Morgunblaðið - 02.03.1973, Side 20

20
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 2. MARZ 1973
„Þökkuð vaskleg fram-
koma og ósérhlífni“
Ný
gjald-
eyns
kreppa
Frankifuirt, 1. ma.7, NTB
ÞESS má vænta, að gjaldeyris-
markaðir í artilda.rrikjvim Efna-
haqfsltandaiass Evrðpu verði
lnkaðir á morfíun, föstudag þar
sem ný og óvænt gjaldeyris-
kreippa kom upp á hinnm al-
þjóðleqra pening-amarkaði í dag.
Þegar er Ijóst, að tekið ve-rður
fyrir gjaldeyrisviðskiptí i Vest-
ur-Þýzkalandi og Bretlandi —
ng líklegt að sama gerist í Frakk
landi, Danmörku, ISelgiu og Hol-
landi.
Vestur-þýzki seðlabankinn
varð enn i dag að styðja við
bakið á ba-ndaríiska daltnum með
stórfelMuim kaupum. Voru sam-
tals keyptir 2,8 milfijarðar doll-
ar« og var þar með sflegið kaup-
metið frá 8. febrúar sk, þegar
seðöabankinn keypti 1,6 milljarða
doliara. Fjórum dögum síðar
var gengi dolleurans felQit, svo
sem kuninuigt er.
Einn helszti gjaldeyrismáiasér-
fræðingur Bandarlkjastjórnar
segði í Washinigton í dag, á
nefndarfundi þingmanna úr
fu'lltrúadeildinnL að stjóimin
ætlaði ekki að fel'la gengi dolll-
arans frekar en þegar hefði ver-
MS gert.
Framhald af bls. 12.
að ég heyri i útvarpinu tilkynn
ingu: „Eiginmaður minn Jón
kaupmaður Matfhiesen lézt á
Borgersjúkrahúsinu 24 þ.m.
Jakobína Mathiesen." Mig setti
Mjóðan. Ég lauk minu starfi úti
og því sem ég þurfti að gera
heima. Ég tilkynnti fjölskyldiu
minni fregnina, þessa sorgar-
fregn. Sdðan settist ég afsíðis að
hugleiða þessa songarfregn,
þessa hermafregn: Mér komu
strax i huga þessar IjóðJánur
Bólu-HjáJmars. Ég fann að hér
hafðá ég misst mikið, misst
TCÍklu meira en mig hafði nokk-
urn tima órað fyrir. Hér hafði
ég misst svo fágætan vin, að
það sem eftir var dágsins sat ég
Ihljóður og hugsandi, klökkur
með titring fyrir hjarta og já,
með tár í augum. Ekki s-lakn-
aði á þessari tilfininin-giu víð að
hugsa til viðskipta okkar, sem
staðið höfðp í rúm sextiu ár.
Aílt frá þeirri stundu, að við
vorum báðir komnir til Hafnar
fjarðar. Ég minnist hjálpsemi
þinnar marghá'ttaðrar. Einniig
minntist ég þess, að viðskipti
okkar stóðu all-taf á hreinu.
Auðvitað reyndir þú fram til
hins siðasta, að koma á mig ýms
«m vörum, sem mér í fljótu
bragði virtist mes.ta vitleysa að
kaupa. En þeger varan va-r skoð
uð og tekin í notkun, að varan
var sérstaklega þörf og einstak
lega góð vara. Alveg í bezta
samræmi við kjörorð þitt: „Það
bezta er aldrei of gott.“
Svona leið dagurinn hjá mér
ég get mig ekki hrært um .set.
AKt þar til Ómar Ragnarsson
tók að taJa u<m iþróttir i þæfti
sinum. Þá rann upp fyrir mér,
þvitlíkan feiknamann, þvfflkt
stórmenni iþróttahreyfingin í
Hafnarfirði hafði misst með frá-
falli Jóns Mathiesen. Og það
var sema h-vert ég sneri hugan-
um, alls staðar hafði Jón lagf
sitt þun.ga lóð á metaskáiar fé-
la,gsimála í Hafnarfi.rði. Ucn flest
ön-nur mál en iþróttamál miuniu
aðrir bunn-ugri rita en ég, þar
sem Jón lagði fram krefta sina.
