Morgunblaðið - 11.08.1973, Blaðsíða 28

Morgunblaðið - 11.08.1973, Blaðsíða 28
28 MORGUNBLAÐIÐ — LAUGARDAGUR 11. ÁGÚST 1973 SAI BAI N Anne Piper: 1 Snemma í háttinn giftast strax svo við getum veráð eitthvað saman, þar sem hann telur víst að verða sendur út á sjó innan skamms — Óþægðarangi! sagði páfa- gaukurinn og hún hrökk til fcaka og greip í höndina á mömmu sirmi. enda þótt frú Foster gerði sitt bezta til að hindra það, með þvi að segja að það væri alltof kalt og blautt og Friðrik væri nógu gamail til að bjarga sér sjálfur. Ég fór mér hægt á heim- íeiðinni, kom við i mörgum búð- um og náði rétt heim í hádegis- matinn. — Jæja, þá erum við einar út af fyrir okkur og ég vona að þér þyki ekki húsið héma of þegjandalegt, elskan. Og ég er alveg viss um, að hann Friðrik skreppur hingað oft. Kannski værirðu til með að lesa dá'.ítið íyi'ir' mig á morgnana? Gömlu augun mín eru orðin svo þreytt. O, farðu í fjandann, hugsaði ég. í>ú sérð þó alltaf tii að sauma En auðvitað sagði ég, að ég skyldi með ánægju lesa fyrir hana. Seinnipartinn var hún vön að leggja sig, svo að ég fékk næði til að snerpa á arnin- um og skrifa henni Betsy. „Elsku Betsy. Hvað mér þætti gaman að sjá þig. Eins og þú sérð af heimilisfanginu, er ég ekki svo langt frá Chipworth, og ég kem meira að segja bráð- um ennþá nær þér, þegar ég fer að búa mcð nýja manninum mín- um 1 Bath. Við erum nú ekki alveg gift ennþá, né heldur búið að dagsetja það, en líklega verð ur það einhvem tima í næstu viku. Ég var að vona, að ég gæti fengið þig til að vera brúðarmær, ef ég sendi þér skeyti þegar ég veit um daginn. Hvernig líður Edward? og Timothy og henni Jennifer litlu? Alitaf bless! Jenny“. Svarið kom um hæl: „Elsku bjáninn þinn. Hvað þú getur verið þagmælsk! Hver er hann? Hvað heitir hann? Hvar hdttirðu hann? Er það nú loks- Ins ást fyrir alvöru ? Og allt það. Auðvitað skal ég koma — með augnabliks fyrirvara, og lík lega kem ég með Jennifer til að sýna þér hana, svo að vinir brúðarinnar geti orðið fjölmenn- ir! Héma er hundleiðinlegt. Ed- ward er alltaf i lífverðiinum og mamma er húsmóðir. Alit gengur eðililega fyrir sig en skyldu- kenndin myrkvar samt lífið hjá manni á alla vegu. Ég eyði tíman um í að rekja upp snæri, safna Ijárnarusli og pappír, prjóna peysur taka upp matjurtir í garðinum og stilla til friðar hjá vanþakklátu flóttafólki Það verður gaman að fá brúðkaup tii tilbreytingar. Þín einlæg mág kona (fylgir nokkurt tengda- fólk nýja manninum?) Betsy". „P.S. Tim er í fríi næstu tiu daga á leið til einhvers dular- fulls staðar. Hann segir ykkur að gifta ykkur svo fljótt, að han.n geti komið I brúðkaupið." Fred hringdi til mín um kvöld ið í miklum æsingi. — Elskan min, við erum búin að fá ibúð og hana ágæta. Náunginn, sem ég tek við af hefur látið okkur eftir sina ibúð og ég er búinn að ná í leyfisbréf, sem gildir alíltaf og allsstaðar. Hvenær eig- um við að segja ? — Áttu frí um helgina? spurði ég. — Já frá því um miðjan laugar dag. — Jæja, hvað segirðu þá um Mukkan þrjú á laugardag í litlu kirkjunni héma handan við horn ið? Ég skal tala við prestkm eklsnemma í fyrramálið. Hvenær getum við flutt I íbúðina? — Á föstudag. Þá fer hann til London. Þetta er með öli- um