Morgunblaðið - 01.08.1973, Blaðsíða 14

14
MORGUNöLAÐIÐ — MIÐVIKUDAGUR 1. ÁGÚST 1973
Prestar svöruðu ekki bréf
um hans úr fangelsinu
^ • •
Rætt við Olaf Snævar Ogmunds-
son, fyrrverandi fanga,
en nú nýtan þjóðfélagsþegn
Ungu h.júnin Ólafur og; Gunnhiklur. I*au eru sæl og; ánægð
með tilveruna.
I Kirkjulækjarkoti í Fljóts-
hlíð á Fíladelfía land og rek-
ur þar starfsemi til hjálpar af
vegaleiddum mönnum og
einnig heimili fyrir börn, sem
koma frá heimilum, er eiga i
einhvers konar vandræðum.
Einn af starfsmönnum þar er
ungur maður að nafni Ólafur
Snævar Ögmundsson, sem
býr þar ásamt konu sinni,
Gunnhildi Höskuldsdóttur.
Rekur hann þar bílaverk-
stæði, og er ætlunin að hann
hafi einnig umsjón með barna
heimilinu um óákveðinn tíma.
Óiafs hefur áður verið getið
í íslenzkum dagblöðum, er
hann ásamt Hafsteini Jósefs-
syni afvopnaði Harald Ólafs-
son, þegar hann réðst inn til
fyrrv. tengdamóður sinnar í
Breiðholti í vetur, eins og Is-
lendingum er í fersku minni.
Blm. Mbl. átti leið um Fljóts
hlíðina fyrir skömmu og
ræddi við Ólaf. UífsferiII Ól-
afs er athyglisverður og sér-
stæður, en hann er fyrrver-
andi fangi, en frelsaðist og
gekk í Fíladelfíu, og hefur nú
öðla/t trú á lifið og tilgang
þess. Siðan eru liðnir 15 mán-
uðir. En látum Ólaf tala.
„Ég sat í fangelsi í tvö ár,
og þegar ég hafði verið á
Litla-Hrauni í eina viku tók
ég kristna trú og gat sætt
mig við örlög mín, en það er
meira en flestir fangar geta
sagt. Eitt af því fyrsta, sem
ég bað um, er ég kom í fang-
elsið var Biblían, en hana fékk
ég ekki fyrr en hálfu ári
seinna. Er þetta gott dæmi
um þann aðbúnað og þá þjón-
ustu, sem fangar á ísiandi fá.
En hún kom að lokum og ég
las hana spjaldanna á milli
mér til mikillar ánægju. Eins
og allir aðrir hafði ég sífellt
verið að leita að einhverju
og fannst margt tilgangslítið
á þessari jörð, en eftir að
hafa lesið Biblíuna var ég
sannfærður um að sannleik-
ann er að finna hjá Guði. í
stuttu máli má segja að ég
hafi í fyrsta skipti i llfi mínu
upplifað frið í fangelsinu."
„Hver er reynsla þín af ís-
lenzku fangelsi?"
„Hún er ekki góð. Lítið er
gert til að reyna að hjálpa
föngunum. Ekki er um neina
endurhæfingu að ræða. Á þess
um tveimur árum, sem ég
sat í fangelsinu, kom aldrei
sálfræðingur til mín, til að
sálgreina mig eða rannsaka
á einhvern hátt. Enginn hafði
áhuga á að vita hvort hér
væri um einhvers konar sálar-
flækju að ræða. Þegar ég svo
hafði setið inni í tvö ár, var
aleiga mín 300 kr. Með það
var ég sendur aftur út í lifið,
tekið í höndána á mér og sagt:
„Góða ferð og við vonum að
við sjáum þig aldrei aftur.“
Bnginn spurði hvað ég vildi
gera. En ég var svo gæfu-
samur að eiga yndislega for-
eldra, sem gátu hjálpað mér.
En hvað hefði orðið um mig
ef ég hefði ekki haft þau?
hað er ekki gott að segja. En
eitt er öruggt og það er, að í
öllum föngunum, sem voru
með mér bjó þrá og vilji til
að verða nýtir menn. En það
er bara ekkert gert fyriir
þessa menn og þeir eiga
hvergi höfði s'ínu að að halla
og leiðast út í sömu vandræðin
aftur og aftur. Þessir menn,
sem sátu iimni með mér virt-
ust flestir vera góðum gáfum
gæddir og höfðu hæfileika á
einhverju sviði, eins og t. d.
listræna hæfileilka. Þeir voru
alliir góðir féiagar, jafnvel
þeir beztu, sem ég hef eign-
azt. Þeir reyndust vel og var
umhugað hverjum um annan.
Margt af erfiðleikum þessara
manna má rekja til æsku
þeirra og uppeldis. Kapp-
hlaupið eftir lífsgæðum er orð
ið svo geigvænlegt, að foreldr
arnir gleyma að sinna börn-
um sínum, en hafa meiri
áhuga á nýju innréttingunni
og nýja bílnum. Er óþarft að
fjölyrða um þær afleiðingar,
sem slikt sinnuleysi getur
haft á barnið. Ég er ekki í
, minnsta vafa um að allir þess
ir menn geta orðið nýtir þjóð-
félagsþegnar. Það eina, sem
þeir þurfa, er mannkærleikur.
