Morgunblaðið - 24.07.1973, Síða 22

Morgunblaðið - 24.07.1973, Síða 22
22 MORGUNBLAÐIÐ — ÞRIÐJUDAGUR 24. JÚLÍ 1973 Inga Þórðardóttir, — Minning ÞEGAR það fréttist, að Inga ÞðfðardéttiT leiikkona vœri dá- íti, fannst mér aUt i eiíiu, að ekki væri alveg eins bjart og áður, eins og ljós hefði slokknað ein- hvers staðár eða hlýr sólargeísli horfið. Svo margar hlýjar og ljúfar mónninigar eru bundnar he.nni sem vini og starfsfélaga. Þegar ég steig min fyrstu spor Föðurbróðir mi'im, Sveinbjörn Jónsson, lézt aðafaramótt sunmudags 22. júGá. Sverrir Kjartansson. Útför kanuininar máninar, Elínar Bjargar Jakobsdóttur, fer fram miiövikudiaginin 25. júlí I Fossvogskiirkju WL 3 e.h. Björgvin Þorsteinsson, börn, tengdabörn, barnabörn og aðrir vandamenn. á leiksviði í Reykjávík, var ég svo lánsöm, að Iríga var þar bros andi og uþpörvandi, og þannig var hún alilan þann tima sem við áttum samleíð. Oft átti hún við mdkið heilsu- leysd að striða og varð fyrir þeim miiklu sorg að missa mann inn sdnn Alfreð Andrésson, þann vinssela leikara á bezta aldri. En aldrei vildi hún tala um sína eitgin erfiðleiika, ef þá bar á góma, leið ekki á löngu, þar til Inga bandaði' með hendinní, brosti glettniíúega og sagði: Við skulum ekkd tala um það, þetta fer allt einhvem vegimn. Aldrei sá ég hana bitra á hverju sem gekk, aldtaf sama æðruleysdð, vandvirknin og sam- vdzkusemin. Litillæti yfdr þeim mikhi og fjölbreyttu hæfiledlkum sem hún var gsedd, var ein- kennandi fyrir hana. Ég hef heyrt það haft eftdr kennara, sem kemndi henni á unglingsárum í Vestmannaeyj- um, að duglegri og fjölhæfari stúlku en Ingu hefði hann ekki kynnzt, það var sama hvað hún tók fyrir, allt lék í höndum henn ar. Þau Inga og Alfreð áttu eina dóttur, Lailu, sem er gift Styrk- árd Sigurðssyni og eiga þau 2 böm. Votta ég þedm samúð mina. Hafðu þökk fyriir öll árin sem við vorum samferða, minningin um þaiu ydjar um hjiartaræiturnar. Guð blessi þig. Herdís Þorvaldsdóttir. Eiiginimaður mimn, Ármann Hansson frá Hrísdal, verður jarðsettur frá Foss- vogskdrkju miðvikudaginn 25. júli kl. 10:30. Markúsina Áslaug Markúsdóttir. Iimiiegusitu þaikkir fyrir auð- sýnda siamúð og vinarhug við aniddáit og jarðiaríör móður okkar, Jónínu Kristínar Sveinsdóttur frá Vestmannaeyjum. Sigrrún Magnúsdóttir, bræður og aðrir ástvinir. t SIGURBERG ASBJÖRNSSON, skósmiður, Keflavík, verður jarðsunginn frá Keflavíkurkirkju kl. 1.30 miðvrkudag- inn 25. júlí. Aðstandendur. Faðir minn og t fósturfaðir. MAGNÚS EINARSSON, Munaðarnesi, andaðist 20. jóií. Katrín Magnúsdóttir, Helga Ingvarsdóttir, Faðir okkar. JÓN OTTI JÓNSSON, skipstjóri. andaðist að Hrafnistu, sunnudaginn 22. júlí 1973. Bömin. Systir t okkar. JÓNA ÞORBJÖRG BJARNADÚTTIR, Bólstaðarhlíð 68, andaðist í Landakotsspítala 22. júlí. Ólöf Bjamadóttir, El'm Bjamadóttir, Arsæil Bjamason. Þegar gamanleikir og revíur stóðu með hvað mestum blóma í Reykjavik, þekktum við böm in á vallagötunum í Vesturbæn- um öll ungt leikarapar, sem við sáum þar stundum á gangi sam- am. Hann var dökkur, fíngerður og kvikur í hreyfingum, hún ljós yfirliitum, broshýr og hnarreist í göngulagi. Þannig standa þau mér fyrir hugskotssjónum frá bemskuárunum hjóndn Alfreð Andrésson gamanleikari og Inga Þórðardóttir leiikkona. Á okkar leiksvæði voru þau fuLitrúar þess töfraheims, sem við fenigum stundum að sjá í alvörunni á lei'ksviðinu í Iðnó, en sem við þess á milld hermdum eftir og sköpuðum sjálf í öllum afmælis- veizlum í hverfinu. í þá daga var aldrei haldin svo bamaveizla, að leikriit væri ekki aðalskemmtiat- riðið. Og þá þótiti sá skemmti- legastur, sem gat haft bezt eftir sviðsti/lburði og orðræður þess- ara alvöruledkara, sem við þótt- umst þekkja öðrum betur. Seinna var lítdl telpa farin að