Morgunblaðið - 14.07.1976, Síða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 14. JULÍ 1976
t
Hjartkær sonur mmn, bróðir okkar, mágur og frændi
GU0JÓN ATLI ÁRNASON
sem lést 6 júlí verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju fimmtudagmn
15 júlíkl 1 30
Blóm vinsamlegast afþökkuð, en þeir sem vildu minnast hins látna er
bent á Styrktarfélag Lamaðra og fatlaðra
Sólveig Ólafsdóttir
Ársól M. Árnadóttir Björn Sigurðsson
Drífa H. Arnadóttir Roy Seiwell
og börn þeirra
t
Útfor eiginkonu minnar
FANNEYJAR FRIÐRIKSDÓTTUR WELDING
fer fram frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 15 júli kl 10 30 fyrir
hádegi
Jóhannes Þóroddsson
t
Þökkum sýndan hlýhug við andlát og útför mannsms míns, föður
okkar. tengdafoður og afa
GUNNARS HANNESSONAR, frkvstj.
Miklubraut 7
Margrét Kristjánsdóttir
Gunnar Kr. Gunnarsson Rúna Marsveinsdóttir
Hannes Gunnarsson Björgvina Magnúsdóttir
Kristrún Gunnarsdóttir Egill Ingólfsson
og barnaborn
t
Þökkum mnilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför
eiginmanns mins, foður okkar, afa og bróður
VILHJÁLMS ÞORVALDSSONAR
Laufásveg 4, Stykkishólmi
Emnig þökkum við systrum, læknum og starfsliði sjúkrahússins fyrir
þeirra miklu hjálp
Anný Þorvaldsson
börn, barnaharn og systkini.
t
Þökkum af heilum hug samúð og vinarhug sem okkur hefur verið
sýndur við andlát og útför
ESTHER BIERING HELGADÓTTUR
Álfhólsvegi 26
Ágúst V. Einarsson og börn
foreldrar og systkini
t
Alúðarþakkir fyrir auðsýnda samúð og vináttu við fráfall og útför
BJÖRGÚLFS K. ÁRNASONAR,
Ásbúðartröð 9, Hafnarfirði
Ester Kláusdóttir Anne Arnason
Árni Gislason og synir
og systkini hins látna
t
Innilegar þakkir fyrir sýnda samúð vegna fráfalls stjúpmóður okkar,
SESSELJU DAGFINNSDÓTTUR
Helga Kristjánsdóttir Balamenti
Agnar Kristjánsson
t
Þakka auðsýnda samúð vrð fráfaíl
GUÐNÝJARBERGÞÓRSDÓTTUR,
Sölkutóft, Eyrarbakka
Sérstakar þakkrr víl ég færa kvenfélagi Eyrarbakka fyrir veitta aðstoð
Aðalsteinn Sigurjónsson.
t
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem auðsýndu okkur samúð við
fráfall og útför
FREYSTEINS GUNNARSSONAR
fyrrverandi skólastjóra
Þorbjörg Sigmundsdóttir
Guðrún Freysteinsdóttir Garðar Jónsson og dætur
Sigmundur Freysteinsson Sigríður Jónsdóttir og synir.
Minning og kveðja:
¥ T
OlafurM. Gamalíelsson
___ ••
frá Ferjubakka, Oxarfirði
Fæddur 30. apríl 1890
Dáinn 14. júnf 1976
Hann var fæddur á Kuðá i Þist-
ilfirði. Foreldrar hans voru hjón-
in Gamalíel Einarsson og Vigdis
Kristjánsdóttir, sem bjuggu þar
nokkur af fyrstu búskaparárum
sinum. Þá var árferði illt og fá-
tækt mikil meðal almennings. En
þau hjón voru þannig gerð, að þau
mættu kjörum sínum með mann-
dómi og voru vinsæl. Vigdís, móð-
ir Ólafs, var dóttir hins mæta
bændahöfðingja Kristjáns Þor-
grímssonar, sem síðari ævíár bjó í
Leirhöfn á Sléttu, í seinna hjóna-
bandi, og eignaðist sex syni með
hinni mikilhæfu konu sinni,
Helgu Sæmundsdóttur. — Með
fyrri konu sinni eignaðist hann 12
börn og var Vigdís, móðar Ólafs,
eitt af þeim. Gamalíel var ættaður
úr Suður-Þingeyjarsýslu, hæglát-
ur greindarmaður og hagmæltur.
Ólafur var 5. í röð 8 systkina, og
er röðin þessi: 1. Kristdór, hann
var kvæntur Hansínu Pálsdóttur
frá Hermundarfelli. Sigríður, gift
Guðjóni Einarssyni fráGarði, hún
varð skammlíf. 3. Dýrleif, ógift,
tók við búsforráðum af Sigríði
systur sinni og gekk þrem drengj-
um hennar í móðurstað. Hún var
lengi ljósmóðir í Þistilfirði. 4.
