Morgunblaðið - 19.04.1975, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 19. APRlL 1975
Guðbjörg Guðmundsdóttir
hárgreiðslukona - Minning
Fædd 2. maí 1927.
úáin 13. apríl 1975.
Guðbjörg, eða Gugga eins og
hún var alltaf kölluð af ættingj-
um og vinum, var dóttir hjónanna
Ágústu Guðjónsdóttur og Guð-
mundar Guðmundssonar prent-
ara, sem starfaði i Rikisprent-
smiðjunni Gutenberg í meira en
hálfa öld. Hún var elst þriggja
barna þeirra hjóna.
Ung að árum hóf Gugga hár-
greiðslunám hér i borg, og varð
brátt mjög eftirsótt sem slik
vegna vandvirkni sinnar og
smekkvísi. Skömmu eftir að hún
lauk námi fór hún til Kaup-
mannahafnar til frekara náms í
iðn sinni. Þar kynntist hún þeim
manni, sem síðar átti eftir að
verða eiginmaður hennar og lífs-
förunautur. Því er ekki að leyna
að það vakti nokkra eftirvænt-
ingu ættingja og vina, þegar frétt-
ist að hún Gugga væri heitbundin
ungum Dana, Harry Sönderskov,
frá Kastrup, einni útborg Kaup-
mannahafnar. Komu þau síðan út
hingað og gengu í heilagt hjóna-
band. Fór það ekki framhjá nein-
um að nú sem áður hafði Gugga
ekki flanað að neinu. Hún hafði
valið vel, og var jafnræði gott með
ungu hjónunum, kærleikur og
gagnkvæm virðing, sem ekki
brást. Ekki varð annað séð en
Daninn ungi yndi hag sinum hér á
Íslandi, því hér hafa þau búið að
undanteknum fáum árum, sem
þau bjuggu í Kaupmannahöfn.
Byggðu þau sér fagurt og smekk-
legt heimili að Erluhrauni 5 í
Hafnarfirði, þar sem maður henn-
ar fékk vinnu þar í bæ, og í nýja
húsinu var innréttuð hárgreiðslu-
stofa, þar sem Gugga vann við
mikinn og góðan orðstír til dauða
dags. Eignuðust þau hjón tvo
syni, Gunnar og Helga, sem nú
eru uppkomnir.
Ekki er of djúpt tekið í árinni
þótt sagt sé að nú hafa margír
misst mikið við hið sviplega frá-
fall hennar. Það áttu margir hauk
i horni þar sem Gugga var. Hún
vildi öllum liðsinna og lá aldrei á
liði sínu, þegar ættingjar og vinir
leituðu til hennar. Foreldrum sin-
um var hún sérlega góð dóttir
meðan þeirra naut við, enda mátu
þau hana mikils. Örugglega má
telja Guggu í hópi þeirra, sem líta
á vinnuna sem blessun en ekki
böl, enda var hún sístarfandi,
bæði við heimilisstörf og hár-
greiðslu, og vanrækti hvorugt, þó
varð enginn var við að hún hefði
mikið að gera, það var enginn
hamagangur i kring um hana.
Hún kunni að vinna og hafði
ánægju. af, til siðasta dags, þó oft
væri hún sárþjáð siðustu mánuði.
Konan mín, en þær Gugga voru
systradætur, minnist nú frænku
sinnar með miklum söknuði, fyrir
órjúfandi vináttu og velvild i sinn
garð frá upphafi.
Fari hún i friði, og hafi þökk
fyrir allt og allt.
Við hjónin sendum Harry og
sonum þeirra okkar innilegustu
samúðarkveðjur og biðjum hinn
hæsta höfuðsmið himins og jarðar
að blessa hina látnu heiðurskonu,
og styrkja þá sem næstir henni
stóðu og eiga um sárast að binda.
Geir Herbertsson.
Nokkur fátækleg kveðjuorð.
Að Gugga skuli ekki lengur
taka á móti manni á sinn hlýja og
létta hátt virðist ótrúlegt. 1 návist
hennar var alltaf glaðværð og þar
hvarf allur aldursmunúr enda
átti hún i rikum mæli þann eigin-
leika að laða fólk að sér. Hjá
Guggu og Harry hefur alltaf verið
hægt að ræða málin hispurslaust
og hefur það hjálpað manni að
átta sig á hlutunum.
1 dag þegar við kveðjum Guggu
í síðasta sinn fyllir sorgin huga
okkar, en jafnframt erum
við óendanlega þakklát fyrir að
hafa fengið að kynnast henni.
Hún átti svo margt aðdáunar-
vert í fari sinu og alúð sú og
samvizkusemi er hún lagði í öll
störf sin, stór og smá, verður pkk-
ur vonandi til eftirbreytni.
