Morgunblaðið - 19.02.1974, Qupperneq 29

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 19. FEBRÚAR 1974
29
ROSE-
ANNA
35
ber þó svo að hún hefði mátt fara
fyrr, af heilsufarsástæðum. En ég
var ekki úrkula vonar um að hún
segði sannleikann. En hún hélt
fast við það sem hún hafði sagt og
að lokum var ekki um annað að
ræða en láta hana fara. Ég gat
ekkert aðhafst frekar. Eg orðaði
þetta við kunningja sem ég á inn-
an lögreglunnar og þeir voru eitt-
hvað að athuga málið, en urðu
einskis vísari.
Martin sagði ekkert.
— Eg veit sem sagt ekki ná-
kvæmlega hvernig þetta hefur
gengið fyrir sig, sagði læknirinn.
— En það hlýtur að hafa verið
notað eitthvert tól eða tæki.
Kannski stútbrotin flaska. Hefur
ei'tthvað komið fyrir hana?
— Nei, ég þarf bara að tala við
hana.
— Það verður víst hægara sagt
en gert.
— Ég veit það, sagði Martin. —
Þakka yður fyrir hjálpina.
Hann stakk pennanum aftur í
vasann, án þess að hafa skrifað
nokkuð niður.
Martin nuddaði sér í hárinu
meðan hann skoðaði myndina af
manninum með derhúfuna.
Honum varð hugsað til stúlk-
unnar í Vaxje sem var svo skelfd
að hún reyndi umfram allt að
dylja sannleikann og hún hafði
meira að segja lagt á flótta nú frá
frekari spurningum. Hann starði
á myndina og tautaði hálfhátt fyr-
ir munni sér: „Hvers vegna“ og
hann vissi að það var aðeins eitt
svar við þeirri spurningu.
Síminn hringdi. Það var læknir-
inn.
— Ég gleymdi einu atriði, sem
þér hafið kannski áhuga á, sagði
hann. Sjúklingurinn hafði verið
hér á spítalanum fyrr, í lok des-
ember árið 1962. Það var horfið
mér úr minni, bæði vegna þess að
ég var þá sjálfur í fríi og hún lá á
annarri deild í sjúkrahúsinu. En
ég las sjúkraskýrsluna seinna,
þegar hún varð minn sjúklingur.
Þá hafði hún fingurbrotnað á
löngutöng og þumalfingri á
vinstri hönd. Fingurnir höfðu
greinilega verið keyrðir aftur og
brotnir þannig. Einnig þá neitaði
hún að segja neitt. Það endaði
með því að hún sagðist hafa dott-
ið. En starfsfélagi minn sem ann-
aðist um hana sagði að slík væri
fráleit skýring, eftir því hvernig
fingurnir voru brotnir.
Martin þakkaði fyrir og lagði
tólið á. Svo hringdi hann til veit-
ingahússins, sem Göta Isaksson
vann á. Hann heyrði glamur og
skruðninga úr eldhúsinu og ein-
hver hrópaði: „Þrjú buff með
eggi,“ rétt við simtólið. Nokkrar
mínútur liðu áður en Göta kom í
símann.
— Hér er svo voðalegur hávaði.
sagði hún. — Hvar við lágum,
þegar hún veiktist. Eg man það
vel. Það var í Gautaborg. Þegar
við fórum um morguninn var hún
ekki með og sú nýja kom ekki fyrr
en í Töreboda.
— Hvar bjugguð þér i Gauta-
borg?
— Ég bjó venjulega á Hjálpræð-
ishernum, en ég veit ekki um
hana. Kannski hún hafi verið um
borð eða á einhverju hóteli. Mér
þykir það annars leitt, en nú verð
ég að þjóta, það er beðið eftir
mér. Gestirnir, skiljið þér.
Martin hringdi til Motala og
Ahlberg hlustaði án þess að gripa
fram í fyrir honum.
— Hún hefur farið rakleitt frá
Gautaborg til sjúkrahússins í
Vaxjö sagði hann. — Við verðum
að komast að því hvar hún hefur
verið nóttina milli 8. og 9. ágúst.
Þá hlýturþað að hafa gerzt.
— Hún var mjög illa á sig kom-
in, sagði Martin. — Furðulegt
hún skyldi hafa þrek til að komast
til Vaxjö.
— Maðurinn, sem þama hefur
verið að verki hefur sennilega
búið í Gautaborg og þá hefur
þetta gerzt heima hjá honum.
Hann þagði litla stund, sagði
hann.
— Skrambans vandræði, að hún
skyldi ekki vilja segja okkur
nafnið því að hún veit hver hann
er.