húsgögnum, á efstu hæð við eitt torgið. — Guð hvað við erum heppin. Jæja, ég verð að leggja símann og segja henni mömmu þinni frá þessu. Þá á maður ekki eftir nema tvær nætur með fótakulda í rúminu. Ég þaut upp i setustofuna. — Fred biður að heilsa þér. Og það er svo dásamlegt, að við erum búin að fá íbúð hjá einhverjum manni úr flotamála- ráðuneytinu, sem er að fara. — Það er ágætt væna min, sagði hún í tortryggnistón. — Já, það finnst okkur líka báðum. Ég hélt áfmm másandi: — Og þá ætlum við að gifta okkur um helgina og flytja þang að strax áður en einhver tek- ur hana frá okkur. — Guð minn góður! Og ég sem var að vona að fá að hafa þig héma einhvem tima. Saumnálin skali í höndina á henmi. — Já það hefði ég lika viljað, en vitanlega vill aumingja Fred — Æ, góða mín, þetta er af- skaplegt áfall fyrir mig, mér finnst ekki fólk eigi að ana svona i hjónaband. — Stríðið gerir okkur nú öli- um erfitt að haga okkur skyn- samlega. — Ég hef bara ekkert að vera i. Þú sagðir nú strax um helgina? Þetta er nú óþarflega snögglegt. — Ég vorkennd’ kerlingargrey inu en lét bara ekki undan. Næsta morgun sendi ég Betsy skeyti og talaði við prestinn. Frú Foster sagðí næstum ekki orð við mig við hádegisverðinn. Reiðin og harmurinn börðust innra með henni. Hún snuggaði og stundi á vixi. Nú var ekkert undanfæri lengur. Ég var nógu hugrökk tii að standast hvað sem vera viidi. Ég var í blágráum ullarkjól við athöfnina, og með stóran hatt. Við komum öli saman í kirkj- unni. Fred tók við hjölastólnum af Edith og renndi honum eftir kirkjugólfinu á heppilegan stað. Edith og frú Foster voru einar öðrumegin í kirkjunni, en hinu- megin voru Betsy, Timothy og litiil rauður hattur, sem ég þótt- ist vita að Jennifer væri undir. Ég gekk ein eftir gólfinu með vönd af afskaplega dýrum rós- um i hendi. Á eftir fórum við heim til frú Foster og drukkum kampavín, sem við Fred höfðum útvegað. Frú Foster fór beint i rúmið. Betsy dró mig út i homið bak við páfagaukinn. — Mér finnst hann afskaplega laglegur elskan, og dálítið sjómannslegur. Ég vona að það fari vel í þetta sinn. — Það fór nú vel með hr. Jones, hefði hann bara ekki dá- ið. — Já vist er svo. Ég sá hann aldrei, en hann virðist hafa ver- ið allra bezti maður. Jennifer, komdu héma og heilsaðu henni guðmóður þinni. En Jennifer var of upptekin af páfagauknum, til þess að veita mér nokkra eftirtekt. — Viltu koma og heimsækja mig í Bath, Betsy? Líklega verð ég þar alein allan daginn. Fred kemur til með að vinna meira eða minna reglulega í skrifstofunni. — Vitanlega kem ég. Ég geri mér bara upp eittihvert erindi, Tim og Fred virðist koma vel samati. — Hvers vegna er Tim i hern- um núna? — O, það er bara einhvers konar dularbúningur. Tim kom og kyssti brúðiná iinnilega. — Þú ert íallegri en nokkru- siinni áður Jenny, sagði hann. — Ég vona, að þú sért ekki hætt að lesa. — Ég hef nú líitiinn tíma haft til þess í seinni tíð, Tim, en ég hef aldrei séð eftir því að hafa farið að lesa. Ég vona að þú verðir ekki sendur út í neina lifs hættu. — O, það er engin hætta á því. — Jæja, við ættum að fara að komast af stað, elskan, sagði Fred. — Billinn er kominn. Eiigum Ivið að fara og kveðja hana mömmu? Blessuð gamla konan var í