Morgunblaðið - 19.12.1975, Blaðsíða 8

40
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 19. DESEMBER 1975
Gestirnir sem sjónvarpið hótaði þjóðinni að
kæmu í heimsókn á sunnudagskvöldið, þeir
Indriði G., Guðmundur Daníelsson og nafni
hans Hagalín, tróðu ekki upp í minni stofu, ekki
svo að skilja að ég hafi ekki viljað hleypa þeim
inn. Ég var ekki heima. Mér þykir það leitt
vegna Hagalíns af því að frændsemi er með
okkur og hressandi sjógustur alltaf með f för þar
sem Hagalín er; vestfirsk kempa. Ég var hjá
ritara mínum að snara Heinesen yfir á íslensku
— fyrir sjónvarpið. Afsökunin er tvöföld og
báðir þættirnir í gildara lagi. Hagalín dugir ekki
minna.
Pétur Guðfinnsson, framkvæmdastjóri sjón-
varpsins, þakkaði mér fyrir skömmu fyrir að ég
skyldi ekki ástunda að telja upp það sem ég ekki
hefði séð í sjónvarpinu.
Það var ekki seinna vænna.
CIA-myndin var hrollvekjandi viðbjóður.
Samsvarandi KGB-mynd yrði hundraðfaldur
viðbjóður, ef að líkum lætur, nema sá er munur-
inn — og það er allur munur — að engin
kvikmyndavél kemst í færi við þann drullupoll.
En mynd hans er geymd í minni manna. Minni
manna sem lifa — og þora.
SOLSINITSIN.
Aðalsteinn
Ingólfsson sagði
í Vöku sinni
(Svefnþorn
væri raunar
réttnefni á þætt-
inum) að nú
yrði farið í bóka-
búðir og nokkr-
ar bækur gripn-
ar af handahófi
og talað við höf-
undana. Eitt
þessara handa-
hófa var Thor
Vilhjálmsson og
út af fyrir sig
ekkert við það
að athuga; vegir
almættisins eru
órannsakanlegir
og manninum
ekkert of gott að
troða upp í fjöl-
miðlum, ef hann heldur sig græða á því, líf er
stríð, en hitt er hvimleitt að hann skuli jafnan
gera sig breiðan jafnskjótt og hann er sestur
fyrir framan viðmælanda sinn og auglýsanda,
skottísinn, bjallan eða fuglinn séu verk sem
skýri sig sjálf, síðan tilvitnanir f stórkalla, ekki
samt Fellini, það er búið, en alltaf má fá arrnan
hest, bækur skýri sig sjálfar, væri kannski nær
að spyrja lesanda, manninn á götunni o.s.frv.
Það væri ekki svo vitlaust.
Skýst þótt skýr sé. Ég veit engin dæmi þess að
höfundi hafi nokkru sinni tekist að vera sinn
eigin guðfaðir. Hinu má samt ekki gleyma sem
Nordal sagði eitt sinn, að vonlaus barátta væri
máske sú eina sem væri þess virði að vera háð.
Og skoðað í því ljósi eru tilburðir Thors óneitan-
lega stórmannlegir, enda allra manna sóknharð-
astur í andstreymi.
Frétt vikunnar var tvímælalaust útlánapólitík
Alþýðubankans. Ég heyrði menn á kaffihúsi
vera að velta því fyrir sér hvernig umhorfs
myndi vera í stofnunum borgarinnar, ef verka-
lýðsbroddarnir hefðu haft þar tögl og hagldir f
sosum hálfa öld. I kastljósinu á málið i umsjá
Guðjóns Einarssonar sagði forseti ASI, Björn
Jónsson, að það væri siður alþýðunnar að spýta i
lófana þegar á móti blési. Hvernig væri að
alþýðan horfði um öxl, áður en hún spýtti, til að
aðgæta hvaða vagn hún væri að draga?
Ég fæ ekki betur séð en ýmsir umsjónarmenn
þátta rfkisútvarpsins um innlend málefni séu að
verða öflugustu siðgæðisverðir þjóðarinnar — f
bókstaflegri merkingu.
En maður furðaði sig á því að hugmyndir
Kristjáns Friðrikssonar um hvernig Islendingar
ættu að stunda fiskibúskap, mjög skilmerki-
legar og skynsamlegar að því er leikmanni virt-
ist, skyldu ekki vekja fjörugar umræður. Um-
sjónarmaður þáttarins spurði einskis í fram-
haldi af kynningunni á hugmyndum Kristjáns.