Mín reynsla eftir að ég kom
út úr fangelsinu er góð af al-
menningi. Allir vildu og viija
hjálpa mér, allir nema hið
opinbera. Það hefur lagt stein
í götu mína, þó þeir sjái að
ég reyni með kjafti og klóm að
bjarga mér. íslenzka ríkisvald
ið ætti að taka Svía sér til
fyrirmyndar. Þar er það þann
ig, að strax og afbrotamaður
er frelsaður fær hann sakar-
uppgjöf og allt er gert honum
til hjálpar, en ekki reynt að
koma honum niður aftur.
Sænski dómsmálaráðherrann
hefur sagt, að ef afbrotamenn
viiji verða nýtir og góðir þegn
ar, ætli rikið sér ekki að
standa í vegi fyrir þeim. 1 Svi
þjóð er rekin stór stofnun á
vegum Hvítasunnusafnaðar-
ins, og frelsaðir fangar eru
sendir þangað og 96% af þe:m
monnum, sem reynt hefur ver
ið að hjálpa, hafa fengið full-
an bata. Fíladelfía hefur
áhuga á að auka starfseimi
sína og kaupa jörð, þar sem
sams konar endurhæfing færi
fram. Það yrði mjög dýrt fyr-
irtæki, en við vonum að gott
fól'k og h:ð opinbera viilja að-
stoða okkur.
Það er eitt atriði enn, sem
ég vildi nefna í sambamdi við
deyfð og áhugaleysi hins opin-
bera í þessum málum. Allir
vita, að menn, sem eru á saka
skrá fá ekki að vinna hjá rík-
inu. Mér er þetta gjörsamlega
óskiljanlegt, því hver á að
hjálpa þessum mönnum, ef
ekki hið opinbera?"
„Hvers vegna gekkst þú í
Hvítasunnusöf nuðinn ?“
„Á meðan ég var í fang-
elsinu skrifaði ég nokkrum
prestum, en enginn þeirra
svaraði bréfum miínum, svo
að lokum skrifaði ég tiil for-
stöðumanns Fíladelfíiu og
hann svaraði bréfi mínu og
bauð mér að koma á samkomu
hjá þeim, þegar ég kæmi út.
Satt að segja hafði ég nú
ekki mikinn áhuga á því. Ég
áleit fólkið í söfnuðinum skrtt
ið og ofstækisful'lt. En ég
labbaði mér inn á eina sam-
komu, því það sakaði ekki að
kíkja inn. Á þessari samkomu
varð mér ljóst að ég var frels
aður. Skömmu seinna kynnt-
ist ég stúlkunni, sem varð
eiginkona mín fyrir rúmum
mánuði síðan.
„Getur þú sagt okkur eitt-
hvað frá atburðunum, sem
gerðust í Breiðholti í vetur?"
„Já. Eins og áður heíur
komið fram í blaðaviðtali við
mig, vair ég staddur hjá Haf-
steimi af einskærri tilviljun.
Við rákum bifreiðaverkstæði
saman og ég hafði komið till
hans, til að sækja lykla. Ég
ætlað: bara að stoppa mjöig
stutta stund, en Hafsteinn
lagði fast að mér að fá kaffi-
sopa. Ég hafði satt að segja
lítinn tíma til þess, en ég
fann að eitthvað var að hjá
Hafsteini og þess vegna ákvað
ég að þiggja kaffiisopann og
reyna að komast að því hvað
væri að. Nokkrum minútum
seinna réðst Haraldur inn á
okkur.
Þegar baráttunni við hann
lauk, fannst mér, að það hefði
alls ekki verið ég sjálfur,
sem þar var að verki, heldur
einhver yfirnáttúrulegur kraft
ur.“
„Heldur þú að hægt vaeri
að hjálpa Haraldi, ef hann
frelsaðist?"
„Alveg örugglega. En frum
skilyrðið er að hanm vilji
hjálpa sér sjálfur, eins og
með alla aðra. Þetta hefði al
veig e'ns getað verið ég, sem
réðst þarna iinn vopnaður
byssu. Það er aðeins frelsun
mín, sem gerir það að verk-
um að h ugsunarháttur minn
er breyttur, frá þvi sem áður
var. Ég hef mikinn áhuga á
því að tala við Harald og ég
ætla mér að gera það áður en
langt um líður. Ég hef þekkt
hanin frá því áð ég var barn
og ég veit að hann á margt
gott til.
Ég ætla að stefna að þvú í
framtíðinmi að hjálpa afbrota-
mönnum og öðrum, sem eiga
í erfiðleikum."
„Eitthvað, sem þú vildir
segja að lokum?“
„Já, ég viil taka það skýrt
fram, að það er ekki sök for-
stöðumanna fangélsanna, að
illa er búið að föngunum,
heldur ríkisins."
— Steinunn.
Kven- og karlmonnaskór
Fjölbreyft úrvai i ferðalagið
SKÓVERZLUNIN, FRAMNESVEGI 2,
SKÓVERZLUN PÉTURS ANDRÉSSONAR.
1275 GT —
Til sölu Mini 1275 GT.
Bíllitnn er með 60 ha. vél (din). Upphituð aftur-
rúða. Stælfelgur. Snúningshraðamælir. Servo-
bremsur.
Upplýsingar í síma 14388.
Hraðfrystihús - fiskverkendur
Ungur, áreiðanlegur skipstjóri óskar eftir að
komast t samband við fiskkaupanda, sem
vildi aðstoða við byggingu á nýjum 120 lesta
stálbáti.
Tilboð, merkt: „Nýsmíði — 9091“ sendist af-
greiðslu Mbl. fyrir 4. ágúst.