Morgunblaðið - 27.01.1973, Blaðsíða 23

MORGLTNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 27. JANÚAR 1973
23
Guðmundur Kristins
son — Minningarorð
Fæddur 10. maí 1962.
Dáinn 18. janúar 1973.
Váktu iminn JesÚK, vafctu í mér
vaJka láttu mig eins í þér.
Sálin vaki, þá soifnar Mlf
sé húin ætíð í þinni hMif
Klstou Guðnnundur minn. Ég
þaktoa þér fyrir þær samveru-
stundir, sem við höfum átt sam-
an bæði í gleði og í sorg. Sér-
staklega þatoka ég þér fyrir þarrn
styrk, sem þú sýndir oktour sem
næst þér stóðu í þínum veikind-
um. Þú varst meiri hetja en orð
fá lýst al'veg fram á síðustu
stuindu, þar til þú sofnaðir að ei
litfiu, elstoulegi drengurinn minn.
Ég bið Guð að gefa foreldr-
um þteuim og systkinum styrto til
að bera þessa mitolu sorg.
Þín frænka,
Sólveig.
Hin langa þraut er liðdn,
ruú lotosins hlauztu friðinn,
ag allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur uinnirun
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
í dag, laugardaginn 27. jamúar
er kvaddur hinztu toveðju Guð-
mundur Kristinsson næst yingsta
barn hjónanna Sigriðar Guð
mundsdóttur og Kristins Ingvars
sonar bónda í Austurhlíð í Bisk-
upstungum. Það er ilokið löngu
sjúkdómsstríði ungs drengs, en
eftir lifir skýr miinningin um líifis
þrótt og dugnað hans.
Hann var svo ungur og átti
æstoufögnuðinn í hjarta sinu og
ölilum sem umgengust hainn og
önnuðust var hann svo hugiþekk
ur og ljúfiur. Ég mínnist þess er
ég sá Guðmund litla fyrst 4 ára
gamlan. Mér fannst gleðin brosa
Við þessuim yndislega dreng og
berast honum í söng fuglanna,
lits'krúði blómanna og daggaperl-
um grasanna í fallegu sveiitinni
hans. En handan við þessa um-
gjörð um tilveruna eru lögrpál
lSifis og dauða, óræð, og óvefengj-
anileg. Við lútum valdi sem æðra
er öllu mannlegu valdi.
1 stojóli ástrikra fioreldra og
móðurforeldra leið bernska Guð
rnundar með systkinum sínum,
Magnúsi, Jóhanni og Kristinu og
frændsysttoinum, við hliðina í
sveitinni sem hann elskaði og
þráði.
Lif hans var bernska og allir
þetokja næmleika bemstouliund-
arinnar fyrir öffiu fögru, góðu og
háleitu, hve barnssálin er kær-
leiksrik og ástúðleg. Barnið elsk
ar alla og þannig voru allir í
hans augum elskulegir og góð-
ir.
Og inn í unaðsheim, sem mjög
er í ætt við hugarheim bernsk-
unnar og honum mjög líto-
ur, hverfur sólin þegar jarðlífs-
viljinin sleppir henni. Kyrrð og
ró bernstoustöðvanna og kær-
leitosrikt heimiii hafa eflaust
markað skapgerð Guðmund-
ar litla. Dugnaður hans í lang-
vinnum véikindum varð mesti
styrkur fioreldrum óg ástvinum,
í von og óvissu, seinustu árin,
ásamt innilegri vináttu samsveit
unga.
Ég votta foreldrum, systkin-
um og ástvinum Guðimundar
mína innilegustu samúð.
Sigurður Óskarsson.
Axel Jóhannes Guð-
mundsson — Minning
Fæddur 24. september 1895.
Dáinn 18. janúar 1973.
Þegar mér var sagt andlát vin-
ar míns, Axels bónda í Valdar-
á®i, komu óðara margar ljúfa
mlnningar fram í huga mér, frá
þeim samverustundum okkar í
þau nitján ár, sem kynni okkar
srtóðu. Ekki hef ég fyrir-
hitt neinn mann, sem hefur haft
til brunns að bera, svo fjölþætta
mannkosti sem hann.
Axel var meðalmaður á hæð,
mjög vel vaxinn, stæltur vel og
mjúkur í hreyfingum. Friður sýn
um, með afbrigðum broshýr,
þannig að glettnin, skapfestan
og hjartahlýjan speglaðist út úr
ciindiitinu.
Axel var fæddur að Aðalbreið
í Miðfirði, Vestur-Húnavaitns-
sýslu, 24. september árið 1895.
