Morgunblaðið - 30.11.1976, Blaðsíða 15

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 30. NÓVEMBER 1976
19
Þórarinn Hallgríms-
son kennari - Minning
F. 26.9 1909.
D. 20.11.1976.
Þórarinn Hallgrímsson er horf-
inn okkur. í fjórða sinn á 4 árum
hefur dauðinn höggvið skarð í
raðir kennara við Laugarnes-
skóla.
Við höfum orðið að sjá á bak
góðum starfsfélögum sem við svo
sannarlega gerðum ráð fyrir að
gætu unnið með okkur miklu
lengur.
Það er alltaf erfitt að fylla
skarð eftir góðan kennara. Sist
datt mér það í hug, þegar ég bað
Þórarin í haust að flytja úr
kennslustofu á neðsta gólfi Upp í
stofu á 3. hæð, að hann yrði ekki I
þeirri stofu nema í 2 vikur.
Eins og alltaf, ef Þórarinn var
beðinn einhvers, tók hann þessari
beiðni minni vel og flutti öll sín
kennslugögn upp stigana án þess
að láta á því bera að hann væri
ekki heill heilsu. Hann átti að
kenna 4. bekk sem hann hafði
kennt síðustu veturna og nú áttu
börnin að flytja í stofu með stærri
húsgögnum. Þessi 10. ára börn
litu björtum augum til vetrarins
með sfnum góða kennara sem þau
þekktu svo vel. En brátt skipast
veður í lofti. Þórarinn var kallað-
ur til rannsóknar á sjúkrahús og
komst ekki til starfs eftir það.
Það er erfitt fyrir okkur i
Laugarnesskóla að átta okkur á
þvi að þessi góði félagi sem kom
til starfs i haust eins og við hin
skuli nú ekki koma aftur og börn-
in i 4. L hafa misst mikið.
En svona er gangur lffsins.
Þórarinn Hallgrímsson var
fæddur 26. september 1909 i
Hringveri i Viðvíkurhreppi í
Skagafjarðasýslu. Hann fór í ung-
iingadeild búnaðarskólans að Hól-
um 1928—1929 og í héraðsskól-
ann á Laugarvatni 1929—’30.
Eftir það kennir hann í Hjalta-
dal f Skagafirði 1931—’34 en fer
siðan í Kennaraskólann.
Arið 1936 var merkisár í lffi
Þórarins. Þá lauk hann kennara-
prófi frá Kennaraskóla tslands
um vorið og 1. des. það sama ár
kvæntist hann bekkjarsystur
sinni úr Kennaraskólanum, Vig-
dísi Elíasdóttur.
Hann hóf kennslu strax um
haustið 1936 í Laugarnesskóla i
Reykjavik, en að loknum þeim
vetri hóf hann störf hjá lögregl-
Axel V. Tulíníus
Kveöja
Fæddur 4.apríl 1918.
Dáinn 22.nóvember 1976.
Kveðja frá Félagi sjálfstæðis-
manna I Hlfða- og Holtahverfi.
Þegar góður drengur og sam-
starfsmaður hverfur frá manni á
sviplegan hátt, og án þess að sýni-
legar ástæður gefi manni nokkuð
slíkt til kynna fyrirfram, setur
mann hljóðan.
Þannig fór fyrir okkur í stjórn
Félags sjálfstæðismanna í Hlfða-
og Holtahverfi hér i Reykjavík,
þegar við fréttum andlát Axels
Tulinfusar, félaga okkar og vinar
í stjórn félagsins.
Það fór ekki milli mála að okk-
ur öllum, sem störfuðum með
Axel að félagsmálum í Sjálfstæð-
isflokknum, var það ljóst, hve
mikils virði störf hans og ráð öll
voru. Þar fór saman alhliða þekk-
ing, mikil reynsla, góðar gáfur og
drengskapur. I ljósi þessara
mannkosta munum við geyma
minningu hans, hlýja og varan-
lega.
Það var okkur og félagi okkar
mikið áfall að missa slfkan mann.
Við kveðjum hann með söknuði
og óskum honum Guðs blessunar
á nýjum leiðum.
Eftirlifandi eiginkonu, frú
Áslaugu Tuliníus, og dætrum,
vottum við innilegstu samúð í
þeirra stóra harmi.
Félag sjálfstæðismanna I Hlfða-
og Holtahverfi
Asgeir P. Lúðvfksson.