rúminu, með glás af koddum öillum megin og með skrýtna nátt- húfu úr knippiimgum. Hún brosti eins og viðutan. — Mér þykir leitt að spiilila ánægjunnd hjá ykkur ekskumar mínar. En þetta hefur orkað svo iMa á mig, og mér fannst ég ekki mundu þoia að hitta aLLan mann- fjöldann niðri. — Fiestir mundu halda að þú hefðir verið við jarðarförina mina mamma. — Guð forði því! Svona ætt- irðu ekki að tala, Friðriik, ekki einu sinni í gamni. — Vertu þá sæl, mamma, og við komum fljótlega að heim- sækja þig. Mundu að við erum ekM langt í burtu. Ég kreisti hönd hans þegar við hlupum niður. — Mér finnst þú hafa verið xnjög hugrakkur, min vegna, Fred Ég er viss um, að hún verður í þýáingu Páls Skúlasonar. elcki Lengi með þessar áhyggjur, þegar hún sér hvað við erum hamingjusöm saman. Við hiupum upp í bíiiinn, en fluttum um leið Betsy og fjöl- skyldu hennar á stöðina. Við urðum samferða i Lestinni til Bath það var orðið ddmmt þegar við komum í íbúðina, en það var vistlegt og skemmtillegt að koma þangað. Tveir rauðir hæginda- stólar stóðu sitt hvorum megdn við arininn. — Hvað þú ert sniðugur, Fred Hvemig Jórstu að þessu? — Við höfum ágæta konu hérna — hún fylgir ibúðinni — og hún kom með mestu ánægju og tók til héma. Komdu og sjáðu svefnherbergið. Svefnherberglð var allt blátt og hvltt og afskaplega síkemmti- legt. Failegt hjónarúm. Ég bjóst við áframhaldandi fótakulda! — Frú Clark hefur haft handa okkur kaldan mat og svo súpu sem hægt er að hiita upp, svo að við þurfum ekki neitt að fara út aftur, sagði Fred. — Gott, það er líka eins og það ætli að fafa að snjóa. Hvað það er indælt að vera loksdns ein saman! — Ég er fengin að þér skull finnast það, elskan. Hann vafði mig örmum. — Er þetta bréf til þín? spurði ég og leit yfir öxlina á honum á bréf sem lá þar á borð- imu. Hann tók það upp. — Það er til þin, sagðd hanin, það hefur verið sent hingað áfram frá ráðu neytinu, á mitt nafn. Ég velti bréfinu fyrir mér. Frú Higgins? Hvað skyldi hún vera að skrifa mér á brúðkaupsdag- inn minn? En ég hefði svo sem mátt vita það. Ég las: „Kæra frú! Þetta er bara till að óska yður aEra heilla með nýju giftinguna, sem ég býst við, að nú hafi fatið fram. Húsið hefur enn ekki orðið fyrir sprengjum, ég fer þangað á hverjum degi til þess að vera viss, og skal segja yður til ef það verður. En milkið varð ég hiissa, þegar ég kom þangað í velvakandi Velvakandi svarar í síma 10100 frá mánudegi til föstudags kl. 14—15. 0 Um nafn eldfjallsins í Eyjum Friðfinnur Finnsson úr Vest- mannaeyj um skrifar ef tirf ar- andi: „Ég, sem þessar linur skrifa sendi í vor greinarkóm til Vel- vakanda. Þá voru að berast að úr öllum áttum tiilögur um nafn á gosstöðvamar á Heima- ey. Ég leyfði mér að leggja til að þeim heiðurshjónum frú Helgu Þorsteinsdóttur og Þor- bimd Guðjónssyni bónda í Kirkjubæ yrði gefið sjálfdæmí um að gefa gosstöðvunum nafn þegar gosið hætti og landslaig á svæðinu væri fullmótað. Þessi hjón hafa sannarlega gert garðinn frægan. Fyrir fimmtíu og þremur árum höfðu þau þarna litið býli, sem nú var orðið að stórbýli með sex- tíu dagsiláttna túni. Einndig höfðu þau byggt upp öU hús á staðn- um af mdiklum myndarskap. Þar sem Þorbjöm var orðdnn eiðaistí bóndinn í Eyjum og