Morgunblaðið - 07.11.1976, Blaðsíða 14

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 7. NÖVEMBER 1976
46
Framhald af bls. 34
hriðarbyljum vetrarins — já, i vorhret-
um líka ísar uppspretturnar og yfir þær
skeflir. En síðan vorar í okkur öllum,
kemur allt i einu sól og hiti, og svo
verðum við þá kannski eins og áin sú
arna, sem oftast fellur blátær og tiltölu-
lega lygn og alveg meinlaus um sinn
ævaforna farveg, enda kailaði ég hana i
dag, svona með sjálfum mér, ambátt
Lagarfljóts. En Melkorka, sem var
ambátt, rak hnefann á nasir höfðings-
konunnar, húsmóður sinnar, svo að blóð
féll ofan um hana alla. . . Og sérðu nú.
Hún er orðin mórauð áin, og mun litka
sjálft Lagarfljót í bili, hefur rótað upp í
farvegi sinum og meira að segja rifið
upp gróður, sem hún sjálf hefur nært og
vaggað eins og móðir barni.. . En þess
háttar atferli ber þó siðuðum og sjálf-
stæðum persónum að varast.“
Hún horfði á mig, stóð þarna fyrir
framan mig, rjóð og stóreyg, og að mér
virtist steinhissa. Svo hristi hún höfuðið,
tyllti sér brosandi á tá og sagði glað-
klakkalega:
„Þetta er nú víst allt saman nokkuð
gáfulegt hjá þér, — annars er ég sjálf-
sagt ekki dómbær um svona lagað. En
hinu hef ég smekk fyrir, — þvi spaugi-
lega við þetta: Þú heldur þessa líka litlu
ræðu — ekki fyrst og fremst til að verj-
ast mér, heldur karlmanninum, sko,
karlmanninum í sjálfum þér, og svo var
hún þannig, að ef hún hefði haft einhver
áhrif, þá voru þau heldur æsandi en hitt.
,,Hún færði sig nær mér, bládjúp augun
heit og seðjandi, og hún lyfti höndum í
axiahæð, sneri að mér lófunum. „Held-
urðu ekki, að ég hafi fundið það á leið-
inni yfir ána, að þú hefur ekki orðið
fyrir neinni misþyrmingu? „Svona vil ég
muna þig,“ hafðirðu sagt, og muna mig
skaltu. Ég hvíslaði I eyrað á þér, þar sem
ég sat fyrir aftan þig í mestu ólgu árinn-
ar: „Ég finn skógarilm með öllum líkam-
anum,“ og hérna skammt frá okkur eru
skógarlundir, sem veita gott skjól, en
hér á bersvæði og almannafæri get ég
ekki notið þess að þakka þér og kveðja
þig eins og ég óska og þrái. . . og þarf.
Varast, — siðaðar og sjálfstæðar persón-
EKKI
FJEDD-
ur, sagðirðu.“ Hún hnussaði. „Ég gat
mér strax til um, hver þú værir, áður en
hún gamla frænka nefndi þig, og ég veit
að þú ert trúlofaður, en kannski sjáumst
við aldrei aftur, og þú átt það sannarlega
skilið, að verða einni sælli og stolinni
minningu ríkari en þú ert fyrir, — og
kærastan þín, hvers missir hún I? Skyldi
hún ekki fá nóg tækifærin til að njóta
þín eins og hún þá kann að vera mann-
eskja til?... Og vittu það, að ég giftist
bráðum, en ætla að láta minninguna um
kynnin af þér lýsa mér við og við, þegar
mér kynni að finnast syrta leiðinlega
mikið að í hjónabandsamstrinu." Það
brá fyrir kímni í augum hennar, og
brosvirpur komu í kringum munninn:
„Nú skal ég trúa þér fyrir einu: Þegar
þú reiðst yfir ána til þess að sannfæra
kellingarnar um, að þeim væri óhætt að
treysta þér og þeim rauða, þá sagði hún
mér, næstum hvíslaði því, að sér hefði
borizt það að sunnan, að þú værir talinn
drjúgur kvennamaður, enda hefði það
sýnt sig á þvf, hve fast þú hefðir sótt að
ná f eina mestu myndarstúlkuna hér um
slóðir og hve fljótt þér hefði tekizt það,
— vildi vekja hjá mér forvitnisfiðring og