trítla á efttr þeim. Henni var gefið óvenjulegt og rómantískt nafn, Laida. Það var ekkert hversdags- legt í fari þeiirra Ingu og Alfreðs. Nú er leik og æviferidl beggja þessara hjóna minningin ein. Al- freð Andrésson féll frá á miðjum starfsaldri og þegar Inga Þórðar- dóttir lézt snögglega hafði hún öðlazt endumýjaða startsorku eftir nokkur veikindi. Hún lék bæði hjá Leikfélagi Reykjavikur og í Þjóðleikhúsinu um 30 ára skeið. Síðasta hlutverk hennar var á sviðinu í Iðnó. Það var hdutverk Hnallþóru í Kristni- haldi undir Jökli eftir Halldór Laxness, — þeirrar konu, sem lét sér ekki sæma að bera fram minna en 17 kökusortir fyrir gesíi, og hafði orðið fyrir þeirri stóru lífsreynslu að horfast i augu við vaninhymdan hrút með gullreyfi. Fyrir hönd Leikfélags Reykja vikur þakka ég Ingu Þórðar- dóttur liðsinni á leiiksvlOin'U og sem leikhúsunnandi fyrir ánægju legar stundir í leikhúsinu. Vigdis Finnbogadóttir. í DAG verður til moldar borin Inga Þórðardóttir, ein mÉIriJl- hæfasta leikkona þessa lands. Við fráfall hvers og eins úr húnnd fáskipuðu sveit hæfideika fóflcs svilðsdns er skarð fyrir ■slkiildi. Inga eða Inigveldur Anna, öilns og húm hét fuldu nafmá, 'var fædd á Stofeksieýri 1911. Ösenmdlégt þykir mér að hún hafi gengíð með drauína um frama í siviðsljósiniu þegar hún var kornúng, em átvilk höguðu því þaninig, að húm giiftist eim- um gáfaðasta og viinsælasta leikara landsins, Alfreð Andrés S'ynii, og þánmiig hefur húm að mimmsta. kosti kýninet leikhús- iinu. Mór héfur verið sögð sú saga, að Iniga hafi farið að taka að sóf sumáhlutverk, af því henná leiddist að siitja heima á kvöldin og bíða eftdr bónda sdnium, en skemmtilegra að vera í leikhúsinu í návist hans. En hvað sem líður sann- leiksgildi þessarar sogu, þá er að mdinmista kosti víst, að eigim- legirar skólagönigu í lediMdstimni niafut Inga aldrei, utam þeirrar, sem lærðdst á sviðlimu sjálfu. Og hlítt er jafnvíst, að ekki leið á lönigu, áður en mönmmm varð ljóst, að hér var á ferð- inmd sjálfstæð hæfdleikamamm- eskja, sem efcki þurfti að skáka í skjóld síns fræga eigirumainins. Veturinn 1946—7 dvöldust þau hjónin ytra tdd að kynna sér leikhús, eirns og það heitlir, og kornu heim aftur jafnvígir gamamleikarar í frægri sýningu á Grænu lyfituinnd. Inga Þórðardóttir kom fyrst fram á sviðið 1941. En hún vakti athygli að ráðli í revíu einium tveimur árum síðar, þegar hún og Wilhelm Norð- fjörð léku sikopstælimigu á síð- asta þætti Fjaiia-Eyvilndar. Þar bintist h'iin saitíríska æð Ingu í fuilrd birtu í fyrsta sinn. En það er nú einu sdin/nd svo, að slkopstælinig . tekst því aðeins, að túlkanditnn háfi á vaidi sínu eitthvað af því fonmi, sem skopstælt er. Það var því ekki öl'luim, sem kom það á óvart, hvílíkum tökum hún tók hlut- verk Höllu, þeigar hún lék í Fjalla-Eyvindi sjálfium við opn- un ÞjóðIeikhússdnis.Áðúr hafði hún m. a. kynnt sí/g áhorfend- um sem Skapmiikil og bllóðheit leikkona í hlutverkum eins og Jóhönmu Einans í Uppstfiignimgu og Tondeleyo, og í Meðan við bíðum kynmitumist vlð fyrst þerini völvu, sem hún var öðr- um þræði. Fyrstu ár Þjóðleikhússins var Inga í hópd þeiirra lei'kkverma, sem mest hvíldi á. Það. var reiisn yfir henni á þessum ár- uimi Hún var gíæsiilég, iéttúðug eða lífsklók og unddrfurðuleg í gaman'hlutverkum eins og í Pabba (með Alfireð), Hve gott og fagurt og Éinkalífi, og í mótleik með Gunnári Eyjólfs- synd í Rekkjumni átti hún í miilðþáttunum til Stfiindbergska griimmd, sem fröðiegt hefði verið að sjá þróast í verkum Strindbergs sjálfs. Og í gervi krárkonunmar í Önnu Chnistie glyltli í fyrsta sikipti á þætti, sem áttu eftir að verða ríkir með árunum, safamdMir og uppruniadegir. En hún átti láka til lífsreynda mdldi eiins og sjá mátti i hlut- verM