Morgunblaðið - 19.12.1975, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 19. DESEMBER 1975
61
VELVAKAIMDI
Velvakandi svarar í sima 10-100
kl. 14—15, frá mánudegi til föstu-
dags.
0 Óþokkaskapur
Kona hringdi til Velvak-
anda, mjög sár, og skýrði frá sér-
stökum óþokkaskap, sem hún
sagðist ekki hefði truað að til
væri, ef hún hefði ekki orðið vitni
að honum sjálf.
Hún hefur haft það fyrir venju,
þegar harðna tekur á dalnum hjá
smáfuglunum, að gefa þeim mat í
garðinum sínum, Þessa síðustu
frostdaga hefur hún gefið þeim
tvisvar til þrisvar á dag. Fuglarn-
ir eru farnir að þekkja hana og
kroppa kornið sitt við fætur
hennar.
Einn morguninn, þegar hún
kom út, varð hún vör við þröst,
sem flögraði við grindverkið. Hún
veitti honum ekki nánari athygli
þá, en þegar hún kom út síðar um
daginn og sá sama fuglinn á sama
stað fór hún að gæta betur að. Sá
hún þá að þrösturinn hafði verið
bundinn á öðrum fætinum við
grindverkið.
0 Og annar til
Konan þurfti að nota hníf
til þess að losa fuglinn úr helsinu,
svo margir voru hnútarnir. —
Þegar hún svo gætti betur að, sá
hún annan fugl, starra, bundinn á
sama hátt — og gat bjargað hon-
um sem hinum fyrri.
Viðmælandi Velvakanda var að
velta þvi fyrir sér, hvernig inn-
ræti þeirra eða þess, sem þetta
gerði, væri. Hún kvaðst miklu
frekar sorgbitin en reið. Að vísu
fyndi hún mjög til með málleys-
ingjunum, sem væru pyntaðir, en
ekki væri kannski siður ástæða til
þess að vorkenna þeim vesalings,
mannlegu verum, sem fengju það
af sér að misþyrma þeim, sem
varnarlausir væru. Væri það ósk
hennar^aðijjeir eða sá, sem þetta
hefði gert, hugsaði málið í ein-
rúmi — og gérði sér ljóst hvaða
verknað hann hefði framið.
0 Misskilin
auglýsingastarf-
semi
Haraldur Jónsson hringdi
og fórust honum orð á þessa leið:
„Ég var að hlusta á fréttaflutn-
ing frá Alþingi og fannst heldur
fróðlegt að heyra hugmyndir
þingmanna um fjárlagafrumvarp-
ið. Ég sperrti eyrun við þegar sagt
var, að einn þingmanna Alþýðu-
bandalagsins hefði lagt þunga
áherzlu á, að kaupmenn fengju
ekki ríkisstyrk til að skipuleggja
aukna hagræðingu í atvinnugrein
sinni.
Nú er Ijóst, að slík hagræðing
yrði þegar allt kæmi til alls til
bóta fyrir neytendur fyrst og
fremst, þannig að mér finnst
hlýtur þú að hafa séð hana oft og
mörgum sinnum.
— Það getur meira en verið.
sagði Burden — En að minnsta
kosti hef ég þá aldrei nokkurn
tfma veitt henni minnstu athygli.
— Ég held að maður geti ekki
sagt að hún sé Ijót eða beinlínis
óspennandi. Hún hefur dálftið
gamaldagsandlit — svona andlit
eins og maður sér f fjölskyldu-
albúmum. Þér fyndist hún
kannski ekki falleg, Mfke, en þú
myndir ekki gleyma andlitinu á
henni.
— Jæja, hvað um það, ég virðist
hafa gleymt þvf samt, sagði
Burden. Hann revndi að ýta til-
hugsuninni um frú Parsons frá
sér og fór að ræða efni kvik-
myndarinnar við konu sfna.
2.KAFLI
Burden var fljótur að sofna,
hann hafði vanið sig á það f starf-
inu að geta slakað á og fengið
hvfld, enda var hún oft rofin.
Meira að segja hér f þessu héraði
var meira en nóg að gera.
Sfminn hringdi klukkan sjö.
— Já Burden hér.
— Þetta er Ronald Parsons.
