Morgunblaðið - 20.07.1976, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 20. JULÍ 1976
27
varö síðar sá stofn sem íslenska
sjónvarpið var byggt á.
Á þeim fjölmörgu árum sem
Sveinn gegndi opinberum störf-
um, heyrði ég aldrei ýjað að þvi,
að hann hefði persónulega nýtt
sér þau tækifæri sem slíkum
mönnum sjálfsagt gefast ef vilji
er fyrir hendi, enda talinn með
vönduðustu . embættismönn-
um.þótt skyggt hafi á eigin
breyskleiki um tima, sem okkur
svo mörgum verður á.
Enginn vafi er á, að löggjöfin
um að Viðtækjaverslunin skyldi
lögð niður, hafði varanleg áhrif á
Svein. Sjálfur mælti hann með að
þessi leið yrði farin, en þau spor
urðu honum þung, enda lífsstarf
hans þar falið.
Má segja að á næstu árum hafi
hann, um leið og þessu starfi hans
lauk, gefið upp þau áhugamál
sem honum voru hjartfólgnust.
Hann hætti allri spilamennsku,
en hann var um langt árabil í
fremstu röð bridgespilara okkar,
bæði innanlands og erlendis, sem
þátttakandi og í fararstjórn. Bera
fjölmargir verðlaunabikarar hans
vitni um það. Þá hætti hann einn-
ig því sem var hans annað áhuga-
mál, en það var lestur góðra rit-
verka. Hann hélt fram á siðustu
ár, sérstaklega upp á ævisögur
merkra manna og annan sagn-
fræðifróðleik.
Sveinn kvæntist eftirlifandi
eiginkonu sinni, Ástu, 25. október
1930. Hún er fædd 24. ágúst 1909
og er kjördóttir Andrésar Fjeld-
sted, augnlæknis í Reykjavik, og
konu hans Sigriðar, f. Blöndal
(Magnúsar Th.) Hún er dóttir
Jochums Þórðarsonar skipstjóra,
bróður Björns Þórðarsonar fyrrv.
ráðherra, en Jochum fórst i hafi.
Hann var kvæntur Dilja Tómas-
dóttur, móður Ástu.
Börn þeirra hjóna, Ástu og
Sveins, eru þessi: 1. Sigríður, f. 1.
júli 1931, gift þeim sem þetta rit-
ar. Eiga þau fjögur börn, Sigurð,
Ástu, Skúla og Margréti. 2.
Margrét, f. 15. nóv. 1932, gift John
Price enskættuóum frá Durban,
en nú búsett í Pietermaritzburg í
S-Afriku. Eiga þau þrjár dætur.
Má geta þess að Margrét mun
vera fyrstur íslendinga, svo sögur
fari af, árið 1961, til að klifa fjall-
ið Kilimanjaro í Afríku.
3. Andrés Fjeldsted, f. 12. des.
1934, símvirki og nú við nám i
Háskóla íslands. Kvæntur Ragn-
hildi Þóroddsdóttur, skrifstofu-
stúlku hjá Landsíma íslands.
4. Sveinn Ingvar, f. 25. ágúst 1939,
viðskiptafræðingur, kvæntur
Hallfriði Tryggvadóttur, og starf-
ar hjá Landsbanka íslands.
5. Sighvatur, f. 27. jan. 1941, raf-
vélavirki, kvæntur Örnu Borg
Snorradóttur og eiga þau tvo syni,
Svein Snorra og Andrés Birki.
6. Ingvar, f. 15 mai 1943, stýri-
maður, kvæntur Kristinu Lárus-
dóttur. Þau eiga tvö börn, Hjör-
disi Önnu og Svein Erling.
Sem tengdasonur Sveins,
búandi hjá honum fyrsta búskap-
arár okkar hjóna og við frekari
kynningu, veit ég að hann var vel
kvæntur. Kona hans Ásta er stór-
brotin sem húsmóðir og hefur
erft og alist upp við þann þekkta
myndarskap sem kjörmóður
hennar, Sigríði og hennar ætt-
ingjum, ætið hefur fylgt.
