Morgunblaðið - 05.08.1977, Síða 17

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 5. AGUST 1977
17
Vlesta bankarán
í V-Þýzkalandi
Frankfurt, 29. okt. NTB.
TVEIR vopnaðir menn komust
undan ( moreun með tvær
milljónir v-þýzkra marka, sem
verið var að flytja frá stór-
bankanum Dreudner Bank (
Frankfurt. Er þetta mesta banka-
rán 1 sögu V-Þýzkalands, slær
metið frá því i ágúst f fyrra, þegar
maður nokkur komst undan með
1.8 milljónir marka
Ræningjarnir í Frankfurt voru
vopnaðir skammbyssu og vél-
byssu, þegar þeir stöðvuðu pen-
ingabifreiðina. Þeir komust
undan i fólkshifreið sem loe-
reglan hefur fundið - en þa voru
þeir flognir og hefur ekkert til
þeirra spurzt enn. Bankinn hafði
ejrki númerin á seðlunum, sem
rænt var.
0 Morgunblaðið greindi eðlilega
frá hinu mikla ráni þeirra
Ludwigs Lugmeiers og Lindens
samverkamanns hans. Birtist
frétt um ránið á forsíðu blaðsins
30. október 1972, en daginn áður
höfðu þeir rænt um 2 milljónum
þýzkra marka, sem samsvarar um
172 milljónum fslenzkra króna.
Hann umturnaðist alveg
þegar lögreglan kom
— segir stúlkan sem var í bílnum með Lugmeier
ÞJOÐVERJINN varð skyndilega ægilega reiður þar inni 1 (búðinni og sagði eitthvað sem svo, að
Bandarfkjamaðurinn hefði tekið frá honum peninga. Sjálfur hélt hann á seðlabúntum og ég sagði að mér
sýndist hann hafa alveg nóg. Eg hreinlega starði bara á seðlavöndlana. Þannig segir Anna C. Fugera frá
þvf augnabliki er ræninginn Ludwig Lugmeier komst að því á föstudagskvöldið að frá honum höfðu verið
teknir miklir fjármunir.
Anna er stúlka, sem var með þeim Lugmeier og Bandarfkjamanninum f bflnum er þeir vtjru
handteknir á föstudagskvöldið. Segist hún hafa farið með Þjóðverjanum til að reyna að vernda
Bandarfkjamanninn, en Þjóðverjinn hafi verið orðinn ofsalega reiður. Ekki hafi skap hans batnað er
hann sá lögregluna nálgast við Glæsibæ. Hafi hann þá hreinlega umturnast, grýtt seðlapoka aftur f bflinn,
hrint upp hurðinni og reynt að stinga af.
Morgunblaðið ræddi f gær við önnu og Sigurð V. Guðjónsson unnusta hennar, og fer spjallið hér á eftir.
Gerði leigutilboð
f veitingastað
Anna C. Fugera og Sigurður V.
Guðjónsson. Anna var með Lug-
meier f bílnum þegar hann var
handtekinn. (Ljósm. RAX.).
Við hittum þau Önnu og Sigurð
á heimili þeirra við Laugaveg og
spurðum þau hvenær þau hefðu
fyrst haft kynni af Lugmeier. Þau
sögðu að um þrir mánuðir væru
sfðan þau hefðu fyrst hitt hann og
hefði það verið nokkru eftir komu
hans til landsins.
— Eg fæst við að mála og gera
önnur listaverk og bandaríkja-
maðurinn, sem handtekinn var
með honum kom með hann til min
en ég þekkti hann og konu hans.
Var Lugmeier, sem við vissum
vitanlega ekki þá að héti annað en
John Waller, með hugmyndir um
að setja á stofn veitingastað hér
og ætlaði að hafa þar á boðstólum
ódýran mat. Annars var tilgangur
hans með þvi að opna þennan
veitingastað að lifga upp á borg-
ina, sem honum fannst mjög dauf.
Ætlaði hann að fá mig til að mála
veitingastaðinn utan og innan en
hann var með ákveðinn stað i
huga hér í borginni og hafði gert
eigandanum leigutilboð, sagði
Anna.
Fram kom hjá önnu og Sigurði
að Þjóðverjinn hefði rætt við þau
heilt kvöld um hvernig best væri
að haga innréttingum og fyrir-
komulagi á veitingastaðnum.
Vildi hann helst byggja innrétt-
inguna upp með myndum af tröll-
um en á sjálfum veitingastaðnum
28 SÍÐUR
___________________—--------------- " prvnlvniiójj Mmunnt
Frankíurt:
Byssumaður held-
ur tveimur gíslum
__krefst lausnar bankaræningja
ætlaði hann að hafa gallery þar
sem listamenn gætu sýnt.
