Morgunblaðið - 15.05.1976, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 15. MAl 1976
t
Jarðarför móður okkar
DÝRLEIFAR PÁLSDÓTTUR
frá Möðruvelli
sem andaðist í Landspitalanum 8 þ m . fer fram laugardaginn 15
þ m frá Fossvogskirkju kl 1 0 30 f h
Guðný Aradóttir,
Páll Arason.
Konan mín
SIGRÍÐUR ÞORVAROARDÓTTIR,
Tryggvastöðum, Seltjarnarnesi
verður jarðsungin frá Neskirkju mánudagmn 1 7 maí kl 1 3 30
Blóm vinsamlega afþökkuð. en þeir sem vildu minnast hinnar látnu. er
bent á Björgunarsveitina Albert
Fyrir hönd dætra, tengdasona og barnabarna
Tryggvi Gunnsteinsson.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
SÓLVEIG EINARSDÓTTIR,
Háaleitisbraut 117, Reykjavik.
lézt 1 1 maí Jarðarförm fer fram frá Bústaðakirkju miðvikudaginn 19
maí kl 13.30 Þeim, sem vildu mmnast hinnar látnu, er vinsamlegast
bent á líknarfélög
Hrefna Hannesdóttir Jean Jeanmarie
Heimir Hannesson Birna Björnsdóttir
Sigríður J. Hannesdóttir Þorsteinn Svörfuður Stefánsson
Gerður Hannesdóttir Marteinn Guðjónsson.
og barnaböm
t
Eiginmaður mmn, faðir, tengdafaðir og afi
STEINN JULÍUS ÁRNASON
húsasmíðameistari
Njörvasundi 32
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju mánudaginn 1 7 mai kl 1 3,30
Anna Ólafsdóttir
Guðríður Steinsdóttir
Árni Steinsson
Gyða Ragnarsdóttir
og barnaböm.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð, vinarhug og hjálp við andlát og
útför móður og tengdamóður okkar,
ABIGAELAR HALLDÓRSDÓTTUR,
Litlabæ
Guðrún Ingimundardóttir,
Guðriður Sveinsdóttir.
t
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför,
GUÐMUNDAR M. KJARTANSSONAR,
Hringbraut 41.
Katrín Jónsdóttir,
Björgvin Guðmundsson, Dagrún Þorvaldsdóttir,
Guðjón Guðmundsson, Ása Aðalsteinsdóttir,
Sólrún Guðmundsdóttir, Guðfinnur Magnússon,
Magnús Guðmundsson, Sædís Jónsdóttir.
t
Þakka auðsýnda samúð við andlát og jarðarför eigmmanns míns,
INGIBERGS GUOMUNDSSONAR,
Selvogsgötu 16, Hafnarfirði,
Sérstakar þakkir færi ég forráða- og starfsmönnum Véltækni h f , og
hjónunum Ingibjörgu Karlsdóttur og Hilmari Sigurðssyni fyrir ómetan-
lega aðstoð þeirra
Fyrir hönd föður, barna, stjúpsona og annarra vandamanna,
Guðrún Ester Halldórsdóttir.
t
Inmlegar þakkir fyrir auðsynda samúð og vinarhug við andlát og útför
hjartkærrar móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu
GUÐRÚNAR ODDSDÓTTUR,
Suðurgötu 13, Sandgerði.
Sérstakar þakkir færum við læknum og starfsfólki sjúkrahúss Keflavíkur
fyrir frábæra hjúkrun og umönnun
Guð blessi ykkur öll
Ingibjörg Sigurðardóttir,
Jenni Sigurðardóttir,
Ólafur Ögmundsson,
Jóhanna Ögmundsdóttir,
María Ögmundsdóttir,
Lundfríður Ögmundsdóttir,
Oddbjörg Ogmundsdóttir,
Ragnheiður Ögmundsdóttir,
Óskar Júlíusson,
Sumarliði Lárusson,
Þorgerður Guðmundsdóttir,
Ingi Bergmann,
Júlíus Einarsson,
Einar Valgeirsson,
Elías Jónsson,
Birgir Óskarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Minning:
Óli Örn Ólafsson
yfirbókari Akranesi
í dag fer fram útför Óia Arnar
Olafssonar, aöalbókara hjá
Sementsverksmiðju ríkisins á
Akranesi.