Ásta var ekki ein þau ár, sem
Sveinn var rúmliggjandi á heimili
sínu. Synir hans og tengdadætur
aðstoðuðu, svo að ærin ástæða er
fyrir okkur sem fjær stóðu að
þakka allt sem á því sviði var gert,
þótt Ásta eigi að sjálfsögðu þar
stærstan hlut.
Þegar ég nú kveð tengdaföður
minn, Svein, verður mér að sjálf-
sögðu í huga þolinmæði okkar
hvor með öðrum um aldarfjórð-
ungs skeið, þegar um stjórnmál
var að ræða og í ýmsum erfiðleik-
um fjölskyldumála.
Sveinn var trúr hugsjónum föð-
ur síns og þeirra sem á þeim árum
fylktu liði undir fána ungmenna-
félaganna, sem svo oft voru nýtt
til framdráttar einni pólitískri
skoðun.
Ég og tengdafaðir minn háðum
oft harðar en stuttar pólitískar
snerrur, enda hann Framsóknar-
maður og ég Sjálfstæðismaður í
gamaldagsmerkingu þeirra orða.
Viss hiti kom þó alltaf upp, þegar
kosningar nálguðust og stóðu yfir.
Sveinn var ekki aðeins tilfinn-
inganæmur, heldur og geðmikill.
Hann gat verið mjög ör, sérstak-
lega þegar rætt var um stjórnmál.
Hann fór á flug og skammaði and-
stæðinga, en lét allt slikt gleymt
að morgni. Alltaf var hann þó
fylgismaóur „sins flokks", ekki
sist er farið var af stað með undir-
skriftirnar „Varið land". Við-
brögð hans þá, þrátt fyrir veik-
indi hans, sýndu að hugur hans
var enn skýr og hann kunni sem
áður að gera skil á góðu og því
sem verra er.
Þegar Sveinn er kvaddur i dag
Guðmunda Guðmunds-
dóttir — Mumingarorð
Fædd 26.mars 1924.
Dáin 13. júlf 1976.
Haustið 1923 andaðist að
Óspakseyri Guðmundur
Guðmundsson bóndi á Melum
Árneshreppi, Strandasýslu. Hann
lét eftir sig konu og 11 börn og
það 12. á leiðinni, sem fæddist
nokkrum mánuðum eftir lát föður
sins.
Það var stúlka sem hlaut nafn
föður síns og var skírð Guð-
munda, yndislegt og elskulegt
barn. Það má öllum vera ljóst að
þungur hefur verið róðurinn hjá
móðurinni að sjá farborða og
framfleyta svo stóru heimili og
því stundum ekki verið mikió fyr-
ir framan hendurnar til daglegra
þarfa.
En fjölskyldan var samhent og
samtaka í þvi að bugast ekki og
vera sjálfri sér nóg. Litla föður-
lausa stúlkan naut ástríkis móður
sinnar og systkina í ríkum mæli.
Hún dafnaði vel og var sannkall-
aður sólargeisli heimilisins þegar
dimmt var yfir og erfiðleikarnir
mestir. Hún var góðum gáfum
gædd og mjög fróðleiksfús, varð
ung vellesandi og skrifaði fagra
rithönd.
Snemma bar á þvi að hún var
ekki heilsuhraust og þjáðist hún
snemma af augnveiki. Átta ára
gömul þurfti hún að fara til
Reykjavíkur til lækninga.
Guðmunda fæddist á Melum 26.
mars 1924 og andaðist á Borgar-
spítalanum 13. júli sl. eftir langa
og erfiða sjúkdómslegu.
Mig langar til að minnast henn-
ar með fáum fátæklegum línum
um leió og ég þakka liðnar sam-
verustundir, sem voru mér dýr-
mætar og lærdómsríkar.
