og geta ekki lifað og leikið sér
líkt og önnur böm.
Lengi vel Ieit út fyrir að sig-
ur kynni að vinnast á sjúkdómn
um, þrátt fyrir allt Er leið fram
undir síðustu áramót og rúmt ár
var liðið frá þvi að fyrstu ein-
kenna sjúkdómsins varð vart,
var þó sýnt að öll von var úti.
Dró síðan hægt til loka og lauk
baráttu Ástu litlu fyrir þessum
áfanga lífsins, sem hún hélt þó
svo fast í fram á síðustu stundu,
að morgni laugarda.gsins tuttug-
asta og níunda apríl. Þar sem
hún hvílir nú, lýsir andlit henn-
ar þeim friði, sem hún hefur
þegar orðið aðnjótandi hjá föð-
ur okkar á himnum.
Megi sá friður gefa foreiib-um
Ástu þá vissu, að sjúkdómurinn
rikan þátt í að skapa þá reisni,
sem ávalilt hviídi yifir heimili
þeirra.
Árið 1960 flufctu iæknishjónin
til Reykjavikur, bæði þrotin
mjög að heilsu. En frá þe.m bár-
ust árlega jóla- og nýáirsÉtveðjur
til Héraðsbúa, meðan bæði lifðu
og frá frú Siigriði sfiðan, sýnir
þetfca tryggð og vinátfcu, enda er
það vist, að nú er hún með öiJu
horfin, fylgja henni hlýjar kveðj
ur þakklætis og virðingar.
Bleseuð sé minning hennar.
Dætrum, dótturdóttur og nöfnu
og öðrum æfctingjum, vofcta ég og
fjölskylda mín, inniiega samúð
og hluttekningu.
sem hún bar, sé frá henni tek-
inn og líðan hennar sé önnur og
betri í þvi lífi sem tekið er við
og hún fái að halda áfram á
sinni þroskabraut undir hand-
leiðslu æðri afla.
Ég bið góðan Guð um að
blessa foreldrana og gefa þeim
þann styrk sem hann hefur veitt
til þeirra af náð sinni svo þeim
takist að jafna sig að fullu eftir
þann erfiða bardaga við dauð-
ann, sem undan er genginn.
H.Þ.Þ.
Elsku frænka min.
Nú ert þú orðin engill sem ég
get ekki séð/, en ég man þig ailt
af, því þú varst mér sem systir
og mér þótti undur vænt um
þig, enda vorum við svo góðir
vinir. Þú varst svo hugmynda-
rík um leilki og athafnir að ég
hlakkaði alltaif til að hitta þig
og beið þín með eftirvæntingu
þegar ég átti von á þér. Nú get
ég aðeins þakkað þér fyrir allt.
Guð blessi minningu þína.
Vllli Pétur.
Vertu sæl, vor litla Ijúfan bliða.
Lof sé Guði, búin ertu að stríða.
Upp til sælu sala.
Saklaust barn án dvala.
Lærðu ung við engla Guðs að
tala.
(M.J.)
Lítil stúlka hlsar móti sólar-
geislunum, ó að vera þriggja ára
að vori, blómin, andvarinn og
stóra sólin á himninum og svo
náttúrlega hin börnin, börnin
sem hlæja og leika sér. Og svo
einn dag verður hún veik,
mamma og pabbi verða hrygg,
sólin sést bara gegnum glugiga,
blómin anga ekki lengur og þó
er lítil stúlka ótrúlega létt I
skapi þrátt fyrir allt, svona er
erfitt að bug*a þá sem fæðast
með lifsgleðina I hjartanu. Hvi-
líkur kjarkur sem býr í litlu
brjósti og hún heldur áfram að
brosa þar til yfir lýkur. Stutt
varð hennar saga en allir sem
kynntust þessu bami vissu að i
henni bjó dýrmætur kjarkur til
að verða að manneskju hefði
henni auðnast líf. og því bera
þeir nú sorg í hjarta.
Hún hét Ásfca María, dóttir
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát
og jarðarför föður okkar og tengdaföður
GUÐLAUGS GlSLASONAR,
úrsmiðs.
Böm og tengdaböm.
Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og jarðarför
eiginmanns míns, föður, tengdafoður og afa,
GUÐMUNDAR AflNASONAR
frá Naustvík.
Steinunn Guömundsdóttir,
Anna Guðmundsdóttir, Aslaug Guðmundsdóttir,
Ingibjörg Guðmundsdóttir, Kjartan Guðmundsson,
Sveinn Guðmundsson, Jóna Guðmundsdóttir,
Guðfinna Guðmundsdóttir, Þóra Guðmundsdóttir,
tengdaböm og bamabörn.
stundar.
Vandamenn.
Móðir okkar, tengdamóðír og amma,
SIGRfÐUR SOFFlA ÞÓRARINSDÓTTIR,
Skaftahlíð 10.
verður jarðsungin mánudaginn 8. maí klukkan 13,30
frá Fossvogskirkju.
Ema Aradóttir, Böðvar Jónasson,
Sigríður Soffía Böðvarsdóttir,
Ragnheiður Aradóttir, Sigurður Þ. Guðmundsson.
Þökkum auðsýnda samúð og
vinarhug við andlát og jarðar-
för
Vilhjálms Andréssonar,
Meðalholti 21.
Elin Sveinsdóttir,
börn, tengdabörn
og barnabörn.
Friðrik Jónsson,
Þorvaldssitöðuim.
Ásta María Sigurðar-
dóttir — Minning