Guðrún, fór til vesturheims, var
þar nokkur ár, kom svo heim og
andaðist nokkru síðar á bezta
aldri. 5. Ólafur, sem hér er kvadd-
ur, kona hans Aðalheiður Björns-
dóttir lifir mann sinn 6. Kristin,
sem var gift Helga Gunnlaugssyni
á Hafursstöðum í Öxarfirði.
7.Arnfríður, gift Andrési Lúð-
víkssyni úr Vopnafirði, en var al-
inn upp hjá sr. Jóni Halldórssyni
á Sauðanesi. 8. Hólmfríður, giftist
Magnúsi Kristjánssyni, ættuðum
af Vestfjörðum, hún dó eftir
skamma sambúð þeirra, frá ung-
um dreng, sem nú er læknir.
Þegar Ólafur var 5 ára fór hann
í fóstur til sæmdarhjónanna á
Austara-Landi í Öxarfirði, Guð-
rúnar Kristjánsdóttur og Páls
Jóhannessonar. Var Guðrún-móð-
ursystir Ólafs. Páll var lengi
hreppstjóri þeirra Öxfirðinga,
kostamaður og góður bóndi. Mun
Ölafur þar hafa átt góða og
trausta fósturforeldra, og eins
gott atlæti og kostur var, á þeirra
tíma mælikvarða.
Skömmu eftir að Ólafur kom að
Austara-Landi, 5 ára gamall,
skeði atvik, sem varð honum og
fleiri mjög minnisstætt og segir
meira en fátækleg orð fá lýst.
Skyndilega greip hann óyndi og
heimþrá. Datt honum þá í hug að
strjúka heim. Lagði hann af stað,
en meðfædd greind hans mun
hafa kornið f veg fyrir ævintýrið.
Hann var ekki viss um stefnuna.
Leitaði hann þá skjóls í fjárhúsi,
skammt frá bænum, til að hugsa
málið og grét sig þar í svefn.
Þegar hann vaknaði var hann í
faðmi fóstru sinnar, sem farið
hafði ásamt öðrum að leita. Sú
stund var þrungin tárum, fyrir-
bænum og gleði yfir úrlausn
þessa máls, og hinn mikli kærleik-
ur, sem móðursystir hans og
fóstra sýndi honum, hefur náð til
skynsemi hans og litla barnshjart-
ans, sem var þrungið heimþrá og
þyrsti eftir móðurkærleika.
Æskan leið í leik og starfi á
þessu myndar- og athafnaheimili
og brátt gat hann, af eigin ramm-
leik, heimsótt foreldra og systk-
ini, sem þá voru flutt að Sjóar-
landi i Þistilfirði. Þar vaxa til
manns systkini Ólafs öll, og þar
búa þrjú þeirra til æviloka, þau
Sigríður, Dýrleif og Kristdór. Þau
systkinin á Sjóarlandi voru ágæt-
is fólk, þau voru fríð, hógvær,
hjartahlý og greind.
Þegar Ólafur er 22 ára birtist
honum alveg spánýr sólargeisli.
Þá er hann fullmótaður friðleiks-
og léttleikamaður, greindur og
hagmæltur. En hin nýja uppgötv-
un er unglingsstúlka, sem þá
kemur á heimilið, leiftrandi af
æsku. Hún heitir Aðalheiður
Björnsdóttir frá Hallgilsstöðum á
Langanesi. Á Austara-Landi er
hún svo eitt og hálft ár. Tveimur
og hálfu ári síðar kemur þessi
unga stúlka aftur, glæsileg, hóg-
vær, sanngjörn, hvers manns hug-
ljúfi. — Vorið 1916 gengur hún til
móts við lífsstarf sitt og ham-
ingju, með manninum, sem hún
ann. Ólafur og Aðalheiður stað-
festa eiða sína 10. júní 1916. Það
vor hefja þau búskap á Ferju-
bakka f Öxarfirði. — Skógurinn
grænkar, ilmur birkisins, sem
faðmar þennan litla bæ, svo að
segja á þrjá vegu, liggur í loftinu
og fyllir þrótti allar lífverur og
hvetur unga unnendur til dáða. í
50 ár, hálfa öld, búa þau þarna,
sátt við samtíðarmenn, í sann-
leika óvenjuvinsæl, greiðviknir
og glaðværir nágrannar, sem
miðla mannlegum verðmætum,
andlega og efnislega.
Þannig skapast margt, sem gef-
ur lifinu gildi. Hin hljóða rödd
mannkosta fær jákvætt svar í vin-
sældum.
Ólafur hafði lært nokkuð til
járnsmíða hjá móðurbróður sin-
um, völundinum Kristni Krist-
jánssyni i Leirhöfn. Ólafur smíð-
ar svo hestajárn og ljábakka fyrir
sveitunga sina, og Aðalheiður
saumar fyrir nágrannakonurnar.
Efalaust hefur hún þá oft hlotið
mörg ósvikin jólabros frá æsk-
unni, sem hún hefur svo lagt í
sjóð sinnar eigin hlýju og góðvild-
ar og ávaxtað þar.
