Morgunblaðið - 20.05.1972, Page 18

18
MOHGUNB<LAÐIÐ, LAUGAH.DAGUR 20. MAl 1972
Jón Gunnar Beneóiktsson
Framhald af bls. 17.
Þó íirmst mér ekki ólikllegt
að ég fari út í búsikap."
— Og hvernig lizt þér á
það sem framtfiðarsiíarí?
,,Bara vel. Ef þessi þróun
held'ur áfram, sem ég nefndi,
þá verðmr vel hægt að lifa
góðu lífi af búskap þama fyr
ir vestan, en ef engin breyt-
ing verðiur á, þá finmst mér
sem mi&giuleikarnfir séu held-
ur takmarkaðir."
NÝJUNGAR
Bændaskóianemar eru auð
vitað opnir fyrir nýj-umigium,
og nokikrir þeirra kváðiust
hafa áhuga á að fara utan,
t.d. til Danmerkur til að sér
mennta sig í sivínarækt,
IhæwsnaræBrt eða eánhverri
annarri sérgrein landbúnað-
ar. Einn þefirra var Trausiti
Klemenzson frá Kornvöllum
i Ran'gáirvaillasýsilu. ,,Ég hef
hetet á.hwga á búskap með
sivim, hoQidanaut og hesta, en
ekflti nautgripi eða sauðfé,
það er mikiu leiðinlegra.“
— En er hægt að hafa eitt
hvað upp úr hrossabúskap?
„Já, einmitlt, að rækta ög
temja hesta til útfiutnings,
það verður góðiur atvinnuveg
ur.“
Og það kom gilöggt í ljós,
að Traustí er á réttri leið,
því að þegar tamninga'keppn
in fór fram, heyrðium við á
tafl manna, sem ræddu um að
S.Í.S. ætíi að kaupa þennan
og hinn hes-tinn til útlfiutn-
ings, þ.á m. hest sigurvegar-
ans í keippninni.
HÓ
Á meðan á Hvanneyrar-
hieimsókn ok'kar stóð, urðum
við áþreifanfiega varir við, að
tímimn virtist renna fram hjá
dkkur, ám þess að við afköst
uðum neimu að ráði. Við höfð
uim smitazt aí þeiiri ró, sem
rikti á staðnum. Engimn virt
iist fOýta sér, engium lá neitt á,
og aiiir virtust hafa nógan
tíma. Þetta eru mákifl við
briigði fyrir ibúa borgar-
innar, eins og oflíitour, en
þetta hefur lfika töfuvert að-
dráttarafl á borgarbúa, eins
og einm nmanda umdirbún-
ingsdeildar, Ásmund Gunnars-
son, sem er frá Hafnar-
firði, en sagðist vel geta
hugsað sér að gerast bóndá og
byiggist reyndar vnð því að
UUGMM
Sigurvegarinn
Frumsýnd II. hvífasunnudag kl. 2.30, 5 og 9
Mibasaía trá kl. I
Trausti Kiemenzson
svo færi, fyrr eða síðar.Við
spurðum hann, hvers vagna
hann vildi fremur búa í sveit
em í borg eða bæ, og hann
svaraði: „Það er eimhvern
veginn meiri ró yfir öláu í
sveitinni, og þótt maður hafi
engu mánna að gera en í bæn
um, er eins og maðiur hafi
meiri tíma til alira hluta og
þurfi ekki að fiýta sér. Mað-
ur er laius váð attla þessa
pressu og spemnu, sem fyiigir
bæjaitífinu."
Það er táknræmn endir, að
um leið og tamminigakeppn-
imni var lokið, þufum við af
stað ti;l Reykjavikur og ók-
um aááa leiðima eins hratt og
landslög leyfa, þvfi að okkur
lá á og í borginni biðu olkkar
aáls kyns verkefni, sem emga
bið þoldu.
hvílO/UAACI
Ætlar að leggja
búskap fyrir sig
Guðrún Fjelsted er
eini nemandinn af veik-
ara kyninu á Hvanneyri.
Hún er dóttir Kristjáns
bónda á Ferjukoti, enn
þótt stutt sé heim að
sækja, þá býr hún á
heimavist skólans.
Gnðrún hefur að imdan-
förnu g-etið sér gott orð
sem knapi, — enda búin
að vera á hestbaki frá
því hún man eftir, að
því er hún sjálf segir.
Þess er skemmst að
minnast, að hún var í
öðru sæti í keppninni um
Morgnnblaðsskeifiina á
döguntim, þar sem nem-
endur í búfræðideild
Hvanneyrarskólan
sýndu þann árangtir, sem
þeir liöfðu náð í tamningu
hesta frá áramótiim.
Skaut Guðrún þar ölium
skólafélögnm sínnm, að
einum iindanteknnm, ref
fyrir rass, — og svo ern
menn að tala nm veikara
kynið!
Guðrún sagðist hafa
haft mikið gagn af
kennsltinni i Hvanneyr-
arskólanum, ekkí sízt
hvað varðaði fóðnrgjöf.
Hiín kvaðst ætla að
leggja fyrir sig búskap
þegar fram liðu stundir,
en fyrst nm sinn ætlaði
hún að reyna aðjspreyta
sig á framhaldsdeildinni
í Hvanneyrarskólanum.
Guðrún sagði, að í skól-
aniim hefðu opnast augii
sín fyrir mörgu sem betur
mætti fara í búskapnnm
í Ferjukoti. Einnig liefði
hún hng á að feta ýmsar
aðrar og nýrri leiðir í
búskap. Fyrst og fremst
kvaðst hún hafa áhtiga á
hrossarækt til útflutn-
ings, enda væri sá
atvinnuvegur nú sífellt
að ryðja sér meira til
rúms.
Ekki kvað Gnðrún sig
fýsa til að búa í þéttbýli,
þótt marglr væru jú kost-
ir þess. „I>an kynni, sem
ég hef haft af þéttbýli
ern litil. Hins vegar er
mitt eðli tengt útlveni,
ég hef garnan af því að
renna fyrir laxi, skjóta
fugla og síðast en ekki
sízt að ríða út, sagði
Gnðrún. Borgarlífið býð-
ur lieldur ekki upp á það
frjálsræði sem sveitalífið
gerir. Menn eru þar
bundnir niður við ákveð-
inn vinnudag við starf,
sem þeir e.t.v. vinna
einungis við peninganna
vegna."