— Hún er hrædd, sagði Martin.
— Hún var viti sinu fjær af skelf-
ingu.
— Heldurðu að það sé of seint
að reyna að ná i hana aftur?
— Já, það held ég, sagði Martin.
— Hún vissi hvað hún var að
gera, þegar hún hljópst á brott.
Og það geta liðið ár og dagar
þangað til við fréttum af henni
næst. Við vitum líka hvað hún
gerði.
— Hvað gerði hún? sagði Ahl-
berg.
— Hún flúði til að bjarga lífi
sínu, sagði Martin.
22. KAFLI
Snjórinn þekur göturnar og
liggur á trjám og húsþökum eins
og þykkt teppi. Jólaskreytingar
eru farnar að skjóta upp kollinum
í búðargluggunum, enda þótt
mánuður sé til jóla.
Lundberg lögreglumaður virð-
ist ekki eiga annrfkt. Hann geng-
ur rólega fram og aftur og fylgist
með umferðinni á sinu yfirráða-
svæði. Hann fer inn i kökubúð á
horninu á Norrlandsgötú og hann
ákveður að setjast niður og fá sér
kaffisopa. Klukkan er tíu að
morgni og inni er fátt fólk. A
næsta borði situr maður með
kaffibolla fyrir framan sig. Lund-
berg fer að horfa á hann; eitthvao
kunnuglegt er við þennan mann
og hann reynir að rifja upp hvað-
an hann kannast við andlitið á
honum.
Svo uppgötvar hann, að hárin
risa á höfði hans.
Maðurinn frá „d íönu“-málinu!
Hann er hárviss um það. Hann
hefur margsinnis skoðað mynd-
irnar af honum, sem hafa legið
frammi á stöðinni og mynd hans
hefur greypzt inn í huga hans.
Um leið og maðurinn ris á fætur
gerir hann slíkt hið sama. Maður-
inn gengur að borðinu og leggur
peninga á borðið. Hann er ber-
höfðaður og frakkalaus og þegar
FRAMHALDSSAGA EFTIR
MAJ SJÖWALL OG
PER WAHLÖÖ
JÓHANNA KRISTJÓNSDÓTTIR
ÞÝDDI
hann gengur f áttina til dyra, sér
Lundberg að lýsingin virðist rétt í
hvívetna.
Hann sér manninn ganga til
hægri og hann kveður afgreiðslu-
stúlkuna með því að bera fing-
urna við húfuna og hraðar sér út
á eftir manninq.m. Lundberg sér
hann smeygja sér inn um dyr
nokkru neðar í götunni. A dyrun-
um er skilti, sem á stendur J. A.
Eriksson. Flutningafyrirtæki.
Skrifstofur. Dyrnar eru úr gleri.
Hann reynir að sjá inn um leið og
hann gengur fram hjá. Iportifyrir
ofan húsið eru tveir stórir flutn-
ingabilar, merktir fyrirtækinu.
Hann gengur aftur framhjá
skrifstofunni. Að þessu sinni
gengur hann hægar og teygir úr
sér til að reyna að sjá eitthvað.
Hann sér að þar er bás merktur
gjaldkeri og á næstu dyrum
stendur nafnið F. Bengtsson.
Hávaxni maðurinn stendur fyr-
ir innan og er að tala i símann.
Hann snýr baki íLundberg. Hann
hefur farið úr jakkanum og
brugðið sér í svartan slopp og
hann hefur aðra höndina í vasan-
um. Lundberg gengur hægt út
aftur og hjartað berst í brjósti
hans.
— Ja, nú þykir mér týra,...
sagði Kolberg
— Sennilega fer hann í mat
klukkan tólf, sagði Martin. —
Flýttu þér, þá ættirðu að ná því.
Duglegur náungi, þessi Lund-
berg, ég tala nú ekki um ef það
kemur í ljós að hann hefur rétt
fyrir sér. Og víst vona ég það af
öllu hjarta. Hringdu til mín strax
og þú getur og þá skal ég senda
Stenström til aij leysa þig af.
— Ég held ég geti verið einn í
dag. Hann gæti tekið við í kvöld.
Þegar klukkuna vantaði
stundarfjórðung í tólf var Kol-
berg kominn á staðinn. Gegnt
flutningafyrirtækinu var kaffi-
stofa og hann settist þar við
gluggann. Þegar stór vörubíll,
merktur, kom akandi út úr port-
inu leit Kolberg á klukkuna.
VELVAKAMDI
Velvakandi svarar i síma 10-100
kl 10.30 — 1 1.30, frá mánudegi
til föstudags.