Siigþrúðar í Þess vegna skiljum viið og síðar í Guð- flinnu í Fjalla-Eyvindi. Iinga Þórðardóttir starfaði í tíu ár í Þjóðdeikhúsiirau og varð síðan viðsMla við það, og olli sjúkdómur. Þráðurinin var síð- an 'tekimn upp að nýju 1964 í Leifcfélagi Rey'kjavikur, þar sem leikkonam gekk í endur- nrýjun lífdaganma, þó að oft ætti hún við vanheilsu að stríða. Þama kom nýtt safn kven'lýainiga, stórum alþýðlegri en heimiskonumnar áður, en engu svápmÉnná, hégómlegar eða raunsæar, dulúðlegar eða glettnar, hópur af kjarnakvend um: Þarna er Þuríður í Sjó- leiðinm.i til Bagdad, Poncia í Húsi Bemörðu Allba, Staða- Gunina í Mannd og koiniu (sem hún hafði reyndar spreytt sdg á áður), BesiSie í Tobacco Road og nú sdðaist Hnallþóra í Kriistniilhaldi undir JöM5, sem hún lék í þrjú ár samfleytt, samtals um 180 sfnmwi, ekM svo lítið átak fyrir leikkonu, sem sjaldnast geklk heil til Skógar. Sfcömimtu áður en Iniga lézt ha/fði hún gengið undir upp- skurð, sern tekizt hafðli vel og horfði hún björtum augum til framtíðankiinar. En örlög ráða. Iniga Þórðardóttir var í engu hversdagsleg manmeskja. Og minniiisistæð verður hún len.gi vinuim sí-num, enigu sdður en öðmm þeim, sem leiklist unna I þessu iandi. Blestsuð sé minn- itiig hennar. Sveinn Einarsson. Sigríður Guðmunds- dóttir, flugfreyja KVEÐJA FRÁ FRÆNDKONU ÞAÐ ER eins og það hvarfii að manni, að hinum stjómandi meiistara hafi orðið á mistök, þegar hann sá ástæðu ti1! þess að greiða svo þungt högg í hinn sama knérunn, að fjögur ung- menni féldu við. Tveir bræður og konur þeirra létust á skammri stund af völdum þess. — Ekk- ert letur, engin orð, ekM einu sinni feiknstafir, megna að túlka það, hvílíkur harmur það er fámennri þjóð, að sjá þannig á bak sínum nýútsprungnu 111 j - t Jarðarför konunnar minnar og móður okkar, GUÐRÚNAR ÞORKELSDÓTTUR, Sóivailagötu 45, fer fram frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 25. júlí kl. 1.30. Blóm vinsamCega afbeðin, en þeim, sem vildu minnast hinnar látnu, er bent á Slysavarnafélag Islands. Sigurjón Snjólfsson og börnin. Þökkum sýndan vinarhug við andlát og útför ÓLAFS G. GUÐBJÖRNSSONAR, fiskimatsmanns, Hofteigi 10. Sigurþór Ingi Ólafsson, Sigurður Ólafsson, Auður Ólafsdóttir, Asgeir Eiríksson, Jónina Bima Ólafsdóttir, Louise Jóhannsdóttir. um á akri þjóðldfsins. Hin mann- lega vizka nær ekki að finna því stað, hver hinn raunverulegi til- gangur er í því fólginn. Hér sem svo víða annars staðar, hlýtur hið kristna fólk að fela það í hendur guðdómiinum og almætt- inu, hver örlög þannig eru ráðin. Önnur sú kona, sem fórst í þessum harmleik, var frænd- kona min, Siigríður Guðmunds- dóttir flugfreyja. — Ég verð að segja það eins og það er, að það eru ekM fjölskylduböndin, sem knýja mig til þess að minnast þessarar unigu konu, heldur það, að ég náði að kynnast nokkuð persónuleika hennar og skap- höfn, sem ég tel mér mikinn ávinniinig að. Það færði mér heim sainninn um það, að hiin ísdenzka þjóð á ennþá i röðum sdnna ung- menna, hógvært fólk með mik- inn skapstyrk og vermandi heið- ríkju í huga. — Mér finnst í minningunni um Sigrdði að hún væri verðugur fulitrúi þesis, sem unga konu má bezt prýða. Þótt hún væni ennþá ung að árum, eða aðeims 24 ára gömul, rétti lífsreynslan hennd sinn skerf og bar hana hnatt yfir æviskeið hennar. Hún varð f.ug- freyja hjá Loftleiðum, þegar hún hafði aldur til. Hún giftist og varð móðir. Sú sambúð varð skammnvinn. Hún giiftist aftur og þeim unga manni varð hún sam- ferða í dauðann. Það vildi svo tiil, að þegar þau settu saman bú, Sigrdður og Ingimar, urðu þau leigjendur mínir. Mér er ljúft að minnast þessara ungu hjóna, frá þessum tirna. Hann var glaðvær, dindæll d/rengur með

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.