Morgunblaðið - 01.11.1972, Page 22

22
M©RQtJNBI«4ÐIÐ, MIÐVJKUDAGUR 1. NÓVEMBER 1972
Sigfús Elíasson
Minning
óbundið mál og efcki siöur til að
afhemda mönireuim þar slíik gögn,
sem hann haifði þá nýlega látið
prenita og vildi breiða út. Oftast
hritnigdi hann þá á undan sér og
spurði hæversklega, hvemig
á stæði, ef hann liti inn a@ hálf-
tíma eða sbundu liðinni. Svo kom
hann mieð plögg sín á tillteiknium
tima, gerði grein fyrir erindi
sínu með þeim, bað afsötounar á
ónæðiniu og kvaddi með hlýju
handtaki. Auðvitað var margt af
þessu honium glóandi áhugamál,
en samt brast hann aldnei hátt-
prýðin við túlkum á þeim, —
og það jaifnt þótt hann hefði
gengið bóndieiður tii búðar fyrir
skemmstu.
. Nei, Sigfús hafði ekki erindi
sem erfiði í viðskiptum sinum
við útvairpið, og þess er kannski
ekki von, þvi að slik stofnun er
treg tifl að fallast á sjómanmiið,
sem hafa ekki hloíið þá eidskim,
sem vísindaleg kafiast. Og há-
t
Móðir mín, teo-gdamóðir og amma,
DAGMAR ARNADÓTTIR,
Hjálmholti 13, Reykjavík,
andaðist í Landspítalanum 30. október 1972.
Jóhannes L. L. Helgason,
Anna F. Björgvinsdóttir
og barnabörn.
t
Eiginmaður minn,
GUDMUNDUR MAGNÚSSON,
múrarameistari,
Kambsvegi 22,
andaðist í Landakotsspítala 30. október.
Kristín Magnúsdóttir.
t
Systir mín,
INGIBJÖRG BJARNADÓTTIR,
Bárugötu 10, R.,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju, fimmtudaginn 2. nóvem-
ber klukkan 3 eftir hádegi.
Blóm afbeðin, en þeim sem vildu minmast hennar, er vinsam-
lega bent á líknarstofnanir.
Jónas Bjarnason.
t
Faðir okkar,
KRISTINN GUÐLAUGSSON,
vélstjóri,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju í dag, miðvikudaginn 1.
nóvember klukkan 3 síðdegis.
Ólína H. Kristinsdóttir,
Guðlaugur Kristinsson,
Unnur G. Kristinsdóttir,
Magnús Kristinsson.
t
Útför eiginmanns míns, föður, tengdaföður og afa,
ASGEIRS AGÚSTSSONAR,
Breiðag. 27,
ferfram frá Fossvogskirkju, fimmtudaginn 2. nóvember kl. 1.30.
Þeim, sem vildu minnast hans, vinsamlega láti Hjartavernd
njóta þess.
Ebba Asgeirsdóttir,
Ami Asgeirsson,
Agúst Asgeirsson,
Asgeir Jónas Sigurðsson.
t
Alúðarþakkir til allra þerrra, sem vottuðu okkur samúð og
vinarhug við andlát og útför
EGGERTS STEFANSSONAR,
framkvæmdastjóra,
Eyrarvegi 2, Akureyri.
' Aðalheiður Þorleifsdóttir og böm.
Sigurður Jónasson,
Gunnhildur Magnúsdóttir,
Helga Asgeirsdóttir,
Eg finn hjá mér hvöt til þess
að setja á blað nokkur orð til
mtnningar um Sigfús Eliasson
dulfræðing, þann kurteisa og
háttvisa mann. Kynni okkar
voru nær emgönigTi á vettvangi
ninnu minnar hjá útvarpinu.
Þangað lagði Siigfús beitimn all-
otft leið sína, bæði til þess að
bjóða tii flrutnings bundið eða
t
Minntogarathöfn um móður
okkar,
Ragnheiði
Guðmundsdóttur
frá Heydalsá,
fer fraan i Fossvogskirkju
fimmtudagtan 2. nóvember
kl. 10:30. Jarðsett verður að
Kollafjarðamesi laugardaginn
4. nóvember kl. 13:30.
