Morgunblaðið - 03.10.1972, Blaðsíða 7

MORGUINBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUIR 3. OKTÓBER 1972
7,
Bridge
Margir halda þvi fram, að
ítalski spilarinn Forquet sé
beztur núlifandi bridgespilara.
Sjálfur hefur Forquet gaman
af þessu, en segist ekki enn
hafa fundið örugga aðferð til að
finna drottningarnar hjá and-
stœðingunum. Eftirfarandi spil,
sem er írá leiknum milli Italíu
og Frakklands er gott dæmi um
þessa fullyrðingu.
NORÐUR:
S: G-6-5-2
H: D-G-10-4-2
T: G-7-6
L>: 4
VESTUR:
S: 10-3
H: 9-6
T: K-D-2
L: K-G 8 6-5-2
AUSTUB:
S: Á-K-8-7
H: 5
T: Á-10-9-8-3
L: Á-10-3
SUÐUB:
S: D-9-4
H: Á-K-8-7-3
T: 6 4
U: D-9-6
Itölsku spilararnir Garozzo og
Forquet þannig: sátu A—V og sögðu
N: A: S: V:
P. 1 t. 1 hj. 2 1.
3 hj. 3 sp. P. 4 1.
P. 4 hj. P. 5 t.
P. 6 1. A.P. A.P.
Norður lét út hjarta-
drottningu og fékk þann slag.
Næst var spaði látinn út, drep-
ið í borði með ási og nú lét For-
quet út laufa 3, drap heima með
kóngi og þar með tapaðist spilið,
því suður fær slag á laufa
drottninguna.
Við hitt borðið var lokasögn-
in sú sama hjá frönsku spilur-
unum og útspil var einnig það
sama, en franski spilarinn fann
laufa drottninguna og vann þar
PENNAVINIR
Franskur skrifstofumaður
62 ára að aldri og kvæntur benn
ara, óskar eftir pennavini. Hann
hefur áhuga á frímerkjum, eink-
um þó landfræðilegum og sögu-
legum. Ef einhver vill skrifast á
við hann þá skrifið vinsamlegast
til:
Mr. Richard L. Wright,
43, Bvd Aiexis Carrel,
44 Nantes, France.
14 ára Itaii óskar eftir penna-
vinkonu héðan, sem skrifar
ensku eða itölsku. Hann hefur
áhuga á að kynnast land-
inu. Þær, sem áhuga hafa geta
skrifað tii:
William Tomesani,
Via Pasubio 90,
40-133 Bologna,
ITALY.
Iiininiini>iiiii!iii«iiiiiiiiuiiiiniiiiiiiiiiiiHiiiiiHii]iniiniiii!iin»iiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiniiii||
SMÁVARNINGUR
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiHiinniiiiiiiuiHiiiiniiiiiiiininiiiiiiuiiiiuiiiiiu!i!ii!iiiiii!ii!l
„En elskan ef ég giftist þér,
þá missi ég vinnuna." —
„Getum við þá ekki haldið gift-
ingunni leyndri?" — „En hvað
ef við eignumst bam?" — „Þá
verðum við að segja barninu frá
þvi, auðvitað."
Gangið
>. j • >• *
uti i goða
veðrinu
DAGBÓK
BARMMA..
Happdrættismiðinn
Eftir Einar Loga Einarsson
var einhver rígur á milli
þeirra, hvar sem á ein-
hvem hátt var gert upp á
milli þessara hópa. Svo
var það í skólanum, á leik-
vanginum og nú síðast
milli félaganna, því dreng-
irnir í þessum bæjarhluta
höfðu einnig stofnað fót-
boltafélag og voru einnig
í óða önn að safna sér fyrir
bolta. Þegar þar að kæmi
myndu þessi tvö félög
mæta til keppni, og eng-
inn var kominn til með að
segja hvernig því lyki.
Þegar Siggi kom að flöt-
inni, voru þar fyrir nokkr-
ir drengir, þ. á m. formað-
ur nýja fótboltafélagsins,
sem kallaður var Óli. Var
hann á ýmsan annan hátt
einnig fyrirliði drengj-
anna. Stóð hann sig, til að
mynda, bezt í skólanum
af drengjunum í hans bæj-
arhluta, og mátti segja að
hann ætti aðeins einn
hættulegan keppinaut,
hvað það snerti, en það
var einmitt Siggi litli, sem
hafði forystu fyrir drengj-
unum í sinum bæjarhluta
á þeim vettvangi.
Þegar Siggi litli gekk
fram hjá flötinni, virtust
hinir drengirnir vera í
hrókasamræðum sín á
milli. Eins og af tilviljun
varð Óla iitið upp í þessu,
og só þá Sigga ganga þar.
Hann horfði á hann nokkra
stund, en kallaði svo í átt
tíl hans:
„Monthani — raupari."
Siggi litli bjóst nú ekki
við þessu, og nam staðar,
undrandi á svip, því hann
vissi alls ekki ástæðuna
fyrir þessum hrópum.
„Þú getur sjálfur verið
monthani," kailaði hann á
móti.
„A.m.k. ekki eins mikill
og þú,“ hrópaði Óli.
„Jæja.“
„Nei, þú segist vera betri
í landafræðinni heldur en
ég, en þú fékkst bara betri
einkunn á prófinu, af því
að ég var óheppinn.“
„Sannaðu það.“
„Já, komdu ef þú þorir.
Ég skora þig á hólm, og sá
sem sigrar, er betri.“
Siggi litli vissi vel hvað
það þýddi að vera skorað-
ur á hólm. í sjálfu sér var
það ekki svo hættulegt,
hann gæti e.t.v. fengið
nokkrar skrámur og í
versta faili fengið gat á
fötin sín. En heiður hans
var í veði. Ef hann neitaði,
yrði hann álitin raggeit, og
þá var betra að tapa með
sæmd.
Að vísu var þetta dálítið
hæpin aðferð til að skera
úr um deilumál, auk þess
sem það var engin sönnun
í sjálfu sér að sigurvegar-
inn væri betri í landafræði,
en þetta var sú aðferð,
sem drengirnir höfðu not-
að, og kunnu enga betri,
eins og á stóð.
Siggi litli hugsaði sig
um stundarkom. Hann bar
ekkert úr á sér, en hann
háfði farið það tímanlega
af stað, að hann hlyti að
ná til skrifstofunnar á til-
settum tíma, þótt hann .
íæri í „tusk“, eins og
drengimir kölluðu það.
Hann ákvað því að slá
til.
„Ég þori það. Komdu
bara,“ sagði hann, um leið
og hann stökk yfir grind-
verkið, sem skildi flötina
frá götunni.
Hinir drengirnir urðu
mjög spenntir, því þeir
bjuggust við að sjá eitt-
hvað, sem væri vel þess
virði að horfa á það. Báðir
vom þeir, Siggi og Óh,
vel stæltir og liðugir, svo
úrlsitin gátu brugðið til
beggja vona.
FRflMWRLÐS
Sfl&fl
BflRNflNNfl
HATTUR TÖFRAMANNSINS
Töframaðurinn er í essirni sínn í dag. — Hann tínir hvern
hlutinn af öðrum upp úr hattinum stniim og þcgar hann
hættir eru 14 hlutir komnir upp úr honum. — Hvaða hlutir
eru það?
SVAR: Hnífur, sími, úr, flaska, dúfa, mús, bók, hnykiil, spil,
blóm, blýantur, pipa, kjötbein og kerti.
SMAFOLK
PFANUTS
— Ég er feginn að heyra
ekki lýsingu Jóns Ásgeirs-
sonar á þessu.
FERDINAND