Morgunblaðið - 13.12.1972, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVTKUDAGUR 13. DESEMBER 1972
14444 “S 25555
22022-
RAUÐARARSTÍG 31
\_____________/
BILALEIGA
CAR RENTAL
21190 21188
SKODA EYÐIR MINNA.
STAKSTEINAR
Tímarugl
Þórarinn Þórarinsson, al-
þing-isniaðiir og ritstjóri Tím-
ans, skrifar rnjög dularfullan
leiðara í Timann í gær. Leið-
arinn fjallar um vandamál
efnahagslífsins. Ætti slíkt i
sjálfu sér að vera fagnnðar-
efni, þar sem stjórnarblöðin
hafa forðaat að ræða efnahags
erfiðleika þá, sem rikisstjórn-
in hefur hrannað upp. En þeg
ar betur er að gáð hefur Þór-
arinn ruglazt eitthvað í tím-
anum, því í leiðaranuni er rit-
st.jórimi að velta fyrir sér
efnahagsmálum landsins fyr-
ir rúmum áratug. Timaskekkj
ur erti algengar, og vitað er að
mikiii fjöldi manna fyigist
alls eldki með timanum.
Þórarinh dyigjar um, að
ástand fjármála hafi verið
slæmt er vinstri stjórnin tók
við völdum. Með slikri yfir-
lýsingu rekur ritstjórinn
kyrfilega ofan i forsætisráð-
ann, flokksbróður sinn, Ólaf
Jóhannesson og samráðherra
hans. En ráðherrarnir töldu
þjóðarbúið þola verulegar
kauphækkanir, og þess má
minnast að fyrir skömnui
lýsti forsætisráðherrann því
yfir á Alþingi, að þær kaup-
hækkanir hefðu ekki verið
óraunhæfar. Ef fullyrðingar
Þórarins Þórarinssonar um
viðskilnað viðreisnarstjórnar-
innar hefðu við rök að styðj-
ast, þá hefur núverandi ríkis-
stjórn byggt stjórnarstefnu
sína á alrengum forsendum í
nær tvö ár, — og því neitar
forsætisráðherrann.
Skrifin i leiðara Timans eru
svo út í hött, að grtiiMir læðist
að mönnum, að hér hafi Þór-
arinn Þórarinsson ritað í hin-
um fræga Albaníu-stjl, ag
hann sé að sneiða að flokks-
bróður sínuni fjármálaráðherr
anum — sem gárungar eru
farnir að nefna fjár-llalla-
dóra.
Stjórnarskiptin
Þegar þessi óráðsíu ríkis-
stjórn tók við, var hagur rík-
isins mjög góður, eius og Ól-
afur Jóhannesson hefur und-
irstrikað oftar en einu sinni.
Gjaldeyrisvarasjóðirnir námu
um 4 milljörðum. Greiðsiuaf-
gangur ríkisins var tæpar
fimm hundruð milljónir og
hagur atvinnuveganna var
blómlegur. Viðskiptajöfnuður
landsins var hagstæðnr um
400 núlljónir 1969 og um 650
milljónir 1970. Það er því eins
og hvert annað bult, þegar
stjórnarblöðin leyfa sér afi
fuilyrða, að haustið 1971 hafi
verið samansafnaður efna-
hagsvandi óleystur.
En það er sama hvað óráfi-
siiiniönnum er fengið gott bú
i hendur. Það eyðist sem af er
tekið og ekkert efnahagslíf
þolir slíka óstjórn í fjármál-
um, sem núverandi rikisstjórn
hefur gert sig seka um. Stjórn
in hélt hún vrði vinsæl hjá
almenningi með því' að ausa
ríkisfjármununi á báða hóga
og þenja allt út. En almenn-
ingi er ljóst að fjárausturinn
var óraunhæfur og það sann-
ast enn, að skammgóðiir
vermir er að hita skó sína
með alkunniim hætti.
Loforðalisti ríkisstjórnar-
innar er að verða og verður
æ meir að einu samfelldu
syndaregistri hennar.
spurt og svarað
Lesendaþjónusta MORGUNBLAÐSINS
Hringið í síina 10100 kl.
10—11 frá mánndegi til
föstudags og biCjið um
læsendaþjniiiistu Morg-
nnblaðsins.
LEIGAH
AUÐBREKKÚ 44 - 4ó.
SÍMI 42600.
Bíloleigon
Vogninn h(.
Kópavogsbraut 43 - Sími 41017
LEIGJUM
Volkswagen 1300 og 1302.
Hjartans þakkir vil ég senda
til allra barna minna, tengda-
bama, barnabama og hinna
fjölmörgu vina, sem glöddu
mig á sjötugsafmæli mínu
29. nóvember.