Hún er ekkl komin heim. Og
þessi auglýsingabrella þing-
mannsins heldur álappaleg. Þessi
leiðindaáróður, sem lengi hefur
verið við lýði hér á landi, um að
kaupmenn séu óvinir neytenda,
er orðinn nokkuð hvimleiður.
Allir vita, að verzlunin hefur átt i
vök að verjast, og þegar til
lengdar lætur hefur slíkt ástand
áhrif á hagsmuni neytenda. Hjá
því getur ekki farið. Hvers vegna
sífeilt þarf að reyna að koma því
inn hjá neytendum að kaupmenn
níðist á þeim, skil ég ekki, en
finnst mál til komið að lát verði á
þessari vitleysu.
Hagsmunir kaupmanna og neyt-
enda fara saman, og þann dag,
sem ég heyri kommaþingmann
halda þvl fram, að hann vinni
gegn hagsmunum neytenda, verð
ég undrandi.“
0 600 manns í
suðrænni sól
og kreppuvælið
B.G. skrifar:
„Velvakandi.
Ég las i blaði, að um jólin yrðu
um 600 íslendingar á suðrænum
sólarströndum. Þetta er út af
fyrir sig ágætt og ég óska hinum
hamingjusömu til lukku með það.
En meðan „þjóðflutningar" i
suðræna sól eiga sér stað allan
ársins hring, er ekki hægt að vera
sivælandi um kreppu, eins og gert
hefur verið hér á landi undan-
farin misseri.
Nú segir eflaust einhver, að
ekki séu allir svo vel settir að
hafa efni á því að frílysta sig á
baðströndum, en þá vil ég benda
á, að ekki er hægt að tala um
kreppu þegar allir hafa i sig og á,
eins og hér hefur verið mörg
undanfarin ár.
Það þyrfti að gera meira af því
að rifja upp raunverulega
kreppu, sem heyrir fortiðinni til,
guði sé lof. Enn eru margir, sem
muna þessa tíma. Einn þeirra er
Aron i Kauphöllinni og var bæði
fróðlegt og gagnlegt að hlusta á
hann lýsa kjörum almennings hér
á landi fyrir fáeinum áratugum,
þótt ekki væri alls kostar ákjósan-
legt hvernig farið var að þvi að
bjarga sér, en það er líklega eins
og gengur og gerist á öllum tím-
um.
Þegar ég var að komast til
manns fór ég til iðnnáms í
Reykjavík, vegna þess að í sveit-
inni var ekkert við að vera. Þá
mátti halda á spöðunum til að láta
endana ná saman og greiða leigu
fyrir smáherbergiskytru, þar sem
ekkert var inni nema borð, stóll
og rúmið. Ekki var um að ræða
annað en olíulampa til að lýsa upp
herbergið, og það var ekki látið
loga nema nauðsynlegt væri.
Ég Ieið ekki skort og held, að
mér hafi ekki orðið meint af
þessu hallærislifi, en það sem
maður sá I kringum sig hefur
orðið til þess, að manni verður illt
af að hlusta á fólk, sem hefur allt
til alls, jafnvel þótt það þurfi
stundum að halda utan um pen-
ingana sina og sjá til þess að þeir
fari I rétta staði, þegar svo er
verið að tala um kreppu.
Kreppuvælið passar nefnilega
ekki alveg við mannalætin i sam-
bandi við landhelgismálið.
HÖGNI HREKKVÍSI
.. og íllur þá um er rætt!
NY SENDING
FRÁ FUGLAVÍK
! U
r»‘
” ■; | 4^5
SENDUM í PÓSTKRÖFU UM LAND ALLT.
LANDSINS MESTA LAMPAÚRVAL
LJÓS & ORKA
Sudurlandsbraut 12
simi 844 88
senur
17 Ijósa
SERÍAN SEM ÞOLIR SPENNUMISMUN.
SERÍAN SEM LOGAR ÞÓ EIN PERA BILI.
SAMÞYKKT AF RAFMAGNSEFTIRLITI RÍKISINS.
VERÐ AÐEINS KR. 3.950.
heimilistœki sf
Haf narstræti 3—Sætúni 8
Jakkar úr
enskumef
cylnderse
Lauth
Vesturgötu
Laugavegi 39
Glæsibæ
33? SIGGA V/GGA S AíLVERAKí