Foreldrar hans voru hjónin,
Oddný Oddsdóttir og Guðmund
ur Guðmundsson bóndi á Aðal-
breið. Árið 1912 fluttust foreldr
ar Axels til Kanada ásamt börn-
um sínum. Tvö þeirra urðu þó
eftir hér á landi. Axel og Ingi-
björg síðar húsfreyja í Tungu í
Vatnsnesi.
Eitthvert sinn sagði hann mér
frá því, hvað fátækur hann var,
þegar foreldrar hans fóru utan.
Aleigan var fötin sem hann stóð
í og tvær krónur í peningum.
Ekki var hann að sýta orðinn
hlut, heldur fór til sjóróðra á
opnum árabátum frá Grindavík
og víðar.
Árið 1919 giftist hann Guð-
rúnu Sigríði Guðmundsdótt-
ur, frá Hvarfi í Víðidal. Var
Guðrún talin með friðustu og
gjörvilegustu heimasætum í sínu
héraði um þær mundir, sem leið-
ir þeirra lágu saman og hafði
hún fengið meiri menntun en títt
var í þá daga. Meðal annars
gengið í Kvennaskólann á
Blönduósi. Guðrún lézt fyrir
rúimu ári síðan.
Þeim hjónum varð fjög-
urra sona auðið, sem allir eru
bænidur: Guðmundur Kristinin og
Helgi, báðir í Valdanási, Skúli
á Bergstöðum og Benedikt
í Miðhópi.
Árið 1920 keypfiu þau hjónin
hálfa jörðina Valdarás í Víðidal
og hófu búskap þar í fardögum
árið 1922. Höfðu þau búið þar í
rétt fimmtíu ár, þegar þau féllu
frá. Skölaganga Axels varð að-
eins örfáir mánuðir í barnaskóla,
aðallega vegna fátæktar og
kennaraleysis. Þætti víst flestu
yngra fólki þessa lands,
það gagnslítil menntun. Þegar
þess er gætt, að nú á tímum,
ganga flestir í gegn um tíu ára
náun minnst og margir tuttugu
til þrjátíu ára nám. Eigi að sið-
ur kom þessi skðlaganga að góð
um notum, enda var maðurinn
gæddur fjölþættum gáfum. Ekki
lét hann þar staðar numið, held
ur las slík ókjör af bókum að
undrun sætir. Mikil'l reiknings-
og bókhaldsmaður var hann og
leituðu margir til hans á þvi
sviði.
Jarðrækt og kynbætur hvers
konar sá hann, á fyrstu búskap-
arárum sínum, að voru það afl,
sem mundi auka framleiðni
búanna og afurðasemi búfjárins.
ÞeSsari stefnu fylgdi hann fast
eftir allan sinn búskap. Ekki fór
hjá því, að slíkur maður veldist
tii margvís'legra trúnaðarstarfa
fyrir sveit sína og hérað. Skal
þess nú getið að nokkru:
Oddviti Þorkelshólshrepps frá
1942 til 1954, stjórnarmeðlimur
í Kaupfélagi V-Húnvetninga i
tæp þrjátíu ár, hvatamaður að
stofnun Ungmennafélagsins Víð-
is, hvatamaður að byggingu
tveggja fjárrétta, gaf land und-
ir þá síðari og lét i té ýmiss kon
ar aðstoð við byggingu hennar,
umsjónarmaður markaskrár frá
1950 til dauðadags, umboðsmað-
ur tryggingafélags og bókafor-
lags i áratugi.
Eftir að mæðiveiki hafði geis-
að viða um land og fjárskurður
verið framkvæmdur, fór hann
1948 ásamt fáeinum héraðsmönn
um öðrum, til kaupa á sauðfé, í
þau héruð sem ósýkt voru.
Heppnaðist sú ferð vonum fram-
ar, þegar tekið er tillit til þess,
að allir vildu fá fleira fé, held-
ur en hægt var að láta þeim í
té. Gegnir nokkurri furðu,
hversu margháttuð og tímafrek
störf, maðurinn gat af hendi
leyst, meðfram sínu aðalstarfi
sem bóndi.
Axel veiktist skyndilega i
ágúst, síðastliðið sumar, en var
á batavegi, þegar sjúkdómurinn
ágerðist aftur, með þeim afleið-
ingum, að hann lézt eftir
skamma legu á Héraðsspítalan-
um á Blönduósi.
Ég vil að lokum flytja þakk-
ir mínar og fjölskyldu minnar til
Axels Guðmundssonar, fyrir ein
læga vináttu og vinsemd í okk-
ar garð á liðnum árum. Minning
in um hjartahlýjan og góðan
drengskaparmann vermir mig, á
meðan ég lifi. Nánustu aðstand-
endum Axels, sendum við hug-
heilar samúðarkveðjur.
