Morgunblaðið - 11.04.1973, Side 7

MORGUNBLAÐIÐ, M'ÐV'M'.T'AGuR II. APRlL 1973
I r hringdi til okkar Óskar
Hraundal, starfsmaður í Áburð
arverksmiðjunni og lét okkur
vita, að hann hefði heyrt í ló-
unni í nágrenni Áburðarverk-
smiðjiimtar þá um morguninn.
Og það færir okkur heim sann-
ton itm það að nú er vorið alveg
á næsta leiti.
Bridge
Finnland sigraði Bretland í
opna ílokknum í Evrópumótinu
1971 með 13 stigum gegn 7. Hér
fer á eftir spil frá bessum leik.
Norður
S: K G 9 7
II: Á G 8 6
T: Á-K-10
L: G-8
Vestur
S: Á-D-6 3-2
H : D-9-7-3
T: G 4
1: K-7
Austur
S: —
H: K-102
T: D-9-6-2
I.: Á-D 10-9 5 3
Suður
S: 10-8-5-4
H: 5-4
T: 8 7-5-3
L: 64-2
Við annað borðið sátu brezku
spilararnir N— S og sögðu þann
ig:
N. A. S. V.
11. P. lt. P.
1 gr. D. 2 1. A.P.
Einhver misskilningur virðist
vera hjá N—S og austur sá
strax að bezt var að láta 2 lauf
standa í stað þess að hætta á
að andstæðingarnir segðu ann-
an lit, sem hentaði betur. Sagn-
hafi fékk 3 slagi og finnska
sveitin fékk 250 fyrir.
Við hitt borðið sátu brezku
spilararnir A-V og þar gengu
sagnir þannig:
N. A. S. V.
1 gr. P. P. 2 1.
P. 4 L. P. 4 sp.
P. 5 1. P. P.
D. P. P. P.
Spilið varð 2 niður og sam-
tals græddi finnska sveitin 11
stig á þessu spili.
ARNAÐ HEILLA
iiiiiiiiniiNiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiittiiiiiiiiiiiiiiiiinniiiiiiiiiiiMHniiiiil
í dag er 60 ára, frú Ingibjörg
Jóhannsdóttir, Safamýri 55.
FÓRNARVIKA
KIRKJUNNAR
0.-15. APRÍL
HJÁLPUM
KIRKJUNNI
AÐ HJÁLPA
GIRÓ 20000
FRnm+flLÐS&nsflN
DAGBÓK
BARMMA..
SVARTAVATN
Eftir Huldu Hilmarsdóttur
Mermirmr bjuggust til að yfirgeia eyna, sem þeir
höfðu dvalið á um tíma.
Þ-egar skipið var komið dálítið frá landi, heyrðu
mennirnir hávaða og læti. Þ;eir botnuðu ekkert í þessum
hávaða, en raunar voru þessi læti frá dýrunum, sem
voru að fagna dauða niornarinnar og nýrri og góðri
hegðun Svarta Svarts.
Þegar í konungsgarð kom, var almemnur fögnuður
þar hjá hverjum einasta manni í ríkinu yfir þessari
vel heppnuðu ferð.
Hinrik komst að því, að ÁHhildur elskaði hana af
innsta hjartans grunni og þau gengu í heilagt hjóna-
band. Og þessa giftingu samþykkti Óiaíur konungur
með ánægju. Þá var slegið upp mikilli veizlu um ailt
ríkið. Og brúðhjónín eiskuðu hvort annað svo lengi
sem þau lifðu.
En einu sinni sagði Álfhildur Hinrik frá atviki, sem
kom fyrir hama.
Hún hafði ætla-ð í bað, e<n ein þerna henuar taidi hana
af því og sagði, að Svartavatn væri svo óhreint vatn.
En það vildi Álfheildur ekkj samþykkja og hún var
ákveðin í að f-ara í bað. En þegar hún var komin ofan
í flæðafmálið, greip hana skyndilegur ótti og hana
langaði til að æpa. En hún gat það ekki, og hún gat
heldur ekki snúið við. Hún sagði, að það hefði verið
líkt og hún hefði verið að deyja. Og þegar hún var
komin með fætuma ofan í, fann hún til sársauka aills
staðar. Enginn gat hjálpað hénni nema. . . . Alit í
einu varð hún frjáls og hún þaut upp úr vatninu og
hét því, að aldrei skyldi hún framar fara ofan í Svarta-
vatn. Það heit hefux hún staðið dyggilega við.
Svo seinna fékk hún að vita, að Svarta Svart hafði
einmitt á þessari. mínútu tekizt að lífga öndina við.
Upp frá þessu þurftu þau ekki neitt að óttast Svarta-
vatn, því að aHar undaxlegu verumar breyttu sér eftir
hegðun Svarta Svarts.
Þannig gat ekki einu sinni þetta atvik skyggt á ham-
ingju þeirra.
En þegar erfiðleikar steðjuðu að, hjálpuðu þau hvort
öðru með kærleik og ástúð.
Og þau lifðu hamingjusöm til æviloka."
Helen, Elsa og HaraJdur iiggja kyrr stundarkorn, en
síðan segja þau við föður sinn: „Þetta er góð saga,
pabbi. Bjóstu hana til?“
„Þetta er sönn saga, elskurnar mínar,“ segir Hinrik
og kyssir þau á kinonina.
„Góða nótt, pabbi,“ segja þau og Hinrik fer út úr
herberginu. Hann gengur til Álfhildar og faðmar hana
að sér og segir: „Ósköp eigum við góð börn. Góða
nótt, elskan.“
„Góða nótt.“ ENDIR
HVER Á HVAÐ?
Hér sésð þú átía. myndljr.
í efri íöðinm er myind a.f
tveimur maiMipersónum ®g
tveiimur dýrum. Þau eiga þá
hluti. sern wiyndimar í neðri
röðiuni eruj af. En hver á
hvað? Getmr þú fuindið það?
SMÁFÓLK
— Hei, fyrirliði, Siianzkinin
minn er svo stífmr að ég get
ekk: gripið iMíItamin.
— Það er vegna þess að þui
hefrnir ekki notað Ihiann í all-
an vetuir . . . reynðui að nudda
svoMtílli leðurolíii á hann.
— Svo skulum við gleyma
þessu.
— Ég hata allar iþróttagrein-
ar þar sem maður þarf að
nostra við búnað sinn.
FFRDTN A \D
z—Q‘þ—3 ‘1—a ‘£—V =aVAS
Ílliiilli c.i Q ‘• ^^ * r,(^ 1111818! 111 111! liiiiiillil 11