Gu« blessi ykkur öll.
Rannveig Jónsdóttir,
Súðavík.
Hjartans þakkir tii allra, sem
heiðruðu mig á 75 ára afmæl
isdaginn með gjöfum, blóm-
um og kveðjum.
Guð blessi ykkur ÖH.
Gnðríðnr Jóhannesson,
Miklubraut 82.
Aukið viðskiptin
— Auglýsiö —
P*?$stttftlflftift
Bezta augiýsingabiaðið
LAUNÞEGINN OG
GJALDHEIMTAN
Sigurjón Jónsson, Hrísa-
teig 34, spyr:
Þessa dagana er eitt mál
rætt meira en önnur á vinnu
stöðum, og er það í sambandi
við innheimtu opinberra
gjalda. í>ess er krafizt að
vinnuveitendur taki ákveðna
upphæð af launum starfs-
marma upp í greiðslu
opinberra gjalda. Launþegar
fá kvittun fyrir að svo hafi
verið gjört.
Spurningin er: Hafi vinnu
veitandi nú ekki greitt við-
komandi greiðslu til Gjald-
heimtunnar, getur Gjaldheimt
an þá krafið viðkomandi
launþega um greiðslu söm-u
upphæðar, eða tekur Gjald-
heinrtan greiðslukvittun
vinnuveitanda sem fullgilda
kvittun ?
Guðmundiir Vignir Jósefs-
son, gjaldheimtustjóri, svar-
ar:
Samkvæmt gildandi regl-
um um innheimtu opinberra
gjalda, er kaupgreiðend-
um skylt að halda eftir af
launum starfsmaTma þeim
fjárhæðum, sem gjaldfalla
mánaðarlega, og skiia inn-
heimtufé innan sex
virkra daga frá útborgunar-
degi. Launþegi á rétt til þess
að fá í hendur kvittun frá
kaupgreiðanda og slík kvitt
un veitir honum sama rétt og
væri hún gefin af Gjaldheimt
unni. Gjaldheimtan getur því
ekki krafið launþega aftur
um sömu fjárhæð og hann
kann að hafa greitt til kaup-
greíðanda, jafnvel þó
hrnn síðamefndi yrði ófær
um að standa skil á innheimtu
fé t.d. vegna gjaldþrots.
Hins vegar koma vanskil á
innheimtufé að jafnaði ekki í
Ijós, fyrr en launþegi sýnir
kvittun, sem hægt er að bera
saman við spjaldskrá Gjald-
heimtunnar. Þegar slíkt kem
ur fvrir, gerir Gjaldheimtan
tafarlaust ráðstafanir til
þess að innheimta skutdina,
auk þess sem kaupgreiðandi
getur átt von á að sæta
kæru fyrir brot á 247. gr.
hegningarlaganna. Hafa geng
ið dómar í Hæstarétti, sem
staðfesta, að vanskil á inn-
heimtufé eru talin falla und-
ir þessa grein, þ.e.a.s. hér er
um að ræða fjárdráttarbrot.
Þegar spyrjandi tekur fra.m,
að þessa dagauia sé um fátt
meira rætt á vmnustöðum en
rétt þann, sem kvittun kaup-
greiðenda veitir launþegum,
er ástæðan vafalaust sú, að
nú nýverið hefur Gjaldheimt
an sent nálægt 12.600 gjald-
endum í Reykjavík tilkynn-
ingar um, að þeim hafi ver-
ið reiknaðir dráttarvextir af
skuldum eftir reglurn, sem
búið var að skýra frá m.a. í
texta á gjaldheimtuseðii, sem
hverjum gjaldanda var send-
ur, að lokinni álagningu op-
inberra gjaida á s.l. sumri.
Hér er verið að taka upp inn
heiimtu dráttarvaxta í öðru
formi en áður hefur tíðkazt
og er reglan í stórum drátt-
um sú, að reiknaðir eru drátt
arvextir, 1% fyrir hvem mán-
uð eða brot úr mánuði, hjá
öllum gjaldendum, sem dreg-
ið hafa greiðslu lengur
en tvo mánuði frá gjalddaga.
Framangreindar titkynnmgar
voru sendar öllum gjaldend-
um, sem höfðu fengið reikn-
aða dráttarvexti, hvort sem
krafa hafði áður verið send
kaupgreiðendum um afdrátt
opinberra gjalda af launum
þeirra eðe ekki.
