Morgunblaðið - 26.01.1974, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 26. JANÚAR 1974
— Bækur og
bókmenntir
Ekið á kyrr-
stæða bifreið
FÖSTUDAGINN 25. jan., á tíma-
bilinu kl. 09—17 var ekið á gul-
brúna Moskvitch-bifreið, R-33273,
þar sem hún stóð á stæði Lands-
bankans að Laugavegi 77, norðan-
vert við húsið. Báðar hurðir
hægra megin voru dældaðar.
Þeir, sem kynnu að geta gefið
upplýsingar um ákeyrsluna, eru
beðnir að láta iögregluna vita.
— 3. herinn
Framhald af bls. 1
verður einnig aflétt umsátrinu
um Súezborg og þá 15 þúsund
óbreytta borgara, sem þar eru.
Mikil leynd hvílir yfir brott-
flutningnum og fyrirskipaði
Moshe Dayan landvarnaráðherra
persónulega, að engum frétta-
mönnum, hvorki innlendum né
erlendum skyldi leyft að fylgjast
með aðgerðunum.
— Vissum ...
Framhald af bls. 32
uðum við lúkarskappanum til
þess að báturinn flyti áfram.“
„Hvar var gúmbjörgunarbát-
urinn?“
„Við misstum hann, þegar
eitt ólagið reið yfir bátinn.
Einnig voru í lúkarnum björg-
unarblys, sem við ætluðum að
nota, en þegar við opnuðum og
ætluðum að ná í þau, kom ann-
að ólag og þá voru þau einnig
horfin,“ sagði Hólmar Víðir
Gunnarsson.
„Hve lengi voruð þið svo á
stefninu, sem eitt stóð upp úr?“
„Það hefur verið um klukku-
stund," sagði Hólmar Víðir.
„Okkur var skitkalt og leið illa,
enda blautír. Það var erfitt að
halda sér við bátinn, þegar
brotin riðu yfir. Við gerðum
okkur grein fyrir því, að við
vorum dauðans matur og vor-
um búnir að gefa upp alla von.“
„Nú, en svo birtist Viðir II
skyndilega utan úr sortanum."
„Já og við öskruðum og veif-
uðum eins og við lifandi gátum,
því að Víðir gat allt eins farið
fram hjá. ÖII ljós frá vélinni
höfðu að sjálfsögðu slokknað,
en það varð okkur til bjargar,
að Ijós logaði áfram í siglutopp-
inum vegna rafstraums frá raf-
geymunum. Þetta ljós sáu þeir
á Víði, héldu vist fyrst, að um
bauju væri að ræða, en fóru að
athuga málið. Það var svo snar-
ræði strákanna á Víði að þakka,
að við erum á Iífi,“ sagði Hólm-
ar Víðir.
Þeir félagar voru svo fluttir í
sjúkrahúsið i Keflavík, þar sem
þeir dvöldust í nótt. Þeir voru
talsvert þjakaðir eftir vosbúð-
ina fyrst á eftir, en jöfnuðu sig
fljótt og fengu að fara heim í
morgunsárið í gær. Þeir tjáðu
okkur, að báturinn hefði verið
illa tryggður. Það yrðu kannski
erfiðustu eftirstöðvar þessa at-
burðar — „en einhvern veginn
verðum við að fá okkur annan
bát,“ sagði Hólmar Víðir Gunn-
arsson um leið og við kvöddum
þá félaga.
— Varnarliðið
Framhald af bls. 32
óeinkennisklæddir menn sæju
um viðhald flugvélanna og gæzlu-
lið annaðist umsjón mannvirkj-
anna á Keflavikurflugvelli, sam-
kvæmt skuldbindingum okkar við
NATO. Hann sagði, að fjöldi þess-
ara manna yrði að vera samnings-
atriði við Bandaríkjamenn.
Dagur Þorleifsson blaðamaður
á Þjóðviljanum sagðí, að ísland
yrði alls ekki herlaust land sam-
kvæmt tillögu utanríkisráð-
herra. I þeim fælust mjög áþekk-
ar breytingar og þegar bandaríski
flotinn tók hér við af flughernum,
en þá hefði fækkað verulega í
varnarliðinu.
Ragnar Arnalds kvaðst ekki
hafa skilið tillögur Einars Ágústs-
sonar þannig, að hér yrði banda-
rísk flugsveit staðsett. Þá væri
Alþýðubandalagið þegar búið að
segja nei.
Geir Hallgrimsson vakti athygli
á því, að þessir tveir talsmenn
stjórnarflokkanna túlkuðu tillög-
ur utanríkisráðherra ekki á sama
veg, þetta væri sama sagan og
áður hjá stjórnarflokkunum, og
þannig væri farið með veiga-
mestu öryggismál þjóðarinnar.
Hörður Einarsson lögfræðing-
ur, sagði, að það væri megínatriði,
að öryggi Islands yrði tryggt
áfram, og hvort sá liðssafnaður,
sem væri á Keflavíkurflugvelli,
fullnægðí þeim tilgangi. Næst
kæmu svo skuldbindingar við aðr-
ar þjóðir og NATO.
