Morgunblaðið - 07.08.1976, Page 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 7. ÁGUST 1976
Islendingurinn
sögufróði
illa.“ Þetta fór svo, aö íslendingurinn hóf
upp söguna jóladaginn fyrsta og sagöi
eigi lengi, áöur en konungur baö hætta.
Tdku menn þá umtal mikið um skemmt-
unina. Mæltu sumir, að þaö væri djörf-
ung, aö segja þessa sögu, eöa hversu
konungi mundi líka. Sumum þótti hann
vel segja, en sumum fannst minna um.
Konungur var vandur aö, aö vel væri til
hlýtt. Stóöst þaö og á með tilstilli kon-
ungs, aö jólin þraut og lokiö var sögunni.
()g hinn þrettánda dag jóla mælti kon-
ungur: „Er þér eigi forvitni á, íslend-
ur,“ segir hann, „hversu mér líkar sag-
an?“ „Hræddur er ég þar um, herra,“
segir hann. Konungur mælti: „Mér þykir
allvel sögö og hvergi vikið frá því, sem
efni stóö til, eöa hver kenndi þér?“ Hann
svarar: „Það var vandi minn, úti þar á
íslandi, aö ég fór hvert sumar til þings,
og nam ég hvert sumar nokkuö af sög-
unni, er Halldór sagöi Snorrason.“ „Þá er
eigi undarlegt,“ segir konungur, „að þú
kunnir vel, er þú hefur af honum numiö,
og heldur mun þessi saga þér að gagni
verða. Skaltu meö mér velkominn hvern
tíma, er þú vilt með mér vera.“ Var hann
meö konungi um veturinn. En um vorið
fékk konungur honum góðan kaupeyri,
og varö hann sföan þrifnaðarmaður.
(Fjörutfu íslendingaþættir. bls. 173—75).
Ævintýrið um
móða Manga
eftir BEAU BLACKHAM
JÁRNBRAUTARLESTIN Móði Mangi
kom másandi og blásandi á leið sinni frá
stað til staðar, og enda þótt þetta væri
sólbjartur dagur og hann hefði verið
smurður um morguninn og vélin í honum
gengi alveg ágætlega, var hann í versta
skapi. Hann vissi ekki hvers vegna —
hann var bara í vondu skapi. Alveg eins
og verið getur með stelpur og stráka,
getur legið svona á vélum á stundum.
Móði Mangi kom að stað, þar sem járn-
brautarteinarnir lágu yfir þjóðveginn og
það lyftist svo látið á honum brúnin þegar
COSPER
Ég er alveg
svakalega
heppinn
mamma. —
Ég get notað
næsta vetur
sömu skóla-
bækurnar og
ég var með
síðasta vet-
ur.
vtte
MORÖdN
kAFF/NU
un.
Veizlumatur er þetta, og má ég
biðja yður að vísa mér fram I
uppþvottarherbergið.
Gamall maður ávarpar lítinn
dreng.
— Hvað ertu gamall, litli vin-
ur?
— Ég er á versta aldrinum.
—'Hvað áttu við með því?
— Ég er of stór til þess að
gráta og of Iftill til þess að
hlóta.
X
— Hvers vegna sagðirðu
Kristjönu að þú hefðir gifzt
mér vegna þess hve góð ég væri
að búa til mat? Þú veizt jú, að
ég bý ekki til sérstaklega góðan
mat?
— Einhverja afsökun varð ég
að hafa.
X
Kennarinn: Hvort vildirðu
heldur eiga einn fjórða hlut
eða einn áttunda hlut af
mclónu?
Nemandinn: Einn áttunda
hlut.
X
Kennarinn: Þá veiztu heldur
ekki að f jórði hluti er stærri en
áttundi hluti.
Nemandinn: Jú, en mér hef-
ur alltaf þótt melónur vondar.
X
Forstjórinn: Hvar er faðir
yðar?
Umsækjandi: Hann er dáinn.
Forstjórinn: Já, en hvað var
hann áður en hann dó?
Umsækjandinn: Hann var lif-
andi.
Höskadraumar
Framhaldssaga eftir Mariu Lang
Jóhanna Kristjónsdóttir þýddi
45
ið á henni. svo að hún gæti ekki
dregið andann ’
— Já, sagði Uhrister. — Þelta
sýnist ósköp skrítið. ekki satt. Svo
skrltið að ég verð að levfa mér að
velta því fvrir mér hvort hug-
myndaflugið hefur ekki hlaupið
með hana á einhverjar villigölur.
I reknurnar á andliti hennar sá-
ust óvenju skýrt þegar hún fóln-
að> nú upp.
— Heldurðu að ég hafi ... hafi
logið þessu óllu og búið það til?
— Eg held ekki neitt. Eg set
aðeins fram þá staðhæfingu að
það er ekkert vitni að þessum
tveimur atburðum. Við hófum að-
eins þín eigin orð fyrir þessu og
þegar um er að ræða að upplýsa
morð er skvnsamlegt að treysta
ekki neinu ef ekki er ha>gt að
sauna það.