Anna og Sigurður sögðu að
Þjóðverjinn hefði gert eiganda
veitingastaðarins ákveðið tilboð
um leigu en þegar eigandinn
hefði viljað fá hærri leigu og
Þjóðverjinn fékk að vita að hann
þurfti að fá leyfi lögregluyfir-
valda til að setja á stofn veitinga-
staðinn, lækkaði hann leigutilboð
sitt snarlega um nærri 30 þúsund
krónur og sagði Sigurður að hann
sæi nú að þetta hefði greinilega
verið aðferð Lugmeiers til að
draga sig út úr málinu.
Ilræddist ofsa
þjóðverjans
— Þjóðverjinn hafði falast eft-
ir mynd hjá mér og kom til að
velja hana á föstudagskvöldið,
sagði Anna, er við báðum hana að
lýsa því hvað gerðist kvöldið, sem
Þjóðverjinn var handtekinn. —
Hann, Bandaríkjamaðurinn og
kona hans komu hingað og við
fórum að rabba saman yfir glasi.
En seinna um kvöldið hvarf
Bandarfkjamaðurinn og skömmu
siðar fórum við að leita að honum.
Við fórum heim til þeirra hjön-
anna og ég man það næst að Þjóð-
verjinn varð ægilega reiður þar
inn i ibúðinni og sagði eitthvað
sem svo að Bandaríkjamaðurinn
hefði tekið peninga frá honum, en
sjálfur hélt hann á bunkum af
seðlum. Ég sagði að mér sýndist
hann hafa alveg nóg og hreinlega
starði bara á seðlavöndlana. Ég
vissi að þetta var mikið en vissi
ekki hversu mikið þvi þetta voru
mörk og ég þekki bara dollara og
íslenska peninga.
— Eg var hrædd við það hvað
Þjóðverjinn var ofsalega reiður
og þegar hann sagðist ætla að fara
út og leita að Bandarikjamannin-
um bað ég um að fá að fara með.
Ég hélt að hann ætlaði að leita að
Bandarikjamanninum og ráðast á
hann. Við fórum á bílnum hans og
fundum Bandarikjamanninn við
Glæsibæ. Þegar Þjóðverjinn sá
lögregluna koma umturnaðist
hann alveg og varð hreint brjálað-
ur; henti peningunum aftur i bíl-
inn og hljóp út, en lögreglan náði
honum strax.
Unnusta þjóðverjans
var hér 1 eina —
tvær vikur
— Okkur datt aldrei i hug að
þetta væri bankaræningi en
Bandarikjamaðurinn vinur okkar
hafði einhvern grun um að ekki
væri allt með feldu. Hann var að
vísu mjög hræddur við Þjóðverj-
ann, þó ég vissi aldrei af hverju
það stafaði. Við sáum fljótt að
hann hafði fullt af peningum en
hann var jafnan mjög dularfullur
og gaf engar skýringar á þvi
hvernig stæði á þessum peningum
eða veru hans hér. Okkar hug-
mynd var helst að hann væri son-
ur einhvers peningamanns úti í
heimi og hann vildi ekki láta það
uppi, enda sagðist hann eiga i
gallabuxnaverksmiðju og fleiri
fyrirtækjum úti.
— Eitt erum við þó nokkuð viss
um að hann á ibúð i Equador í
Suður-Ameriku og aðra i London
og þar á hann jafnframt eitthvað i
næturklúbbi. Hann var líka búinn
að vera laus meira og minna i
fimm ár og hefur ábyggilega fest
peninga sína einhvers staðar.
Einnig kom unnusta hans hingað
til lands í april, en við hittum
hana aldrei. Eftir mynd, sem
hann sýndi okkur, má sjá að hún
er af Suður-Amerisku bergi brot-
in og hann sagði að hún væri þar
við háskólanám. Hér var hún í
eina eða tvær vikur.
Alltaf að
sýna eitthvað og
gera sig mikinn mann
— Þjóðverjinn hafði gaman af
því að segja sögur og hann var að
reyna að skrifa barnasögur. Ég
hafði það þó stundum á tilfinning-
unni að hann væri geðklofi því
hann var ýmist dulur eða glaður.
Hann var alltaf að reyna að sýna
eitthvað og gera sig mikinn mann
og sýna að hann væri t.d. ekkert
hræddur við dauðann. Það var
eins og hann væri að reyna að
segja eitthvað, sem hann ekki gat
en hann gat t.d. ekki sagt að hann
væri bankaræningi. En þrátt fyrir
þetta sýndi hann aldrei af sér
neina grimmd, sagði Anna.
Aðspurð um það hvort Þjóð-
verjinn hefði lagt leið sína á
skemmtistaði í borginni sögðu
Anna og Sigurður að hann hafði
haft litinn áhuga á að koma þar og
þótt heldur leiðinlegir staðir. Þá
hefði hann ekkí sýnt áhuga á að
komast í kunningsskap við kven-
fólk.
