Morgunblaðið - 21.09.1974, Blaðsíða 15

MORGUNBLAÐIÐ, LAUG ARDAGUR 21. SEPTEMBER 1974 X 5
SVAR MITT
EFTIR BILLY GRAHAM
Við viljum, að heimili okkar verði kristið heimili. En við
höfum alveg nýlega helgað lff okkar Kristi, svo að við vitum
ekki, hvernig við eigum að byrja. Okkur þætti vænt um ef þér
vilduð hjálpa okkur.
Þér hafið tekið dásamlega ákvörðun, þvi að ekkert
er fegurra en heimili, sem helgað er Guði. Þetta er
góð byrjun.
Látið í fyrsta lagi lotningu gagnvart Guði ríkja á
heimili yðar. Hún mun koma fram í samtölum, í því
að þér farið reglulega þangað, sem orð Guðs er
boðað, og í fjölskyldutengslum. Látið kristilegan
kærleika og gleði fylla húsið.
Annað: Vegsamið Guð í hvert skipti sem fjöl-
skyldan kemur saman. Einhver ykkar ætti að biðja
borðbæn á undan máltíðum. Það er mikilvægt, að
allir séu þátttakendur, jafnvel minnstu börnin.
Þriðja: Þegar vanda ber að höndum skuluð þér
vænta styrks og leiðbeininga hjá Guði. Gefið yður
tíma til bæna og til lesturs ritningarinnar og gerið
yður grein fyrir nálægð Guðs, þegar pér búið við
sjúkdóma og mótlæti eða jafnvel dauðinn ber að
dyrum.
Fjórða: Leitið handleiðslu Guðs, þegar þér þurfið
að taka ákvarðanir, t.d. varðandi stöðu, í fjárhags-
erfiðleikum eða þegar börnin fara i menntaskóla.
Segið börnum yðar, að Guð láti sig varða sérhvern
þátt lífs þeirra.
Fimmta: Látið öll börn yðar taka ákvörðun um að
fylgja Kristi, þegar þau hafa aldur til. Kristið aftur-
hvarf er hornsteinn kristilegs lífs. Það nægir ekki að
tilheyra kristinni fjölskyldu, hver um sig verður að
eiga samfélag við Krist. — í þessum fimm atriðum
finnið þér hjálp til þess að gera heimili yðar að
kristnu heimili.
Minning:
Olafur G. Einarsson
framkvœmdastjóri
F. 25. aprfl 1913.
D. 14. september 1974.
1 dag fer fram útför Ölafs Guð-
mundssonar Einarssonar, sem
léztáLandspítalanum eftir stutta
legu síðastliðinn laugardags-
morgun.
Faðir Ölafs var Einar G. Ólafs-
son gullsmiður, sem lézt í farsótt
þeirri, sem hér varð mörgum að
aldurtila síðla árs 1918, þrítugur
að aldri. Hans hef ég fyrst og
fremst heyrt minnztaf þeim.sem
hann mundu, sem glæsilegs og
vinsæla manns, eins og virðist
mega marka at hinum veglega
bautasteini, sem vinir hans reistu
honum, ásamt fögrum frágangi
þeirra á legstað hans. Móðir Olafs
var Kristín Sigurðardóttir frá
Stórólfshvoli, en þar ólst hún upp
hjá Ólafi Guðmundssyni lækni og
konu hans Margréti OJsen. Við lát
Einars heitins stóð Ki;istín uppi
ung að árum, með þrjú ung börn.
Það var því að vonum, að þeirra
tíma sið, að Ólafur, sem var elzt-
ur, færi frá móður sinni í fóstur
hjá Margréti Olsen, sem hann
ávallt talaði um sem ömmu sína.
Hjá henni var þá Bjarnlín Bjarna-
dóttir, sem tók við uppeldi Ólafs
þegar amma hans féll frá. Ólst þvf
Ólafur upp hjá þessum tveimur
konum að Litla-Hvoli við Skóla-
vörðustíg hér í bæ, sem hann
raunar var lengi kenndur við af
vinum sínum, sem einatt, er
minnzt var á hann, kölluðu hann
Óla á Litla-Hvoli.