vara mig við um leið.. . Ef ske kynni, nú,
þá það. . . En ég er búin að vita meira um
þig en hún: Auðvitað ertu kvensamur
eins og karlmenn þurfa og eiga að vera,
ef nokkuð púður á að vera í þeim, en þú
ert ekki þetta, sem kallað er kvennamað-
ur, ert sem sagt ekki alltaf á veiðum,
hvenær sem færi kynni að gefast." Nú
setti hún í brúnirnar og bætti við fast-
mælt: „Og svo vil ég þá, að þú vitir og
munir, að ég er talsvert blóðheitur kven-
maður, en er ekki og verð aldrei skækja,
hvernig sem hjónabandið kynni að leika
mig að öðru leyti — og... og hvað sem
okkur kann að fara á milli.“
I einni svipan breyttist hún. Það komu
tár í augun á henni, og hún kreppti
hnefana og titraði frá hvirfli til ilja, —
og ég, sem ætlaði að manna mig upp og
minna hana á, að konurnar biðu og
mundu vera farnar að óróast, stóð nú
agndofa. Hún leit á mig heitum tár-
votum augum, stappaði á ný niður fæti
og hvæsti út á milli samanbitinna tanna:
„Eg er f uppnámi eftir þetta allt sam-
an, sérðu það ekki — og þú ætlar ekki,
ekki, segi ég, að misnota þér það? .. .Og
þó.. . og þó: Ég vildi mega kveðja þig
svo, að þú myndir mig .. . En drottinn
minn, já, ég segi drottinn minn, hvað
annað, þegar svona kemur yfir mann og
það alveg óvænt?"
Andartak stóð ég kyrr og þegjandi.
Svo brá ég við, gekk til hennar studdi
höndunum á axlir hennar, horfði á hana
og sagði hlýtt, en rólega:
„Svona , vina mfn. Vist er ég karlmað-
ur, en ég held ég þori að fullyrða, að ég
sé hvorki fífl né dóni. Ég skil þig fylli-
lega og held mér sé óhætt að segja, að ég
telji mig hafa séð, að þú sért kona, ég
segi hvorki stúlka né dama, sért vissu-
lega kona, sem meira en lítið sé í spunn-
ið. Það er engin hætta á, að ég muni þig
ekki.“ Ég greip í hendur hennar, þrýsti
þeim, en hélt þeim þannig, að ég hefði
vald á hreyfingum þeirra. Svo horfði ég í
társtokkin augun, lagði í augnaráðið alla
þá seyrulausu velvild og örvun, sem mér
bjó nú f brjósti. Og eftir nokkur andar-
tök var sem óró og æsing hyrfi allt í einu
úr augum hennar og yfirbragði og
svipurinn mótaðist af svo sem spyrjandi,
en r<<legri fhugun. Og þegar ég þá brosti,
brosti hún lika, og svo sagði hún í ekki
ólfkum róm og hún væri að vakna af
einhvers konar vfmu:
„Ég er i f jötrum, reyndar mjúkum
fjötrum, og það munu vera þeir fjötrar,
sem henta mér bezt.“ Hún losaði hendur
sínar og horfði á þær, leit síðan á mig,
brosið horfið, en augnaráðið engu að
sfður skært. Og það var sem hún ándaði
frá sér orðunum, þegar hún sagði:
„Þú er góður.“ Svo vék hún sér við og
gekk hröðum skrefum til Mjallar litlu,
lét upp á hana tauminn, steig í fstað og
vatt sér liðlega á bak. I sömu svipan kvað
við svo hátt og magnþrungið hnegg, að
ég þurfti ekki að efast um, að það kæmi
úr hálsi Dreka, sem hafði einu sinni
hneggjað þannig með mig á baki, að ég
hafði hrokkið úr öðru ístaðinu. Og þarna
stóð hann nú með reistan makka, sneri
sér í vesturátt, horfandi á mann og að
mér virtist jarpan reiðskjóta, sem
nálguðust á hægu skokki. Mjöll litla
hafði tekið til fótanna, meðan ég hugaði
að því hvað Dreki væri að boða. Sú, er á
henni sat, leit hvorki til hægri né vinstri,
og ekki staldraði hún, þegar hún mætti
komumanni, sem stöðvaði þó reiðskjóta
sinn f þeim vændum að hafa tal af henni.