% Græðir ríkið?
Arni Helgason i Stykkishólmi
skrifar:
„Þegar maður sér einhvern sem
hefir orðið undir í lífinu vegna
þess að eiturnautnir hafa tekið
hann heljartökum vaknar sú
spurning hjá hverjum samvisku-
sömum manni hvað hann geti gert
til að hjálpa þeim hinum sama til
að snúa við til betra lífs og svo
eins hvernig hægt sé að sporna
við því að svona sjón verði jafn
algeng og hún er nú á landi voru.
Ég hefi verið að velta þvi fyrir
mér hvernig þeir menn eru gerðir
sem snúast í lið með þvx sem
ögæfunni veldur, tala um gróða
sem ríkið — þ.e. samféiagið —
hafi í slíkum ósköpum. Ilvað
skyldu þeir vera margir sem lög-
reglan hefir afskipt af ósjálf-
bjarga ölvaðir, vinnandi verk sem
þeim aldrei hefir dottið í hug
hefðu þeir ailsgáðir verið. Og
hvað skyldi kostnaður ríkisins
vera mikill við að halda þeim hin-
um sömu uppi i fangageymslum
og öðrum vistarverum, þegar
kostnaður eins einasta skiptir um
100 þúsundum á mánuði.
% Löggæzla fyrr og
nú
Þegar ég kom hingað á Snæ-
fellsnes árið 1942 var hér enginn
lögregluþjónn og við skemmtanir
dugði að hafa dyravörð sem tók á
móti aðgangseyri. Sýslumaður
þurfti fáa að yfirheyra vegna ó-
spekta og óláta og að maður tali
nú ekki um innbrot og þess hátt-
ar. Þeirra minnist ég ekki.
1 dag er svo komið að 6 lög-
regluþjónar eru lágmarkið hér á
Nesinu að sögn þeirra sem til
þekkja, enda tveir komnir í jafn
rólegan stað eins og Stykkishólm-
ur í raun og veru er.
Hvað kosta svo öll þessi ósköp,
lögreglumiðstöð á tveim stöðum
og með þeirri verðlagsþróun sem
núverandi stjórnarvöld geta ekki
stöðvað nema þegar þau eru í
stjórnarandstöðu er talið að megi
reikna með 1 millj. á hvern lög-
regluþjón á ári í laun og aukalaun
eftir lögskipaðan vinnutíma.
Fjölgun manna í sýsluskrifstof-
um, lögreglustöðvum og í dómara-
stétt segir einnig sína sögu. Vissu-
Iega væri gaman ef hægt væri að
tíunda þau ósköp sem áfengi og
önnur eiturlyf vinna þjóðinni.
% Áfengisbölið dýrt
ef meta ætti það
til f jár
En það er ekki hlaupið að því.
Hver treystir sér t.d. til að meta
þau mannslif sem farið hafa í
svaðið og eru alltaf að hafna þar
dág eftir dag, mánuð eftir mánuð
og ár eftir ár. Hver telur svo allan
þann vinnustundafjölda sem á
glæ er kastað og svona mætti
lengi telja. Ég var að lesa í
Minningarriti Templara frá 1909,
eða á 25 ára starfsafmæli Regl-
unnar hér á landi. Þar segir
prófessor Haraldur Níelsson frá
því hvers vegna hann gekk i Regl-
una. Það var til þess að bjarga
vini hans og hann segir lika frá
hvernig fleiri björguðust vegna
þessarar ákvörðunar hans. Hvað
skyldu margir hugsandi Islend-
ingar vera nú sömu skoðunar?
Hvað skyldu þeir margir sem
vildu taka afstöðu og þannig
verða fyrirmyndir og leiðsögu-
menn landa sinna sem nú eru á
krossgötum og þurfa leiðsögn til
heilbrigðs lifs?
Væri ekki gaman ef þjóð-
hátíðarárið færði hugsjónum
bindindis og reglusemi herskara
manna, sem gnæfðu hátt eins og
foldgnátt fjall yfir meðalmennsk-
una. Þeir, sem ekki eru með mér,
segir Kristur, þeir eru á móti mér.
Enginn getur verið hlutlaus, eng-
um getur staðið á sama þegar
lífshamingja vinar hans er í veði.
Arni Helgason."
Og- fyrst áfengisvarnamál eru
hér til umræðu langar Velvak-
anda til að bæta nokkrum orðum
við.
