Morgunblaðið - 21.08.1973, Blaðsíða 20

20
MORGU'NÐLAÐIÐ — I>RIÐJ UDAGUR 21. ÁGÚST 1973
Vika á Vestf jörOum:
Svo mikill afli að bygg-
ingar verða að bíða
Litið við í Súðavík
Súðvíking'ar eru nýbúnir að
fá skuítogara keyptan og hef
ur hanh veitt afbragðs vel,
frá þvi hani, kom fyrir um
þrem mánuðum. Auk skuttog
arans Bessa, er gerður út frá
Súðavík línubáturinn Kofri,
sem smíðaður var fyrir nokkr
um árum hjá Maresellíusi
Bemharðssyni á ísafirði. At-
vinnulif er með miklum blóma
í Súðavík og hefur verið byggt
við frystihúsið og enn frekari
stækkanir eru fyrirhugaðar.
I»á eru nokkur íbúðarhús i
smiðum í þorpinu. Súðavík
hefur lengi skapað mestu verð
mæti á hvern íbúa, að sögn
Barkar Ágústssonar, sem við
hittum á ferð í Súðavík ný-
lega. Börkur er framkvæmda
st.jórl frystihússins Frosta og
annast einnig rekstur skip-
anna sem gerð eru út. Börk
er vanalega ekki að finna á
skrifstofu fyrirtækisins, held
ur er hann einatt að störfum
með starfsfólkinu i frystihús
inu sjálfu.
„Ég geri þetta til að halda
heilsu,“ sagðí Börkur, „við
hugsum meira um það hér að
koma fiskimum frá en reikna
út.“ Börkur á sæti í hrepps-
nefndinni pg sagði hann okk-
ur, að hreppurinn væri nú að
Litlu krakkarnir í Súðavík.
láta leggja nýja götu auk þess
sem unnið væri í höfninni. Þá
væri fyrirhugað að byggja
nýja fiskmóttöku, fyrir frysti
hús'ð, vinnusal fyrir flökun
og roðflettivélar og auk þess
frystiklefa. „Meiningin var að
Ijúka við eitthvað af þessu
í sumar, en svo mikið hefur
veiðzt, að enginn mannskap-
ur hefur fengizt í bygigingar-
vjnnu,“ sagði Börkur.
Við snerom okkur næst til
Ólafs Gíslasonar í Súðavík,
stjómarformanns í Frosta. Ó1
afur hefur búið í Álftafirði
frá 7 ára aldri og á jörðina
Svarfhó1., þar sem hann bjó,
þar til hann flutti í þorpið fyr
iir sjö árum. SvarfhóU er góð
og mikill heyskaparjörð, en
Ólafur kvaðst hafa hætt bú-
skap sakir heilsuleysis, hann
hefði fengið þessa „iheldri-
manna veiiki, kransæðastífl-
una“. Ólafur saigðist vera á
Svarfhóli ásamt konu sinni
eiinn mánuð á ári, um sauð-
burðinn, en hann á enniþá 60
kindur. Þegar okkur bar að í
Súðavík var heysikapartíð og
Ólafur kvaðst vera í heyskapn
um, en hins vegar væri hann
S frystiihúsinu, þegar svo mikið
aflaðist, þvi „þótt maður vildi
ekki þéna of mikið og standa
í slorkösinni tii þess hara að
skila til ríkís og bæjar, þá
má hráefnið ekki skemmast og
þess vegna er maður nú að
þessu,“ sagði Ólafur.
Salóme og Þórður Sigurð son í kaffistofu frystihússins.
1 nýbyggingunni við frysti
húsið er afar vist'leg kaffistofa
fyrir starfsfólkið og þar á að
koma upp tómstundaherberg-i
fyrir starfsfólkið með aðstöðu
fyrir borðtennis og þess hátt
ar. „Þetta á að vera megrun-
arherbergi fyrir fólk til að
fara í eftir matinn hér í næsta
herbergi," sagði Ólafur.
Hjónin Salóme Halldórsdótt
ir og Þórður Siigurðsson sjá
um matar- og kaffiigerðiina í
kaffistofunni og við tókum
Þórð tali. Þórður kvaðst hafa
flutt til Súðavíkur 1939 og
hefðu orðið mikil umskipti sið
an þá. „Þá var ekkert frysti-
hús hér. eina starfsemin var
eiginlega ishús og lifrarstöð.
Við þetta vann maður og var
svo á litJlu 10—12 tonna bátun-
um. En svo getur bezt blómg-
azt, að ekkd sé hver höndin
uppi á móti annarri og það
var oft hart deilt í þá daga.“
Þórður og Salóme fhittu
síðar tii ísafjarðar og Bolumg
arvíkur en komu aftur ti'l
Súðavíkur 1958 „Þá var mað-
ur búinn að vera alllt frá
hatti ofan í skó á bátum í 50
ár og fór í land," sagði Þórð
ur, „en nú er maður að verða
67 og að komast „á ríkið"
eiins og svo margcr hugisa. nú
á dögum.“ Sigurður sonur
Þórðar skaut inn í að lokum:
„Það hefur orðið mikil upp-
bygging við Djúpveginn og
inn í Djúp. Við hér veltum
þvú stundum fyrir okkur
hvers vegna ekki er hægt að
selja ríkisskuidabréf til þeirr
ar framkvæmdar eins og í
hr.nigveginn. Við erum viss um
að Vestfirðimgar muindu kaupa
þau.“ — GHH.