Við þökkum þér elsku Gugga
mín, umhyggju þina og vináttu og
biðjum Guó að styrkja Harry,
Gunnar og Helga í þeirra þungu
sorg.
Sofið er ástaraugað þitt,
sem aldrei brást að mætti minu.
Mest hef ég dáðst að brosi þínu.
Andi þinn sást þar allt með sitt.
Stirðnuð er haga höndin þín,
gjörð til að laga allt úr öllu,
eins létt og draga hvítt á völlu
smámeyjar fagurspunnið lín.
(JH)
Guð blessi þig.
Geirsi og Anna.
Þegar hringt var til mín sunnu-
dagsmorguninn 13. apríl og mér
var sagt lát Guggu vinkonu minn-
ar, féllust mér hendur um stund.
Oft hefur dauðsfall komið á óvart
en sjaldan eins og i þetta skipti.
Ég hafði komið til hennar fyrir
aðeins örfáum dögum og þá sýnd-
ist hún svo sterk og heilbrigð að
allar hugsanir um sjúkdóma og
dauða voru viðs fjarri. Kunnugir
vissu þó að hún hafði um nokkurn
tima verið haldin þeim sjúkdómi,
sem hin síðari ár hefur langt
fleiri að velli en nokkur annar.
Meðfædd glaðværð hennar og
geðprýði fengu okkur til að
gleyma þvi að hún gengi ekki heil
til skógar. Því var það eins og
reiðarslag, þegar andlátsfregnin
kom, öllum vinum hennar að
óvörum.
Guðbjörg Guðmundsdóttir
fæddist í Reykjavík 2. maí 1927,
elst þriggja barna hjónanna Guð-
mundar Guðmundssonar prent-
ara og Ágústu Guðjónsdóttur,
sem bæði eru látin. Hún ólst upp i
foreldrahúsum í Reykjavík og hóf
snemma nám í hárgreiðslu hjá
hárgreiðslustofunni Lilju.
Að námi ioknu hélt hún til
Kaupmannahafnar, þar sem hún
vann að iðn sinni og kynnti sér
nýjungar i starfi sinu. Dvölin ytra
varð nokkru lengri en hún hafði
upphaflega ráðgert. Skömmu eft-
ir komuna þangað kynntist hún
ungum manni, Harry Sönderskov,
og gengu þau i hjónaband 28.
október áFÍð 1950. Þau stofnuðu
heimili sitt í Kaupmannahöfn,
þar sem þau bjuggu næstu sjö
árin og eignuðust báða syni sína,
Gunnar, sem er kennari við Lækj-
arskóla í Hafnarfirði, og Helga,
sem stundar nám í Verzlunar-
skóla Islands. Arið 1958 fluttust
þau Harry og Gugga með syni sína
til Islands og settust þá strax að í
Hafnarfirði, en þar hafa þau búið
alla tið síðan. Gugga setti á stofn
hárgreiðslustofu en Harry hóf
starf i iðngrein sinni hjá móður-
bróður hennar, Alexander Guð-
jónssyni. Það var því i nógu að
snúast hjá ungu hjónunum og
ekki sízt eftir að þau hófust handa
um byggingu íbúðarhússins að
Erluhrauni 5. Ber það hús og allt
heimili þeirra úti sem inni, fagurt
vitni um dugnað og smekkvísi
húsbændanna, enda áttu þau það
bæði sameigínlegt að vilja vanda
verk sín í smáu sem stóru. Á
heimili þeirra var því gott að
koma. Hjónin bæði hrókar alls
fagnaðar á gleðistundum, við-
mótsþýð og elskuleg. Þar eignuð-
umst við góða nágranna og vini,
sem reyndust okkur einstaklega
vel og þá bezt, þegar mest á
reyndi og við áttum um sárt að
binda.
Mér fannst Gugga alltaf vera
sameiningartákn fyrir fjölskyldu
+
Litla dóttir okkar,
UNNUR,
sem lézt 1 5. þ.m. á Landakots-
spltala, verður jarðsungin frá
Fossvogskirkju mánudaginn 21.
þ.m. kl. 13.30.
Jórunn Birgisdóttir,
Haraldur Magnússon.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda
samúð vegna andláts og jarðar-
farar
SIGNÝJAR BJARNADÓTTUR,
Óðinsgötu 20 B.
Börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.
sína. Ekki aðeins eiginmanni sín-
um og sonum, heldur einnig í
víðara skilningi. Hvort sem eitt-
hvað amaði að eða t.d. afmælis
var minnzt, þá var gjarnan leitað
til hennar. Mér var kunnugt um
að börn Láru systur hennar voru
henni einkar kær, enda var hún
þeim eins og bezta móðir. Foreldr-
um sinum unni hún mjög og var
þeim umhyggjusöm dóttir meðan
þau lifðu. Sérstaklega var hún
föður sínum styrk stoð og lét sér á
allan hátt annt um hann, eftir að
móðir hennar lézt.
Þó aldurinn hafi ekki verið hár,
lætur Gugga eftir sig mikið og
fagurt starf, sem eftirlifandi vinir
hennar og venzlamennfá að njóta
áfram. Ég er einnig sannfærð um
að starf hennar og breytni hefur
einnig og ekki síður aflað henni
innstæðu i nýjum heimi, inn-
stæðu sem kemur henni sjálfri til
góða á okkur ókunnum leiðum.
Enginn efast um að foreldrar
hennar hafi tekið á móti henni
opnum örmum handan við móð-
una miklu.
Það er vissulega sárt og reyndar
yfirþyrmandi nánustu ástvinum,
er eiginkona og móðir er burt
kölluð í blóma lífsins. En þannig
hefur þetta verið og þannig verð-
ur það áfram. Dauðinn spyr ekki
um aðstæður eða aldur og hann
fer ekki í manngreinarálit. Þvi
verðum við að reyna að bregðast
við með því hugarfari að lífið
haldi áfram, ekki aðeins okkar,
sem eftir stöndum, heldur einnig
hinna, sem burt eru kallaðir.
Minningarnar ylja þegar bros-
mildur og hlýr svipur Guggu
fagnar okkur ekki lengur og þær
hjálpa til að sætta okkur við orð-
inn hlut.
Að leiðarlokum vil ég þakka
Guggu fyrir allar ánægjustund-
irnar, sem við áttum saman. Til
hennar var alltaf gott að koma.
Hið glaða bros og vingjarnleg
framkoma yljaði mér alltaf um
hjartarætur.
Ég flyt eiginmanni hennar, son-
um og öðrum ástvinum, okkar
innilegustu samúðarkveðjur og
bið þann, sem öllu stjórnar, að
styrkja þau og styðja í þessari
þungu raun.
Sesselja Erlendsdóttir.
Grimmúdga él
gráðuga Hel
grandar ei (rúarsól vorri.
Andkaldur vel
Islenskum mel
eyðir ei vetrarins þorri.
Ljósið sem dó
en lifir þó
Ijær oss birtu skæra.
Hjartanu fró
og huganum ró
hefir það enn að færa.
O.H.H.
Eins og að sitja i þægilegri
stofu, þar sem rósailmur fyllir
loftið. Logandi kertaljós, er færir
bæði yl og þægilega birtu. Þannig
var að vera samvistum við Guggu.
Þannig var vinátta hennar hlý og
björt. Allt í einu er eins og mildur
blær fari um stofuna. Það slokkn-
ar á kertinu og við sitjum eftir í
myrkrinu. Augu okkar sjá ekki
lengur, en hugurinn geymir mynd
hennar, ljúfa, eins og allar minn-
ingarnar, sem hún skilur eftir. Ég
kynntist henni fyrst, þegar við
vorum að hefja nám í sömu iðn-
grein. Þá tókst strax með okkur
vinátta, sem síðan átti eftir að
verða innilegri með hverju ári
sem leið.
Iðnskólanáminu var öðruvísi
háttað í þá gömlu góðu daga.
+
Þökkum auðsýnda samúð við
fráfall og útför
TÓMASAR
GUOMUNDSSONAR
frá Kjós, Grunnavíkurhreppi.
Stjúpbörn. fósturbörn.
+
Fósturmóðir mín og systir
KATRÍN KJARTANSDÓTTIR
andaðist að Elli- og hjúkrunarheimilinu Grund 1 7. þ.m. Jarðarförin fer
fram frá Fossvogskirkju þriðjudaginn 22. þ.m. kl. 3.
Karl Sævar Benediktsson,
Gestur Guðnason.
+
Hjartans þakkir til allra næ og fjær er sýndu okkur samúð og vinarhug
við andlát , minningarathöfn og útför
ÁRNA SIGVALDASONAR.
frá Klukkulandi, Dýrafirði.
Sérstakar þakkir til lækna og starfsfólks lyflæknisdeildar Landspltalans.
Guð blessi ykkur öll
Rakel Sigurðardóttir,
Þórdfs Garðarsdóttir.
+
Hugheilar þakkir fyrir sýnda samúð og vinarhug við andlát og jarðarför,
jarðarför,
JENS BENJAMÍNS ÞÓRÐARSONAR,
Hafnargötu 48, Keflavlk.