— Eii, sagði Vlalin ráðleysis-
lega — hiers vegna hefði ég átt
að vera að búa slíkar sógur til?
Hvaða hag gæti ég liaft af þvl?
Pelrus kinkaði kolli til sam-
þvkkís. En Uhrister sagði gremju-
iega:
— Þvi ga>ti ég kannski fundið
skýringu á, ef ég vissi dálítið
meira um af hverju þú hefur ver-
ið haldin þessum ótrúlega áhuga
á Hall og Andreas Hallmann.
Eólt andlitið hélt áfram að
hvftna þegar hann hélt áfram:
— Forleggjari þinn staðfestir
að þú haíið_verið furðanlega fljót
að samþykkja að fara hingað —
þegar þú hafðir gengið úr skugga
um að Andreas Hallmann byggi
hér ekki einn! Kári hefur vakið
athygli mfna á þeirri sérkenni-
legu spennu sem hann hafði tekið
eftir f fari þinu skömmu áður en
þú áttir að hitta rithöfundinn. I
þvf sem þú hefur sagt okkur um
heimilislffið hér hefur hið sama
komið f Ijós... þú heíur alla
jafna einblínt á það sem honum
viðkemur ... Ug hvernig væri nú
að ieysa frá skjóðunni! Þriðja
konan í bókuni hans — konan
sem skýtur upp kollinum óðru
hverju síðustu tfu ár — sumar-
minningin. hver var hún? Ekki
hefur það veríð þú. Ug varla hef-
ur það verið móilir þfn. En þú
áttir systur, sem var sjö árum
eldri en þú og lézt af slvsförum
þegar þú varst fimmtán ára, eða
nánar tiltckið fyrír tfu ártim. Er
það hún — sem kemur einhvers
staðar við sögu ...
Malin skildi sorgmætld að það
leyndarmál sem hún hafði borið
með sér — og hafði iðulega valdið
henni sárindum og mæðu í tfu
löng ár, hafði nú verið dregið
fram í dagsljósið og hún fann Ifka
til léttis vegna þess að nú gat hún
levft sér að hugsa um það — og
segja frá.
—Anna Louise, sagði hún lág-
róma — var einkaritari hér eitt
sumar. Björn var f Noregi með
börnin og Jón var á sjúkrahúsi
alian timann, svo að ... þau voru
alein f húsinu. Hún varð yfir sig
ástfangin af hnnum og fyrir
Andreas hefur þetta kannski ver-
ið einhvers konar sfðsumar ást,
„Iftið og Ijóðrænt ævintýri" kall-
aði haun það! En svo kom Björn
heim og hann var ekki þannig
gerður að hann vildi fara á hak
við konu sfna, svo að Anne Louise
varð að segja upp starfi sfnu og
hverfa héðan. Eg var þá ungling-
ur, en ég dáði systur mína og mér
fannst óhugnanegt að sjá hvað
hún breyttist smám saman. Hún
sem alltaf hafði hlegið og sung-
ið... hún veslaðist bókstaflega
upp af þrá til hans. Ug þar sem
hún hafði engan annan en mig til
að trúa fyrir þessu fékk ég þetta
ómengað og ég var auðvitað ekki
nægilega þroskuð til að meðtaka
slíkt. Hún lýsti hverjum steini
... hverju húsgagni á Hall og svo
auðvitað Andreas... Andreas...
Þegar sögunni hans var lokið
sendi hann henni eintak með vin-
gjarnlegri en afskaplega ínni-
haldslausri áruun. Sama dag
drukknaði hún i tjörninni
heima...
— Þú átt við að það hafi verið
sjálfsmorð...?
— Ég HEE alltaf verið á þeirri
skoðun, sagði hún hikandi. — En
auðvitað hef ég engar sannanir
fyrir því. Hún fór út á næfur-
þunnan fs á tjörninni og hún var
þá svo örvita af sálarkviil að hún
hefur ekki gætt hvar hún gekk.
Eg ... finn nú að það hefur verið
mér ómetanlegt að hitta Andreas
Hallmann og skoða hlutina frá
öðru sjónarhorni. Ég hafði alið
með mér heitt og harnalegt hatur
I hans garð öll þessi ár ... ég leit
áhann sem samvizkulausan og um
fram allt hjartalausan þorpara og
ég óskaðí honum alls hins versta.
Ug þegar ég féllst á að taka þetta
vcrk að mér, vnnaðist ég til að
geta undir lokin borið fram
ákæru á hann — við hann per-
sónulega — fyrir að hafa hrakið
Önnu Louise f dauðann. Það átti
að vera sfðbuin einkahefnd mín
yfír honum ,..
— Varstu ekkert smeyk um að
hann kæmist að þvf þú værir syst-
ir hennar?
— Jú, ég var afar kvíðin f
fyrstu. En Anne og ég höfðum
ekki sama eftirnafn og ég sagði
aldrei hvaðan ég væri ættuð.
— Ög hatrið sem þú barst í
hans garð? Ætlarðu að halda því
fram að það hafi gufað upp cins
og dögg fyrir sólu?
Rómur Chrlsters var kaldhæðn-