Hafnfirzk r íþróttaimenn, þið
rneg'ð sannarlega minnast, og
minnast vei og lengi Jóns
MORGUNBLAÐIÐ sneri sér í
gær tíl Boga .lóhanns Bjarnason
ar, formanns Lögreglufélags
Reykjavíkur, í tilefni fréttar í
Mbl. I gær um gagnrýni í Vest-
mannaeyjum á störf aðkomnlög
regluþjóna þar, og hafði Bogi
þetta að segja:
— Saknað
Framhald af bls. 32.
Virtist áhöfninni á Bjarna Sæ-
mundssyni þá allt eðlilegt við
bátinn og hann á réttri stefnu
fyrir Jökul. Fram eftir öllum mið
vikudeginum var suðaustan 5- 6
vindstig, en herti nokkuð þegar
leið á kvöldið. Um sjöleytið voru
komin 8 vindstig á siglingaleið
bátsins og náði hámarki um níu-
leytið eða fór í 9 vindstig. Upp
úr því tók aftur að lægja og vind
ur snerist i suðsuðvestan. Um
miðnætti voru 4 vindstig á Gufu
skálum. í gær var hins vegar
allgott veður á þessum slóðum.
LEIT HEFST
Þegar tilkynningaskylda ís-
lenzkra skipa heyrði ekkert frá
áhöfin ísllendin.gs, var þeigar byrj
að að grennslast eftir bátnum í
höfnum við Faxaflóa, Snæfells-
nes og á Vesitfjörðum og jafn-
framt aug'lýst eftir bátnum um
strandastöðvar Landsimans, en
það þar ekki árangur.
Að sögn Hannesar Hafstein
hjá Slysavarnafélaginu var þá
Mathiesens. Og þá mætti mér
vera kunnugt hvíMkur afreks-
maður Jón var í ölllum þeim fé-
lagsmáJum. 1920 var Jón fremst
ur í flokki þeirra bl-ástiauðu
pilta sem lögðu upp með tóm-
an sjóð, en bygigðu þó af hug-
sjónaeldi ein-um saman fyrsta
íþróttavölUnn í Hafnarfirði,
íþróttavöll sem þjónaði sinum
tilgan-gi í þrjáííu ár. En haldið
þið, að Jón hafi látið sér þefta
nægja. Nei, ekki al’deil-is. Jón
stóð aíte staðar fremstur í flokki
þar sem um eflinigu íþróttanna
í Hafnartfirði var að ræða.
Stofnandi var han-n að Knatt-
spymufélaiginu 17. júní 1919,
og um haustið að Skautafélagi
Hafnarfjarðar, 1922 að íþrótta-
félagi Hafnarfjarðar og fremstur
í flokki víð stofnun eininigarsam
taka iþróttafélaganna í bænunn,
er nefndust ValJarráð Hafnar-
fjerðar og aðaldriff jöðrin við
aliar framkvæmdir. Og frá
þessu vék hann ekki, al.drei
fram til þess síðasta. Hann jós
fé á báðar hendur sæi hann ein-
hverja möguleika á, að það yrði
til eflingar og stuðninigs þessu
góða máJe£n.i. AUis staðar rétti
hann hinum veika ogsmáahjáJp
arhönd. Við Hafntfirðin-gar
þekkj'um myndina af Jóni frá
1959, þar sem hann leiðir yngsta
keppabdann í mark í víðavangs-
hJaupi.
En vinur minn Jón, þú gerðir
enn meira. Þú ritaðir fagra
hönd. Þvi var þér oft felið að
vera ritari og þar á íþrótta-
hreyfingin þér rnikið að þak'ka
og stóra skuld að gjalda. Þú
varðveittir frá glötun margt
bóka og allar þaer bækur, sem
snerbu íþróttafélög þau, sem þú
komst nærri. Þessar bækur og
meðfylgjandi skjöl afhentir þú
mér og þar með m-yndir margar
og sagðir að þær væru bezt
kom-nar í minum höndum. Þú
sagðir reyndar, Gfeli stal þessu
öílu frá mér. En þú meintir allt
annað. Qg því er það von min,
að ég hafi ekki brugðizt trausti
þinu og tilt.rú. Nú eru bæk-ur
þesser og skjöl vel varðveitt í
Skjalasafni Bókasafns Hafnar-
fjarða-r. Ég tek mér það bessa-
leyfi að þakka þér af alh.ug í
„Ég hef ekki heyrt neinum lög
reglum-anna, sem starfað haf-a
í Eyj-um, hallmæ'lt, eða að menn
hafi verið að hnýta í þá fyrir
störf þeirra, en hi-ns ve-gar hef
ég heyrt um að þeim hafi verlð
þakkað fyrir vasklega fram-
gönigu og ósérhlífni i síörfum sín
um.“
ákveðið að hefja sikipuilagða leit.