Ótaldar munu þær stundir, sm
Ólafur hefur skroppið i smiöjuna,
jafnvel frá slætti eða heyþurrki,
eða þá að loknu dagsverki, þegar
þörf var hvildar, því að nágrann-
arnír treystu jafnan á góðvild
hans.og mannleg viðbrögð, þegar
mikið lá við.
Ekki minnkaði þörfin fyrir
greiðvikni þótt vélvæðing kæmi
til sögunnar í búskaparháttum.
En öllu miðar til farsældar hjá
þeim, sem heilshugar vilja greiða
götu náungans og setja eigin
ávinning ekki alltaf efst á blað.
Samfara önn daganna færir ham-
ingjan þeim þrjú elskuleg börn.
Þau erfa dyggðir og mótast af
hógværð og mannkostum foreldr-
anna, farsæld i námi og starfi
fylgir þeim út á veg æsku og
atafna. Þau eru: Birna, maður
hennar er Snær Jóhannesson.
Guðrún Jóhanna, sem hefur fund-
ið sína lífshamingju í nálægð for-
eidranna og veitt þeim ást sína og
umhyggju. Arnbjörn, sem gengur
léttujn skrefum út í lífiö og verð-
ur læknir, án allra umbrota og
kröfugerðar; kona hans er Fjóla
Einarsdóttir. Hann er nú læknir í
Keflavík. — Þau fóstruðu dreng,
Víking Guðmundsson, frá 8 til 16
ára. Hann missti ungur föður
sinn, sem skyndilega var burt
kallaður frá stórum barnahópi.
Einnig ólu þau upp Steinþóru K.
Steinþórsdóttur, frá því móðir
hennar veiktist af ólæknandi
sjúkdómi, en Steinþóra var þá
ársgömu) og var hún hjá þeim til
fullorðinsára. Hún hefur verið
fósturforeldrunum hlýleg og góð
fósturdóttir.
Nú skal þess getið, sem varð
sterkur þáttur í ævistarfi Ólafs á
P’erjubakka, og er það í tilefni
þess, þegar rafvæðing kemur á
dagskrá. Þegar skólahús var reist
að Lundi í Öxarfirði, var einnig
gerð þar rafstöð. Var þá hinn
þjóðkunni hagleiksmaður, Skarp-
héðinn Gíslason frá Vagnsstöðum
í Suðursveit, fenginn til að hafa
yfirumsjón með því verki. Ólafur
hóf þegar vinnu með Skarphéðni
og fékk Skarphéðinn góöan liðs-
mann þar sem Ólafur var. Allt
virtist liggja þar ljóst fyrir hjá
þessum hagleiksmanni. Var hann
svo viðar við þessi þjóðþrifastörf
og eftir nokkur ár hlaut hann
réttindi sem héraðsrafvirki.
Þegar bifreiðaumferð fór að
aukast var oft numið staðar á
Ferjubakka, ef eitthvað smávegis
gekk úr lagi, enda lá vegurinn við
túngiróinguna. Var þá oft guðað á
glugga hagleiksmannsins, og ekki
var að efast um úrlausn ef hægt
var. Oft fylgdu svo góðgerðir frá
hugulsamri húsmóður. Fljótlega
kom þar bensínsala, og allir vata
hvert ónæði er af þeirri þjónustu.
í upphafi búskapar þeirra
Ferjubakkahjóna var túnið mjög
lítið, en hvað það snerti sem ann-
að var hönd lögð á plóginn og
áfram haldið með ræktun,' ekki í
neinni samkeppni, heldur eftir
þörfum, og áhöfn sniðin eftir því,
og aldrei sett á Guð og gaddinn.
Árið 1939 var þægilegt steinhús
byggt. Allt sem unnið var á þess-
um litla sveitabæ bar því vitni að
ábúendur skildu að góð umgengni
segir sina sögu, að ætið var þar
hugsað í réttu hlutfalli við þörf-
ina. Utan húss og innan var þrifn-
aður I öndvegi og vingjarnlegur
svipur heimilisins verkaði á gest
Framhald á bls. 18
t
ÓLAFUR ÓSKARJÓNSSON
bifreiðarstjóri,
Grjótagotu 12.
varð bráðkvaddur 10 |úli
Ingibjórg Sveinsdóttir,
börn, tengdábörn og barnabörn.
t
Þökkum mnilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför
sonar míns, föður, tengdaföður, bróður okkar og afa
ELÍASAR ÞORVALDSSONAR,
Vesturgötu 56.
Sussanna Elíasdóttir
Ásgeir Elíasson Soffia Guðmundsdóttir
Þorvaldur Ásgeirsson
Helgi Þorvaldsson Hrafnhildur Bjarnadóttir
Birgir Þorvaldsson Helga Eggertsdóttir
Erla Þorvaldsdóttir Bjarni Gislason
og börn.