Vildi forðast
lögregluna
Þá voru þau spurð að þvi, hvort
þau hefðu orðið vör við einhverja
hræðslu hans við það að lögregla
væri stödd nærri honum og sagði
Sigurður að Þjóðverjinn hefði
einu sinni lent í smá óhappi við
heimili þeirra. Bifreið hans hefði
rekist utan i aðra og eftir lýsing-
um, sem hann hefði fengið, þá
hefði Þjóðverjinn verið i fullum
rétti, en sá, sem var á hinum
bílnum, i órétti og hefði átt að
greiða tjón á bíl Þjóðverjans.
Þjóðverjinn hefði hins vegar ekki
viljað kalla til lögreglu og sagði
Sigurður að hann hefði spurt
hann hvers vegna hann hefði ekki
viljað það. Svaraði Þjóðverjinn þá
að þetta hefði verið það litið tjón
að ekki hefði tekið því að kalla til
lögreglu. — Þetta hefur sjálfsagt
verið vegna þess að hann kærði
sig ■ekki um nærveru lögreglunn-
ar, sagði Sigurður.
Anna sagði að Þjóðverjinn
hefði haft mikinn áhuga á nátt-
úru tandsins og ferðast um. Hefði
hann m.a. farið um Snæfellsnes
og einu sinni hefði hún og litil
frænka hennar farið með honum
upp i Hvalfjörð — Hann hafði
sérstakan áhuga á hauskúpum,
safnaði t.d. fuglahauskúpum og
kindahauskúpum og hafði þetta
uppi hjá sér.
— Bandaríkjamaðurinn, sem
var handtekinn með honum, var
vinur okkar áður en við kynnt-
umst Þjóðverjanum og ég veit að
hann hafði ekkert á móti því að
hjálpa honum. Þjóðverjinn notaði
bara Bandaríkjamanninn og hann
var ekkert nema þræll fyrir hann.
Ég veit að Bandaríkjamaðurinn
varð orðinn hræddur við Þjóð-
verjann en hvers vegna vissi ég
ekki. Helst held ég að hann hafi
verið búinn að fá einhverja vit-
neskju um hver væri bakgrunnur
Þjóðverjans og hann væri hrædd-
ur um að eitthvað kæmi fyrir sig
og konu sina, ef hann segði til
hans. Hvað var liklegra en hann
væri í tengslum við undirheima-
menn, sem gætu gert þeim hjón-
um mein þó siðar yrði, sagði Anna
að lokum.
• Það var 9. marz á sfðasta ári að
réttarhöld áttu að hefjast yfir
Linden, samverkamanni Lugmei-
ers, en sá sfðarnefndi hafði þá
nokkrum dögum áður flúið úr
dómshúsinu. Réttarhöldin yfir
Linden frestuðust þó um stund,
þar sem vopnaður maður réðst
inn f dómshúsið. Tók hann tvo
starfsmenn réttarins sem gfsla og
krafðist þess að Linden yrði lát-
inn laus fyrir þá. Eftir að hafa
haldið mönnunum f sólarhring
tókst þeim að yfirbuga ræningj-
ann og var hann f.vrir nokkrum
vikum dæmdur f 7 ára fangelsi.
Meðfylgjandi mynd er af forsfðu
Morgunblaðsins 9. marz 1976 og
er þar greint frá mannráninu f
dómshúsinu í Frankfurt.
Skráði sig sem rithöfund
FLJÖTLEGA eftir að Lugmeier
hafði tekið íbúðina f Dúfnahólum
4 á leigu, fékk hann sfma. Gaf
hann upp hið falska nafn sitt
John W'aller og titlaði sig sem
rithöfund. Meðfylgjandi mynd
tók RAX á sfmstöðinni í Reykja-
vík f gærkvöldi, en þar var nafn
hans að finna meðal þeirra sem
höfðu fengið sfma eftir að síðasta
sfmaskrá kom út.
Fyrstu dagana eftir aö Lugmei-
er kom hingaó verzlaði hann tals-
vert, en fyrstu 10 dagana bjó
hann á Hótel Esju. Hann keypti
bíl 10. ágúst, greiddi húsaleigu
fyrirfram 12. mán.Keypti sér
upplýsingabók um meöferð VW-
bifreiöa, keypti húsgögn og
rafmagnsvörur í þremur verzlun-
um, baðherbergisáhöld og þannig
mætti áfram telja. I fórum hans
fundust 14 kvittanir vegna yfir-
færslu á gjaldeyri og kvittanir
vegna vióskipta fyrir 1.5 millj.
islenskra króna.
66 85
John Waller rithöfundur
D<3.fnahðlum 4