Úr lofti var leitað meðfram mest
allri vesturströndinni — þyria
varnarliðsins flaug norður með
ströndinni allt að Snæfellsnesi,
björg’unarfl-u-gvél frá vernarlið-
inu leitaði á Faxaflóasvæðinu og
einnig fór flugvél frá Landhelgis
gæzlunni tii leitar út af Vestfjörð
um og hélt síðan á leitarsvæðið
við Snæfel-isnes. Þá voru skip og
bátar beðin um að svipaist um
eftir Isiendingi á siglingaleið til
að byrja með og síðar með skipu
lagðri leit á ýmsum svæðum.
Þannig leituðu loðnuskip út af
Vestfjörðum, varðskip og rann-
sóknaskipið Bjarni Sæmundsson.
Bátar úr Breiðafjarðar- og Snæ-
fellsneshöfnum leituðu skipulega
þar um sióðir í dag og ætluðu að
leita í nótt. Leitinni verður hald-
ið áfram í dag.
íslendingur var sem fyrr segir
á leið til Hvammstanga, en þaðan
var ætlunin að stu-nda rækjuveið
ar á honum. íslendingur var áð-
ur gerður út frá Reykjavík og
er 28 tonna eikarbátur, smíðaður
í Neskaupstað 1936.
naffii íþróttahreyfinigarinnar í
Hafnarfirði öll þín störf og all-
ar þínar gjefir til þessa nyt-
sama menningarmáJis.
Vinur minn, ég minnist einn-
ar næturstundar frá fyrstu
starfsdögum mínum hér í Firð-
inum, sem lögregluþjónn. É-g
man barnsigrát úr húsi þinu, úr
íbúð þinni. Eíidri dóttir þin var
að kveðje sér hljóðs í veröld-
inni. Soffía var þá nýfædd.
í húsi handan götunnar heyrð-
ust stunur gamalllar koinu, hún
var að berja nestið. Ein litlu vest
ar heyrði ég hlátra og sköll,
glasaglaum og söng manna og
kvenna á bezta aldri.
Nú hefur þú, viwur minin,
runnið skeiðið á enda, sem ég
nefndi hér að framan, og é.g
heyrði þessa uimræddu nótt.
Barnsgrát þinn heyrði ég að
sjálfsöðgu aldrei. En hlátra
þína og sköll meðal jafnaldra
og einstaka glaðværð þína í öll
um félagsskap man ég mæta
vel. Þá ætti ég ekki að gleyma
því, að alls staðar vildir þú
hafa mig með og þú trúði'r mér
og treystir fyrir ýmsum fram-
kvanmdum. Ég man þína trölla-
t-ryggð við mig og miina. Því-
líka tryg,g-ð og þina mun ég
trauðla finna góði vinur minn.
Og ég blygðast mí-n ekki fyrir,
að þegar ég hripa þessi fátæk-
legu orð þá falla mér tár af
kinn ni'ður á blöðin.
Þú varst mikill á vell'i, Jón, og
hár að sama skapi. Þú fylltir
mikið rúm, en miklu er þó
skarðið. stærra nú eftir þig horf
inn, þegar hinn „slyngd' slátitu-
maður“ ihefiur farið um. Það
skarð verður aldrei fyMt,
aldrei.
Enn sem mikilil harmur er að
mér kveðinn og mdnum við frá
fall þitt, viwur minw, þá eru það
smámuni-r einir hjá harmi þeim
sem að er kveðinn aðstandend-
um þínum.
Soffía, eldri dóttirin er dáin
fyrir nokkru, en börnum henn-
ar sendi ég. og miltt fólk, alúð-
arkveðju. Og þá sérstaklega þér
Jón minn lútli. Mnmd'u svo að
ég var vinur afa þins, þá er éig
ei'nnig vi-nur haws vine, og þá
sérstaklega vinur þinn, sem
varst svo elskur að afa og
nafna.
