Morgunblaðið - 11.08.1973, Síða 22

22
MORGON'BLAEMÐ — LAUGARDAGUR 11, ÁGÚST 1973
Lauritz Christiansen
garðyrkjubóndi
Fæddur 19. júlí 1906
Dáinn 3. ágúst 1973.
í dag kveður Hveragerði einn
af sdnum fyrstu íbúum, Lauritz
Christiansen.
Hann kom ungur til íslands og
til Hveragerðis.
Þar hitti hann Þóru Nikulás-
dóttur frá Kirkjulæk í Fljóts-
hlíð, sem seinna varð kona hans.
Þar bjuggu þau allt þeirra
hjónaband og þar fæddust dreng
imir þeirra þrir.
Þar var honum fyrst trúað
fyrir að gseta raímagnsstöðvar
hins vaknandi bæjar. Seinna
kom hanm sinmi eigiin garðyrkju
stöð af stað, sem núna er gott
og tnaust fyriirtæki, sem hann
rak allt til dauðadags, og á sein
ustu árum ásiaimt synd sinum
Ragnari.
Fyrirtæki Lauritz er sönnun
þess hve duglegur hann var.
Hanin byrjaði með tómar hendur
á þeim erfiðu kreppuárum. Hann
varð kannski aldrei ríkur mað-
ur, en hann byggði gott og
traust fyrirtæki upp og traust
heÍTniii fyrir sig og fjölskyldu
sína, og maður hafði á tilfinn-
inigunni, þegar maður kom þang-
að; að á því heimili þyrfti
maður ekki að ltafa áhyggjur.
Þar var allit.
Tvö lönd standa í þaickarskuid
við Lauritz.
Danmörk hefur áreiðanlega
aldrei haft betri sendiherra á
íslandi en hann, og þó að ís-
lenzkan væri aldrei hans sterka
hlið, vann hann virðingu allra
þeirra Islendinga serh þekktu
hann.
Sem Dani er ég stoltur af að
vera landi hans. Hann hefur
sýnt Danmörku sæmd á Islandi.
Ef maður hefði spurt hann,
hvort honum þætti væaina um
Danmörk eða Island, hefði hanm
vafalaust spurt á móti: Hvort
þykir þér vænina um móður þína
eða konu?
Svona var hann. Harrn gleymdi
aldrei Danmörku, en hann lifði
alveg fyrir Isiland, og lagði sig
allan fram við viðfangsefni og
erfiðleiika síns nýja lands og
þrátt fyrir að hann varð oft að
byrja hörðum höndum eins og
aðrir íslenzkir jafnaldrar hans,
sá hann aldred eftir að hafa
setzt hér að og honum þótti mjög
vænt um nýja landið sitt ekki
síður en innfæddum Islendingum
og leyndi þvi aldrei.
Allt sem ég hef sagt, segir
eitthvað frá manninum sjálfum
og því góða sem í honum bjó.
Hann var rólegur, hæglátur og
glaður maður, og heilsteyptur í
öllu því sem hann gerði og það
sést greinilega á ævistarfi hans
og fjölskyldulifi. — Við hlið sér
hafði hann konu, sem aðstoðaði
hann í öllu þessu, og ásamt hon-
um hafði skilning á að skapa
þetta rólega og trygga andrúms
loft sem var á heimili þeirra og
í starf-i, og sem er svo sjaldgæft
núna 1 okkar önnum kafna tífá.
Þóra sat óþreytandii við hinn
erfiða sjúkrabeð manns sins og
hamn lét það uppi við mig, þegar
ég heiimsóttl hann, hve þakklát-
ur hann væri henni.
Að hjónaband og fjölskyldu-
tíf þeirra hafi verið gott, eru
syniimir þeirra þrír lifandi sönn
un um. Allir eru þeir duglegir,
samstilltir og reglumenn, sem á
allan hátt eru foreldrum sínum
til sóma.
Alltof snemma var hann kall
aður burt, Lauritz Christiansen,
en við geymum minninguna um
góðan mann, sem var tvéimur
löndum góður sonur.
Hans er að sjálfsögðu mest
saknað hjá sínum nánustu, konu
hanis, sonum og tengdadætrum,
og ekki sizt hjá bamabömiunum,
sem honum þótti svo vænt um.
Hugir okkar éru hjá þeim í
dag í fyilstu samúð.
Með þessum fátæklegu orðum
lseft ég staðar numið og segi þökk
fyrir allt gott á liðnum árum.
Jakob Hansen.
Þriðja þ. m. lézt á Borgar-
spítalanum í Reykjavlk Lauritz
Christiansen garðyrkjubóndi,
Þórsmörk 3, Hveragerði.