Andlátsfregn hans kom eins og
reiöarslag. Fáa sem til þekktu
hefði órað fyrir að dagar hans
yrðu svo fljótt taldir. Daglega er-
um við minnt á, að enginn veit
hver næstur er og að enginn má
sköpum renna. Samt sem áður
eigum við ávallt jafn erfitt með að
sætta okkur við þegar góður vinur
er brott kvaddur, ekki sízt þegar
um er að ræða mann á bezta
starfsaldri.
Óli Örn var fæddur á Akranesi
1. júli 1925, sonur hjónanna Gyðu
Halldórsdóttur og Ólafs Gunn-
laugssonar Hraungerði, sem bæði
eru á lífi. Óli lauk prófi frá Sam-
vinnuskólanum árið 1946. Upp
frá því vann hann vfð verzlunar-
og skrifstofustörf. Lengst starfaði
hann hjá Sementsverksmiðju
rikisins eða í 17 ár.
Óli lét félagsmál mikið til sin
taka. Á sínum yngri árum iðkaði
hann knattspyrnu, svo sem títt
var um marga Skagamenn og tók
þátt í mörgum kappleikjum með
félagi sínu, Knattspyrnufélagi
Akraness. Hann átti sæti í stjórn
íþróttabandalags Akraness um
fjölda ára og var formaður þess
um skeið. Ymsum öðrum félögum
lagði hann lið og munaði alls
staðar verulega um hans lið-
veislu.
Óli Örn var eftirminnilegur
persónuleiki fyrir margra hluta
sakir. Hann var hár maður vexti
og vel á sig kominn. Ágætum gáf-
um gæddur, sem nýttust honum
vel í þeim störfum sem hann tók
sér fyrir hendur.
1 einkalífi var Óli mikill
hamingjumaður. Hann var kvænt-
ur Gíslínu Magnúsdóttur, ættaðri
úr Reykjavík. Var hjónaband
þeirra mjög farsælt. Þau byggðu
sér hús að Vesturgötu 143 og áttu
þar heima æ síðan. Var heimili
þeirra fallegt og rómað fyrir gest-
risni.
Óli fór ekki dult með það að
heimilið væri sinn griðastaður.
Hann átti miklu barnaláni að
fagna. Börn hans og Gíslínu voru
fjögur og eru þessi: Magnús
læknir, kvæntur Hansínu Ingólfs-
dóttur; Hlöðver tæknifræðingur,
Sigríður, gift Atla Helgasyni úr-
smið; og Valentínus útskrifaður
úr Stýrimannaskólanum, trúlof-
aður Halldóru Jónsdóttur.
Á útfarardegi Óla Arnar munu
margír minnast hans með hlýju
og þökk. Hann var góður borgari
síns bæjarfélags og unni bæ sín-
um af heilum hug.
Leiðir okkar Óla Arnar lágu
saman í Barnaskóla Akraness, en
við vorum báðir í sama bekknum.
Frá þeim tíma hefur vinátta
okkar verið órjúfanleg. Að lokum
urðum við báðir starfsmenn
Sementsverksmiðju ríkisins og
höfðum mjög náið samstarf, eins
og starfið krafðist.
Sementsverksmiðja rikisins á
að baki að sjá mikilhæfum starfs-
manni og verður vandfyllt hans
skarð.
Línum þessum fylgja samúðar-
kveðjur frá starfsfóiki Sements-
verksmiðjunnar í Ártúnshöfða.
Að lokum votta ég eiginkonu
Óla Árnar, börnum, öldruðum
foreldrum, systkinum og öðrum
aðstandendum mína innilegustu
samúð.
Geirlaugur Arnason.
1 dag kveðjum við vin okkar,
Óla Örn Ólafsson yfirbókara,
Vesturgötu 143, Akranesi.