Sérstaklega þökkum við lögreglunni í Keflavik
Þurlður Halldórsdóttir.
Alda S. Jensdóttir, Sævar Þorkell Jensson,
Halldór Á. Jensson, Marfa Valdemarsdóttir
Kristinn Þ. Jensson, Elsa Halldórsdóttir
og barnabörn.
Eftir erfiðan vinnudag var sest
á skólabekk, oft langt fram eftir
kvöldi. Nánara samband varð á
milli skólafélaganna, enda var
skólinn allan veturinn og félagslíf
með miklum blóma.
Hvergi létum við okkur vanta,
sjálfsagt að halda hópinn, hvort
sem um málfund, dansæfingu eða
ferðalög var að ræða.
Eftir eitt vorferðalag var stofn-
aður ferðaklúbbur. Við héldum
því áfram að ferðast um landið,
skólafélagarnir, og fleirí bættust í
hópinn. 1 þessum ferðum var
Gugga driffjöðrin i leik og söng.
Rödd hennar björt og fögur hreif
hina rheð sér eins og hinn smit-
andi hlátur hennar.
En við áttum eftir að ferðast
lengra saman vinkonurnar.
Að loknu sveinsprófi i hár-
greiðslu lögðum við af stað út í
hinn stóra heim. Danmörk varð
fyrir valinu. Eflaust hefur for-
sjónin ráðið þar einhverju, þvi
þar kynntist hún ungum, glæsi-
legum pilti, Harry Sönderskov.
Það var sannarlega ást við fyrstu
sýn, ást, sem hélst til hinstu
stundar.
Harry og Gugga gengu i hjóna-
band 28. október 1950. Dvöl henn-
ar i Danmörku varð lengri en við
höfðum upphaflega ráðgert.
Ég hélt heim, en hún settist þar
að og bjuggu þau Harry í Dan-
mörku næstu átta árin og eignuð-
ust tvo myndarlega syni. Ekki
slitnuðu vináttuböndin, þótt fjar-
lægðin skildi okkur að um sinn.
Við skrifuðumst á og tókum þátt í
hvor annarra högum öll árin. Arið
1958 fluttist fjölskyldan svo til
Islands og settist að í Hafnarfirði.
Þar reistu þau sér varanlegan bú-
stað. Okkur öllum vinum þeirra
og venslafólki til ósegjanlegrar
gleði festi Harry hér þær rætur,
sem ég hygg að eigi muni slitna,
þótt nú sé hún horfin, sem gaf
honum nýtt heimaland. Ég hef
verið beðin að skila hér innileg-
um þakkar- og saknaðarkveðjum
frá vinkonunum í saumaklúbbn-
um okkar, sem höfðu haldið sam-
an i fjölda mörg ár. Það mun líða
langur timi þar til við í raun og
veru trúum þvi að hún sé horfin
frá okkur fyrir full't og allt. Minn-
ingin um Guggu verður okkur,
sem þekktum hana, hvatning til
að lifa lífinu lifandi. Hún verður
hugstæð öllum sem henni kynnt-
ust, ög þó einkum þeim er kynnt-
ust henni best. Ég votta Harry og
sonum, ásamt öllum hennar ást-
vinum, minar innilegustu samúð-
arkveðjur.
Ibba.
— Góður hagur
Framhald af bls. 5
Heildarinnlán, sem námu í árs-
lok 941 milljón, höfðu aukizt á
árinu um 277 milljónir króna eða
um 41,7%. Sparilán námu 829
milljónum og varð aukning ársins
þar 226 milljónir eða 37,5%.
Veltiinnlán voru 83,6%
Heildarútlán bankans voru í
árslok 669 milljónir króna og
höfðu vaxið á árinu um 104 millj-
ónir eða um 43,9%. Bundin inn-
stæða i Seðlabanka nam í árslok
192 milljónum og hafði á árinu
vaxið um 54 milljónir króna. Inn-
stæða bankans á viðskiptareikn-
ingi í Seðlabankanum var i árslok
56 milljónir króna.
I bankaráð voru einróma endur-
kjörin: Jóna Guðjónsdóttir, Her-
mann Guðmundsson, Einar Óg-
mundsson, Björn Þórhallsson og
Markús Stefánsson.
Til vara: Herdís Ólafsdóttir,
Hilmar Jónsson, Hilmar Guð-
laugsson, Óðinn Rögnvaldsson,
Snorri Jónsson.
Endurskoðendur bankans voru
endurkjörnir: Björn Svanbergs-
son og Steindór Ólafsson.
Þriðji endurskoðandinn er skip-
aður af ráðherra.