Christiansen var danskur að
uppruna, fæddur í Östbirk á Jót
landi, en fluttist síðan með fólki
sánu til Skandeborg. Síðar fluttu
þau til Hindsgavl við Middei-
fart og þar byggði faðir hans
íbúðar- og gróðurhús. Foreldrar
Christiansens eru fyriir nokkru
látin, en hann er sá fyrsti, sem
kveður úr 7 systkina hópi.
Christiansen vai i foreidrahús-
um fram yfir fermingu, eai vetur-
inn 29-30 stundaði hann nám í
Fynstifts husmandsskple við Od
ense.
Vorið 1930 fór hann í Islands-
ferð og hefir þar ráðið Ál'þiingis
hátíðin. Það sumar var hann
við störf á Hvanneyri, en hélt
þaðan um haustið. Heimferðin
stöðvaðist þó í Reykjavik, þvi
þar hitti hann Jensen raf-
virkjameistara, en hann hafði
tekizt á hendur rafmagnsstörf í
Hveragerði m. a. í mjólkurbúiinu,
sem þar var í byggingu. Christ
iansen hélt nú austur yfir fjall
með landa sínum, vann fyrst við
raflagnir og eftír að mjólkur-
búið var tekið til starfa vann
hann starí mjólkurfræðings. Að
mjólkuriðnaðin'Um starfaði Christ
iansen þó ekki lengi, því mjólkur
búið var ekki starfrækt nema
stuttan tíma, það var sameinað
Mjólkurbúi Flóamanna.
Lauritz Ohristiansen var í alla
grein vel af guði gerður. Hon-
um lék hvert verk í hendi og
máttí kallast meistari í hverju
þvi er hann lagði hönd á. 1
Hveragerði keypti Christiansen
Fæddur 6. júní 1902
Dáinn 6. ágúst 1973
Oft þegar fufflorðna fólkið
hérna í Brelðholtinu er að aga
bömin sín, og annarra, þegar
pabbarnir öskra á þau að hypja
sig út af lóðiinni, þegar mömm-
umar draga þetta litía fól'k á
hnakkadrambinu upp úr þeim fáu
drullupollum sem enn eru eftir,
þá verður mér hugsað til bemsku
daganna sem við áttum saman
krakkarnir í Austurhlíð, Dals-
mynní og Othlið, og ttí pabbanna
og mammanna þar.
Bnn er eitthvað eftir af göt-
unum austur yfir Bringur, þar
sem ótaldar ferðir voru síkokk-
aðar, fram og tíd batoa og enn
dynja mér fyrir eyrum siköllin
á loftinu í Austurhiið, þegar öli
hersimgin var þar í skollaleik.
Þá var ekki þrifið í hnateka-
drambið á tápmilklum bömum,
hvorki í Austurhtíð né hinum
bæjunum og víst ekki heldur í
Breiðholtínu okkar.
Ég man aldrei eftir að við
værum beðin að hafa ekki svona
hátt, auk heldur melr. Hins veg-
landskika og byggði þar lítið hús
og gróðurhús. Þama hóf hann
aevistarf sitt, garðyrkjubúskap.
Ég og fólk mitt. eigum góðar
endurminningar frá heimsóknum
í Hveragerði. Nú þökkúm við
glaðar stundir á heimití Christ
iansens og frú Þóru. Það-
an fórum við jafnan með blóm
svona til þess að kveðjan entdst
betur. Christiansen breyttist
ekki, en það gerði efnahagur
hans. Hin síðari áT bjó hann í
glæsilegu húsi og ekki gleymdist
sálin í því litla. Hann var gæfu-
maður og því var gott að eiga
hann að vini. Mesta lán gæfiu-
mannsins var kona hans Þóra
Nikulásdóttir frá Kirkjulæk í
Fljótshlið. Góð kona er Guðs-
gjöf og það vissi Christiansen og
kunni að meta. Hjúskapur þekrra
náði yfir nærri 40 ár. Þau eign-
uðust þrjá góða syni.
Það er kveðja mín, að ég óska
þér fararheills og er stoltur af
þér sem landa mlnum. Frú Þóna,
þér þakka ég glaðar, stundiir og
veit að góðar minningar græða
saknaðarsárin.
ar man ég milda hönd sem strauík
um vanga, þegar við settumst að
góðgæti I eldhúsinu, ör og heit
eftir ærslin en ofurlitið lotning-
arfull, að vera á öðrum bæjum.
Ég man milda rödd sem sagði
Um leið: „Mi'kið ert þú mausara-
legur, frændi sæll.“ Svo var
hlegið við okkur og talað, eins
og við vsarum alvörufólk.
