Morgunblaðið - 11.07.1974, Blaðsíða 10

Slagsíðan
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 11. JÚLÍ 1974
Ef þú hefur hugsað þér a8
skreppa f Veitingahúsið við
Borgartun 32. t daglegu tali
kallað Klúbburinn, þé er
bezt a8 vanda vel til klæða-
burðar. Þa8 eru nefnilega
langt frá þvl aS vera ein-
faldar reglur, sem forráSa-
menn hússins setja um
klæSaburS gesta sinna,
eins og e.t.v. margir lesend-
ur SlagsISunnar hafa sann-
reynt. Reyndar er þetta
vandamál meS klæðaburS
ekki bundiS við þennan
áðurnefnda veitingastað,
ná heldur er þaS nema eitt
þeirra atriða. sem skapað
hafa leiðinda ástand I
skemmtanaHfi hér I höfuB-
borginni. SlagsISan hefur
undanfarið reynt að kafa of-
an I vandamálin og þé a8
grunnt hafi verið farið að
þessu sinni, kom ýmislegt
fróðlegt I Ijós. Það skal tek-
ið fram að vfða er pottur
brotinn, en athygli SlagsfS-
unnar beindist þó fyrst og
fremst að þeim stöðum,
sem fólk á Slagsfðualdri á
mest viðskipti við.
Borgaryfirvöid hafa fylgt
undarlegri stefnu I
skemmtistaðamálum.
Reyndar væri sanngjamara
að tala um stefnu eða
skipulagsleysi I þessu sam-
bandi, svo handahófs-
kenndar virðast allar ráS-
stafanir vera. Þessar ráð-
stafanir miða að þvf, að
sem flestu fólki, sem I
skemmtanahugleiðingum
kann að vera, verði safnað
á sem fæsta staði I stað
þess að dreifa þeim um
hverfi borgarinnar. Þannig
er stöðum, sem eru svo
stórir, a8 þeir rúma hvor
um sig Ibúa meðal kaup-
staðar veitt vfnveitinga-
leyfi. Veitingahúsið við
Borgartún rúmar um 1500
manns og inni við Suður-
landsbraut byggir Sigmar I
Sigtúni 3000 manna
skemmtistað.
AfleiSingamar eru þær,
að örfáir veitingamenn,
sem teljandi eru á fingrum
annarar handar, hafa kom-
ist f einokunaraðstöðu og á
fólk, sem sækir skemmti-
staSi, allt sitt undir duttl-
ungum þessara manna.
Þessa einokunaraðstöBu
notfæra þeir sér óspart,
enda einkennist framkoma
ýmissa starfsmanna þeirra
af fullkomnu virðingarleysi
gagnvart vipskiptavinum.
0 Leift f Klúbbnum: brúnar
denim buxur.
Kjánalegar
reglur um
klæðaburð
Svo að aftur sé snúið að
þvf, sem byrjað var á,
klæðaburBi, þá er það for-
ráðamönnum flestra
skemmtistaða, sem eru
flestir miðaldra menn, mik-
ið kappsmál a8 halda f ball-
tfzku sinna eigin unglings-
ára, þegar allir mættu f
fermingarfötunum og við
lá. að strákamir kyrktust f
bindinu. Það er þvf ekki
laust vi8, a8 gallabuxna-
kynslóðin hafi átt f strfði
við þessa drengi.
Hér f Reykjavfk má segja,
að aðeins séu þrfr skemmti-
staðir, sem eingöngu eru
sóttir af yngra fólki, en þa8
eru Tjarnarbúð, Sigtún og
Veitingahúsið við Borgar-
tún. Þessir staðir fylgja allir
misjöfnum reglum varðandi
klæðaburð gesta sinna.
f Tjamarbúð er frjálslynd-
i8 rfkjandi. Þar virðast allir
velkomnir, svo fremi sem
þeir em sæmilega snyrti-
legir til fara. Engin nöldrar
um bindi e8a gallabuxur og
fyrir þa8 á TjarnarbúB hrós
skilið. Húrra fyrir henni.
Sigmar f Sigtúni er hins
vegar erfiðari. Þó að hann
hafi haft Iftil afskipti af
klæðaburði gesta sinna hin
sfðustu ár gamla Sigtúns,
heimtar hann nú kvöld-
klæSnaB f hinu nýja. Reynd-
ar sýnir hann viðskipta-
vinum sfnum þá sjálfsögðu
virðingu að auglýsa hvemig
fólk á a8 búa sig til að finna
náð hjá dyravörðum hans.
en þaS breytir þó engu um
það. að reglan er kjánaleg.
Brúnt en ekki
blátt
Erfiðast er að átta sig að
þeim f Klúbbnum. Þar virð-
ist sem aðsókn stjórni þvf,
hvernig viSskiptavinir megi
vera til fara. Engin megin-
regla virðist þvf vera f gildi,
og það sem f dag þykir gott,
gildir ekki á morgun. Gestir
em þvf f algjörri óvissu um,
hvort hægt verður að
komast inn eða hvort þeim
verður skipað að snauta
heim til að hafa fataskipti,
en það geta dyraverðir
hæglega gert vitandi þa8.
að f önnur hús er ekki að
venda.
f athugun Slagsfðunnar
kom það f Ijós, a8 mönnum
er hleypt inn f flauels-
buxum, þótt me8 galla-
buxnasniði og tvöföldum
saumi séu. Um denim efni
gegnir öðru máli.