Hannes G. Thorarensen.
Atvinna
Jámiðnaöarmenn og laghentir aðstoðarmenn óskast nú þegar.
Upplýsingar hjá yfirverkstjóra.
HÉÐINN
Guðrún María Bjarna-
dóttir — Minning
Fædd 19. júni 1909.
Dáinn 16. janúar 1973.
Stundum er sláttumaðurinn
mikli velkominn. Ég sanmgladdist
vinkonu minni þegar hún fékk
hvild eftir löng og erfið Veik-
indi. Hún var lengi búin að
berjast fyrir lifinu með miklum
dugnaði og kjarki. Aldrei heyrð
ist hún vorkenna. sjiáJIIfri sér.
„Mér líður ágætlega" var alltaf
svarið ef maður spurði hana um
líðan hennar. Það eru miklar og
góðar minningar bundnar við
langan vinskap, sem aldrei bar
skugga á. Ég man hana í þröng-
um vinahópi sem hrók alils fagn-
aðar. Ég man líka þátttöku
hennar og hjálpsemi ef eitthvað
bjátaði á. Hún var gamalli móð
ur minni sem bezta dóttir er
hún dvaldi á heimili þeirra
hjónanna, og allt til þess síð-
asta. Það hefur aldrei verið full
þakkað.
Guðrún var falleg kona og
hárprúð svo af bar, mörgum er
áreiðanlega minnisstætt er þau
hjónin færðu upp dansinn í
Hjónaklúbbi Keflavíkur, hún á
íslenzkum búningi sem hún bar
með glæsibrag.
„Lík böm leika bezt“ segir
máltækið. Þau voru ekki lík
Guðrún og Hallgrímur Sigurðs-
son en betra hjónaband er vand
fundið. Þau báru alla tíð
óvenju mikla umhyggju hvort
fyrir öðru. Þau voru búin að
vera í hjónabandi i rúmlega 40
ár. HaHgrímur var sjómaður
lengst af og kom það í hennar
hlut að gæta bús og barna. Þau
eignuðust fimm mannvænleg
börn Ingvar, Rúnar, Hrafnhildi,
Hlöðver og Sigurð sem öll eru
gift og búsett í Keflavík. Hún
var góð móðir og félagi barna
sinna. Bezt undi hún við heimili
sitt, sem hún lagði sig alla
fram við að gera fallegt. Mann-
blendin var Guðrún ekki en vin
irnir sem hún valdi sér voru til
lífstíðar. Slysavarnir voru
henni mikið áhugamál enda
starfaði hún í þeim félagsskap
meðan heil'sa leyfði, einnig starf
aði hún í Kvenfélagi Keflavik-
ur.
Guðrún var næst elzt ellefiu
systkina, dóttir hjónanna Bjarg
ar Einarsdóttur og Bjama
Sveinssonar sem bjuggu í Hábæ.
Það er skammt stórra högga á
milli i systkinahópnum. Svein-
rún systir hennar lézt 27. októ-
ber 1972. Þegar ég kveð vin-
konu mína er mér efst i huga
þakklæti, söknuður og samúð.
Bömin hennar þó öll séu full-
orðið fólk hafa misst mikið, þá
ekki síður barnabörnin og
tengdabörnin, sem voru öll eins
og hennar eigin börn.
Það er mikið að missa maka
sinn eftir svo langa sambúð en
góðar minningar ylja hugann.
Háa skilur hnetti
himingeimur
blað skilur bakka og egg.
En anda, sem unnast,
fær aldregi
eilifð að skilið.
J.H.
Blessuð sé minning hennar.
Anna.
STÓRKOSTLEGAR LITMYNDIR
sýndar og útskýrðar í Aðventkirkj-
unni, Ingólfsstræti 19, sunnudagirm
28. janúar, klukkan 17:00.
Allir velkomnir.
Takið Bibliuna með.
jr
Islenzk-skozkn félagið
Aðalhátíð félagsirus „Burns Supper“ verður haldin
í Tjairnarbúð laugardaginn 27. janúar nk.
Upplýsingar í síma 20022.
STJÓRNIN.
SIGLINGAKLÚBBURINN
jSiglunes
Skemmtikvöld verður mánudaginn 29. janúar nk.
kl. 20:00 fyrir félaga klúbbsins og gesti að Fríkirkju-
vegi 11.
Sagt verður frá væntanlegri sumarstarfsemií sýnd-
ar sigiingamyndir o.fl.
Einnig fer fram innritun á námskeið í siglinga-
fræðum, sjóvinnu og meðferð seglbáta.
Æskulýðsráð Reykjavíkur.