Morgunblaðið - 17.09.1976, Blaðsíða 27

Morgunblaðið - 17.09.1976, Blaðsíða 27
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 17. SEPTEMBER 1976 27 eftir sig spor, sem ekki fennir 1. Hann var meðlimur sóknarnefnd- ar Garðasóknar frá því er sérstök, sókn var hér stofnuð árið 1960, fyrstu árin varamaður, formaður 1969—1975, er hann baðst undan formennsku, en varaformaður slðan og aðalsafnaðarfulltrúi. Jafnframt formennsku 1 sóknar- nefnd var hann formaður Hjálp- arsjóðs Garðasóknar og vann þar ómetanlegt starf. Hann var einn öflugasti stuðningsmaður hug- myndarinnar um endurreisn Garðakirkju og styrkasta stoðin er til framkvæmda kom. Hann átti sæti á kirkjuþingi og f Kirkju- ráði síðustu árin. 1 stuttu máli hef ég hér rakið í nokkurs konar annálsformi lífs- feril þessa mæta manns. Slík upp- talning staðreynda segir í sjálfu sér ekki mikið. Þeir sem ekki þekktu hann, hljóta þó að álykta, að slíkur trúnaður verði aðeins veittur þeim, sem hans eru verð- ugir. Þeir sem þekktu hann vita að svo var. Hann hafái unnið til þess trúnaðar sem honum var sýndur. Það hafði hann gert með því að rækja störf sín vel af hendi. Það hlaut hann að gera vegna meðfæddra hæfileika sinna. Af skynsemi þroskaði hann þá hæfileika sína með námi og starfi og hann naut til þess stuðn- ings fjölskyldu sinnar. Nú er hann látinn. Að morgni þess 10. september kvaddi hann þennan heim eftir skamma legu á sjúkrahúsi, aðeins 54 ára að aldri, öllum harmdauði. Dýpstu samúð mína og minna á eftirlifandi eiginkona, Guðfinna Ingvarsdóttir, börnin þeirra þrjú, móðir hans öldruð og allir aðrir ástvinir. Blessuð sé minning Ásgeirs Magnússonar. Olafur G. Einarsson. Kveðja frá nágrönnum Þegar minnzt skal Ásgeirs Magnússonar, þykir mér hlýða, að nokkuð sé farið aftur í tíma og rúmi, þ.e. kynslóðir aftur í tím- ann og austur I Skaftafellssýslu. Þaðan eru ættir okkar runnar og voru ömmur okkar systur. Magnús faðir Asgeirs og faðir minn voru leikbræður og einstak- lega góðir vinir, og hélzt sú vin- átta þeirra meðan báðir lifðu. Ég minnist þess, að faðir minn sagði iðulega ýmislegt, sem lýsti hlýj- um hug hans til Magnúsar. Magnús var trésmiður að atvinnu, en greinilegt var, að honum hefði bezt hentað að ganga menntaveg- inn, enda var hann bókhneigður og vel lesinn, þegar árin liðu, og fór þar mikið gott efni i mennta- mann. Magnús kvæntist Halldóru Ás- mundsdóttur, og er hún enn á lifi i hárri elli við ágæta heilsu, dugn- — Bandaríkin Framhald af bls 11 ið sem hér segir í heildarútflutn- ingi hraðfrystra sjávarafurða á umræddu tímabili: 1975 74,1% 1974 64,0% 1973 68,1% 1972 69,6% 1971 74,1% Framangreindar hlutfallstölur sýna ljóslega hina geysimiklu þýðingu bandarfska markaðsins fyrir íslenzka hraðfrystiiðnaðinn og þjóðina í heild. ER BYGGTÁ TRAUSTUM GRUNNI? Margar spurningar hljóta að vakna hjá almenningi þegar sú staðreynd blasir við að eitt land kaupir orðið um 3á hluta af mikil- vægustu framleiðsluvörum þjóð- arinnar, hraðfrystum sjávaraf- urðum. Er byggt á traustum grunni? Er hér um lengri tíma þróun að ræða þannig að búast megi við því að íslendingar muni búa þarna að öruggum og hag- stæðum markaði I framtíðinni? Hver er hlutdeild tslands í inn- flutningi og fisksölumálum í Bandarikjunum? Er unnt að treysta á verðlag og áframhald- andi eftirspurn á þessum mikla samkeppnismarkaði? Að þessum atriðum og fleiru verður vikið f næstu greinum. að og glæsileik, en Magnús féll frá fyrir um það bil 5 árum. Þrjá syni eignuðust þau Magnús og Halldóra og komust þeir allir á legg og til þeirra mennta, sem hugur þeirra þráði, — en Magnúsi hafði ekki auðnazt að ná vegna fátæktar. Ásgeir Magnússon var einn bræðranna. Hann var góðum gáfum gæddur og lauk prófi I lögfræði árið 1951, en á sama ári kvæntist hann eftir- lifandi konti sinni, Guðfinnu Ingvarsdóttur. Strax á skólaárum