Hún átti i ríkum mæli mikinn
fjársjóð sem hún gat miðlaó öðr-
um, bæði af lífsreynslu sinni og
þekkingu. Hún las alla tíð mikið
og var stálminnug á allt sem hún
sá og heyrði og hafði mjög
skemmtilega frásagnargáfu,
þannig að allir hrifust með er á
hana hlýddu. Hún var mjög vel að
sér um sögu landsins og einnig
Fornaldarsögur Norðurlanda.
Ekki naut hún mikillar skóla-
göngu í æsku en lærði mikið
heima. Hún fór í unglingaskólann
að Laugarvatni veturinn
1942—1943 og nokkru síðar var
hún einn vetur í Húsmæðraskóla
Reykjavikur.
í báðum þessum skólum naut
hún vel sinna góðu gáfna og hæfi-
leika, sem reyndust henni mikill
styrkur i lifsbaráttunni, sem oft
var æði ströng vegna heilsuleysis.
Einnig reyndi það mjög á sálar-
þrek hennar að stunda Ragnheiði
systur sina, sem á besta aldri varð
fyrir alvarlegu bílslysi, og varð
m.a. að fara tvivegis til Kaup-
mannahafnar til höfuðaðgerðar
og kom það i hlut Nunnu (en svo
var hún kölluð ) að reyna að lina
þjáningar hennar.
Ragnheiður systir hennar lést
1967 eftir 20 ára veikindastrið.
Árið 1953 stofnuðu þær systur
heimili ásamt Ásgeiri bróður sin-
um að Granaskjóli 8 og siðar á
Bræðraborgarstig 4. Ásgeir var
einnig mikill sjúklingur hin siðari
ár og lést fyrir ári siðan.
Það varð því hennar hlutskipti
að stunda þessi systkyni sin uns
yfir lauk og þau annaðist hún með
Sverrir Bjarna-
son -Minningarorð
Fæddur 2. okt. 1916.
Dáinn 11. júlí 1976.
Kær vinur og mágur Sverrir
Bjarnason hefur kvatt okkur um
sinn og er að honum mikil eftir-
sjá. Hann lést sunnudaginn 11.
júlí á Landakotsspítala eftir langa
og erfiða legu sem hjúkrunarliðið
minnist á þann veg að þar hafi
farið sjúklingur sem inna þurfti
eftir hvort hann væri einhvers
þurfandi frekar en hitt að eftir
aðstoð væri leitað. Slík var tillits-
semi hans.
Sverrir var einn af sjö sonum
hjónanna Ragnhildar Jónsdóttur
og Bjarna Einarssonar gullsmiðs,
sem lengst af bjuggu á Mímisvegi
6 og eru þau bæði látin. Þá eru og
bræður hans tveir, Guðbrandur
verzlunarstjóri hjá Sláturfélagi
Suðurlands og Haraldur, sem
lengst af starfaði á skrifstofu
Eimskipafélagsins einnig látnir.
I júní 1957 kvæntist hann syst-
ur minni Gerði Gunnarsdóttur en
hún lést eftir skamma sambúð
þeirra i júní 1961 og syrgði hann
hana mjög.
Sverrir hóf störf hjá Afengis-
verslun Ríkisins á fermingaraldri
og vann þar allan sinn starfsaldur
og var þar sem annars staðar
hvers manns hugljúfi.
í daglegri umgengni var hann
allra manna skemmtilegastur og
var hnyttni hans viðbrugðið. Var
honum einkar létt um að breyta
drungalegu umhverfi i bjarta til-
veru.
Hann var léttleikamaður og
stundaði jafnt andlegar sem lík-
amlegar iþróttdr.ar hann knatt-
spyrnumaður góður og um langt
árabil ein af meginstoðum knatt-
spyrnufélagsin^ Fram og lét sér
alla tíð mjög annt um gengi þess
félags. Þá var hann og mjög gjald-
gengur skákmaður, enda var sú
íþrótt í heiðri höfð á heimili for-
eldra hans og árleg taflmót haldin
innan fjölskyldunnar.