Guðfinna mín, ég var svo lán
samur, að hitta þig fyriir og geta
— Kópanes
Framhald af bis. 32.
nætti í fyrrakvöld, en þeim
hafði ekki tekizt að komasit út
í skipið í gærkvöldi vegna mik-
iiis sijógangs. Átti að bdða há-
fjöru í gærkvöldi, til að sjá
hvort menn kæmust þá út i
skipið, og var í ráði að tengja
tanig i skipið frá landi til að
halda því kyrru á strandstaðn-
um, svo að bjarga mætti tækj-
um og ýmiS'um‘búnaði. Hins veg
ar var í gærkvölidi spáð stormi
í Grindavík og ver útlitið þvi
ekki gott. Var óttazt, að sikipið
kynni að færast til og brotna
mikið. Sikipið stendur á kilöpp-
um og virðist strandistaðurinin
mun verri en sá, sem véliskipið
Gjafair strandaði á, hinum meg-
in við innsigliingaina.
Kópanesið er tryggt hjá Tryigg
ingamáðS'töðinni h.f. og er trygg
ingaruipphæðin um 36—37 miMj-
ónir króna. Ef þame verður um
aligjört tjón að ræða, er tjóna-
upphæðin á skipium, sem tryggð
eru hjá TryggingamiðS'töðinni,
kamin upp i 120—125 mililjónir
króna frá uppfhafi vetrairvertíð-
arinnar, þvi að aiuk Kópanesis-
ins voru tryggð hjá félaginu,
skipin Jóm Kjartanssion, Reykja
nes og Sjöstjaman. Hdns vegar
er félágið end'urlrygigt fyrir
þessum tjónuim hjá öðrum is-
lenzkuim tryggingaféliögum,
þa-nnig að tjónið dreiíist á fleiri
aðiila.
sýnt þér litinn vott samúðar.
Færðu man-ni þdnum og elsku
legu bömunum samúðarkveðju
miina og fjödskyld-u minnar.
Bömin þín litu svo otfit inn til
mín í „Rusláð" sdðast M'ðið sum-
ar.
Frú Jakobdna, kæra vinkona.
Þegar ég hittd þig síðastliðinn
máwudag, mátti ég varla mæla
orð af vörum fyrir geðshraar-
in'gu. En hverju mætti ég hjá
þér, sön.num, aðalsbomium virðu
leik og hógværri stiHlin-gu, hlý-
h,uig og huggandi viðimóti. Þá
minntis't ég frása-gmar eigin
manns þíns einu sinni. Siminn
hringdi um hánótt og henn bjóst
við voveiflegu-m tíðindium. Þá
sagði hann: „Ég bað Jakobínu
að fara í simann, hún ber allt
sdlkt miklu betur en ég.“ Og
hér san-naðist það. Ég sá það.
Þú barst þinn mikla m'issi, frá-
fald eiginmanns þíns, með svo
tiginni ró, að ég háltf blygðað-
ist min. En vert.u viss, þá minn-
iwgm mun ég einniig temgje m-inn
iwgunni urn Jón þinn. Ég vona
að htugur minn og fól.ks míns
létt-i þér nokkuð byrðina oig
vei’ti þér styrk.
Vinir mín-ir, aðsitandewdur
Jóns kaupmann-s Matlhiesens nú
eru minnin-garnar einar eftir.
Minnin.gamar um mikinn mann-
vin og góðan dreng. Þær miumu
ektki gleymast, heldiur fylgja
mér og geymast þar til herrenn
„íhinn slyngi sláittumaður kemwr
með ljáinn“. Þá mun vera bezt
að segja með þessar minnin-gar
í hug:
„Koimdu sæll þe-ger þú vilit.“
Gísii Sigiirðssoii.
MÉR er í barnsminini er ég í
fyrsta sinn kom á heimili þeirra
frú Jakobíwu frænku minnar og
Jóns Mathiesen. Þá þegar fann
ég hve samhent þau voru í sér-
hverju -góðu verki. Hús þeirra
og heimili var ávallt í þjóðbraiut
í beztu og elztu merkingu þess
orðs.
Þess minnast margir í dag.
Ekki sízt frændalið frú Jakobínu.
Við þökkum öll í da-g Jóni Mat-
hiesen.