Börnin.
stemimd kvæði eiga heldur ekki
upp á paillborðið í útvarpinu! Ég
held líka að Sigfúsi hafi skiiizit,
að duilÆræði hans næðu vart jarð-
sambandi nerna mieð ýmsium
sýnilegum sikýrtogargögnum, og
þvi hafi hamm betiur sæfct sig við
tómlæti útvarpsiins. Hins vegar
hefði hanin notið sln ágæta vel
í sjónvarpi, og mátti raiunar eitt
sinn 1 fyrra sjá Mtið sýnisihom
af því í blandiuðum sjótnvarps-
þæfcti ungs fóllks. Þar viar Sigfús
staddiur í eigiin húsakynnum og
stkódia síns, siem hainn nefndi Dul-
spekisikólann., og þar naut hann
sin við sikýrinigar og úit'listanir.
Eifct sinn komium við þár tveir út-
varpsmenn sanman og Mýdduim
um stund á Sigfús og nokknar
raddir tiifcekinna mamma, sem þar
voru geymdar á segulbömdum og
voru sagðar hafa boriat að dul-
fræðileiðum handan um gröf og
diaiuða. Ekki er fyrir að synja að
suimrt af því sé býsrna merkiliagt,
og er þess að væmrta að Sigfús
hieitinn hafi verið búinn að ráð-
statfa sli'ku til framh<a)Idsvarð-
veizilu og rannsóknar.
Já, Sigfús kom fram í sjón-
varpsþætti uniga fólksins í fyrra,
þótt aMraður værL Hann var
nefiniilega mikill vtaur unigu kyn-
Slóðarinniar. Margt ungt fó'lk —
etakum sfeóilatf'ótlk — kom til
hams í skóta hans, og svo
var hann einniig árlieigur gestur
á furndum memienda í sumum
skólum síðari árin, skýrði þar
frá vitmeskju sinni og svaraði
spuminguoTL Mimmtist harnn
þeirra stunda með mikilli
ánaagj'U.
Sigfús Elíassoin var etohvier
aithaifnamesti höfundur og útgef-
andi boka og smærri rifca, efcki
sázt sérprentaðra ijóðaifllokka.
Hann setti etonig samain lög og
gatf út á nót'um. Því gat hann
sfcaðið srtraum af úfcgáfustanfsem
inni, að hann var nægjusamur í
lifnaðarháittum og áttí. einnig
góða velvildar- og styrktanmienin,
ekki sázt tonan sjómannastéttar-
irrnar.
Sitgfús Eááasson var einn
þeirra maama, sem sefctu sivip á
bæinn okkar, svip hins vökula
auiga og svip háttprýðinnar. Eg
þaklka honum kynnin og vildi að
eg myndi tfieima af því, sem hann
var stundum að segja mér af
hulldum dómium, þagar hann
tyl'iti sér sfcundarkom mður á
gestastólinn í skrifstofu minni.
Baldur Pálmason.
bjart leiðarljós, sem lýsti honuiti
til síðustu stundar. Fyrirbænir
hennar hatfa eflaust stuðlað að
þvi hve farsælliega honum fam-
aðist bæði á sjó og landi. Guð-
mundur var mikill trúmaður, og
aldrei mun hann hafa látið svo
úr höfn, að hann hefði ekki beðið
fyrir skipi og skipshöfn.
Ég átti því láni að fagna að
kynnast þessum góðu hjónum á
siðustu áratugum. Ég tel mér
það mikinn ávinning að hatfa
þekkt göfugmennið Guðmund
Markússon. Guð blessi minninigu
hans.
Magnús F. Jónsspn.