Mín fyrstu kynni af Ölafi voru
því á bernskuslóðum okkar, á
Skólavörðuholtinu, og við sendi-
ferðastörf í Reykjavíkur Apóteki.
Þaðan urðum við samferða í
Verzlunarskólann haustið 1928 og
lukum þaóan burtfararprófi sam-
an vorið 1931. Kynni okkar voru
Minnina:
Þann 1. ágúst andaðist á Sjúkra-
húsi Patreksfjarðar eftir stutta
legu, en langvarandi veikindi Páll
Sigurðsson, mágur minn, 68 ára i
að aldri. Hann hvílir nú í kirkju-
garðinum á Brjánslæk við hliðina
á Kristjáni bróður sfnum og í
nánd við foreldra sina.
Páll lætur eftir sig hvorki eigin-
konu né börn, enda heilsuveill,
sfðan lömunarveiki sló hann á
þriðja aldursári. Hann var fædd-
ur á Auðshaugi á Hjarðarnesi
þann 16. marz 1906, og þar dvaldi
hann alla sína ævi, en foreldrar
hans höfðu flutzt að Brjánslæk
með sr. Bjarna Símonarsyni og
konu hans frú Kristínu, sem var
móðuramma Páls sáluga, en 1903
eða 04 höfðu þau stofnað bú á
Auðshaugi.
Vegir okkar Páls hafa sjaldan
legið saman, og þess vegna get ég
lítið sagt um manninn sjálfan,
eins og vera ætti í eftirmælum.
Hins vegar mun þetta greinar-
korn vera laust við hól og sáran
söknuð, heldur taka undir með
þeim orðum, sem prestar eru van-
ir að segja við slík tækifæri: Vér
þökkum þér, herra, að þú tókst
hanntilþín!
En við finnum einnig til þakk-
lætis fyrir þá löngu og góðu ævi,
sem Páll fékk að lifa þrátt fyrir
veikindin. Ég hef kynnzt honum á
sameiginlegum útreiðum sem
glöðum förunaut og sérstaklega
duglegum hestamanni, og oft
heyrði ég sagt, hvað honum þætti
gaman að hitta fólk. Það mun
hafa verið mesta skemmtun hans
að fara á samkomur héraðsbúa, og
mun heimilisfólk hafa unnað hon-
um þessarar skemmtunar og gefið
honum ríflega frí frá störfum.
En hann var duglegur til allra
þá orðin að vináttu, sem entist til
æviloka vinar míns, en af þeim
kynnum leiddi, að ég kynntist
systur hans, sem varð og er eigin-
kona mín.
Enda þótt farið væri að gæta
samdráttar í atvinnulffinu vorið
1931, þegar Ólafur lauk námi,
fékk hann þó fljótlega vinnu hjá
Hjalta Björnssyni & Co. við heild-
sölustörf. Og við slík störf vann
Ólafur ávallt síðan, ýmist hjá eða
með öðrum og nú hin síðari ár i
eigin fyrirtæki. Alls urðu því
starfsárin við viðskiptastörf 43 ár,
áður en ævi hans lauk.
Ólafur kvæntist 29. sept. 1949
eftirlifandi eiginkonu sinni Gyðu
Hjaltalín Jónsdóttur, málara-
meistara, og konu hans Ingibjarg-
ar Egilsdóttur, sem lengi bjuggu á
Ásvallagötu hér í bæ. Vantaði því
hálfan mánuð upp á 25 ára hjú-
skap hjá þeim, er hann dó. Þau
eignuðust tvö börn, dótturina
Kristínu, sem giftist í sumar
Magnúsi Halldórssyni verzlunar-
þeirra verka, sem hann tók að sér
af frjálsum vilja, og treysta mátti
honum þá í blindni. Þvi þótt hann
ynni alla almenna vinnu á bænum
og ynni fullan vinnudag, meðan
heilsan leyfði, leit hann aldrei á
sig sem verkamann, sem þyrfti að
segja fyrir verkum, heldur tók
hann til verka eins og sjálfráður
bóndi. Hann kom heimilisfólkinu
stundum á óvart með sjálfstæðum
athöfnum sínum, svo sem að fara
að heiman og ná í nauðsynjar,
sem heimilið vanhagaði um og
voru allt að því ófáanlegar í sveit-
inni, án þess að vera beðinn um
eða hafa svo mikið sem orð á
tilgangi sínum. Hann átti það
einnig til að fara í kaupstaðinn til
að ná í tóbak handa sér, en láta
tóbakið fara lönd og leið og kaupa
vörur fyrir heimilið í staðinn. Og
það þótti mesta afrek, þegar hann
villtist uppi á f jöllum 1 haustveðr-
um og lá úti í kalsaveðri heila
nótt, en tókst, við illan leik reynd-
ar, en þó af eigin rammleik, að ná
til byggða næsta daginn, og það
án þess að hafa týnt einum ein-
asta hesti, og aldrei gleymdi hann
því, hve afbragðsvel hjónin á
Brjánslæk tóku á móti honum og
hlúðu að honum.