Svo virðist sem ýmsir hafi
haidið, að þessu hafi ráðið
hrein mistök af hálfu Gjald-
heimtunnar. Þessu er þó ekki
þannig farið, heldur er
ástæðan sú, i fyrstá lagi, að
starfsmenn Gjaldheimtunn
ar geta ekki vitað fyrirfram,
hvort kaupgreiðandi hef-
ur haldið eftir af launum
starfsmanns, nema sýnt sé
fram á það með kvittun og
í annan stað var hér ekki að
eins um að ræða tilkynningu
um reiknaða dráttarvexti,
heldur einnig upplýsing-
ar um greiðslustöðu gjald-
anda á ákveðnum degi. Með
sarreanburði við eigin kvitt-
anir gat því hver gjaidandi
séð, hvort . kaupgreiðandi
hafði skilað fyrir hann inn-
heimtufé og leitað liðsinnis
starfsmiaaina Gjaldheimtunn-
ar, ef svo var ekki.
Rétt er að taka fram, að
mikill meiri hluti kaupgreið-
enda gerir Gjaldheimtunni
full skil á gjöldum starfs-
mamna í hverjum mánuði,
eires og vera á, en hinir eru
því mdður of margir, sem van
rækja þessa skMaskyldu um
lengri eða skanwnri tírna.
Það er sjónanmið Gjald
heimtunnar að gjaldendur
eigi rétt á að vita, hverjir
þeir kaupgreiðendur eru,
sem ekki standa skil á inn-
heimtufé á réttum tima og
það er því ætlunin að halda
áfram aS senda tilkynningar
til gjaldenda um dráttarvexti
og greiðslustöðu á hverjum
tíma, þegar ástæða þykir tll.
Með þessu móti á að vera
hægt að skapa aðhald að
kaupgreiðendum, meira en áð
ur hefur verið unnt að koma
við.
Hitt er skylt að taka fram,
að hið nýja fyrirkomulag á
innheimtu dráttarvaxta hef-
ur í för með sér fyrir Gjald-
heimtuna margvisleg „tækni-
leg“ vandamál, sem sjálfsagt
verða ekki leyst í fljótheit-
um.
Það getur tekið Gjaldheimt
una langan tíma að inn-
heimta hjá kaupgreiðanda
fé, sem haldið hefur verið eft
ir af launum starfsmanns og
dráttarvexti, sem af því hafa
verið reiknaðir, eingöngu
vegna vanskila kaupgreið
andans, ef beita þarf til þess
lögtaksaðgerðum og eftirfar-
andi uppboðsméðferð, eins og
oft hefur þurft að gera.
Slík innheimta er svifasein
og þung í vöfum og þegar til
lengdar lætur, er engin að-
ferð líklegri fil þess að koma
i veg fyrir vanskil kaupgreið
enda á innheimtufé en sterkt
almennifigsálit, sem fordæsn-
ir þess konar misferli og lít-
ur á það sem hreina óhæfu.
Það er að sjálfsögðu
illt til þess að vita, að ein-
stakir gjaldendur hafa orðið
fyrir óþægindum og eiga
e.t.v. eftir að verða fyr
ir óþægindum vegna vanskila
kaupgreiðenda, en ég vænti
þess, að framangreindar skýr
ingar verði til þess, að gjald
endum sé nú nokkru ljósara
en áður, við hvaða vanda hér
er að stríða og að þennan
vanda er verið að gera til-
raun til að leysa.
Hvort það tekur lengri eða
skemimri tima, get ég ekki sagt
um, en svarið við spurning-
unni, er afdráttarlaust:
Gjaldandi, sem hefur I
höndum kvittun frá kaup
greiðanda, verður ekki kraf
inn á ný um þá fjárhæð, sem
kvittunin sýnir og ef hún sýn
ir jafnframt, að hann hafi
gert full skil til kaupgreið-
anda á réttum gjalddögum,
verður hann heldur ekki
krafinn um greiðslu dráttar-
vaxta, sem honum kunna að
hafa verið reiknaðir, ef
sistæðan er einvörðungu
sú, að kaupgreiðandi hefur
ekki skilað gjöldum inn-
an lögmætra tímatakmarka.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 73. og 75. tölublaði Lögbirtingablaðsins 1971
og 2. tölublaði 1972 á Mánarbraut 3. þinglýstri eign Ketils Axeis-
sonar. fer frarn á eigninni sjáífri þriðjudaginn 19. desember
1972 klukkan 15.
Bæjarfógetinn í Kópavogi.
N auðungaruppboð
sem auglýst var í 58., 59. og 61. tökiblaði Lögbirtingablaðsins
1972, á Lækjarhvammi við Fífuhvammsveg, þinglýstri eign
Magnúsar Ingjaidssonar, fer fram á eigninni sjálfri þriðjudag-
inn 19. desember 1972 klukkan 10.
Banrarfógetirm í Kópavogi.