SVAR MITT
EFTIR BILLY GRAHAM
Ég sæki ekki Biblfuskóla, og ég geri ekki mikið að þvf að ræða
við fólk. En ég geld tfund, ég sæki kirkju, biðst fyrir og bið
Guð að blessa fátæka og þurfalinga. Eg sé vanrækt börn og bið
þeim blessunar Guðs. Hverra launa má ég vænta?
Þér eruð auðsjáanlega væn kona og viljið vel. Og
allt er þetta gott, sem þér nefnið. Samt kennir
Biblían, að við frelsumst ekki vegna þess, sem við
gerum, heldur vegna þess, sem Guð hefur gert.
Kristur og Kristur einn er vegurinn til hjálpræðis.
Hann sagði: „Enginn kemur til föðurins nema fyrir
mig,“ og: „Ég er vegurinn, sannleikurinn og lífið.“
Það er athyglisvert, að á dögum Jesú var uppi
hópur manna, sem nefndir voru Farisear og lögðu
stund á allt þetta, sem þér minnizt á. Þeir báðu
bænir, þeir greiddu tíund, þeir báðu fyrir ekkjum og
munaðarlausum, og þeir iðkuðu alls konar trúar-
athafnir.
En Jesús sagði: „Ef réttlæti yðar tekur ekki langt
fram réttlæti fræðimannanna og Faríseanna, komizt
þér alls ekki inn í himnaríki.“ (Matt. 5,20).
Kristur dýpkaði skilninginn á trúnni. Þegar við
tökum trú á hann og förum að treysta honum, ekki
góðverkum okkar, þá gefur Guð okkur vissu um
eilíft líf. Kristur sagði: „Ég gef þeim eilíft líf, og
enginn skal slíta þá úr hendi minni.“ Guð gefur það.
Við vinnum ekki fyrir þvi. Hann varðveitir okkur.
Treystið Kristi, og haldið síðan áfram að iðka góð
verk yðar. En ætlið ekki, að þau verði yður til
sáluhjálpar.
unni f Reykjavfk og starfaði þar
til ársins 1946.
Veturinn 1947—’48 kenndi
hann við heimavistarskólann að
Jaðri.
Veturna 1948—'50 var hann
skólastjóri á Drangsnesi í
Strandasýslu og var þá Vigdfs
kona hans kennari hjá honum
seinni veturinn sem hann stýrði
þeim skóla.
Haustið 1950 kom hann aftur að
Laugarnesskóla og 1955 hóf svo
Vigdís störf sem kennari þar. Þau
voru mjög samhent f starfi sínu
að kennslumálum eins og öðru og
vildu mjög gjarnan vinna sem
mest saman. Þetta kom mjög
greinilega I ljós þegar það gerist í
Laugarnesskóla 1960 að þeir
kennarar sem styst höfðu starfað
við skólann voru beðnir að flytja
sig yfir f nýbyggðan Laugalækjar-
skóla þvf að nokkur hluti barna
úr Laugarnesskóla þurfti að
flytjast þangað og kennarar jafn-
framt.
Vigdfs var ein af þeim sem fóru
strax í nýja skólann en ári seinna
óskaði Þórarinn eftir að flytjast
þangað líka, þvr að samstarf
þeirra hjóna var svo náið og með
miklum ágætum.
Arið 1965 missir Þórarinn konu
sfna og var hún honum mikill
harmdauði.
Árið 1969 var Laugalækjarskóli
lagður niður sem barnaskóli og
komu þá kennarar þaðan aftur f
Laugarnesskóla.
Þórarinn kom nú að Laugarnes-
skóla i þriðja sinn og kenndi við
skolann allt til loka. Þórarinn var
einstakur kennari, hann hafði
sérlega gott lag á að fá nemendur
sína til að leggja sig fram af sam-
viskusemi og ástundun. Hann
lagði mikla vinnu í að útbúa verk-
efni svo að allir hefðu nóg að
starfa. Hann gerði miklar kröfur
til sjálfs sín og lét ekki smá las-
leika hindra sig við störf.
Það leyndi sér ekki við fráfall
Þórarins hve börnunum i 4. L
þótti vænt um hann.
Og mikið hafa þau misst barna-
börnin hans sem áttu sér alltaf
athvarf hjá afa sínum. Hann var
óþreytandi við að leiðbeina þeim
ef með þurfti við heimanám eða
leysa úr spurningum þeirra um
hin ýmsu vandamál. En minning-
in um hann afa mun ætíð geymast
i hugum þeirra.
Ég votta dóttur, fósturdóttur og
fjölskyldum þeirra mina dýpstu
samúð.
Jón Freyr Þórarinsson.