Okkar ánægjulegu kynni við
öla Örn og eiginkonu hans, Gísl-
inu Magnúsdóttur (Lillu) hófust
fyrir nokkrum árum er leiðir okk-
ar lágu saman i haustferðalagi
með farþegaskipinu Gullfossi. í
ferðalagi þessu fögnuðu þau silf-
urbrúðkaupsafmæli sínu. Síðan
höfum við átt ótal margar og
ánægjulegar samverustundir.
Sérstaklega eru okkar hugljúfar
endurminningar um heimsóknir
okkar og dvalir á hinu hlýlega
heimili þeirra hjóna þar sem þau
fögnuðu okkur ávallt af einlægri
umhyggju alúð og giaðværð.
Það er erfitt að sætta sig við svo
svipleg tíðindi sem þau er okkur
barst fregnin um andlát Óla Arn-
ar. Það virðist svo fráleitt og til-
gangslaust er góðir drengir eru
lagðir þannig að velli í blóma lífs
sins. Óli var vinmargur og mjög
kær öllum þeim er til hans
þekktu. Öll hans samskipti við
aðra menn einkenndust af um-
hyggju og tillitssemi. Hann unni
fögrum Ijóðum og góðum bókum.
Ferill Óla sem íþróttamanns verð-
ur ekki rakinn í þessari grein, og
væri þó þar af mörgu að taka. Af
öðrum áhugamálum Óla skal full-
yrt, að frímúrarareglan var hon-
um hugstæð og kær. Segja má, að
öll hans athöfn hafi beinst að þvi
markmiði að verða öðrum að liði í
góðu fordæmi.
Einn af vinum Óla Arnar komst
þannig að orði nokkrum dögum
áður en Óli veiktist í hinsta sinn:
,,Það er ekkert sem jafnast á við
að fá að vera til, og það besta sem
hægt er að segja um nokkurn
mann er að hann sé manneskja“
,,Og“, bætti hann við: „Hann Oli
Örn er sönn manneskja“. Þessi
stutta yfirlýsing samferðamanns
og vinar Óla Arnar lýsir ef til vill
betur en mörg orð hvert rúm
hann skipaði í hugum vina sinna.
Þegar Óli Örn hefur nú lagt upp
í sína hinstu ferð í þessu jarð-
neska lífi, þá er það huggun okk-
ur sem eftir erum, að hann var
viðbúinn ferðinni og sannfærður
um aðra tilveru að þessari lok-
inni.
Við og fjölskyldur okkar viljum
votta eftirlifandi eiginkonu Óla
Arnar, Gíslínu Magnúsdóttur,
börnum þeirra hjóna, foreldrum
Óla og öðrum skyldmennum hans
og vinum okkar innilegustu hlut-
tekningu og samúð. Við erum
þakklát fyrir að eiga með þeim
sælar minningar um góðan dreng.
Guðni Jónsson,
Jón Guðmundsson.
Þegar ég nú minnist i fáum
orðum æskuvinar míns, Óla
Arnar Ólafssonar, sem lést á
Sjúkrahúsi Akraness þann 7. maí
síðast liðinn, koma gömlu
minningarnar frá leik og starfi á
Akranesi upp í hugann.
ÓIi fæddist á Akranesi 1. júlí
1925, snour hjónanna Gyðu
Halldórsdóttur og Ólafs Gunn-
laugssonar vélstjóra. sem enn búa
í Hraungerði háöldruð. Að loknu
barnaskólanámi stundaði hann
nám við Héraðsskólann á Laugar-
vatni, síðan við Samvinnuskólann
og lauk þaðan prófi vorið 1946.
Eins og títt var á þeim árum
vann Oli á námsárum sínum ýmis
störf, bæði til sjós og lands. —
+
Þökkum af alhug auðsýnda samúð og vináttu við andlát og útför móður
okkar og tengdamóður,
GUÐNÝJAR JÓNASDÓTTUR,
Naustakoti,
Vatnsleysuströnd,
Elfn Björg Gisladóttir,
Eírikur Jónas Gislason, Þorgerður Þorleifsdóttir,
Guðríður Gisladóttir, Haukur Einarsson,
Hrefna Gisladóttir, Ingimundur Ingimundarson,
Lóa Gisladóttir, Geir Valdimarsson.