Hún leit ekki einu sinni við manninum,
en vék hryssunni út af götunni og reið
leiðar sinnar á dillandi tölti, leit svo um
öxl og veifaði svipunni með þeirri hendi,
sem vissi frá þeim er hún hafði mætt,
svo að hann þurfti ekki að vera f vafa
um, að þessi kveðja væri ekki honum
ætluð, enda svaraði ég henni eins og við
átti.
Neitaði að njósna fyrir
KGB og var handtekinn
Moskvu. —3. nóvomber. — Reuter.
SOVÉZKUR læknir, Mikhail
Kovtuenko, hefur verið handtek-
inn fvrir að neita að njósna um
skáldið og andófsmannann Mikola
Budenko fyrir KGB. Kovtuenko,
sem er Urainumaður, skýrði vest-
rænum fréttamönnum frá þessu í
dag, en hann er virkur þátt-
takandi f Amnesty International-
deildinni f Sovétrfkjunum.
í yfirlýsingu Rudenkos kemur
m.a. fram, að Kovtuenko hafi ver-
Slátrun lokið á
Reyðarfirði, fisk-
vinnsla hafin á ný
Reyðarfirði —
SLATRUN hófst í sláturhúsi
KHB þann 13. september og lauk
aðalslátrun hinn 25. október. 20
þúsund kindum var slátrað eða
500 kindum fleira en i fyrra. Með-
alþunga dilka var 14,45 kg. eða
;við meiri meðalvigt en var í
fyrra. Yfir sláturtíðina unnu að
jafnaði um 50 manns við slátur-
húsið.
Þriðjudaginn 2. nóvember var
byrjað að taka á móti fiski i frysti-
húsi KHB en fiskmóttaka liggur
niður meðan sláturtíð stendur yf-
ir vegna manneklu. Frystihúsið
hér fær 1/4 af afla Eskifjarðar-
togaranna. Að þessu sinni var afl-
inn af Hólmanesi og fékk frysti-
húsið hér 12—13 tonn af fiski til
vinnslu.
Gréta Lúðvfksd.
ið eftirsóttur læknir í Kænugarðí
þar til nýverið. KGB hafi haft
samband við hann fyrr á árinu og
beðið hann um að láta í té upp-
lýsingar um skáldið, en ella yrði
hann ákærður fyrir að þiggja
mútur. Hafi Kovtuenko síðan ver-
ið handtekinn i september eftar
að hafa vfsað á bug öllum slíkum
málaleitunum.
Nýtt embætti hér-
aðsdýralæknis
SAMKVÆMT lögum nr. 34 frá 23.
maf 1976, um breytingu á lögum
nr. 31 1970 um dýralækna hefur
verið stofnað embættí héraðs-
dýralæknis f Hvolsumdæmi,
Rangárvallasýslu.
Hinn 5. nóvember s.l. skipaði
forseti Islands, að tillögu land-
búnaðarráðherra, Einar örn
Björnsson, héraðsdýralækni á
Húsavík, í embætti héraðsdýra-
læknis i Hvolsumdæmi frá 1.
janúar 1977 að telja.
(QFRÉTTATILKYNNING)
'wiiiÁiS
MAX FACTOR

Ólafur Kjartansson, Lækjargötu 2.
Nýju Ultralucent kremin halda
rakanum sérlega vel í hú*r’
kemur árangurinn strax í Ijós
í*8vméa#*-
'-M* V ■'■«*>* ' '