Kristinn Guðlaugs-
son — Minning
spekingurinn Einar Benedikts-
son. Guðmundur Markússon
þarf varla að standa bljúgur eða
bleikur, er hin æðstu máttarvöld
leggja slika spumingu við verka-
lok. Guðmundur dró mikla björg
í bú örfátækrar þjóðar sinnar á
sínum manndómsárum. Hann
var ekki aðeins fengsæll skip-
ÞAÐ kom mér á óvart er ég
frétti lát máns góða vinar og
skólabróður, Kristins Guðteugs-
sonar vélastjóra. Þó vissi ég að
hann hafði ekki verið heill heilsu
nokkur undanfarin ár. Það var
ekki hans háttur að kvarta þótt
á móti blési, þó vissum við vinir
hans að lífið lagði honum á herð-
ar marga þraut, sem buigað gat
jafnvel svo glaðsinna mann, sem
hann var. Fæddur var hann hér
í Reykjavík, sonur Guðlauigs
Ingimundarsonar sjómanns og
netagerðarmanns er Hengi átti
heima á Ásvallagötu 6, að mig
Guðmundur Markús-
son — Minning
F. 20. febrúar 1891
D. 25. október 1972
„HVAÐ vannstu drottins veröld
til þarfa? Þess verður þú spurð-
ur um sólarlag," kvað skáld-
stjóri, heldur var hann svo mik-
iill gæfumaður að bjarga mörgum
mannslifium á sjó úti. Guðmund-
ur var einn þeirra aldamóta-
manna sem lagði þá homsteina,
sem sjáifstæði þjóðarinnar þygg-
ist á í nútíð og framitíð. Guð-
mundur var mikill gæfumaður.
Unnur kona hans var honum
Þökkum auðsýnda samúð við andlát og jatrðarför
HJARTAR ÁRNASONAR,
múrara,
Hofteigi 54.
Vandamenn.
t
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför
föður okkar, tengdaföður og afa,
SESSILiUSAR SÆMUNDSSONAR,
Skaftahlíð 29.
Sigríður Ragna Sessilíusdóttir.
Helga Sessilíusdóttir,
Gísli Ó. Sessilíusson,
Agúst Sessilíusson,
Helgi K. Sessilíusson,
Jóhanna Margrét Sessilíusdóttir,
Guðjón Guðjónsson,
Kolbrún Hermannsdóttir,
Halldóra Kristjánsdóttir,
Hallfríður Stefánsdóttir
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við and-
lát og útför mannsins míns, föður, tengdaföður og afa,
HREIÐARS GUÐNASONAR,
Bugðulæk 15.
Guð blessi ykkur öfl.
Astríður Vigfúsdóttir,
Þóra Hreiðarsdóttir,
Haraldur Magnússon,
Astríður Haraldsdóttir,
Hreiðar Páll Haraldsson,
Guðbjörg Haraldsdóttir.
minnir. Hann lærði vélsmiði í
Vélsmiðj’unni Héðni. Tók próf
frá Vélskóla íslands vorið 1933.
Þaðan lá leiðin um borð í tag-
arana, og var hann l'engst af vél-
stjóri á þeim, nema síðotstu árin
er hann var starfsmaðoiir í Vél-
smiðjunni Héðni. Það er mangs
að minnasrt eftir áratuiga vináttu,
en mér er efst i huiga hans glaða
lund og tryggð við okkur hjónin,
þó samfundir gerðust færri meS
ámnum, eins og gengur. Þakka
ég nú kynni við góðan dreng, og
óska honum og unnendum hans
blessunar.
Baldur Snæland.
— Gæsir
FramhaJd ai bls. 11.
Ftaniur Guðmundsson tfugla
fræðingur sajgði i sfcutfcu siim-
tali við MM. að milklar deilur
hetfðu srtaðið um þetta fflug-
vallarstæði vegna gæsanna,
en margæsim er tfágæt fugla-
tegund og aiffriðuð í öllum
löndium Evrópu. Sagði Fiininiur
að masrgæsim væri ísíhafsffugl,
sem þyrfti mjög sérstök Ifítfs-
skilyrði og hefði fumdið þau
á þessu liOa svæðd í Bmet-
lamdi. Hamm sagði að lokum
að fiuglafræðingax væru svart-
sýnir á að hægt yrði að
flytja dvalarstað gæsamna till.
Gæsafcegumd þessi hieiflur við-
kamu á Islandi var og haiust
á ledð simni til og tfré íshatftou.