Þótt Sverrir væri léttur í lund
og tamt að bregða fyrir sig glensi
var hann viðkvæmur maður með
sterka réttlætiskennd, sem ölium
vildi vel. Umgengni hans við börn
lýsir hvað best innræti hans, því
þau hændust mjög að honum og
kölluðu hann einatt Sverri
frænda þótt um skyldleika væri
ekki að ræða. Það var aldrei við
það komandi að ganga framhjá
dyrum „Sverris frænda" á leið til
móður minnar í sama húsi þegar
við hjónin heimsóttum hana.
Minning þessa góða drengs mun
endast þeim lengst sem þekktu
hann best.
Gylfi Gunnarsson.
Útför Sverris fór fram frá Foss-
vogskirkju í gær.
hefi ég sérstakrar skyldu að gæta.
Þakklæti er nú borið fram frá
skyldum sem óskyldum. 1 dag
verður ekki hugsað til þess að
hann gat stundum verið hvat-
skeytlegur i orðum, heidur að til-
finningasemi og' góðvilji til að
leysa vandamál annarra, ekki að-
eins þeirra sem næstir stóðu,
heldur fjölmargra annarra, voru í
fyrirrúmi.
Ég vil með þessum fátæklegu
orðum mínum þakka Sveini okkar
samvistir og þá alúð og umönnun
sem hann sýndi börnum okkar
hjóna og sínum fyrstu barna-
börnum. Ég harma að önnur
yngri barna-börn hans fengu ekki
að njóta þess ástríkis sem hann,
heilsu sinnar vegna, gat ekki
veitt.
Fyrir hönd okkar hjóna, barna
og annarra ættingja flyt ég Sveini
Ingvarssyni, tengdaföður minum,
þakkir fyrir samfylgdina í þessu
lifi.
Pétur Sigurðsson.
mikilli hugprýði og samviskusemi
að fá dæmi eru sliks.
Eftir að Nunna lauk námi i Hús-
mæðraskólanum langaði hana til
meira náms en úr því gat ekki
orðið vegna fjárhagsörðugleika
og á þeim tima voru hvorki náms-
styrkir né lán. Hún lagði fyrir sig
verzlunarstörf og vann i mörg ár í
busáhaldadeild KRON og síðar í
skartgripaverslun Guðlaugs A.
Magnússonar.
Öll sin störf vann hún af stakri
samviskusemi og trúmennsku og
hún af samstarfsfólki og hús-
bændum virt og dáð og hef ég
fyrir satt að hennar sé sárt saknað
enda kölluð burt á besta ævi-
skeiði.
Það virðist sem ævistarfinu
hafi lokið við lát bróður hennar,
sem hún syrgði mjög mikið og nú
er hún kölluð til æðri starfa.
Hún fórnaði ævi sinni við að
létta af öðrum þungum þjáning-
um og nú nýtur hún ávaxtanna,
því eins og maðurinn sáir svo
mun hann uppskera og við hana
hefur verið sagt við heimkomuna:
Þú trúi og dyggi þjónn þú varst
trúr yfir litlu og yfir mikið mun
ég setja þig. Gakk inn í fögnuó
herra þíns.
Það er sárt að sjá á eftir sinum
nánustu en Guð leggur ávallt likn
með þraut. Við sem eftir lifum og
horfum á eftir henni inni ókunna
landið, eigum fagrar minningar
um liðin ár og í von um sæla
endurfundi getum við sætt okkur
við það sem orðið er, þjáningun-
um er lokið, þrótturinn þrotinn
en sálin leitar til hæða þar sem
ástvinir fagna þreyttu barni og
englar drottins vefja það kær-
leiksörmum.