1 minni vitund eru þessir þrfr
bæir og fólkið sem þar býr og
ólst upp, ein óaðskii! jan.leg heild
enn í dag, þótt hópuritnn hafi nú
dreifzt viða. Þeir sem í minum
augum voru gamla fólkið, eru
nú aliir gengniir.
Gummi er sá fyrsti sem kveð-
ur af þeirri kynslóð sem nú er
elzt, og mér fiwnst sjálfuín með
ólíkindum að ég skuii telja aðra
skýldu brýnni en að fylgja hon-
um sáðasta spölinn. Éf til viE
vanrækd ég hamn fyrir aðra,
vegna þess að af honum vaæ að
vænta skilnings, fremur en hin-
um.
1 vetur, þegar við kvöddum
hinzta sinni dótturson hans litla,
sem loksins fékk að deyja þá,
var okkur mikill hanmur í huga,
en nú þegar hann sjálfur er fall-
inn í vatínn, fyri rvaraia u.st, á
miðjum slættí, er mér efst i huga
eftirsjá.
Hann kemur ekki oftar aiustan
meldnn, hægum, drjúgum skref-
um, með hendur aftan vi@ bak.
Hann sezt ekki oftar inn á eid-
húsbekkinn, og sýpur kaffi af
undiirskátínni. Hann hlær ekki
oftar við okkur, sinum sérkenni-
lega, smitandi hlátri.
En ég þakka fyrir árin sem ég
fékk að njóta þessara samviista,
og ég þakka fyrir að eiga enn
að hans ágætu konu 'og dætur.
Örn Erlendsson.
LESIÐ
MORGUNBLAÐSHÚSINU
Múðir mín ,
SVEIWDÍS VIGFÚSDÓTTIR,
andaðist að kvöldi 9. ágúst í Landakcrtsspitala. — Jarðarförin
auglýst síðar.
Fyrir hönd annarra ættingja,
Viktor Guðmundsson.
Fóstursystir mín.
MARlA SVEIIUSOÓTTIR,
andaðist í Borgarspítalanum 10. ágúst.
Fyrir hönd vandamamta og vina.
Asa Theodórs.
Móðir mín.
RAGNHILDUR EINARSDÓTTIR,
Hlíðarvegi 60 A, Kópavogi,
er lézt í Borgarspítalanum þann 3. ágúst, verður jarðsett frá
Fossvogskirkju, þriðjudaglnn 14. ágúst klukkan 15.00.
Fyrir hönd aðstandenda.
Fjóla Bjamadóttir.
Móðir okkar, tengdemóðir, amma og langamma,
LILJA GUÐJÓNSDÓTTIR,
andaðist að Elli- og hjúkrunarheimilinu Grund aðfaranótt 8.
ógúst.
Magnea Ágústsdóttir, Jón Einarsson,
Magnús Ágústsson, Helga Eiriksdóttir,
Högni Agústsson,
Sigurður Ágústsson,
bamabörn og bamabarnaböm.
Otför konu minnar,
RANNVEIGAR JÓNSDÓTTUR
frá Kírkjubæjarklaustri, Laufásvegi 34,
verður gerð frá Dómktrkjunni, þriðjudaginn 14. þ. m. kl. 13.30.
Eiríkur Onmsson.
t
Innilegar þakkir til allra, sem auðsýndu okkur samúð og
hlýhug við andlát og útför
UNNAR EINARSDÓTTUR.
Guðbjöm Eiríksson, Sigriður Sumarliðadóttir,
Eiríkur Eiríksson, Katrín Eiriksdóttir.
t
Þökkum hjartanlega auðsýnda samúð og vináttu við andlát
og jarðarför mannsins míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
JÓNS HJÖRLEIFSSONAR,
Skarðshlíð, Austur-EyjafjöHum.
Guð blessi ykkur öll.
Guðrún Sveinsdóttir,
böm, tengdabörn og barnabörn.
t
Hjartans þakkir fyrir auð'sýnda vináttu og Samúð við andlát
og jarðarför, móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
LILJU SAMÚELSDÓTTUR,
Garðavegi 11, Keflavík.
Sérstakar þakkir færum við Guðjóni Klemenssyni lækni,
yfirlækni og hjúkrunarkonum í Sjúkrahúsi Keflavfkur.
Júlíana Jónsdóttir, Röngvaldur Sigurjónsson,
Valdimar Jónsson, Ámína Jónsdóttir,
Reynir Jónsson, Bima Bjömsdóttir,
Jón V. Jónsson, barnabörn og bamabamaböm.
Sören Bögeskov.
Guðmundur Magn-
ússon Austurhlíð

DHGLECn