Var hann þá, eins og ávallt síðan,
eftirsóttur starfsmaður sökum
dugnaðar sins og hæfileika. — Að
loknu námi lagði hann fyrir sig
verslunar- og skrifstofustörf.
Árið 1959 hóf hann störf hjá
Sementsverksmiðju ríkisins og
vann þar siðan. Síðustu sjö árin
hefur hann verið aðalbókari verk-
smiðjunnar. Er mér vel kunnugt
um það að það starf innti hann
svo af höndum, að ekki varð á
betra kosið, eins og öll þau störf,
er hann tók að sér.
Alla æfi sína var Óli búsettur á
Akranesi og tók þar virkan þátt í
félagsmáium, sérstaklega áttu
íþróttir hug hans. Á síðum yngri
árum var hann og virkur þátt-
takandi í knattspyrnu. — Fljót-
lega var hann valinn til forystu i
felagsmálum íþróttamanna á
Akranesi. Var hann mörg ár í
stjórn og síðar formaður Knatt-
spyrnufélags Akraness. Einnig
var hann mörg ár í stjórn íþrótta-
bandalags Akraness, þar af for-
maður þess um skeið.
Seint verður fullþakkað það
starf, sem Óli innti af hendi í
íþróttamálum Akraness. Hann
var einn af þeim mönnum, sem
lögðu grundvöll að siðari vel-
gengni Knattspyrnuliðs Akra-
ness. Þeir menn, sem vinna að
félagsmálum iþróttamanna, eru
sjaldan í sviðsljósinu, en án
þeirra verður árangurvirkra
íþróttamanna ekki mikill.
Óli sóttist ekki eftir opinberu
þakklæti fyrir störf sfn, en
félagar h-ans sem þekktu til starfa
hans, gleðjast nú yfir því, að
honum skyldi hafa verið veitt
mjög verðskulduð viðurkenning
skömmu fyrir andlát hans.
I einkalífi sínu var Óli mikilll
gæfumaður. — Eftirlifandi eigin-
konu sinni, Gíslínu Magnús-
dóttur, kvæntist hann árið 1947.
Þau eignuðust fjögur börn:
Magnús, lækni við Borgar-
spítalann, Hlöðver Örn tækni-
fræðing, Sigríði, húsmæðra-
kennara, sem nú er matráðskona
við Sjúkrahús Akraness, og
Valentínus, sem er nemandi i
Stýrimannaskólanum.
Þótt Óli flíkaði ekki tilfinning-
um sinum, þá sagði hann mér oft,
að mesta hamingja sín í lífinu
hafi eiginkonan og börnin verið.
Mér er það ljóst, að með þessum
fátæklegu orðum minum er
manninum, Óla Erni Ólafssyni
lýst á ófullkominn hátt, dreng-
lyndi hans, dugnaði og samvisku-
semi og öðrum góðum eiginleik-
um eru ekki gerð skil sem skyldi.
Ég átti því láni að fagna að
eignast Óla að vini strax í barn-
æsku. Hefur vinátta okkar haldist
síðan og aldrei borið skugga á.
Við áttum sömu áhugamál, þar
sem knattspyrnan var. Einnig
vorum við herbergisfélagar á
námsárunum í Reykjavik. Sem
gefur að skilja urðu samveru-
stundirnar færri eftir að ég
fluttist til Reykjavíkur, en þeim
mun betur nutum við þeirra,
þegar við hillumst, sem var alltof
sjaldan.
Ég þakka af alhug fyrir öll árin,
sem ég fékk að njóta samvistar
hans og vináttu.
Lillu börnunum, tengdabörn-
um, öldruðum fo.reldrum Óla og
Úllaraskreytlngar
blómouol
Gróðurhúsið v/Sigtun simi 36770