gos ið kom upp í túnfætinum á Kirkjubæ, þannig að ailt Kirkjubæjarhverflð, sú fagra byggð, hvarf undir ösku og hraun á fáum kMkkustundum, heyrði ég á mörgum Eyjamönn um, að þeim fanmst fara vel á því, að þessum greinda bónda og forvigiismanni þeirra Kirkju bæjarmanna væri falið að gefa eldstöðvunuim náfn. fc Á að heita Kirkjubæjarfell Þorbjöm í Kirkjubæ hafði íram að færa tiliögu um nafn, sem mdmniti á staðimn. Það var Kirkjubæjarfell. Veit ég, að Vestmammaeyinigar liefðu verið ánægðir með, að mafnið væri temgt þessari fögru byiggð, sem þama varð eyðiiiegginigunni að bráð. En það er til nefnd í Reykja- vik, sem heitir „ömefraanefnd", og þetta nafn fann ekki náð fyr- ir auigum nafndarinniar. Þor- bjöm í Kirkjubæ átti tal við oddvita raefndarinnar og færðd fram rök fyrir því, að fjtallið yrði nefnt Kirkjubæjarfell. Það eina, sem nefndarmanninum fannst að því, var að raafnið væri of langt. Og þar við sat. FjaUiið var nefnt Eidfell. Heyrist mér á mörgum Eyjia- mönnum, að þeim finmiist raatfira- ið risUtdð. Ennfremur, að ekM hafi verið niauðsynlegt að láta það milnna á eldinn, þvi að nóg var komið aif horaum áður. önn- ur sjóraairmið hafa ráðið þagar hinu forna eldvarpi var gefið nafnið Helgafiell. 0 Kirkjubæjarbraut Hér eru svo raokkur minnis- atriði um Kirkjubæ i Vest- rraannaeyjum: Kirkja stóð þar um fjögur hundruð ár og mál- dagi er til frá árirau 1250. Þar sátu margir merkir Merkár, til dæmis séra Guðmundur Högna son um fimmtiu ára skeið. í ævisögu sinnd mánnist séra Jóm Steimgrímsson þess lofsamlietga þá hann kom til Eyja og gisti hjá Guðmundi í Kirkjuhæ. Séra Jón Þorsteinsson píslarvottur, sem myrtur var af Tyrkjum í harmiiedknum árið 1627, Iwíilir þar í víigðum reit. PáU Jónsson skáldi mun hafa setið síðastur presta í Kirkjubæ (1837). Átta jarðir voru í ábúð á Kirkjúbæ fram yfilr 1930. Fyrir nokkrum áru.m var nýrri götu gefið nafiin í Vest- mannaeyjum. Ligigur gatan í átt tifl Kirkjubæjar og hlaut hún nafnið Kirkj ubæjarbraut. Bendir það ekki til þess, að Vestmannaeyiragum þyM raafn- ið of lamgt. Verður ekM nafmið Kirkju- bæjarfell iraotað af okkur Vest- maranaeyinigium tíi miraraimgar um þá fögru byigigð, sem þairraa stóð um aldaraðir — fremiur en Eldfell? Ég get ekki anmað en spurt — svarið verður að koma frá ykkur, kæru Vestmannáeyimg- ar. Með beztu kveðju til ykkar alira. Friðfinnur Finnsson." í framhaldii af því, sem að framan stieradur, vili Velvak- andi sikjóta því að, að horaum vdrðast menn nokkuð sammála um að ekki hafi teMzt vel tii rraeð þessa raafiragifit. Eldfell sé heldur tiiliþrilflaiUtið og flatt náfn á fjaMið, auk þess sem svipuð ömefni séu tii Víða um lamd. ^ Vísnaþáttur óskast endurtekinn Ein ljóðelsk skrifar: „Kæri Velvakandi. Miig Iianigar að biðjia þiig að koma þvi á framfæri við út- varpið, að vísnaþáttur Guð- miuindar A. Firarabogiasonar, sem fluttiur var á suimarvökunni 25. júli síðastliðiran, verðd endiurtek- inn. Gaman væri að fá að heyra fleina eftir þonnain ágæta höf- und, flutt af horaum sjálfum. Með fyrirfram þakklæti fyr- ir birtiniguna. Ein ljóðelsk." ------------------------------^ Electrolux SÆNSKAR UPPÞVOTT AVÉLAR Ryöfriar að innan

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.