Morgunblaðið - 02.03.1973, Side 7

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 2. MARZ 1973
7
Bridge
Sagwhafi gat u>nnið Idkasögn-
ina í eftírfarandá spi'ffi, em þvi
máður sá hann eklki vinningisi'eið
ina fyrr en að spilimu ioknu.
Norðiœr
S: 2
H : 5-4
T: K-G-9-7-6
L: Á-9 7-6-5
Vestur Anstur
S: K-7-5-3 S: G 9-86-4
H: K-G-9 6 H: D-10-7
T: 43-2 T: —
L: 8-3 L: K D10-4 2
Suður
S: Á-D-10
H: Á-8-3-2
T: Á-D-108-5
L: G
Sagmár gengu þaninig:
s. V. N. A.
11. P. 3 t. P.
3 hj. P. 41 D.
4 sp. P. 6 t. A.P.
Vesfiur iét út tigul 6, austur
léft spaða 4, en sagnhafi dirap i
barðá. Sagmhafi athugaði nú spdi
in vei og sá strax, að kæmist
vest'ur imn aftur t.d. á hjarta, þá
myndi hamn 1‘áta út troimp ag
þá fœr ságmhafi aldrei nema 11
siagi. Hamn k-omst þvá að þeirri
niðunstöðu, að nauðsynJegit vaeri
að svina spaða og vserá kóngur
iran hjá austri þá veari spiidð
unnið. Því miður tókst þetta
e'klki, vestur koanst inn á speða
kómgiinn, iét tromp og sagnhafi
féklk aðeins 11 slagi og varð
eimn ndður.
Að spiidnu 1‘oiknu sá sagnhafi
vinninigsleiðina, sem er þannig:
Hanm tekiur spaða ás, iætur út
spaða drottningu, drepd vestur,
þá troimpar sagnhafi í borði, iæt
ur siðar spaðe 10 og gefur
hjarta í úr borði. Vestur drep
ur með gosanum, en getur ekki
troanpað út og sagnhafi ge-tiur
vixitrompað iauf og hjarta og
fær 12 slagi. Gefj vestur spaða
drottning-u, gefur sagnhafi í
borðd þ.e. kastar hjerta og vinn
ur spildð á sama hátt.
Kettir týndir
Sægrár fressköttur (mynd hér
fyrir ofan) fór frá he.imUi sínu
að Bergþómigötu fyrir rútnri
viku. Hann ite-fur iiklega haid-
ið sig einhvers staðair í nágrenn
iniu. Finnandi er vinsamieiga beð
inn um að skiia kisu að Akur-
gerði 16 í kjallara. Mjög góð-
um f umiivrlaummi er heítið.
Þanin 31. des. tapaðdst hvít og
svört iæða, tiæplega eins árs frá
Grænuhiíð 3. Ef einhyer skyldi
hafa séð kisu á þessu svæði, er
hann vinsamlega beðinn um eð
hrimgja i sdima 85659.
DAGBÓK
BARMMA..
Töluð orð verða
ekki aftur tekin
Eftir Elizabet Stuart Phelps
„FAB.ÐU,“ sagði ég, „og komdu ekki fyrir mín augu
fram-ar!**
Nú er ég arðinm gam.all, gráhærður og gigtveikur,
geng í peysu innamundir fnam í maá og fex ekki út eftir
döggfaU á sumrin. Þið getið því rétt ímyndað ykkur,
hve gamall ég er orðinn. Þó man ég, hvernig mér hrutu
þeissi orð af vörum, hvemig áherzian féll og hvernig
þau hijómuðu. Hvemig stormuxinn greip þau og feykti
þeim um upsir hússinis. Og hvemig mér fundust þau leita
á mig aftur, berja í rúðumar og vilja komast inn, þegar
ég var búinn að loka útihurðimni. Ekkert hefur það gerzt
í lífi mínu, sem gat orðið til þess að ég gleymdi þess-
um orðum. Ég efast meira að segja um, að ég muni
gleyma þeim í næsta lííi.
Og það er nú svo um framhaldslífið, stúlkur mínar
og piitar, að það er ammað en gamam að burðast þamgað
með það, sem mamm langar að gleyma em getur ekki
gleymt. Hitt er svo anmað mál, að það, sem felur ekki í
sér nokkurt gaman, er oft heldur hvimleitt.
Jú, jú, það er svo sem töluvert spaugilegt í því, sem
ég ætla að segja ykkur frá. Að minnsta kosti var það
svo í upphafi. Ég býst við, að Trollo hafi að minmsta
kosti fundizt það. Trollo var bróðir minm. Hamn var átta
FRflMttflbÐS&H&flN
ára snáði og hafði margt til síns ágætis. Sjálfur var ég
fjórtán ára. Fólkið okkar var að heiman og hafði skiiið
okkur eftir tvo eina heima, og Troll-o var hreint og
beint að gera út af við mig. Eðia þamnig leit- það út frá
mínum sjónarhóii séð. Honum hefur sjáifsagt fundizt
annað.
Og nú skal ég segja ykkur, hvernig þetta var.
Maoa systir min átti heima í New Haven, sem er í
rúmlega tuttugu kíJómetra fjarlægð. Maðurinn hennar
var í einhverjum fjárhagskröggum og pabbi þurfti að
fara tí 1 þeirra tii að komaist til botns í því máli, og unga-
barn Maríu hafði fengið einhverja pest, svo mömmu
fannst hún líka þurfa að fara til að kynna sér þsð
nánar.
Maðurinm hennar Maxíu var alltaf að lenda í fjárhags-
kröggum og barnið hennax Maríu var alltaf að ná sér
í einhverja pest. Sem betur fer bar þetta tvennt ekki
alltaf upp á sama tíma. Nú, nú, pabba og mömmu
fannst báðum þau þurfa að fara og úr því þau yrðu
ekki burtu nema í tvær nætur og ég var orðinm fjórtán
ára og Trollo sa.gðist ætla að vera góður og Kezia
Phipps lofaði að koma til að matreiða ofan í okkur og
gista hjá okkur yfir nóttina, nema „karlinum hennar
slægi niður“, þá vorum við skildir eftir heima. Okkur
fannst þetta bara gaman. Ef forsjónin væri okkur dá-
lítið hliðholl, þá sæi hún um að karlinum hennar Keziu
slægi niður, og þá ætluðum við að búa okkur til síróps-
kúlur með vanilludropum.
Daginn sem þau fóru var dimmt yfir. Mamma sagðist
SMÁFOLK
— Gettu! — Hvað er þetta? Fra.nskt
brauð sem ég gerði sjáífur.
— Auj. Þetta bragðast hræði- — Kannski hefði ég eidd átt
lega. að blanda það með kðkó-
— Virldlega? mjólk?
FERDTNAND