Við sendum tvær f Klúbb-
inn ffærSar denim buxum.
Sú fyrri var f Ijósbláum,
nýjum, með nýjasta sniði
(vfSum skálmum, uppbrotn-
um, o.s.frv.). Sú seinni var f
gömlum brúnum buxum,
allvelktum, og með venju-
legu gallabuxna sni8i. Og
viti menn, þeirri fyrri var
tafarlaust vfsað frá á þeim
forsendum, a8 hún væri f
gallabuxum. Þrátt fyrir
miklar bænir var ekki hægt
að fá nánari skýringu, enda
virtist ástæSan liggja ósköp
fjós fyrir, þar til sú brúna
kom spássérandi. Henni var
umsvifalaust gerður honnör
og hleypt inn án málaleng-
inga.
Nú var leitað skýringa og
kom þá f Ijós, að eiginlega
mátti fólk vera f gallabux-
um, en þær mættu bara
ekki vera bláar!
Annað atri8i. sem mikið
fer f taugar Slagsfðunnar er
sú árátta ýmissa starfs-
manna skemmtistaða að
umgangast viðskiptavini
sfna eins og búfénað. Þess-
um starfsmönnum virðist
mjög ósýnt um að nota mál-
ið, sem þeir lærðu f æsku, f
samskiptum við gesti.
Vöðvamir þykja þeim tala
skýrustu máli. Ótal sögur
em til um ófarir gesta f
samskiptum vi8 dyraverði
og útkastara. Sakadómur
fær t.d. f hverri viku til
meSferSar nokkur mál
vegna atburða á skemmti-
stöSum. Er þa8 ýmist kæmr
frá gestum á hendur starfs-
mönnum eða þí kærur frá
stöSunum sjálfum á hendur
gestum. Mörg þessara mála
enda með dómssátt. en þó
em alltaf nokkur, sem send
em saksóknara.
Hér skal nefnt eitt mál
sem kom til meBferðar
sakadóms nýlega. Nokkrir
ungir menn fóm á vinsælan
skemmtistað í Reykjavfk.
Þeir mættu snemma og
fengu strax borð. Eftir a8
fór að fjölga f húsinu og
þeir voru búnir að sitja
lengi, kom þjónn til þeirra
og bað þá að standa upp,
því að annað fólk ætti að
fá borðið. Þeir neituðu og
var þá annar þjónn sóttur,
og þreif sá til málsvara pilt-
anna. Urðu nokkrar stimp-
ingar og komu dyraverBir
þá á vettvang. Þar með
upphófust slagsmál, þvf a8
ungu mennimir töldu sig
vera f fullum rétti. Lauk
handalögmálunum ekki fyrr
en lögreglan kom á staðinn
og setti piltana f handjárn.
SfSan voru þeir keyrðir á
stöðina og látnir dúsa f
steininum til morguns.
ASeins tveir piltanna
voru yfirheyrðir, og annar
þeirra, þ.e. sá, sem hafði
orð fyrir þeim á skemmti-
staðnum var kærBur. En
það, sem vekur mesta
furBu, er það. að f skýrslu
lögreglunnar til sakadóms
er hvergi minnzt á borðið,
heldur er þessum eina gefið
að sök að hafa stofnaS til
ófriðar með þvf a8 ráðast á
Það má nefna ótal dæmi
um ruddaskap og virðingar-
leysi f framkomu ýmissa
starfsmanna veitingahúsa
gagnvart gestum. Hitt verð-
ur þó að benda á. að f mörg-
um tilfellum eiga dyraverðir
erfitt um vik, þar sem þeir
þurfa oft að eiga við miSur
skemmtilega gesti. ÞaS er
hins vegar óafsakanlegt,
þegar komið er fram við
viðskiptavini eins og betl-
aralýS, sem megi þakka fyr-
ir þá náð að fá að koma inn
á skemmtistað.
Það er augljóst, a8
skemmtistaðir, sem ætlaðir
eru ungu fólki, eru of fáir.
Fólk getur litlu fengið að
ráða um sinn skemmtana-
máta. heldur verSur að
stjórnast af þvf, sem hinir
fáu stóru hafa a8 bjóSa
þeim. f skjóli einokunar
geta svo þessir fáu komið
fram eins og þeim þóknast
við sfna gesti án þess að
eiga á hættu að missa við-
skiptavini. Ef einhver er
óánægður, á hann e8a hún
ekki f önnur hús að venda
og ef einhver lætur f Ijós
óánægju, getur sá hinn
sami átt þa8 yfir höfði sér
að vera útilokaBur frá
skemmtistaðnum og hver
vill eiga slfk örlög yfir höfði
sér?
Fjölbreytni þarf að auka f
skemmtanalffi borgarinnar,
t.d. vantar nauðsynlega
2—300 manna klúbba og
diskótek. Mörg Ijón eru
hins vegar á veginum og
má þar nefna fyrst vfnveit-
ingalöggjöfina, sem gerir
rekstur slfkra staða mjög
erfiðan. Auk þess hlýtur
rekstur slfkra staða að vera
áhættusamur, þar sem
borgaryfirvöld hafa þegar
falið tveim veitingamönn-
um a8 sjá um skemmtana-
aðstöðu fyrir næstum alla
Reykvfkinga á tvftugs aldri.
Hér þarf nauðsynlega að
verSa stefnubreyting og
væri það ekki verðugt verk-
efni fyrir unga borgarfull-
trúa að taka málið til athug-
unar?
pje
Siagslðan
Siagsfðan