Um daginn var hér í heimsókn
Bergfrid Fjose, fyrrverandi
félagsmálaráðherra Noregs. Hún
er skeleggur talsmaður bindindis
og áfengisvarna i heimalandi
sínu, og kom fram I viðtali við
hana hér í blaðinu, að nú er til
umræðu í Noregi að taka af ýmiss
konar undanþágur í sambandivið
áfengiskaup. Slikar undanþágur
hafa sumar hverjar unnið sér
hefð, eins og til dæmis það, að
starfsmenn sendiráða og ferða-
menn fái að kaupa áfengi (og
reyndar ýmsan varning annan),
án þess að innflutningsgjöld séu
greidd.
Bergfrid Fjose sýndi fram á það
með haldbærum rökum, að engin
skynsamleg ástæða væri til þess
að slikar undanþágur væru veitt-
ar. Ennfremur benti hún á það, að
almenn verðlagning á áfengi
hefði ekki haldizt i hendur við
batnandi lífskjör og aukna kaup-
getu almennings i velferöarríkj-
um.
Nú væri fróðlegt að heyra skoð-
un lesenda á þessum sjónarmið-
um, en enginn þarf líklega að fara
i grafgötur um álit Árna Helga-
sonar.
0 Hvaða myndir eru
ekki
við hæfi barna?
Anna Benediktsdóttir hringdi.
Hún sagðist ekki alltaf átta sig á
því hvaða sjónarmið væri látið
ráða þegar verið væri að auglýsa,
að sjónvarpsmyndir væru ekki
við hæfi barna. Sem dæmi nefnir
hún myndina, sem sýnd var s.l.
miðvikudagskvöld, Nótt veiði-
mannsins. Hún sagiðist ekki hafa
orðið vör við, að þar hefði neitt
sérstakt verið, sem börn gætu
hlotið andleg eymsl af að sjá, en
hins vegar þætti sér furðu gegna
hvers vegna ekki væri tekið fram,
að þáttur eins og „Að Heiðar-
garði“ væri ekki við hæfi barna. í
þessum þætti og öðrum líkum
væri mikið um alls konar illvirki,
— morð og glæpi, og sér þætti þá
liggja beint við að reyna að
hindra að börn horfðu á þá.
0 Ósk um
sjónvarpsþætti
Paul V. Michelsen í Hveragerði
skrifar:
„Velvakandi góður.
Viltu vera svo góður að koma
því á framfæri, hvort ekki sé
hægt að fá sérstakan þátt með
okkar beztu og skemmtilegustu
söngkonu, Guðrúnar Á. Simonar,
i ýmsum sönghlutverkum — helzt
stórt prógram. Eins hefði ég
viljað fá góðan söngþátt með okk-
ar beztu og glæsilegustu dægur-
lagasöngkonu, Ellý Vilhjálms.
Með beztu óskum.
Paul V. Michelsen."
Ofursta
hótað
lífláti
Buenos Aires, 15. febrúar.
NTB.
MARXISTÍSK skæruliðasamtök í
Argentínu, ERP, hafa hótað að
taka af lífi ofursta, Jorge Ibarz-
abal að nafni, sem þau hafa á sfnu
valdi, ef þeim verður ekki sagt
hvað hafi orðið um tvo skæruliða,
sem nýlega voru handteknir.
Samtökin veita 48 klukkustunda
frest.
<vandervell'
gutr^y
BENSlNVÉLAR
Austin
Bedford
VauxhaH
Votvo
Volga
Moskvitch
Ford Cortina
Ford Zephyr
Ford Transit
Ford Taunus 12M, 17M, 20M
Renault, flestar gerðir.
Rover
Singer
Hillman
Simca
Skoda, flestar gerðir.
Willys
Dodge
Chevrolet
DIESELVÉLAR
Austin Gipsy
Bedford 4—6 cyl.
Leyland 400, 600, 680.
Land Rover
Volvo
Perkins 3, 4, 6 cyl.
Trader 4, 6 cyl.
Ford D. 800 K. 300
Benz, flestar gerðir
Scania Vabis
i>. Jónsson & Co
Skeifan 17 - Sími 84515 16
VERKSMID/U
ÚTSALA!
Opin þriðjudaga kl.2-7e.h. og
föstudaga kl.2-9e.h.
A UTSOUUNN!:
Rækjulopi Vefnaðarbútar
Hespulopi Bílateppabútar
Flækjuband Teppabútar
Endaband Teppamottur
Prjónaband
Reykvikingar rev'nió riýju hraóbrautina
upp i Mosfellssveit og verzlið á útsolunni.
ALAFOSS HF
MOSFELLSSVEIT
MORCUNBLAÐSHUSINU