Stærð mála á að ráða umfangi umræðuþátta og
annað efni á dagskrá þá að færast aftar á
tímahjólið. Tímasetning dagskrárefnis hefur
ekki verið ginnheilög til þessa dags í sjónvarp-
inu, og það kemur manni spánskt fyrir sjónir að
sjónvarpið skuli tíunda flutning efnis í hljóð-
varpi uppá mínútu að fréttum loknum, en tíma-
setja eigið efni stundum ekki nánar en eitthvað
á þessa lund: þar næst verður B sýnt, og að því
loknu C, og dagskránni lýkur svo D, o. s. frv.
Hljóðvarpið tilkynnir manni oft á dag, hvað
tímanum líði, sjónvarpið aldrei.
Fræðslumyndin um Færeyjar í þýðingu ofan-
ritaðs, þulur Kristinn Reyr, var áberandi vel
tekin. Flutningur Kristins Reyrs á ljóðmálinu
var eftirminnilegur. Það vafðist ekki fyrir
Heinesen að mæla af munni fram sögu Færeyja
í grófum dráttum og ekkert var honum fjarri en
að trana sjálfum sér fram, hann kynnti þau
færeysk skáld, lífs og Iiðin, sem hann réttilega
kvað heiminn ekki vita nokkurn skapaðan hlut
um, ekki einu sinni Dani. Svo lítið væri mál-
svæðið og lokað. Það gildir einnig um aðra þjóð,
ögn norðar á hnettinum, Islendinga, og nú
væntir maður að þess verði ekki langt að bíða að
Halldór Laxness fjalli í kvikmynd til útflutnings
um ýmsa rithöfunda sem á íslensku hafa skrifað
og skrifa og heimurinn veit ekki hætishót um
fremur en þá færeysku — fram að þeim tíma að
Heinesen kynnti þá. Og Heinesen auðnaðist að
gera það á þá lund að eftir þessa kvikmynd eru
eyjarnar í vitund manna annað og meira en þeir
hugðu, margir hverjir. Tenging sögunnar og
ljóðanna við færeyska náttúru, sumarblíðu og
veðrahám vetrarins, var frábærlega vel af hendi
leyst. Hugmyndin um Halldór Laxness sem
brennidepil í samsvarandi kvikmynd er hér með
komið á framfæri við Listadeild sjónvarpsins.
Mér varð það á í síðasta pistli að segja að Dóra
Hafsteinsdóttir hefði verið tilgreind þýðandi
textans í Macbeth Shakespeares. Það var rangt
hjá mér. Hún var titluð textahöfundur, sem á
máli sjónvarpsins þýðir að viðkomandi hafi að-
hæft áður þýddan texta, í þessu tilviki kvik-
myndinni um Macbeth, og er það vafalaust
vandaverk. En nafngift sjónvarpsins er villandi.
Textahönnuður er starfsheiti betur við hæfi
verkefnisins. Bið ég velvirðingar á misskilningi
mínum, en helming hans færi ég hér með á
reikning sjónvarpsins.
MIKIÐ ÚRVAL
af hreinlætis- og snyrtivörum fyrir konur og karla
llmvötn
og
Ódýrar vörur
og
gjafakassar dýrar vörur
GAGNLEGAR OG SKEMMTILEGAR
VÖRUR, GÓÐAR TIL JÓLAGJAFA
Lítið inn í snyrtivörudeildina okkar,
þegar þér eigið leið um Laugaveginn
LAUGAVEGS APÓTEK
SNYRTIVÖRUDEILD
Laugavegi 16
Úrvals
hangikjöt
Laugavegi 78
Skodsborgarstóllinn
Hátt sæti. Háir armar, höfuðpúði og íhvolft
bak fyrir góða hvíld
Ný stóltegund hönnuð fyrir þá, sem erfitt eiga með að risa upp
úr djúpu sæti, þurfa góðan stuðning og þægilega hvildarstell-
ingu.
Stóllinn er framleiddur fyrir áeggjan forstöðumanna elli- og
endurhæfingarstofnanna hér á landi.
Nafnið gáfum við honum, án nokkurrar hugmyndar um hvort
svo góður stóll sé til á þvi fræga hvíldarsetri.