var Asgeiri sýndur trúnaður þar sem hann sat í stúdentaráði. Síðar rækti hann ýmis trúnaðarstörf, en fyrirferð- armest í tíma var framkvæmda- stjórastarf Samvinnutrygginga, en þvi starfi gegndi hann f 16 ár og lyfti þvi félagi til mikilla áhrifa með góðu starfsiiði fyrir- tækisins. Erfiðasta starf Ásgeirs var ugg- laust það að vera framkvæmda- stjóri Járnblendifélagsins, en I því hafa komið fram miklar fjár- málasviptingar eignaraðila. Hafa þær reynt mikið á hann og valdið honum miklum áhyggjum, sem við ræddum nokkrum sinnum um. Fann ég á honum, að hann tók þau mál afar nærri sér og ekki haf a þær lengt líf hans. Fyrir tuttugu árum fórum við Ásgeir að huga að lóðamálum. Reynt hafði verið að fá lóð I Reykjavík, en undirtektir voru þar alla tlð I neikvæðasta lagi. í Garðahreppi (sem svo hét þá) tókst okkur, með aðstoð góðra manna, að fá lóð við Álftanesveg og reistum þar hvor sitt húsið. Samvinna okkar var hin bezta og hefur verið svo öll þessi ár. Mynd- arskapur Ásgeirs og fjölskyldu hans kom berlega fram I frágangi á húsi og garði, en það er hvort tveggja með ágætum, og mun bæði hús og lóð bera vott snyrti- mennsku og natni hans langt eftir hans dag. Fyrir mánuði vorum við ásamt syni Ásgeirs að dytta að vegi heim til okkar. Reyndi hann þá verulega á sig og var ekki að sjá minnsta þreytuvott á honum, en hann sagði þó, að hann þyrfti að fara í rannsókn vegna bólgu í maga. Engan grunaði þá, að hann væri svo altekinn af sjúkdómi að dagar hans væru þvl sem næst taldir og finnst mér sú umbreyt- ing hafa gerst óhugnanlega hratt. Og staðreynd er, að hann féll frá á hátindi lffs sins og það langt fyrir aldur fram. Fjölskyldu hans er mikill missir að Ásgeiri, þar eð hann var mikill heimilismaður. Þau Guðfinna eignuðust 3 börn og eru 2 þeirra ennþá í skóla. Okkur er ljós sú eyða, sem skapazt hefur á lóðinni og við verðum að sætta okkur við að sjá ekki framar hinn natna garðyrkjumann dytta að garði sln- um og húsi vegna þess að sláttu- maður sá, sem alla sækir, þurfti að koma við, þar sem okkur ófróð- um finnst aó sízt skyldi. Blessaður veri frændi minn og gæfa fylgi honum á þeim leiðum, sem hann hefur nú lagt út á. Sveinn Torfi Sveinsson. Fráfall Ásgeirs Magnússonar kom eins og reiðarslag yfir flesta af þeim fjölda manna, sem sam- neyti áttu við hann eða þekktu til hans að öðru leyti. Hann bar þess engin merki að heilsa hans væri I hættu. Fjölskyldan og við nokkrir vinir hans vissum reyndar að hann gekk ekki heill til skógar síðustu vikurnar, en fáum mun hafa til hugar komið að sjúkleik- inn væri þess eðlis, að dauðinn biði á næsta leiti. Ásgeir var einn þeirra sam- ferðamanna minna á lifsleiðinni, sem orðið hafa mér kærastir. Kynni okkar hófust I Frlmúrara- reglunni fyrir aldarfjórðungi. Tókst þá fljótlega með okkur góð- ur kunningsskapur og siðar órofa vinátta, enda áttum við þar mjög náið og ánægjulegt samstarf. Og víðar lágu leiðir okkar saman, svo sem I laxveiði, ferðum til útlanda og mörgum gleðistundum með vinum og kunningjum okkar beggja. Hann reyndist alltaf sami trausti, hugljúfi vinurinn og fé- laginn, sem allsstaðar var gott með að vera. Þann vitnisburð veit ég að hann fékk frá öllum, sem urðu svo lánsamir að eignast hann að vini eða kunningja. Ég held meira að segja að engin kynni hafi þurft til að sjá að hann var drengur góður. Það bar hann svo skýrt með sér strax við fyrstu sýn. Þar fór saman ytri glæsi- mennska og manngöfgi. Jafnvel þeim, sem aldrei hafa séð hann nema á mynd, gæti verið þetta ljóst. Svo hreint og fallegt svip- mót ber enginn nema innri gerðin svari til þeirrar ytri. Ætlun min er ekki að rekja starfsferil Ásgeirs. Það munu aðr- ir gera, sem betri skil kunna þar á mörgu en ég. Ég veit að honum voru falin mörg mikilvæg störf og hann gegndi þeim öllum með ein- stakri árvekni og réttsýni. Mér er líka