En það, sem gerir Pál heitinn
merkilegan í mínum augum, svo
ég þykist þurfa að taka pennann í
hönd, er þrennt af allt öðru tæi: I
fyrsta lagi var Páll á þessari öld
hælanna, þegar svo auðvelt er að
losa sig við sjúka og gamla, ald-
rei sendur í umsjónannarra,held-
ur fékk að lifa lífinu á æsku-
heimili sínu í skauti fjölskyldunn-
ar. 12 ára gamall missti hann móð-
ur sína, Valborgu Elísabet Þor-
valdsdóttur — prests 1 Hvammi í
Norðurárdal — Stefánssonar
manni, og soninn Jón, sem ennþá
dvelst í foreldrahúsum.
Er ég sit hér við að geta nokk-
urra æviatriða, og minnast vinar
míns og mágs Ólafs heitins, er
mér rfkt í huga hans góða geð og
glaóa lund. Sfðasta laugardags-
kvöldið, sem hann lifði, sat ég á
heimili hans og naut enn þá einu
sinni að hlusta á hið notalega
rabb hans um málefni líðandi
stundar ívafið glettnum frásögn-
um, sem hann einatt hafði á hrað-
bergi, því hann var mjög minnug-
ur á sögur, atburði og þá menn,
sem setja sinn svip á samtíðina
hverju sinni og fylgdist einatt
mjög vel með þróun mála hér hjá
okkur. Hann las einnig mikið
bækur og greinar, sem fjölluðu
um lífsreynslu og minningar
fólks, hvort heldur það hafði ritað
slíkt sjálft eða ritfærir menn tek-
ið að sér að skrá þær. Minningar
um ótal slfkar samverustundir
verma hugann og fyrir þær og
órofa vináttu þakka ég nú á
kveðjustund.
Eiginkonu hans, börnum og
tengdasyni votta ég og fjölskylda
mín innilegustu samúð og biðjum
blessunar og styrks þeim til
handa á þessari sorgarstund og á
ókomnum árum.
Run. Ó. Þorgeirsson.
^f
jlloroiunlilnþiíi
margfnldar
markod gðar
prests í Stafholti - Þorvaldssonar
prests og sálmaskálds í Holti und-
ir Eyjaf jöllum, en María Jónsdótt-
ir, sem seinna varð stjúpmóðir
hans, annaðist hann sem móðir
væri, og síðustu áratugina naut
hann ástríkrar umhyggju Ann-
ettu, mágkonu sinnar.
í öðru lagi þótti mér Páll merki-
legur vegna þess, að hann var i
beinan karllegg kominn af land-
námsmanninum Ævari Ketils-
syni. Hann var sonur Sigurðar
cand. phil. á Auðshaugi — Páls-
sonar alþingismanns í Dæli —
Pálssonar alingismanns f Arkvörn
— Sigurðssonar stúdents í
Varmahlíð undir Eyjafjöllum —
Jónssonar lögréttumanns á Fossi
á Síðu Vigfússonar o.s.frv.