Aðspurður sagði Einar Ágústs-
son, að það væri rétt, að N'orð-
menn hefðu lýst nokkrum áhyggj-
um vegna nugsanlegrar brottfar-
ar varnarliðsins. „Það ■ er
vissulega lesið, sem kemur frá
Norðmönnum,“ sagði utanrikis-
ráðherra.
Suður-vietnamskur tundurspillir með nokkra slagsíðu kemur inn í höfnina i Danang, nokkuð skemmdur
eftir harða sjóorrustu við kfnversk herskip við Parcel-eyjar. í orrustunni var sökkt einu kfnversku
herskipi og öðru vietnömsku og auk þess urðu skemmdir á nokkrum öðrum skipum, sem þátt tóku f
orrustunni.
— Staðreyndir
Framhald af bls. 2
einungis vegna þess á hvern hátt
þær voru fram settar. Þessari
ákvörðun áfrýjaði Björn Th.
Björnsson til útvarpsráðs með
bréfi 31. desember, svo sem ég
hafði mátt vænta, og í tilefni þess
gerði útvarpsráð svohljóðandi
ályktun á fundi sínum 7. þessa
mánaðar:
„Utvarpsráð lýsir sig samþykkt
þeirri ráðstöfun Jóns Þórarins-
sonar að nema burt úr Vöku 29.
f.m. gagnrýni Björns Th. Björns-
sonar á jóladagatali Umferðar-
ráðs og Sjónvarpsins, ekki vegna
efnislegrar gagnrýni, heldur
vegna orðfæris. Utvarpsráð getur
ekki fallist á, að menningargagn-
rýni Vöku sé þröngur stakkur
skorinn, þótt slíkt orðfæri sé ekki
notað. Samþykkt einróma".
25. janúar 1974.
Jón Þórarinsson,
dagskrárstjóri.
Framhald af bls. 16
skipa þurfti fimm manna nefnd
til þess að semja úthlutunar-
reglur, þurftu bæði hægri
menn og vinstra liðið að fylgja
málinu eftir sér til pólitísks
ávinnings. Svava og Gunnar
vöru sett í nefndina. Þau voru
bæði önnum kafin á þingi s.l.
vetur og í sumar á ferð og flugi
heima og erlendis. Nefndin
lauk þvi ekki störfum í tæka
tíð. Þegar árið var nærri liðið
og rithöfundar orðnir æði lang-
eygir eftir pening sínum, var
gripið til þess ráðs að skipa í
úthlutunarnefndina þrjá
háskólamenn á góðum aldri, en
líklega betur að sér um skoð-
anir ritdómara á rithöfundum
en verkum höfundanna.
Umsóknarfrestur rann út 10.
des., og fimm dögum siðar hafði
nefndin lokið störfum, enda var
henni ekki ætlaður lengri timi.
Ég ætla ekki að tala um útkom-
una núna.
En hverjir eiga að njóta
þessara peninga, sem hér um
ræðir? Mitt svar er þetta: Fyrst
og fremst þeir, sem unníð hafa
kauplitið eða jafnvel gefið með
sér sem rithöfundar, bæði þeir
sem selja nú handrit fyrir gott
verð og eins hinir er litið bera
úr býtum. Ennfremur efnilegir
nýliðar. En um þetta þarf að
setja reglur, — og nefnd sú,
sem menntamálaráðherra
skipaði, hefur ekki lokið
störfum.
Kröfur manna um skiptingu
þessa fjár í samræmi við
bókaverð og seldan eintaka-
fjölda eru byggðar á furðu-
legum misskilningi á eðli
málsins. Höfundar jólagjafa-
bókanna eru að sjálfsögðu mis-
jafnvel vandvirkir menn, en
margir þeirra eru beinlánis, vit-
andi vits eða af vanþekkingu
að vinna hörmulegóþurftarverk.
Oft fara þeir illa með eFni, sem
aðrir trúa þeim fyrir og skilja
eftir svöðusár sem seint gróa.
Þeir eru líka oft að skemma
smekk almennings og vinna
spjöll á tungunni. — Svo er sú
hlið, er snýr að öðrum rithöf-
undum, þeim sem vanda sig.
Þeir verða að gera töluverðar
kröfur til útgefanda um
ritlaun. Gervirithöfundarnir
gera sig vinsæla hjá útgef-
endum og kröfulitlum
lesendum með tvennu móti;
skrifa eins og fólk vill láta
skrifa fyrirsig.sættasigviðþá
þóknun sem útgefendur teíja
sig geta borgað. Hvað myndu
hinar ýmsu stéttir þjóð-
félagsins segja, ef menn færu
inn á vettvang þeirra og byðu
þjónustu sína fyrir lítið eða
ekkert, og heimtuðu svo jafnvel
hlúta af kaupi þeirra í
ofanálag? Ætli einhverjum
þætti ekki súrt í broti. Eðli-
legast væri að rithöfundar
fengju lágmarksgreiðslu fyrir
afhent handrit. oe síðan
ákveðinn hundraðshluta af
verði seldra bóka. En þetta eru
auðvitað peningar, sem útgef-
endur eiga að borga.