Tengdaforeldrum sinum, Guð-
finnu og JúJíiusi Petersen reynd-
— Ráöherrar
fórust
Framhald af bls. 1.
veðri á miðvikudagskvöld, er
hún hrapaði til jarðar um það
bil sex kílómetra frá flugvellin-
um. Vélin var tveggja hreyfla,
sovézkrar gerðar, — Antonov 24.
Meðal annarra, sem fórust, var
deildarstjóri í tékkneska stjóm-
arráðinu, Miehel Kudzej að nafni,
áhrifamaður í miðstjóm tékkn-
neska kommúnistaflokksins.
Tékkneski innanríkisráðherr-
ann, Rado Kaska, var 45 ára aö
aldri. Hann var i opinberri heim
sókn i Póllandi og ferðaðist þar
um ásamt gestgjafa sín-um, Wie-
slaw Ociapka, innanrikisráðherra
Póllands, sem var 51 árs að aldri.
Haft er eftir diplómatiskum heim
ildum í Varsjá, að Ociapka hafi
verið einn af nánustu vinum og
samstarfsmönnum Edwards Gie-
reks, leiðtoga pólska kommún-
istaflokksins. Báðir hafi verið
ættaðir úr iðnaðar- og kolanámu-
héraðinu Katowice i suðurhluta
Póllands.
Gierek og forsætisráðherra Pól
1-ands, Piotr Jarosz Ewica, hafa
sent samúðarskeyti til tékknesku
leiðtoganna, Gustafs Husaks og
Lubomirs Strougals.
Ociapka varð innanrikisráð-
herra i desember 1971, en hafði
þar áður haft á hendi veigamikil
störf innan pólsku öryggisþjón-
ustunnar. Á styrjaldarárunum
var hann fluttur i nauðungar-
vinnubúðir i Þýzkalandi, en tókst
að flýja þaðan. í striðslok gerð-
ist hann félagi I pólska kommún-
istaflokknum og var lengi leið-
togi æskulýðssamtaka flokksins.
Hann fékk sæti í miðstjórn
flokksins árið 1960.
ist Jón umihyggju.samur son-ur,
tengdas-onur slíkur, að betri gat
ekki. Fyrir það blessum við m-nn
ingu hans og þö-kkum.
Jón Mathiesen var trygigða-
tröld, stórbrotinn, hjartað stórt.
Augljóst var að hanw var vei
að heiman búinn, frá góðum for-
eldrum. Barnstrú hans var
ósnortin, heil og sönn. Vitundin
um lífið um eilífð var honum afí-
gjafi góðra verka og efidi þrek
hans á raunastundum.
Nú er honum sjálfum orðið að
trú sinni.
Blessuð sé minning Jóns Mat-
hiesen.
Jóhann Petersen.
Elsku afi okkar.
ÞAÐ er erfitt fyrir okkur að
skil'ja það, að við sjáum þi-g ekki
oftar í þessu lífi, þú sem varst
svo stór og sterkur og hress og
kátur.
Frá því að við munum eftir
okkur, hefur þú alltaf verið svo
stór þáttur í láfi okkar.
Það var alltaf jafn gott að
koma i Habbó til ykkar ömmu
og þú gerðir alltaf alflt, sem þú
gazt til að hjálpa okkur, eí við
báðum þig.
Manst-u allar ferðirnar, sem þú
komst tl okk-ar uipp í Kaldársel
og alla biltúr-ana, sem þú. fórst
með okkur í?
AlJtaf varstu að reyna að finna
upp á einhverju nýju til að gleðja
okkur og þú varst alltaf svo góð-
ur við allia vinina, sem við kcwn-
tan m-eð til þín.
Við vonum, að okkur takist að
gleðja jafn marga og þú gerðir,
elsku afi, og ef til vill getum við
á þann hátt en-diur-greitt .eitthvað
af því, sem við skuiltíum þér. Við
vitum að við eiigum eftir eð
sak-na þín mjög mikið og við
gieymium aldrei öllu þvi, sem þú
hefur gert fyrir okkur.
Enda þótt við skriíum þetta til
þin vitum við að litl-u systkinin
okka-r og Du-ndu börn taka undir
hvert orð með okkur.
Þakka þér svo fyrir allt, eteku
bezti afi, og góður Guð veri með
þér.
L. H. J.
— Jón Mathiesen