Og f þriðja lagi er það Pálsnafn-
ið, sem er afar merkilegt. Á tím-
um höfðingja hafði að vísu marg-
ur Páll verið í ættinni, en Páls-
nafnið kom inn í ættina á ný árið
1739 á einkennilegan hátt, og
hafa því fylgt svo einkennileg ör-
lög, að það þarf mér fróðari
manneskju til að útskýra-þau:
Páll Sigurðsson á Auðshaugi
bar nafn Páls Sigurðssonar í Ár-
kvörn, langafa síns, en sá bar
nafn sr. Páls Sigurðssonar í Holti
undir Eyjafjöllum, ömmubróður
sfns og uppeldisföður síns. Sá Páll
var sonur sr. Sigurðar Jónssonar í
Holti, en hann og sr. Jón Stein-
grfmsson eldprestur voru
bræðrasynir, og í sjálfævisögu sr.
Jóns Steingrímssonar má lesa um
t
Þökkum innilega auðsýnda sam-
úð og vinarhug við andlát og
jarðarför,
DANÍELS SÍMONARSONAR.
Vandamenn.
umferðarkarl þann margfróðan
og guðhræddan, Pál Skúlason að
nafi, sem gárungar reyndar gerðu
„skimpi“ að, en var þokkasæll hjá
öllum guðelskandi mönnum. Sr.
Jón segir frá þeim mikla þætti,
sem þessi „karlskepna" átti við
fæðingu hans, og hann segir einn-
ig frá þvf, að hann hafi krafizt
nafns síns af séra Sigurði í Holti,
en meðan sá lét ekki heita eftir
karlinum, dreymdi hann hann oft
áður en hann fór „að gera ein-
hverja lukku“.
Lét sr. Sigurður þá heita eftir
honum, en um nánari aðstæður
vitum við ekkert. Við vitum þó, að
sr. Páll dó á miðjum aldri og að
synir hans dóu ungir, svo að engir
niðjar eru eftir hann. En fóstur
sonur hans, Sigurður í Varmahlíð,
lét heita eftir honum, og var sá
maður Páll Sigurðsson í Árkvörn.
Páll þessi lét þrjá syni sína heita
Páll, en einn þeirra dó á þriðja
aldursári, annar steyptist í Bleiks-
árgljúfur, og upp komst aðeins sá
Páll, sem hann hafði eignazt áður
en hann kvæntist og vakið mikinn
styr með í sveitinni, Páll í Dæli! í
hjónabandinu eignaðist Páll í Ár-
kvörn 10 börn, en 8 þeirra dóu f
æsku, og aðeins ein dóttir hans
giftist og átti börn, en einnig hún
dó ung af slysförum! En eitt af
börnum hennar var Páll Magnús-
son. Þegar Páll í Árkvörn var
búinn að missa öll börn sín, arf-
leiddi hann bróðurson sinn að
eignum sinum, ogþessi Sigurður
Tómasson i Árkvörn lét einnig
heita Páll. Það voru því þrátt fyr-
ir allt þrir Pálar, sem lifðu Pál í
Árkvörn. En nafnið mun vera út-
dautt með þeim öllum. Sonárson-
ur Páls f Dæli, Páll Sigurðsson á
Auðshaugi, er nýdáinn, barnlaus.
Dóttursonur Páls, Páll skrifstofu-
maður í Kaupmannahöfn, dó
barnlaus. Enginn af afkomendum
Páls Magnússonar ber hans nafn,
en Páll Sigurðsson frá Árkvörn,
sonur Sigurðar Tómassonar þar,
lifir nú einn eftir i hárri elli í
Reykjavík og hefur enga niðja.
Læt ég hér staðar numið, en
votta ættingjum og aðstandend-
um Páls Sigurðssonar á Auðs-
haugi samúð mína og virðingu.
Fríða Sigurðsson.
t
Þökkum auðsýnda samúð og hluttekningu við andlát og jarðarför
ÞÓRARINS SIGUROSSONAR,
frá Þórarinsstöðum, Seyðisfirði.
Fyrir hönd vandamanna,
Sigríður Sigurðardóttir.
t
Þökkum af alhug öllum þeim, er auðsýndu okkur hlýhug og vinsemd
við andlát og jarðarför systur okkar, mágkonu og frænku,
ELÍNAR JÓHANNESDÓTTUR,
Brekkustíg 1 2.
Björg Jóhannesdóttir,
Sigrún Jóhannesdóttir, Þórir Sigtryggsson,
Svava Jóhannesdóttir, Guðmundur Guðmundsson.
Jónas S. Jónasson og systrabörn.
Páll Sigurðsson
Auðshaugi