Jón úr Vör.
— Alþingi
Framhald af bls. 14
hefur orkumálaráðherra fram til
þessa ekki veitt heimild fyrir
Svartárvirkjun, né heldur virkj-
un í Fljótaá. Og engar horfur eru
á, að hann veiti slíka heimild,
nema skv. beinum fyrirmælum
Alþingis.“
Þá er rakið, að disilorkuvinnsla
muni hafa verið á Norðurlandi
vestra sem svarar 10 milljónum
kílóvattstunda. Miðað við núver-
andi olíuverð, sem sé kr. 8,80 á
lítra, nemi þessi kostnaður 27
milljónum kr. Þar við bætist
gæzlukostnaður og margháttuð
vinna við dísilorkuvinnsluna. Ef
olíuverð hins vegar tvöfaldist,
eins og nú sé spáð, sé hér um að
ræða 54 milljónir kr„ sem sé rúm-
lega helmingur af virkjunar-
kostnaði við Fljótaá og nær
þriðjungur af virkjunarkostnaði
Svartár. Hagkvæmnin við
virkjanirnar sé þvi augljós.
KRISTNIBOÐSVIKA
í HAFNARFIRÐI
HIN ÁRLEGA kristniboðsvika í
Hafnarfirði verður haldin í húsi
KFUM og K við Hverfisgötu þar í
bæ dagana 27. febr. til 3. marz.
Kristniboðið fslenzka í Konsó í
Eþíópíu verður kynnt í máli og
myndum.
Kynninguna annast einkum
kristniboðarnir Ingunn Gfsladótt-
ir hjúkrunarkona og hjónin
Katrín Guðlaugsdóttir og Gísli
Arnkelsson, svo og Gunnar Sigur-
jónsson guðfræðingur, en hann er
nýkominn heim úr kynnisför til
Konsó. Þá verða fluttar stuttar
hugvekjur, og tekur m.a. ungt
fólk til máls. Mikil áherzla verður
lögð á söng, bæði einsöng og kór-
söng, og einnig syngja hópar ungs
— Njósnahringur
Framhald af bls. 15
lýsingar um athæfi þeirra
frá Bandaríkjunum. Þeir voru
hins vegar ekki fangelsaðir og
haft var hljótt um málið. Frolik
segir, að tékkneska leyniþjónust-
an hafi náð sambandi við þing-
mennina fljótlega eftir 1950 og
þeir hafi veitt mikilvægar upplýs-
ingar um varnir landsins, stefnu
stjórnarinnar í innan- og utan-
rikismálum og innri starfsemi
verkamannaflokksins.
fólks. Efni fyrstu samkomunnar,
sunnud. 27. jan., verður þetta:
Þrjú ungmenni segja nokkur orð,
æskulýðskór KFUM og K syngur
og sr. Frank M. Halldórsson talar.
Einnig verður mikill almennur
söngur. Á mánudagskvöld mun
Ingunn Gísladóttir sýna myndir
frá Konsó, en Arngrfmur Guð-
jónsson og Gunnar Sigurjónsson
flytja hugvekjur. Þórður Möller
syngur einsöng. — Samkomur
kristniboðsvikunnar eru ætlaðar
ungum og gömlum, og eru allir
velkomnir.
Fréttatilkynning.
-----------------
— Giftusamleg
Framhald afbls. 32
að ná síðasta manninum um borð
sökk Skálafellið við skutinn á
okkar bát.“
Kristinn kvað talsvert hafa ver-
ið af þeim þremenningum dregið
— einn þeirra hefði að vísu verið
sæmilega á sig kominn, en þeir
Víðismenn hefðu hins vegar
átt í erfiðleikum með
að ná þriðja manninum
inn, þar sem hann var svo
þjakaður. Var sá einu sinni
búinn að fara í sjóinn, en félagar
hans höfðu náð honum og dregið
upp aftur. Eftir að Vfðir kom á
staðinn náði þessi maður í línu
frá bjarghringnum og var þannig
dreginn inn. Þá er það til marks
um þá guðslukku, sem hér var á
ferðinni, að Viðir II var síðasti
báturinn inn til Sandgerðishafn-
ar.
Kristinn skipstjóri er aðeins 22
ára að aldri, og tók hann við
Víði II nú um áramótin. Er þetta
jafnframt fyrsta úthald hans sem
skipstjóra, eins og fyrr greinir.
Kristinn sagði að lokum í samtal-
inu við Morgunblaðið, að hann
vildisérstaklega þakka stýrimanni
sínum og skipverjum í brúnni
mikla aðgæzlu, sem orðið hefði
mönnunum þremur til lífs.