Sumarhús Kjarvals:
Dálítil minning
um mikinn mann
„JÓHANNES Kjarval var á leið
til æskustöðva sinna í Borgar-
Hrðí eystra sumarið 1948, en varð
*f ferð, sem hann átti von á héð-
an úr Hjaltastaðaþinghánni.
Hann fékk leyfi til að tjalda yfir
nóttina hér í hvamminnm. Dag-
tnn eftir kom hann tii mín og
sagði að umhverfið hefði haft
svo djúp áhrif á sig, að hér vildi
hann reisa sér sumarhús. Það
var auðsótt mál og ég gaf hon-
mn land í hvamminum, þar sem
hann reisti sumarhús sitt, og
næstu tuttugu sumrin gisti hann
héma.“
mjóck og bra'uð, þagar harm vair
sjáMur orðinin uppislkroppa með
vistir. Þær hrukku stundum
skaimmit, ef mi'kið var um gesta-
komur hj'á honium, því eniginin
fór frá homuim aítur, fyrr ein
harm hafði þeg.ð 'góðgm'ðir. —
Bf v ð gerðum homum gredða, þá
emdiurgait hamn þá margfalt.
Eitnu simrai færði konan mdn hon-
um blóm í vasa að 'gjöif. Morgiun-
irun eftir færði hanin henmi máil-
verk af va'sanum og blámuinum
og kalvaði verkð „Þa'kklátur
huigur". Svoma var hamn stór-
brotinm á aliian hátt. — Samúð
hans mieð öllu, sem líísanda dró,
Hvammurinn, þar sem sumarhúsið og bátaskýlið standa. Sumarhúsið er til hægri á myndinni.
Ljósm.: Mbl. Rafn.
Svo mælt'st Birnli Guittorms-
syni, béinda á Ketilsstöðum í
H jait astað aþi'nigh.á á Fljótsd-ails-
héraði, er hann rifjar upp endur
fninmiinig'ar um veru Kjarvals í
sumarhúsiimu.
Rétt hjá suimarhúsiimu stendur
bétaislkýili, sem igeymir b'át Kjar-
vals, en haran sigldi stumduim á
homum tii Borgaríjarðar, er
hanin heimsótti æskuh'eimiiiii sitt.
„Málaði Kjarvail milklið héma
úr hvammtmum?"
„Já, en það var mest fyrstiu
þrjú ár'.n. Hann máiaði úr
bvamm'inum ag af hæðcnnd
handan hans. Hann varð oft fyr-
ir truífiiumum aif mönnum sem
vifld'U heiimsækja hamn og spj'aKa
Mið hann. Þegiar hann var ekiki
B0 máila, þótti honum gaman að
gefiiium, en óskaði þass að hafa
vinin'ufrið vdð málarastörf."
Kjarvatl var mákil'l heimiiilisvin
ur flólfcslins á Ketilsstöðum og
loom þar oft í heknsókn.
„Hamn igústi stundium hérraa
Ojá oíklkiur oig fékk hjá ökikur
Björn Guttormsson, bóndi á Ketilsstööum, var niikill vinur Kjar-
vals. Hann var að heyja í óða önn, er blaðamanninn bar að
garði, en gaf sér svolítinn tíma frá störfum til að rifja upp
ánægjnlegar endurmiiuiingar frá dvöl Kjarvals i sumarhúsinu.
var jafn stórbrotám og þaikklæti
hams fyrir aíla smágreiða. Eitt
kvölidiö var kalt úti og súid og
Kjarval dvaldiist inman dyra.
Heyrir haran þá, að eimhver er að
rjála við dyrraar á sumarhúsdniu
haras. Hann fór til dyra oig þá
stendiur þar einmana kýr, sem
hafði vi'llzt út úr hópmum otg var
henmi greimi'iiega kalt. Hann
vorkeinndi vesalrings sikepniunirac,
oig hlieypti herani inn í húsdð, en
það er svo Mtið, að eftir að hún
var komin inn, var ékkert pláss
eftir h-anda horaum. Hann svaf
útd uiradir veigig þá nóttina, em eft-
'rlét kúnni hlýjuna og skjóláð.
— Á fimimtugsafmæli miírau
orti hann til mín ijóð otg fyrsta
eriinidiið hljóðar svo:
Landsetinn gæddur ijóði
leyfir sér hér með góði,
að flytja þér orðgnótt snjalia.
Eigandi lífs og lainds
— Ketésstaða bSómá'bands —
við KiettastaJ'ta.
Guttormisisoin, bldður Björn
huigarfl'Uig3.hedima kannar
þú hei’lakyggn örn,
Eiran viniur minn sa.gði, er
haran heyrði ljóðiö, að sér þættii
fulflþykkt sniiurt á iofið. Ég svar-
aðá þvii ti'l, að Kjiarvad málaði oft
í sterkum litum. Þanndig maður
var Kjarval, stórbrotinn rag
heimur hans ýktur.“
„Hvað stendur tii, að gert
verði við sumarhús hans?"
„Það á að varðvedta það í
mimnimgu l'istamiainmisinis og ætte
þjóðmiinjavörður, Lioniskflúbbur
Auist'urlands og fleiri góðir menn
að sjá tifl þess að svo megi verða.
Hiragiað kom svo Sveinn Kjarval
eigi alils fyrdr lönig’u og huigðist
fíytjia bátinin hans til Reykjavík-
ur og koma honuim fyrir á Kjar-
valiisisafininu, en af því hietfiur ekki
orðáð enn. Ein það á að igera við
bátinn, styrkja grunn hússins
og girða í krinig um svæðið."
— Tj.