Morgunblaðið - 27.01.1973, Blaðsíða 7

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 27. JANtJAR 1973
7
Bridge
Mikið var rætt um eftirfar-
andi spil á Evrópuimóti'nu í
Aþenu 1971. Spiiið er frá leikn-
uim mjili Irlands og Belgiu og
þóttiu írsku spiiararnir nokikuð
djarfir í sögnum.
Norður
S: A-G-4-32
B : D-G-ö-4
T: 7 -6
L: K-7
Aústur
S: 10-6
H: 10-9-8-2
T: D-G-4
L: 86-3-2
Snð'ur
S: D 9
H: Á-K-3
T: Á K-108
L: Á-D-10-4
Vestur
S: K 8 7 5
H: 7-5
T: 9-5-3-2
L: G 9 5
Irsku spiiararnir sátu N—S.
og norður opnaði á 1 spaða.
Ekkert gat nú stöðvað suður .og
hann endaði i 7 gröndum. Vest-
ur lét út tígul og sagnhafi fór
riú að athuga möguleikana. Til
þess að 7 grönd vinnist þá þarf
þrennt að heppnast. 1 fyrsta lagi
þarf vestur að eiga spaða kóng.
1 öðru lagi þarf austur að eiga
di'ottningu og gosa í tígii og í
þriðja lagi þarf iauía gosi að
faiHa ,í þegar ás, kóng og drottn-
irngu er spilað, eða að austur
eigl hann svo hægf sé að svina.
Þar sem aiit þetta var fyrir
hendi þá varanst spilið og er ai-
menr
að spil eins og þetta vkmist.!!
Belgisku sþilarárnir við hitt
borðið sögðu 6 grönd og ferigu
12 slagi, en írska sveitin græddi
13 stig á spilinu.
[AENAÐ HEILLA
HiiiiiiMiiiiiiminiiiiiiiiiiniHiiiiiiiimiiiiimiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiHniiiiiiiiill
1 dag kl. 5 verða gefin saman
í hjónaband af séra Frank M.
Halldórssyni í Neskirkju, Linda
Guðfejörg Leifsdóttír frá Sel-
fossi og Gunnar Valur Guðjóns
son, Nesvegi 60.
Þann 29. des. s.l. voru gefin
saman í hjónaband, Á'Jfdis Gunn
ansdótitir og Þorsteinn Imgiimund
larson. Heimili þeirra er að Mið
vangi 14, Hafnarfirði.
Þann 31.12. voru gefim saman
í 'hjómaband i Háteigiskirkju af
sr. Arngríimi Jónssyni ungfrú
Anna Haraldsdóttir oig Daníel
Guðjónsson. Fleimiii þeirra verð
ur að Lamghól'tlsvegi 128 R.
Ljósm.'St. Gunmars Imigimars.
FRHMHflLBiSflGflN
DAGBÓK
BARAAWA..
BRÚSA-
SKEGGUR
Kona mér trog.
Ég trog tík.
Tík mér hvo]p.
Ég hvolp erni.
Örn mér fjöður.
Ég fjöður kolamamm.
Kolamaður mér kol.
Ég kol járnsmið.
Jámsmiður mér sleggju.
Stendur í brekku Brúsaskeggur
og bíður mín þar.
Koraan lofaði henni mjólkurtrogi, ef hún útvegaði sér
selskinnsskæði. Kerling gengur nú lengi, lengi, þangað
til hún hittir sel, sem liggur uppi á steind. Kerling yrðir
á hann og segir:
Selur mér skæði.
Ég skæði konu.
Kona mér trog.
Ég trog tík.
Tík mér hvolp.
Ég hvolp emi.
Öm mér fjöður.
Ég fjöður kolamamni.
Kolamaður mér kol.
Ég kol jáxnsmið.
Járnsmiður mér sleggju.
Stendur í brekku Brúsaskeggur
og bíður mín þar.
Se’lurinm kvað henini þau heimil, ef hún gæti náð þeim
af sér án þess hann fynidi til. í>að gerði kerling.
Konan fékk skæðin.
Tíkin trogið.
örnin hvolpinn.
Kolamaður fjöðrina.
Jámsmiður kolin
og kerling sleggjuna.
En þegar hún kom í brekkuna, þar sem Brúsaskegg-
ur beið, sá hún þar enigin vegsummerki nema tvær
mosahrúgur. Brúsaskeggur og niautið voru bæði orðin
að mosa. Svo langt var síðan kerling hafði. lagt af .stað.
Tók hún það nú til bragðs að leggjast út af í brekkunmi,
því þreytt var hún orðin og varð hún þá jafnskjótt að
þriðju mosahrúgunni.
SÖGULOK.
SMÁFÓLK
— Hvað fékkst þú á próf-
irm, Kata?
— Ég fékk fjóra.
— Imð er ekki nóg:u gott-
— Sama er mér. . . .
— Ég þakka bara fyrir ad
halða. heilsnnni.