kunnugt um að hann var ást- sæll og virtur af öllu starfsfólki I þeim stofnunum, sem hann veitti forstöðu, og það saknaði hans mjög þegar hann hvarf til ann- arra starfa. Þetta áttu aðeins að vera nokk- ur kveðju- og þakkarorð til þessa horfna hollvinar míns, en jafn- framt leyfi ég mér, i nafni allra íslenzkra frímúrara — og fullri vissu um þeirra samþykki — að þakka honum allt, sem hann vann Reglunni til heilla og biðja hon- um blessunar á þeirri vegferð, sem hann á nú fyrir höndum. Eiginkonu hans, börnum, aldr- aðri móður og öðrum ástvinum votta ég dýpstu samúð mina og okkar frímúrara allra. Vlglundur Möller. — Hver er... Framhald af bls. 25 þá bíð ég þér hér með I utanför I vetur sem ég kosta að öllu leyti, og þig skal ekkert skorta, mig munar ekkert um það, en við höfum gaman af þvl gamlir vinnufélagar að lyfta okkur upp saman.“ Þá höfum við það, dæmi svo hver fyrir sig, hver er að svlkja hvað? Ef ég hefði mátt bera fram eina spurningu I þessum þætti, hefði ég valið þá helzt að ég ætla, hvort ekki væri tfma- bært að láta fram fara eigna- könnun meðal landsmanna? Það skiptir ef til vill ekki miklu máli um eignir innanlands, en nokkrar lfkur eru fyrir að ekki sé allt skattfrjálst sparifé að lögum sem kallað er, og með- höndlað sem slíkt við skatt- framtal, en það kæmi þá I ljós. Þá er ekki ólfklegt, að nokkur hluti af sparifé landsmanna fari til útlanda, þar á banka eða I fasteignir en það er alvarlegur hlutur fyrir þjóðarbúið, ef brögð eru að þvl. Það vefst stundum fyrir fólki að finna skýringu á hvernig örfáir sjó- menn, sem ekki er vitað um sem sérstaka auðmenn, geta fjármagnað stórsmygl upp á margar milljónir, tugi milljóna, en með það virðast aldrei vandræði, þótt gjaldeyrisástand þjóðar sé ekki alltaf rishátt. Ég lft á slfka könnun sem eina hlið skattamála og sjálfsagt að fram- kvæma hana, mér fyndust það rismeiri aðgerðir skattvalda en vera að vesenast I smámunum sem engu máli skipta. Þótt eng- ir fjármunir kæmu út úr slfkri eignakönnun erlendis, þá fynd- ist mér samt rétt að gera hana á ákveðnu árabili, þá mundi hún skapa nokkurt aðhald. Mér finnst ekki hægt að horfa framhjá þvl án aðgerða af hálfu hins opinbera, ef fé er tekið að ráði frá rekstri ríkis- búsins og ráðskazt með það á annan hátt erlendis, á sama tíma og ríkið hleður upp er- lendum skuldum, og er I vandræðum með gjaldeyri til nauðþurfta. Það er orðið flestra manna mál að einföldun skatta- löggjafarinnar frá því sem úú er sé nauðsynleg, það er mikið rétt, það mætti fækka löppum undir þessu skrfmsli löggjafans að mun, en fálmararnir þurfa þó mestra lagfæringa við, á orminum þeim. Látrum 5/9 — ’76. Þórður Jónsson. Vegahandbókin í nýrri útgáfu með næsta vori VEGAHANDBÓKIN, sem gefin var út árið 1974, er nú fyrir nokkru uppseld hjá bókaútgáf- unni Örn og örlygur, sem gaf bókina út. Bókin er nú I endur- skoðun og að sögn örlygs Hálf- dánarsonar og ný útgáfa bókar- innar er væntanleg I verzlanir með næsta vori. Að sögn Örlygs hefur komið I ljós að eitt og annað þarf lagfæringar við I bókinni. T.d. hefur verið kvartað yrir að ekki er sagt frá né birt kort af leiðum yfir helztu fjallvegi lánds- ins. Þá hafa orðið nokkrar breyt- ingar á vegakerfi landsins. Kynning á haust- störfum í görðum SKÓRÆKTARFÉLAG Reykja- víkur gengst fyrir fræðslu—og kynningarfundi um hauststörf I görðum á morgun, laugardag klukkan 14 I Skógræktarstöðinni I Fossvogi. Þarna verður sýnt hvað hægt er að að gera I görðum á haustin, til að undirbúa þá fyrir veturinn. Öllum er heimill að- gangur. » GAFNALJOSIN « trá Texos Instruments Öll stig af rafreiknum frá TexosInsbuments stærstu tölvuframleióendum i heiminum idag Vélar9 sem VIT er i v H f= ÁRMULA 11 ! Siippfé/agið ífíeykjavíkhf ] Málningarverksmiðjan Dugguvogi Símar 33433og33414

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.