Ég Votta systkinum og frænd-
fólki mína innilegustu samúð. Far
— Observer
Framhald af bls. 14
Júgóslavíu, þar sem þess mun
vart langt að biða, að Tító for-
seti hverfi af sjónarsviðinu.
Þær fregnir hafa borizt frá
Albaníu, að vinátta stjórnanna
f Tirana og Peking sé ef til vill
tekin að kólna, og þvf ekki
f jarri lagi að álykta, að Álbanir
muni innan tíðar hafna á
áhrifasvæði Rússa eins og fyrr.
Ef sú yrði raunin, myndi
Kosovo-vandamálið vaxa og
margfaldast og gæti jafnve!
orðið óviðiáðaniegt.
Afmælis- og
minningar-
greinar
ATHYGLI skal vakin á þvf, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með
góðum fyrirvara. Þannig vefð-
ur grein, sem birtast á f mið-
vikudagsblaði, að berast f sfð-
asta lagi fyrir hádegi á mánu-
dag og hliðstætt með greinar
aðra daga. Greinar mega ekki
vera f sendibréfsformi eða
bundnu máli. Þær þurfa að
vera vélritaðar og með góðu
'fnubili.
þú i friði. Friður Guðs þig blessi.
Hafðu þökk fyrir liðnar stundir.
Ragnheiður Jónsdóttir.
Löng þá sjúkdómsleiðin verður.
Iffid hvergi vægir þér,
þrautir magnast, þrjóta kraftar,
þungt og sárt hvert sporið er.
honum trevstu, hjálpin kemur,
hann af raunum sigur ber.
Drottinn elskar. — Drottinn vakir.
daga og nætur vfir þér.
(S.Kr. Pétursson.)
Nú er hún Guðmunda min horf-
in. Sorg og söknuður fyllir huga
minn, en má eigingirnin vera svo
mikil að geta ekki unnt henni
hvildar og friðar eftir svo harða
baráttu og veikingastríð.
Ég kynntist Guðmundu fyrir
tæpum niu árum er ég fékk vinnu
þar sem hún vann. Ég hafði ekki
verið i návist hennar í marga
daga þegar ég komst að því hverja
mannkosti og gæsku hún hafði að
geyma, og gat alltaf miðlað af
sinni góðvild og gáfum. Um-
hyggja hennar í minn garð var
svo að slik vinátta skapar vega-
nesti sem aldrei þrýtur.
Mín kæra vinkona er nú komin
yfir móðuna miklu í ástvinahóp-
inn, sem á undan er farinn. Ég bið
algóðan Guð að geyma hana og
hennar.
Ég votta Guðmundi bróóur
hennar sem ól hana upp, svo og
öðrum systkinum og ástvinum
sem eftir lifa með sorg i hjarta
mina innilegustu samúð.
Marfa Þorláksdóttir.
— Alhliða
Framhald af bls. 25
æinhvern stað, þar sem fólk get-
ur hvilt sig, slakað á, flúið
hringiðu daglegs lífs og streitu
þess, fundið jafnvægi og nýjan
lífstakt, þar sem gætir sam-
ræmis og jafnvægis, þar sem
menn fá nýtt mat gæðanna, þar
sem sönn lífshamingja er talin
æðri veraldlegum hlutum og
menn taka að sækjast eftir allt
öðrum verðmætum en áður. Við
vitum að vísu ekki, hvort okkur
tekst þetta, en fólk fer héðan
mjög ánægt, lætur af þvi að
hafa notið hér rækilegrar hvild-
ar og hressingar, og eftir þeim
bréfum að dæma, sem við höf-
um fengið frá ýmsum gestanna,
eru þeir glaðir og þakklátír. Við
skulum vona, aó þeir muni hafa
sömu sögu að segja, sem eiga
eftir að dveljast hjá okkur til
13. ágúst, en þá verður starf-
semi hér hætt á þessu sumri.
sagði Ulfur Ragnarsson að lok-
um.
Sv.P.
Hreint1
(É&lanr’
fagur:
land